Feodal-Faşizm

Feodal faşizm, aynı zamanda devrimci-feodal totalitarizm, Mao Zedong sonrası Çin Komünist Partisi tarafından uygulanan ve Kültür Devrimi sırasında Lin Piao ile Dörtlü Çete'nin ideolojisini ve yönetimini belirtmek için kullanılan resmi terimlerdir. 1979'da Ulusal Halk Kongresi Daimi Komitesi Başkanı Ye Jianying, Mao Zedong'un saltanatını, yüzeysel sosyalist politikalara rağmen devrimci teröre dayalı kişilik kültü, milliyetçiliği ve otoriterliği nedeniyle “feodal-faşist diktatörlük” olarak tanımladı.

Gerekçe

Çin'in reform ve açılma döneminde, Komünist Parti bu ifadeyi, Kültür Devrimi'nin aşırılıklarını bir bütün olarak Partiden ziyade Dörtlü Çete'dekiler gibi bireysel aktörlerden geliyormuş gibi çerçevelemek için kullandı. Lin Piao'nun ölümü ve Kültür Devrimi'nin sona ermesinden sonra, resmi Komünist Parti yorumu, Lin Piao ve Dörtlü Çete'nin, halk demokrasisini bastırmak için faşizmin terörist yöntemlerini kullanan Çin'deki feodal ideolojinin kalıntılarını temsil ettiği şeklindeydi. Feodal faşizm olarak eleştirilen yöntemler arasında otokrasi, ritüelleştirilmiş dogma, mango tapınması ve askeri baskı yer alıyordu. Aynı zamanda, kitle çizgisinin kötüye kullanılmasından ve partiler arası muhalefetin üstesinden gelmek için Yenan sürecini dikkate almamaktan kaynaklanan, parti ile devlet arasında genel bir istikrarlı entegrasyon eksikliğine atıfta bulundu.

Etkileri

1977'de People's Daily, feodal faşizmin tekrarını önlemek için Çin için daha fazla seçim ve diğer demokratik kurumlar çağrısında bulunan bir başyazı yayınladı. Çin Komünist Partisi Anayasası'ndan bir satır, özellikle feodal faşizmin simgesi olarak kabul edildi ve Kültür Devrimi sonrası 10. Kongre sırasında çıkarıldı: "Mao Zedong Düşüncesi, emperyalizmin toptan çöküşe ve sosyalizme doğru gittiği çağın Marksizm-Leninizmidir. dünya çapında zafere doğru ilerliyor". Kısa bir süre sonra reformist liderler Hu Yaobang ve Deng Xiaoping, kapitalist yolcular, kötü unsurlar ve karşı-devrimciler olarak etiketlenen vatandaşları rehabilite etmeye başladı. Siyasi özgürlükteki bu keskin yükseliş, bazı muhaliflerin "feodal faşizm" döneminin Kültür Devrimi'nden çok daha önce başladığını öne sürmesiyle Demokrasi Duvarı hareketine yol açtı. Hareket, parti yönetimini o kadar tehdit eder hale geldi ki, bastırıldı ve reform bundan sonra daha temkinli bir şekilde ilerledi.