Kripto-faşizm

Kripto-faşizm, faşizme veya ideolojiyle çok yakından ilgili eğilimlere yönelik gizli destek veya hayranlıktır. Terim, bir bireyin veya grubun siyasi zulüm veya siyasi intihardan kaçınmak için bu desteği veya hayranlığı gizli tuttuğunu ima etmek için kullanılır. Yaygın kullanım, bu desteği uygulayan "kripto-faşist"tir.

Etimoloji

1968 Demokratik Ulusal Konvansiyonu'nun kaosu sırasında bir ABC televizyon tartışmasında, William F. Buckley, Jr. Gore Vidal, birçok kez muhalif bir tavırla, William F. Buckley, Jr.'ı "bir tür profesyonel veya kripto-Nazi" olarak tanımladı ve 1969'da Esquire'da yayınlanan bir makalede şöyle yazacaktı: yanlısı "ifadesini kullanmayı düşünmemiştim. Kripto Nazi." "Faşist fikirli" daha çok benim kastettiğim anlamdı". 2015 yılında NPR, tartışmada Vidal'ın Buckley Jr.'ı "kripto-faşist" olarak adlandırdığını yanlış bildirdi. Gore Vidal'ın bazen "kripto-Faşizm" terimini kullanmasının nedeni bu olabilir.

Terim aslında beş yıl önce sosyolog Theodor W. Adorno'nun Almanca yazdığı bir kitapta geçmişti, Almanca: Der getreue Korrepetitor, lit. "Sadık Répétiteur". Adorno, 1937 gibi erken bir tarihte Walter Benjamin'e yazdığı bir mektupta "kripto-faşizm"i kullandı. Bu belgede terim, faşizme gizli destek veya hayranlıkla bağlantılı değildir, ancak bu tür gerici eğilimler sergilerken yeterince bilinçli olmayan birine atıfta bulunmak için kullanılmıştır.

Kullanım

Terim, Alman Nobel ödüllü Heinrich Böll tarafından, tabloid gazetesi Bild'in Baader-Meinhof Çetesi solcu terörist hakkındaki haberini keskin bir şekilde eleştiren 1972 tarihli bir makalesinde (Will Ulrike Gnade oder freies Geleit?) kullanıldı. organizasyon. Denemede Böll, Bild'in yaptığının "artık kripto-faşist olmadığını, faşistoid olmadığını, yani çıplak faşizm olduğunu. Tahrik, yalan, pislik" olduğunu belirtti.

Başka bir örnekte, 2011'de Guardian için yazan Roy Moody, "ana akım Hollywood sineması" ve Frank Miller'ın "acımasız bir düşmana karşı savaşın iyi olduğu ve askerlik hizmetinin iyi olduğu" görüşünü destekledikleri için "kripto-faşist" olduklarını öne sürüyor. iyi, öldürmenin seni erkek yapması, kapitalizmin galip gelmesi gerekiyor." Amerikan filmlerinin "incitmemek için bu konuda daha kibar oldukları" için, sadece faşist değil, "kripto-faşist" olduklarını da ekliyor. Daha sonra, duygularına göre, Frank Miller'ın "propagandacı" ile "kriptofaşist" arasında bir yerde olduğunu, çünkü faşizmi konusunda ana akım Hollywood sinemasının geri kalanı kadar ketum olmadığını ekliyor. Parçanın başlarında, Miller'ın yakın zamanda "Wall Street'i İşgal Et hareketine karşı bir eleştiri" yayınladığını yazıyor ("Bir grup hödük, hırsız ve tecavüzcü [...] Uyan, göl pisliği, Amerika acımasız bir düşman")." Şu anda ana akım Hollywood sineması ne olursa olsun, Frank Miller onun bir parçası. Ve Frank Miller, bize eşitsizliği artıran ve sınıf hareketliliğini azaltan sözde demokratik siyasi sistemimizin, çoğunlukla bizi ilgilendiren, Occupy Wall Street'i bize hatırlatarak bir hizmet yaptı. haklarından mahrum bırakılanları oldukları yerde tutmak, vatandaşlarının dikkatini dağıtmak için akılsız, propagandacı (veya "kriptofaşist") bir hikâye anlatma aracı gerektirir.