Sin (mitoloji)

Babil ve Asur'da Ay tanrısı olarak tapılan Sin, Sümer mitolojisindeki Nanna'nın karşılığıdır. Kaderin tanrısı olarak da anılan Nanna, Enlil ve Ninlil'in oğludur. Nanna Sümerce "ışık" veya "aydınlatıcı" mânâsına gelir. Kutsal şehri Ur'dur. Babil ve Asur'da ise bu tanrıya Sin denmiş ve ona Suriye ve Harran'da da Sami ırk tarafından tapınılmıştır. Kanatlı bir boğayı süren Sin'in lapis lazuliden bir bıyığı vardı.

Karısı Ningal olan Nanna/Sin, Utu (Shamash - Güneş) ve daha sonraları İştar adını alan İnanna'nın babasıdır. Bazı metinlere göre İşkur da onun çocuğudur.

Sin aynı zamanda İslam öncesi Arabistan'ın Hadramut bölgesinde tapınılan bir ay ve zenginlik tanrısıdır.^[1]

Çıkış

Akad kralı Naram Sin imparatorluk sınırlarını genişleten fetihlerle büyük bir imparatorluk kurmuş ve daha sonra da tanrılaştırılmıştır.

Semboller ve tapınma

Takvimin ve bereketin de tanrısı olan Sin'in sembolleri hilal, boğa ve üç ayaklı bir iskemledir. Babil ve Asur'un büyük şehirlerinde tapınakları bulunan Sin'in iki ana tapınağı vardır; güneyde Ur ve kuzeyde Harran. Ur'daki baş tapınağının adı E-gish-shir-gal = "Yüce Işığın Evi", Harran'daki tapınağının adı ise E-khul-khul = "Zevklerin Evi" idi.

Astral-teolojik sistemde 30 sayısı ile temsil edilirdi. Büyük bir ihtimalle 30 sayısı bir kameri aydaki ortalama gün sayısından (yaklaşık 29.53) türemiştir.

Sin (Nanna - Ay), Shamash (Utu - Güneş) ve İştar (İnanna - Dünya) ile birlikte Mezopotamya tanrılarının ikinci üçlüsünü oluştururlar.

Bazı tarihçilere göre Mekke'deki Kabe ilk olarak Ay tanrısı Sin'e adanmış bir mabettir. Bu yorumcular hilal simgesinin İslam'dan önce Ay tanrısının simgesi olduğunu ve hilalin günümüzde İslam ülkelerinin birçoğunun bayrağında yer aldığını, İslam'la özdeşleştirildiğini savunurlar.^[2]

Kaynakça

Özel

^ Manfred Lurker (2015). A Dictionary of Gods and Goddesses, Devils and Demons. Routledge. s. 227. 14 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2017.
^ Muazzez İlmiye ÇIĞ (Kasım 2005). Kur'an, İncil ve Tevrat'ın Sumer'deki Kökeni (PDF) (9 bas.). Kaynak Yayınları. Erişim tarihi: 22 Ocak 2025.

Genel

1911 Encyclopædia Britannica
Encyclopedia Mythica 5 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1] Manfred Lurker (2015). A Dictionary of Gods and Goddesses, Devils and Demons. Routledge. s. 227. 14 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2017.

[2] Muazzez İlmiye ÇIĞ (Kasım 2005). Kur'an, İncil ve Tevrat'ın Sumer'deki Kökeni (PDF) (9 bas.). Kaynak Yayınları. Erişim tarihi: 22 Ocak 2025.

[1]

[2]

g t d Antik Mezopotamya dini
İlkel varlıklar	Apsû Anu Ki Nammu
Birincil tanrılar	Enki Enlil İnanna Nanna Ninhursag Utu
Diğer büyük tanrılar	Anunnaki Tammuz Ereşkigal Geştinanna Gugalanna Nergal Nidaba Ningal Ninlil Ninurta
Küçük tanrılar	Hushbishag İsimud Namtar Neti Ninkasi Ninşubur Uttu
Demonlar, ruhlar ve canavarlar	Asag Anzû Gallu Huwawa Mušḫuššu Udug
Ölümlü kahramanlar	Enkidu Enmerkar Etana Gılgamış Lugalbanda Ziusudra

Antik Mezopotamya dini

İlkel varlıklar Apsû ile Tiamat Lahmu ile Lahamu Anshar ile Kishar Mummu
Karar veren yedi tanrı Dört birincil Anu Enlil Enki Ninhursag Üç gök tanrısı İnanna/İştar Nanna/Sin Utu/Şamaş
Diğer büyük tanrılar Adad Dumuzid Enkidu Ereşkigal Kingu Geştinanna Lahar Marduk Nergal Ninurta
Küçük tanrılar Agasaya Anunnaki Asaruludu Ashnan Bel Enbilulu İsimud Lahar Mami/Nintu Mamitu Nabu Namtar Nanshe Nidaba Ningal Ninkasi Ninlil Ninshubur Ninsun Nuska Sarpanit Uttu
Yarı tanrılar ile kahramanlar Adapa Enkidu Enmerkar Gılgamış Lugalbanda Şamhat Siduri Atra-Hasis Apkallu (yedi bilge)
Ruhlar ile canavarlar Utukku Lamassu/Shedu Asakku Edimmu Siris Anzû Humbaba Asag Hanbi Kur Lamashtu Pazuzu Rabisu
Hikâyeler Atra-Hasis Enmerkar ile the Lord of Aratta Enûma Eliš Gılgamış Destanı
İlgili konular
Sümer mitolojisi Babil mitolojisi
g t d