Riemann zeta işlevi - Vikipedi
İçeriğe atla
Ana menü
Gezinti
  • Anasayfa
  • Hakkımızda
  • İçindekiler
  • Rastgele madde
  • Seçkin içerik
  • Yakınımdakiler
Katılım
  • Deneme tahtası
  • Köy çeşmesi
  • Son değişiklikler
  • Dosya yükle
  • Topluluk portalı
  • Wikimedia dükkânı
  • Yardım
  • Özel sayfalar
Vikipedi Özgür Ansiklopedi
Ara
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç

İçindekiler

  • Giriş
  • 1 Özel değerler
  • 2 Gösterimler
    • 2.1 Mellin dönüşümü
    • 2.2 Teta fonksiyonları
    • 2.3 Laurent serileri
    • 2.4 Integral
    • 2.5 Yükselen faktöriyel
    • 2.6 Hadamard çarpımı
    • 2.7 Kritik şerit üzerinde logaritmik türev
    • 2.8 Küresel yakınsak seriler
  • 3 Uygulamalar
    • 3.1 Sonsuz seriler
  • 4 Ayrıca bakınız
  • 5 Notlar
  • 6 Kaynakça
  • 7 Dış bağlantılar

Riemann zeta işlevi

  • العربية
  • Azərbaycanca
  • Беларуская
  • Български
  • বাংলা
  • Bosanski
  • Català
  • Čeština
  • Dansk
  • Deutsch
  • Ελληνικά
  • English
  • Esperanto
  • Español
  • Eesti
  • فارسی
  • Suomi
  • Français
  • Galego
  • עברית
  • हिन्दी
  • Hrvatski
  • Kreyòl ayisyen
  • Magyar
  • Հայերեն
  • Bahasa Indonesia
  • Íslenska
  • İtaliano
  • 日本語
  • 한국어
  • Latina
  • Lietuvių
  • Монгол
  • Nederlands
  • Norsk bokmål
  • Polski
  • Português
  • Română
  • Русский
  • Sicilianu
  • Srpskohrvatski / српскохрватски
  • Simple English
  • Slovenčina
  • Slovenščina
  • Српски / srpski
  • Svenska
  • தமிழ்
  • ไทย
  • Татарча / tatarça
  • Українська
  • اردو
  • Oʻzbekcha / ўзбекча
  • Tiếng Việt
  • 中文
  • 粵語
Bağlantıları değiştir
  • Madde
  • Tartışma
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Araçlar
Eylemler
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Genel
  • Sayfaya bağlantılar
  • İlgili değişiklikler
  • Kalıcı bağlantı
  • Sayfa bilgisi
  • Bu sayfayı kaynak göster
  • Kısaltılmış URL'yi al
  • Karekodu indir
Yazdır/dışa aktar
  • Bir kitap oluştur
  • PDF olarak indir
  • Basılmaya uygun görünüm
Diğer projelerde
  • Wikimedia Commons
  • Vikiveri ögesi
Görünüm
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Karmaşık düzlemde Riemann zeta işlevi ζ(s). s noktasındaki renk ζ(s) değerini taşımaktadır. Güçlü renkler sıfıra yakın değerleri göstermektedir. s = 1 noktasındaki beyaz benek zeta işlevinin kutbunu simgelemektedir. Negatif gerçel eksen ve Re(s) = 1/2 doğrusu üzerinde yer alan siyah benekler ise sıfır noktalarıdır. Pozitif gerçel değerler kırmızı renkle gösterilmiştir.

Matematikte Riemann zeta fonksiyonu (ya da; Euler-Riemann zeta fonksiyonu), Alman matematikçi Bernhard Riemann tarafından 1859'da bulunmuş olan ve asal sayıların dağılımıyla olan ilişkisinden ötürü sayı kuramında önemli yeri bulunan önemli bir fonksiyondur. Fonksiyon; fizik, olasılık kuramı ve uygulamalı istatistikte de kullanılmaktadır.

Riemann zeta fonksiyonu, farklı şekillerde de ifade edilse de en yaygın gösterimi;

ζ ( s ) = ∑ n = 1 ∞ 1 n s = 1 1 s + 1 2 s + 1 3 s + ⋯ {\displaystyle \zeta (s)=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {1}{n^{s}}}={\frac {1}{1^{s}}}+{\frac {1}{2^{s}}}+{\frac {1}{3^{s}}}+\cdots \;\;\;\;\;\;\;\!} {\displaystyle \zeta (s)=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {1}{n^{s}}}={\frac {1}{1^{s}}}+{\frac {1}{2^{s}}}+{\frac {1}{3^{s}}}+\cdots \;\;\;\;\;\;\;\!}

şeklindedir. Buradaki "s" karmaşık sayısının gerçel kısmı 1'den büyük olmalıdır.

Gerçel kısmı 1'den küçük s değerleri için Riemann zeta fonksiyonunun analitik devamı kullanılır.

Riemann zeta fonksiyonunun, köklerinin dağılımına ilişkin bir sav olan Riemann hipotezi birçok matematikçi tarafından yalın matematiğin şu ana dek çözülememiş en önemli problemi olarak görülmektedir.[1]

Özel değerler

[değiştir | kaynağı değiştir]
s > 1 için gerçel Riemann zeta fonksiyonu
Ana madde: Riemann zeta fonksiyonunun özel değerleri

Herhangi pozitif 2n çift tamsayısı için:

ζ ( 2 n ) = ( − 1 ) n + 1 B 2 n ( 2 π ) 2 n 2 ( 2 n ) ! {\displaystyle \zeta (2n)={\frac {(-1)^{n+1}B_{2n}(2\pi )^{2n}}{2(2n)!}}} {\displaystyle \zeta (2n)={\frac {(-1)^{n+1}B_{2n}(2\pi )^{2n}}{2(2n)!}}}

Burada B2n (2n)'inci Bernoulli sayısıdır. Pozitif tek tam sayılar için basit bir gösterim bilinmiyor. Fakat bu değerlerin tam sayıların cebirsel K-teorisi (algebraic K-theory) ile ilgili olduğu düşünülüyor;

Negatif tam sayılar n ≥ 1 için:

ζ ( − n ) = − B n + 1 n + 1 {\displaystyle \zeta (-n)=-{\frac {B_{n+1}}{n+1}}} {\displaystyle \zeta (-n)=-{\frac {B_{n+1}}{n+1}}}

Böylece, özel olarak ζ içinde negatif çift tam sayılar kaybolur çünkü; "1" dışında tüm tek "m"ler için Bm = 0 değerini alır. Bunlara Riemann zeta fonksiyonunun trivial (önemsiz) sıfırları denir.

Analitik devamlılık ile gösterilebileceği üzere:

ζ ( − 1 ) = − 1 12 {\displaystyle \zeta (-1)=-{\frac {1}{12}}} {\displaystyle \zeta (-1)=-{\frac {1}{12}}}
Bu değer ıraksak olan 1 + 2 + 3 + 4 + · · · serisine sonlu bir sonuç vermek için bir yol verir ki, sicim teorisi gibi bazı alanlarda kullanılmıştır. Benzer olarak özel değer:[2]

ζ ( 0 ) = − 1 2 {\displaystyle \zeta (0)=-{\frac {1}{2}}\!} {\displaystyle \zeta (0)=-{\frac {1}{2}}\!}

Iraksak olan bir seriye (1+1+1+1+...) yakınsak bir değer vermek olarak görülebilir.
ζ ( 1 / 2 ) = − 1.46035450880958681288... {\displaystyle \zeta (1/2)=-1.46035450880958681288...\!} {\displaystyle \zeta (1/2)=-1.46035450880958681288...\!}  
Bu doğrusal denklem kinetik sınır tabaka problemlerinin hesaplanmasında kullanılır.[3]

Buna rağmen:

ζ ( 1 ) = 1 + 1 2 + 1 3 + ⋯ {\displaystyle \zeta (1)=1+{\frac {1}{2}}+{\frac {1}{3}}+\cdots \!} {\displaystyle \zeta (1)=1+{\frac {1}{2}}+{\frac {1}{3}}+\cdots \!}

Iraksar. Fakat bu eşitliğin:

lim ε → 0 ζ ( 1 + ε ) + ζ ( 1 − ε ) 2 {\displaystyle \lim _{\varepsilon \to 0}{\frac {\zeta (1+\varepsilon )+\zeta (1-\varepsilon )}{2}}} {\displaystyle \lim _{\varepsilon \to 0}{\frac {\zeta (1+\varepsilon )+\zeta (1-\varepsilon )}{2}}}
Cauchy principal value (Cauchy temel değeri) vardır ve Euler-Mascheroni sabiti olan γ = 0.5772 … {\displaystyle \gamma =0.5772\ldots } {\displaystyle \gamma =0.5772\ldots }'ya eşittir.
ζ ( 3 / 2 ) ≈ 2.612 ; {\displaystyle \zeta (3/2)\approx 2.612;\!} {\displaystyle \zeta (3/2)\approx 2.612;\!}  
Bir kutu içindeki periyodik sınır şartları ile bir Bose–Einstein yoğunlaşması ve manyetik sistemlerde spin dalga fiziği için bu kritik sıcaklığın hesaplanmasında gereklidir.
ζ ( 2 ) = 1 + 1 2 2 + 1 3 2 + ⋯ = π 2 6 ≈ 1.645 ; {\displaystyle \zeta (2)=1+{\frac {1}{2^{2}}}+{\frac {1}{3^{2}}}+\cdots ={\frac {\pi ^{2}}{6}}\approx 1.645;\!} {\displaystyle \zeta (2)=1+{\frac {1}{2^{2}}}+{\frac {1}{3^{2}}}+\cdots ={\frac {\pi ^{2}}{6}}\approx 1.645;\!}   (OEIS'de A013661 dizisi)
Bu eşitliğin gösterimi Basel problemi olarak bilinir. Bu sorunun toplam cevabı karşılıklıdır :Rastgele olarak seçilmiş iki sayının aralarında asal olma olasılığı nedir?[4]
ζ ( 3 ) = 1 + 1 2 3 + 1 3 3 + ⋯   = 1.202056903159594285399 ⋯ {\displaystyle \zeta (3)=1+{\frac {1}{2^{3}}}+{\frac {1}{3^{3}}}+\cdots \ =1.202056903159594285399\cdots \!} {\displaystyle \zeta (3)=1+{\frac {1}{2^{3}}}+{\frac {1}{3^{3}}}+\cdots \ =1.202056903159594285399\cdots \!}  
Bu Apéry'in sabiti'dir.
ζ ( 4 ) = 1 + 1 2 4 + 1 3 4 + ⋯ = π 4 90 ≈ 1.0823 ; {\displaystyle \zeta (4)=1+{\frac {1}{2^{4}}}+{\frac {1}{3^{4}}}+\cdots ={\frac {\pi ^{4}}{90}}\approx 1.0823;\!} {\displaystyle \zeta (4)=1+{\frac {1}{2^{4}}}+{\frac {1}{3^{4}}}+\cdots ={\frac {\pi ^{4}}{90}}\approx 1.0823;\!}  
Fizikteki Stefan–Boltzmann kanununun türevine Planck kanunu bütünleştirilirse belirgin olur.

Gösterimler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mellin dönüşümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir fonksiyon ƒ(x)'in, Mellin dönüşümü şu şekilde tanımlanır:

∫ 0 ∞ f ( x ) x s − 1 d x , {\displaystyle \int _{0}^{\infty }f(x)x^{s-1}\,dx,} {\displaystyle \int _{0}^{\infty }f(x)x^{s-1}\,dx,}

Bölge içinde burada integral tanımlanıyor. Burada bir Mellin dönüşümü olarak zeta-fonksiyonu için çeşitli ifadeler vardır. Eğer s'in gerçek parçası 1'den daha büyük ise,

Γ ( s ) ζ ( s ) = ∫ 0 ∞ x s − 1 e x − 1 d x , {\displaystyle \Gamma (s)\zeta (s)=\int _{0}^{\infty }{\frac {x^{s-1}}{e^{x}-1}}\,dx,} {\displaystyle \Gamma (s)\zeta (s)=\int _{0}^{\infty }{\frac {x^{s-1}}{e^{x}-1}}\,dx,}

Burada Γ Gama fonksiyonunu ifade eder. Riemann, sınır değiştirerek şunu gösterdi:

2 sin ⁡ ( π s ) Γ ( s ) ζ ( s ) = i ∮ C ( − x ) s − 1 e x − 1 d x {\displaystyle 2\sin(\pi s)\Gamma (s)\zeta (s)=i\oint _{C}{\frac {(-x)^{s-1}}{e^{x}-1}}\,dx} {\displaystyle 2\sin(\pi s)\Gamma (s)\zeta (s)=i\oint _{C}{\frac {(-x)^{s-1}}{e^{x}-1}}\,dx}

Her s için, burada C başlangıç ve +∞ da son sınırlarıdır ve başlangıcı çevreler.

Asal sayılara ilişkin bağlantıları ayrıca bulmak gerekebilir ve asal sayı teoremi eğer π(x) Asal-değer fonksiyonu ise Re(s) > 1 değerleri ile

log ⁡ ζ ( s ) = s ∫ 0 ∞ π ( x ) x ( x s − 1 ) d x , {\displaystyle \log \zeta (s)=s\int _{0}^{\infty }{\frac {\pi (x)}{x(x^{s}-1)}}\,dx,} {\displaystyle \log \zeta (s)=s\int _{0}^{\infty }{\frac {\pi (x)}{x(x^{s}-1)}}\,dx,}

Bir benzer Mellin dönüşümünü, Riemann asal-değer fonksiyonu J(x) içerir, bu değerler asal kuvvet pn ve 1/n'in ağırlığı ile böylece

J ( x ) = ∑ π ( x 1 / n ) n . {\displaystyle J(x)=\sum {\frac {\pi (x^{1/n})}{n}}.} {\displaystyle J(x)=\sum {\frac {\pi (x^{1/n})}{n}}.}

Şimdi elimizde;

log ⁡ ζ ( s ) = s ∫ 0 ∞ J ( x ) x − s − 1 d x . {\displaystyle \log \zeta (s)=s\int _{0}^{\infty }J(x)x^{-s-1}\,dx.} {\displaystyle \log \zeta (s)=s\int _{0}^{\infty }J(x)x^{-s-1}\,dx.} var

Bu bağıntıda ters Mellin dönüşümünü asal sayı teoreminin anlamını sağlamada kullanılabilir. Riemann'ın asal-deger fonksiyonu ile çalışmak için daha kolaydır ve π(x) Möbius tersi ile bundan kurtulunabilir.

Teta fonksiyonları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Riemann zeta fonksiyonu bir ıraksak Mellin dönüşümü ile Jacobi teta foksiyonunun terimleri içinde resmen verilebilir

θ ( τ ) = ∑ n = − ∞ ∞ exp ⁡ ( π i n 2 τ ) {\displaystyle \theta (\tau )=\sum _{n=-\infty }^{\infty }\exp(\pi in^{2}\tau )} {\displaystyle \theta (\tau )=\sum _{n=-\infty }^{\infty }\exp(\pi in^{2}\tau )} ile
2 π − s / 2 Γ ( s / 2 ) ζ ( s ) = ∫ 0 ∞ θ ( i t ) t s / 2 − 1 d t , {\displaystyle 2\pi ^{-s/2}\Gamma (s/2)\zeta (s)=\int _{0}^{\infty }\theta (it)t^{s/2-1}\,dt,} {\displaystyle 2\pi ^{-s/2}\Gamma (s/2)\zeta (s)=\int _{0}^{\infty }\theta (it)t^{s/2-1}\,dt,}

Bununla beraber bu integral s 'in herhangi bir değeri için yakınsak değildir ve böylece düzenlenmesine gerek vardır: bu zeta fonksiyonu için aşağıdaki bağıntı verilir:

π − s / 2 Γ ( s / 2 ) ζ ( s ) = 1 s − 1 − 1 s + 1 2 ∫ 0 1 ( θ ( i t ) − t − 1 / 2 ) t s / 2 − 1 d t + 1 2 ∫ 1 ∞ ( θ ( i t ) − 1 ) t s / 2 − 1 d t . {\displaystyle {\begin{aligned}&{}\quad \pi ^{-s/2}\Gamma (s/2)\zeta (s)\\[6pt]&={\frac {1}{s-1}}-{\frac {1}{s}}+{\frac {1}{2}}\int _{0}^{1}\left(\theta (it)-t^{-1/2}\right)t^{s/2-1}\,dt+{\frac {1}{2}}\int _{1}^{\infty }(\theta (it)-1)t^{s/2-1}\,dt.\end{aligned}}} {\displaystyle {\begin{aligned}&{}\quad \pi ^{-s/2}\Gamma (s/2)\zeta (s)\\[6pt]&={\frac {1}{s-1}}-{\frac {1}{s}}+{\frac {1}{2}}\int _{0}^{1}\left(\theta (it)-t^{-1/2}\right)t^{s/2-1}\,dt+{\frac {1}{2}}\int _{1}^{\infty }(\theta (it)-1)t^{s/2-1}\,dt.\end{aligned}}}

Laurent serileri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Riemann zeta fonksiyonu tek s = 1'de tek katli bir tek kutup ile meromorfiktir. Bunun için bir Laurent serisi boyutu s = 1 de seriye açılabilir olsun;

ζ ( s ) = 1 s − 1 + ∑ n = 0 ∞ ( − 1 ) n n ! γ n ( s − 1 ) n . {\displaystyle \zeta (s)={\frac {1}{s-1}}+\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}}{n!}}\gamma _{n}\;(s-1)^{n}.} {\displaystyle \zeta (s)={\frac {1}{s-1}}+\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}}{n!}}\gamma _{n}\;(s-1)^{n}.}

γn sabitine Stieltjes sabiti deniliyor ve limit ile tanımlanabilir

γ n = lim m → ∞ [ ( ∑ k = 1 m ( log ⁡ k ) n k ) − ( log ⁡ m ) n + 1 n + 1 ] . {\displaystyle \gamma _{n}=\lim _{m\rightarrow \infty }{\left[\left(\sum _{k=1}^{m}{\frac {(\log k)^{n}}{k}}\right)-{\frac {(\log m)^{n+1}}{n+1}}\right]}.} {\displaystyle \gamma _{n}=\lim _{m\rightarrow \infty }{\left[\left(\sum _{k=1}^{m}{\frac {(\log k)^{n}}{k}}\right)-{\frac {(\log m)^{n+1}}{n+1}}\right]}.}

Sabit terim γ0 Euler–Mascheroni sabitidir.

Integral

[değiştir | kaynağı değiştir]

s ∈ C ∖ { 1 } {\displaystyle s\in \mathbb {C} \setminus \{1\}} {\displaystyle s\in \mathbb {C} \setminus \{1\}} tümü için integral ilişkisi

ζ ( s ) = 2 s − 1 s − 1 − 2 s ∫ 0 ∞ sin ⁡ ( s arctan ⁡ t ) ( 1 + t 2 ) s 2 ( e π t + 1 ) d t , {\displaystyle \zeta (s)={\frac {2^{s-1}}{s-1}}-2^{s}\!\int _{0}^{\infty }\!\!\!{\frac {\sin(s\arctan t)}{(1+t^{2})^{\frac {s}{2}}(\mathrm {e} ^{\pi \,t}+1)}}\,\mathrm {d} t,} {\displaystyle \zeta (s)={\frac {2^{s-1}}{s-1}}-2^{s}\!\int _{0}^{\infty }\!\!\!{\frac {\sin(s\arctan t)}{(1+t^{2})^{\frac {s}{2}}(\mathrm {e} ^{\pi \,t}+1)}}\,\mathrm {d} t,}

tutulanlar doğrudur, Zeta-fonksiyonunun bir sayısal evrimi için kullanılabilir.[5]

Yükselen faktöriyel

[değiştir | kaynağı değiştir]

Diğer serileri geliştirmede tam karmaşık düzlem için yükselen faktöryel değeri kullanılan

ζ ( s ) = s s − 1 − ∑ n = 1 ∞ ( ζ ( s + n ) − 1 ) s ( s + 1 ) ⋯ ( s + n − 1 ) ( n + 1 ) ! . {\displaystyle \zeta (s)={\frac {s}{s-1}}-\sum _{n=1}^{\infty }\left(\zeta (s+n)-1\right){\frac {s(s+1)\cdots (s+n-1)}{(n+1)!}}.\!} {\displaystyle \zeta (s)={\frac {s}{s-1}}-\sum _{n=1}^{\infty }\left(\zeta (s+n)-1\right){\frac {s(s+1)\cdots (s+n-1)}{(n+1)!}}.\!}'dir

Bu bütün karmaşık sayılara Dirichlet serisi tanımını genişletmek için yinelemeli olarak kullanılabilir.

Riemann zeta fonksiyonu xs−1; Gauss–Kuzmin–Wirsing işlemcisi hareketi üzerinde bir integral içinde Mellin dönüşümüne benzer bir formda ayrıca görünür ve yine bu bağlamda düşen faktöriyelin terimleri içinde bir seri açılımına genişletilir.

Hadamard çarpımı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Başlığın diğer anlamları için Matris çarpımı sayfasına bakınız.

Hadamard,Weierstrass'ın çarpanlama teoreminin temelinde sonsuz çarpım açılımını verdi

ζ ( s ) = e x p ( ( log ⁡ ( 2 π ) − 1 − γ / 2 ) s ) 2 ( s − 1 ) Γ ( 1 + s / 2 ) ∏ ρ ( 1 − s ρ ) e s / ρ , {\displaystyle \zeta (s)={\frac {exp({(\log(2\pi )-1-\gamma /2)s})}{2(s-1)\Gamma (1+s/2)}}\prod _{\rho }\left(1-{\frac {s}{\rho }}\right)e^{s/\rho },\!} {\displaystyle \zeta (s)={\frac {exp({(\log(2\pi )-1-\gamma /2)s})}{2(s-1)\Gamma (1+s/2)}}\prod _{\rho }\left(1-{\frac {s}{\rho }}\right)e^{s/\rho },\!}

burada çarpım ζ'nın önemsiz-olmayan sıfırlar ρ dir ve yine γ harfi Euler–Mascheroni sabiti ifade eder.Daha basit bir sonsuz çarpım açılımı

ζ ( s ) = π s / 2 ∏ ρ ( 1 − s ρ ) 2 ( s − 1 ) Γ ( 1 + s / 2 ) . {\displaystyle \zeta (s)=\pi ^{s/2}{\frac {\prod _{\rho }\left(1-{\frac {s}{\rho }}\right)}{2(s-1)\Gamma (1+s/2)}}.\!} {\displaystyle \zeta (s)=\pi ^{s/2}{\frac {\prod _{\rho }\left(1-{\frac {s}{\rho }}\right)}{2(s-1)\Gamma (1+s/2)}}.\!}

dır Bu form s = 1,de basit kutuplar −2, −4, ... de açıkça görüntülenir önemsiz sıfırlar payda içinde gamma fonksiyonu terimine gereken ve s = ρda önemsiz olmayan (Ikinci formülde yakınsama sağlamak, çarpım sıfırların "çiftleri eşleştirme"si üzerine alınmalıdır, yani ρ formunun sıfırlarının bir çifti için faktörleri ve 1 − ρ birleştirilmelidir.)

Kritik şerit üzerinde logaritmik türev

[değiştir | kaynağı değiştir]
π d N d x ( x ) = 1 2 i d d x ( log ⁡ ( ζ ( 1 / 2 + i x ) ) − log ⁡ ( ζ ( 1 / 2 − i x ) ) ) − 2 1 + 4 x 2 − ∑ n = 0 ∞ 2 n + 1 / 2 ( 2 n + 1 / 2 ) 2 + x 2 {\displaystyle {\pi {\frac {dN}{dx}}(x)={\frac {1}{2i}}{\frac {d}{dx}}{\bigl (}\log(\zeta (1/2+ix))-\log(\zeta (1/2-ix)){\bigr )}-{\frac {2}{1+4x^{2}}}-\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {2n+1/2}{(2n+1/2)^{2}+x^{2}}}}} {\displaystyle {\pi {\frac {dN}{dx}}(x)={\frac {1}{2i}}{\frac {d}{dx}}{\bigl (}\log(\zeta (1/2+ix))-\log(\zeta (1/2-ix)){\bigr )}-{\frac {2}{1+4x^{2}}}-\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {2n+1/2}{(2n+1/2)^{2}+x^{2}}}}}

burada d N ( x ) d x = ∑ ρ δ ( x − ρ ) {\displaystyle {\frac {dN(x)}{dx}}=\sum _{\rho }\delta (x-\rho )} {\displaystyle {\frac {dN(x)}{dx}}=\sum _{\rho }\delta (x-\rho )} kritik şerit 0 < Re(s) < 1 üzerinde ζ nın sıfırının yoğunluğudur.(δ Dirac delta dağılımıdır ve toplam ζ'nin üzerinde önemsiz olmayan ρ of dir).

Küresel yakınsak seriler

[değiştir | kaynağı değiştir]

zeta fonksiyonu için bir küresel yakınsak seri, tüm karmaşık sayılar için s değerleris = 1 + 2πin/log(2) dışında bazı n tam sayı için,Konrad Knopp 1930 içinde Helmut Hasse ile 1930'da bir varsayım sağlamış idi (bakınız. Euler toplamı):

ζ ( s ) = 1 1 − 2 1 − s ∑ n = 0 ∞ 1 2 n + 1 ∑ k = 0 n ( − 1 ) k ( n k ) ( k + 1 ) − s . {\displaystyle \zeta (s)={\frac {1}{1-2^{1-s}}}\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {1}{2^{n+1}}}\sum _{k=0}^{n}(-1)^{k}{n \choose k}(k+1)^{-s}.\!} {\displaystyle \zeta (s)={\frac {1}{1-2^{1-s}}}\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {1}{2^{n+1}}}\sum _{k=0}^{n}(-1)^{k}{n \choose k}(k+1)^{-s}.\!}

serisi yalnızca Hasse'nin notlarına bir ek içinde gösterildi ve genel bilgiler kadar olmadı bu 60'lı yıllardan daha sonra yeniden araştırılmış idi (bakınız Sondow, 1994).

Hasse ayrıca küresel yakınsak seriyi kanıtlanmıştır

ζ ( s ) = 1 s − 1 ∑ n = 0 ∞ 1 n + 1 ∑ k = 0 n ( n k ) ( − 1 ) k ( k + 1 ) s − 1 {\displaystyle \zeta (s)={\frac {1}{s-1}}\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {1}{n+1}}\sum _{k=0}^{n}{n \choose k}{\frac {(-1)^{k}}{(k+1)^{s-1}}}} {\displaystyle \zeta (s)={\frac {1}{s-1}}\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {1}{n+1}}\sum _{k=0}^{n}{n \choose k}{\frac {(-1)^{k}}{(k+1)^{s-1}}}}

aynı baskı içindedir.

Peter Borwein yüksek hassasiyetli sayısal hesaplamalar için uygun çok hızlı yakınsak seriyi göstermişti. Algoritma, Chebyshev polinomlarından yararlanarak, Dirichlet eta fonksiyonu üzerine yazılar içinde tanımlanır.

Uygulamalar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Zeta fonksiyonu istatistik uygulamaları içinde oluşur (bak Zipf's kanunu ve Zipf–Mandelbrot kanunu).

Zeta fonksiyon düzenlenmesi ıraksak serisinin düzenlenmesi ve kuantum alan teorisi içinde ıraksak integralin bir olasılığı olarak kullanılır. Bir önemli örnekte, Casimir etkisinin hesabı içinde açıkça Riemann zeta-fonksiyonu gösterilir. Zeta fonksiyon dinamik sistemlerin analizi için ayrıca kullanılır.[6]

Sonsuz seriler

[değiştir | kaynağı değiştir]

zeta fonksiyonu pozitif tamsayilarda değerlendirildiğinde sabitlerin bir sayısının sonsuz serisi gösterimi içinde belirir.[7] Burada daha öte formüller harmonik sayılar yazısı içindedir

1 = ∑ n = 2 ∞ ( ζ ( n ) − 1 ) {\displaystyle 1=\sum _{n=2}^{\infty }(\zeta (n)-1)} {\displaystyle 1=\sum _{n=2}^{\infty }(\zeta (n)-1)}  ve aslında tek ve çift terimlerin iki toplamlarını da verir;   ∑ n = 1 ∞ ( ζ ( 2 n ) − 1 ) = 3 4 {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }(\zeta (2n)-1)={\tfrac {3}{4}}} {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }(\zeta (2n)-1)={\tfrac {3}{4}}}   ve   ∑ n = 1 ∞ ( ζ ( 2 n + 1 ) − 1 ) = 1 4 . {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }(\zeta (2n+1)-1)={\tfrac {1}{4}}.} {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }(\zeta (2n+1)-1)={\tfrac {1}{4}}.}
log ⁡ 2 = ∑ n = 1 ∞ ζ ( 2 n ) − 1 n . {\displaystyle \log 2=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\zeta (2n)-1}{n}}.} {\displaystyle \log 2=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\zeta (2n)-1}{n}}.}
1 − γ = ∑ n = 2 ∞ ζ ( n ) − 1 n {\displaystyle 1-\gamma =\sum _{n=2}^{\infty }{\frac {\zeta (n)-1}{n}}} {\displaystyle 1-\gamma =\sum _{n=2}^{\infty }{\frac {\zeta (n)-1}{n}}}   burada γ Euler sabitidir.
log ⁡ π = ∑ n = 2 ∞ ( 2 ( 3 2 ) n − 3 ) ( ζ ( n ) − 1 ) n . {\displaystyle \log \pi =\sum _{n=2}^{\infty }{\frac {(2({\tfrac {3}{2}})^{n}-3)(\zeta (n)-1)}{n}}.} {\displaystyle \log \pi =\sum _{n=2}^{\infty }{\frac {(2({\tfrac {3}{2}})^{n}-3)(\zeta (n)-1)}{n}}.}
π 4 = ∑ n = 2 ∞ ζ ( n ) − 1 n I ( ( 1 + i ) n − ( 1 + i n ) ) {\displaystyle {\frac {\pi }{4}}=\sum _{n=2}^{\infty }{\frac {\zeta (n)-1}{n}}{\mathfrak {I}}((1+i)^{n}-(1+i^{n}))} {\displaystyle {\frac {\pi }{4}}=\sum _{n=2}^{\infty }{\frac {\zeta (n)-1}{n}}{\mathfrak {I}}((1+i)^{n}-(1+i^{n}))}   burada I {\displaystyle {\mathfrak {I}}} {\displaystyle {\mathfrak {I}}}  bir karmaşık sayının sanal kısmıni gösterilir.

Bazı zeta serileri daha karmaşık bağlantılarda değerlendirilir

∑ n = 1 ∞ ζ ( 2 n ) − 1 2 2 n = 1 6 . {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\zeta (2n)-1}{2^{2n}}}={\frac {1}{6}}.} {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\zeta (2n)-1}{2^{2n}}}={\frac {1}{6}}.}
∑ n = 1 ∞ ζ ( 2 n ) − 1 4 2 n = 13 30 − π 8 . {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\zeta (2n)-1}{4^{2n}}}={\frac {13}{30}}-{\frac {\pi }{8}}.} {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\zeta (2n)-1}{4^{2n}}}={\frac {13}{30}}-{\frac {\pi }{8}}.}
∑ n = 1 ∞ ζ ( 2 n ) − 1 8 2 n = 61 126 − π 16 ( 2 + 1 ) . {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\zeta (2n)-1}{8^{2n}}}={\frac {61}{126}}-{\frac {\pi }{16}}({\sqrt {2}}+1).} {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\zeta (2n)-1}{8^{2n}}}={\frac {61}{126}}-{\frac {\pi }{16}}({\sqrt {2}}+1).}
∑ n = 1 ∞ ( ζ ( 4 n ) − 1 ) = 7 8 − π 4 ( e 2 π + 1 e 2 π − 1 ) . {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }(\zeta (4n)-1)={\frac {7}{8}}-{\frac {\pi }{4}}\left({\frac {e^{2\pi }+1}{e^{2\pi }-1}}\right).} {\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }(\zeta (4n)-1)={\frac {7}{8}}-{\frac {\pi }{4}}\left({\frac {e^{2\pi }+1}{e^{2\pi }-1}}\right).}

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Matematiksel fonksiyonların listesi

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Bombieri, Enrico. "The Riemann Hypothesis - official problem description" (PDF). Clay Mathematics Institute. 13 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 5 Eylül 2009. 
  2. ^ Polchinski, Joseph (1998). String Theory, Volume I: An Introduction to the Bosonic String. Cambridge University Press. s. 22. ISBN 978-0-521-63303-1. 
  3. ^ A J Kainz and U M Titulaer, An accurate two-stream moment method for kinetic boundary layer problems of linear kinetic equations, pp. 1855-1874, J. Phys. A: Mathem. and General, V 25, No 7, 1992
  4. ^ C. S. Ogilvy & J. T. Anderson Excursions in Number Theory, pp. 29–35, Dover Publications Inc., 1988 ISBN 0-486-25778-9
  5. ^ "Mathematik-Online-Kurs: Numerik – Numerische Integration der Riemannschen Zeta-Funktion". 24 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2014. 
  6. ^ "Dynamical systems and number theory". 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2014. 
  7. ^ Unless otherwise noted, the formulas in this section are from § 4 of J. M. Borwein et al. (2000)

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Riemann, Bernhard (1859), "Über die Anzahl der Primzahlen unter einer gegebenen Grösse", Monatsberichte der Berliner Akademie, 17 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi5 Eylül 2009 . Gesammelte Werke, Teubner, Leipzig (1892), Yeniden basım: Dover, New York (1953)
  • Jacques Hadamard, Sur la distribution des zéros de la fonction ζ(s) et ses conséquences arithmétiques, Bulletin de la Societé Mathématique de France 14 (1896) s. 199–220
  • Helmut Hasse, Ein Summierungsverfahren für die Riemannsche ζ-Reihe, (1930) Math. Z. 32 s. 458–464. (Globally convergent series expression.)
  • E. T. Whittaker & G. N. Watson (1927). A Course in Modern Analysis, 4. basım, Cambridge University Press (Bölüm XIII)
  • H. M. Edwards (1974). Riemann's Zeta Function. Academic Press. ISBN 0-486-41740-9. 
  • G. H. Hardy (1949). Divergent Series. Clarendon Press, Oxford. 
  • A. Ivic (1985). The Riemann Zeta Function. John Wiley & Sons. ISBN 0-471-80634-X. 
  • A.A. Karatsuba (1992). The Riemann Zeta-Function. W. de Gruyter, Berlin. 
  • Hugh L. Montgomery (2007). Multiplicative number theory I. Classical theory. 97. Cambridge University Press. ISBN 0-521-84903-9.  10. Bölüm
  • Donald J. Newman (1998). Analytic number theory. 177. Springer-Verlag. ISBN 0-387-98308-2.  6. Bölüm
  • E. C. Titchmarsh (1986). The Theory of the Riemann Zeta Function. Oxford University Press. 
  • Jonathan Borwein, David M. Bradley, Richard Crandall (2000). "Computational Strategies for the Riemann Zeta Function" (PDF). J. Comp. App. Math. Cilt 121. ss. s. 11. 25 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF)5 Eylül 2009. KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link)
  • Djurdje Cvijović & Jacek Klinowski (2002). "Integral Representations of the Riemann Zeta Function for Odd-Integer Arguments". J. Comp. App. Math. Cilt 142. ss. s. 435-439. doi:10.1016/S0377-0427(02)00358-8. 31 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi5 Eylül 2009. 
  • Djurdje Cvijović & Jacek Klinowski (1997). "Continued-fraction expansions for the Riemann zeta function and polylogarithms". Proc. Amer. Math. Soc. Cilt 125. ss. s. 2543-2550. doi:10.1090/S0002-9939-97-04102-6. 31 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi5 Eylül 2009. 
  • Jonathan Sondow, "Analytic continuation of Riemann's zeta function and values at negative integers via Euler's transformation of series", Proc. Amer. Math. Soc. 120 (1994) 421–424.
  • Jianqiang Zhao (1999). "Analytic continuation of multiple zeta functions". Proc. Amer. Math. Soc. Cilt 128. ss. s.1275-1283. 5 Mart 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi5 Eylül 2009. 
  • Guo Raoh: "The Distribution of the Logarithmic Derivative of the Riemann Zeta Function", Proceedings of the London Mathematical Society 1996; s. 3–72: 1–27

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Wolfram Mathworld'de Riemann zeta işlevi9 Şubat 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Seçili kökler tablosu17 Mayıs 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • 1.000.000 kök içeren dosya29 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Çekiştirilen Asal Sayılar Zeta işlevinin asal sayılar açısından önemine ilişkin genel bir değerlendirme
  • Zeta İşlevinin X-Işını20 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. zetanın gerçel ve tümüyle karmaşık olduğu bölgelerin görsel sunumu
  • Riemann zeta işlevi formül ve özdeşlikleri2 Haziran 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Riemann zeta işlevi ve ters üslerin diğer toplamları10 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • g
  • t
  • d
Bernhard Riemann
  • Cauchy-Riemann denklemleri
  • Genelleştirilmiş Riemann hipotezi
  • Büyük Riemann hipotezi
  • Grothendieck-Hirzebruch-Riemann-Roch teoremi
  • Hirzebruch-Riemann-Roch teoremi
  • Yerel zeta fonksiyonu
  • Ölçülebilir Riemann eşleme teoremi
  • Riemann (krater)
  • Riemann Xi fonksiyonu
  • Riemann eğrilik tensörü
  • Riemann hipotezi
  • Riemann integrali
  • Riemann değişmezi
  • Riemann eşleme teoremi
  • Riemann formu
  • Riemann problemi
  • Riemann seri teoremi
  • Riemann çözücü
  • Riemann küresi
  • Riemann toplamı
  • Riemann yüzeyi
  • Riemann zeta fonksiyonu
  • Riemann diferansiyel denklemi
  • Riemann minimal yüzeyi
  • Riemann çemberi
  • Bir yüzey üzerinde Riemann bağlantısı
  • Riemann geometrisi
  • Riemann-Hilbert yazışması
  • Riemann-Hilbert problemleri
  • Riemann-Lebesgue lemması
  • Riemann-Liouville integrali
  • Riemann-Roch teoremi
  • Düzgün manifoldlar için Riemann-Roch teoremi
  • Riemann-Siegel formülü
  • Riemann-Siegel teta fonksiyonu
  • Riemann-Silberstein vektörü
  • Riemann-Stieltjes integrali
  • Riemann-von Mangoldt formülü
Kategori Kategori * Liste Liste
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin
  • BNE: XX533372
  • BNF: cb12287377j (data)
  • GND: 4308419-9
  • NDL: 00574618
  • SUDOC: 031709117
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Riemann_zeta_işlevi&oldid=36529965" sayfasından alınmıştır
Kategoriler:
  • Zeta ve L-fonksiyonları
  • Meromorf fonksiyonlar
  • Bernhard Riemann
Gizli kategoriler:
  • ISBN sihirli bağlantısını kullanan sayfalar
  • Kırmızı bağlantıya sahip ana madde şablonu içeren maddeler
  • KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi
  • Webarşiv şablonu wayback bağlantıları
  • BNE tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • BNF tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • GND tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • NDL tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • SUDOC tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • Sayfa en son 10.05, 16 Aralık 2025 tarihinde değiştirildi.
  • Metin Creative Commons Atıf-AynıLisanslaPaylaş Lisansı altındadır ve ek koşullar uygulanabilir. Bu siteyi kullanarak Kullanım Şartlarını ve Gizlilik Politikasını kabul etmiş olursunuz.
    Vikipedi® (ve Wikipedia®) kâr amacı gütmeyen kuruluş olan Wikimedia Foundation, Inc. tescilli markasıdır.
  • Gizlilik politikası
  • Vikipedi hakkında
  • Sorumluluk reddi
  • Davranış Kuralları
  • Geliştiriciler
  • İstatistikler
  • Çerez politikası
  • Mobil görünüm
  • Wikimedia Foundation
  • Powered by MediaWiki
Riemann zeta işlevi
Konu ekle