Vasil Kolarov
| Vasil Kolarov Васил Коларов | |
|---|---|
| |
| 33. Bulgaristan Başbakanı | |
| Görev süresi 2 Temmuz 1949 - 23 Ocak 1950 | |
| Yerine geldiği | Georgi Dimitrov |
| Yerine gelen | Vılko Çervenkov |
| Bulgaristan Geçici Cumhurbaşkanlığı Başkanı | |
| Görev süresi 15 Eylül 1946 - 9 Aralık 1947 | |
| Yerine geldiği | II. Simeon (Kral olarak) |
| Yerine gelen | Minço Neyçev (Ulusal Meclis Prezidyumu Başkanı olarak) |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 16 Temmuz 1877 Şumnu, Osmanlı Devleti |
| Ölüm | 23 Ocak 1950 (72 yaşında) Sofya, Bulgaristan |
| Partisi | Bulgar Komünist Partisi |
Vasil Petrov Kolarov (Bulgarca: Васил Петров Коларов, 16 Temmuz 1877, Şumnu, Osmanlı Devleti - 23 Ocak 1950, Sofya, Bulgaristan), Bulgar bir komünist siyasi liderdi. Komünist Enternasyonal'de (Komintern) liderlik yapıyordu.
Biyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]Gençliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Kolarov, 16 Temmuz 1877'de bir ayakkabıcının oğlu olarak Osmanlı İmparatorluğuna bağlı Şumnu'da (Şumnu, Bulgaristan) doğdu.[1] Liseden mezun olduktan sonra 1895-1897 yılları arasında Nikopol'da öğretmen olarak çalıştı.
1897'de Kolarov, Bulgar İşçi Sosyal Demokrat Partisine (BWSDP) katıldı.
Kolarov, Fransa'da Aix-en-Provence ve Cenevre Üniversitesinde hukuk okudu. 1900 yılında mezun olduktan sonra, memleketinde ve 1904'ten itibaren Filibe'de avukat olarak çalıştı.
Siyasal kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]BWSDP'nin ideolojik ayrımı sonrasında Kolarov, Dimitar Blagoev'in devrimci sosyalizmi savunan Parti'nin Tesniak (Dar) kanadıyla çok şey yaptı. 1904'ten 1912'ye kadar, Filibe'deki yerel Tesniak örgütüne başkanlık etti. 1905 yılında örgütün yönetimindeki Merkez Komitesinin üyesi olarak seçildi. Tesniak örgütü adına, Stuttgart'taki İkinci Enternasyonal (1907) ve Kopenhag (1910) kongrelerine delege olarak katıldı.
Balkan savaşları sırasında, Bulgar ordusunun 7. Rila Birliğinin 13. Rila Alayı'nda bir teğmen olarak görev yaptı.[2] 1913 Bulgar Milli Meclisine seçildi. Kolarov Eylül 1915 Zimmerwald Konferansı'na katıldı ancak o zamanlar devrimci Zimmerwald Sol'tan uzak kaldı. Kolarov ayrıca, Stockholm'de düzenlenen 1917 Sosyalist konferansına Tesniak örgütünün delegesi oldu.
Nisan 1919'da Bulgar Komünist Partisi kuruldu ve Kolarov Merkez Komitesinin ilk Sekreteri seçildi.
1920'de Romanya'da tutuklandı ve ertesi yıl Bulgar Komünist Partisinin temsilcisi olarak Moskova'da düzenlenen 3. Dünya Kongresi'ne katılabildiği halde 2. Dünya Komünist Enternasyonal Kongresi'ne katılamadı.
Kolarov, Komünist Enternasyonal'in (ECCI) Yürütme Komitesine seçildi ve Komintern'de kilit bir görevli oldu. 1923'ün başlarında Komintern adına Orta ve Batı Avrupa'ya gitti ve Paris, Frankfurt, Oslo ve Prag'daki komünist toplantılara katıldı.[3]
Haziran 1923'te Kolarov, ay sonlarında gizlice Bulgaristan'a dönmeden önce Moskova'daki ECCI 3. Genişletilmiş Plenumunda konuştu. Orada hemen tutuklandı ancak 5 Ağustos'ta serbest bırakıldı. Serbest kalmasının ardından, Bulgar Komünist Partisini Komintern talimatlarına uygun olarak bir ayaklanma düzenlemeye ikna etmek için Georgi Dimitrov ile birlikte kritik bir rol oynadı. Kolarov, bu ayaklanmayı Eylül 1923'te başlatan devrimci komitenin bir üyesiydi. Bu devrime teşebbüs başarısız oldu ve Kolarov, Yugoslavya ve Avusturya yoluyla Sovyetler Birliği'ne kaçmak zorunda kaldı. İki yıldan fazla süredir sürgünde kaldı.
Kolarov, 1924'te 5. Dünya Kongresi'nde yapılan tartışmaları yöneten Komünist Enternasyonal'in en üst düzey yetkilisi olarak katıldı. ECCI ve yönetim kurulu başkanlığına 5., 6. ve 7. Kongrelerde tekrar seçildi.
Kolarov, 1928'den 1939'da dağılıncaya kadar Uluslararası Tarım İcra Komitesi (Krestintern) Başkanıydı. Ayrıca bu dönemde Moskova'daki Uluslararası Tarım Enstitüsünün müdürlüğünü yapmıştır. 1943'te Kolarov belgeyi Komünist Enternasyonal'i resmen çözerek imzaladı.
Bulgaristan'a dönüş
[değiştir | kaynağı değiştir]Kolarov, Sovyetler Birliği'nin işgali sırasında 1945'te Bulgaristan'a geri döndü ve tekrar Meclis'e seçildi. 1946'da yeniden seçildi ve komünistlerin artan egemenliğinin ortasında o yıl Bulgaristan'ın geçici cumhurbaşkanı oldu. Dimitrov başkanlığında, Aralık 1947'de başbakan yardımcısı ve Dışişleri Bakanı olarak kabineye girdi ve hükûmetin kurulmasına kadar cumhurbaşkanı olarak kaldı.
Dimitrov Temmuz 1949'da öldüğünde, Kolarov Dimitrov'un başbakanlık görevine seçildi. Birkaç ay sonra kendi ölümüne kadar görev yaptı.
Ölümü ve mirası
[değiştir | kaynağı değiştir]23 Ocak 1950'de Sofya'da öldü.
Doğum şehri Şumnu kentinin ismi 1950-1965 yılları arasında Kolarovgrad olarak onurlandırıldı.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Branko Lazitch with Milorad M. Drachkovitch, Biographical Dictionary of the Comintern: New, Revised, and Expanded Edition. Stanford, CA: Hoover Institution Press, 1986; pg. 224.
- ^ "Dimitrova, Snezhana. Of Other Balkan Wars: Affective Worlds of Modern and Traditional (The Bulgarian Example). In: Perceptions: Journal of Foreign Affairs, Ankara, 2013, p. 48, note 7". 3 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2017.
- ^ Lazitch and Drachkovitch, Biographical Dictionary of the Comintern, pg. 225.
| Siyasi görevi | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: II. Simeon |
Geçici Cumhurbaşkanlığı Başkanı 1946-1947 |
Sonra gelen: Minço Neyçev |
| Önce gelen: Georgi Dimitrov |
Bulgaristan Başbakanı 1949-1950 |
Sonra gelen: Vılko Çervenkov |
