İcazet
 | Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Nisan 2024) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
| Fıkıh usûlü |
|---|
 |
| Fıkıh |
| Ef'âl-i mükellefîn |
| Hukuki meslekler ve unvanlar |
İcazet (Arapça: الإِجازَهْ), "diploma" anlamına gelen bir terimdir.
İlk defa 9. yüzyılda kullanıldığı bilinen ve ilk akademik derece olarak kabul edilmektedir. 9. yüzyılda, medrese, cami ve bimaristan (tıp okulu) gibi yükseköğretim kurumlarının diploması olarak kullanıldı. Bunun yanı sıra devlet bünyesinde olmamakla beraber, devletin çalışmalarına izin verdiği yöresel medreselerde ders veren müderrislerin talebelerine verdikleri bir başarı ve artık ders verebilecek seviyeye geldiğini gösterir belge de icazet olarak bilinmektedir. Tabii ki, bu türden olanların devlet kademelerinde herhangi bir geçerliliği olmayıp, sadece manevi bir değer ifade etmektedir.
Tanım
[değiştir | kaynağı değiştir]Aynı zamanda yaygın kullanılan bir dinî terimdir ve özellikle tasavvuf kültürü içerisinde daha özelleşmiş bir anlama sahiptir. Bir sanat dalında yetiştiğine, eserlerine kendi imzasını atabileceğine dair hocası tarafından "hatt-ı icaze" ile yazılan yazı. Osmanlı döneminde her nevi iş ve sanat dalında ustalık vasfı kazananlara verilen "bu işi hakkı ile yapabilir" nişanı. İcazet tasavvuf literatürüne de yerleşmiştir. Bir tarikatta,mürşidin tasavvuf alanında yetiştirdiği ve Allah tarafından manen mürşide derviş için halifelik müsaadesi verildiğine inanılması, mürşidin mürid ya da dervişe gerek sözlü ya da yazılı verdiği izin.
