Tezkiye

Tezkiye (تزكية) “ tazkiyah el-nafs ” ı ima eden, “ benliğin arıtılması” anlamına gelen Arapça-İslami bir terimdir. Bu, burun parçalarının (ehlileştirilmiş benlik veya arzular), ego-merkeziyet durumundan, çeşitli ruhsal aşamalardan saflık seviyesine ve Allah'ın iradesine teslim edilmesine dönüştürülmesi sürecini ifade eder. Temelleri bilinen otantik sünneti (ilm ) olan şeriat ve tapuları öğrenmek ve Allah'ın manevi farkındalığı ile sonuçlanan (O'nun bizzat kendisinin yanında olduğunun sürekli olarak bilinmesiyle) yaşam boyunca kendi işlerinizde uygulamaktır. Yaptığımız her şeyi, düşüncelerinizde ve davranışlarınızda sürekli hatırlama ya da dhikr olmakla birlikte Ihsan'ın en yüksek seviyesi olduğunu bilir. Terimin çoğunlukla benzer bir sözcüğü İslah'tır.

Tazkiah (ve tarbiyah ve talim - eğitim ve öğretim ile ilgili kavramlar) kendisini bilinçli öğrenme süreciyle sınırlandırmaz: daha doğrusu doğru yaşama eylemine form verme görevidir: yaşamın her anını pozisyonunu hatırlayarak tedavi etmek Allah'ın önünde.