Cahit Zarifoğlu

Abdurrahman Cahit Zarifoğlu
Cahit Zarifoğlu
Doğum	Abdurrahman Cahit Zarifoğlu 1 Temmuz 1940(1940-07-01) Ankara, Türkiye
Ölüm	7 Haziran 1987 (46 yaşında) İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Küplüce Mezarlığı, İstanbul 41.0415884227556°K 29.046455656402873°D / 41.0415884227556; 29.046455656402873
Takma ad	Aristo · Artist
Meslek	Şair · yazar
Dil	Türkçe
Milliyet	Türk
Vatandaşlık	Türkiye
Eğitim	İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi
Dönem	Cumhuriyet dönemi
Edebî akım	İkinci Yeni
Önemli eser	Yedi Güzel Adam · Yaşamak
Önemli ödülleri	Yılın Çocuk Edebiyatı Ödülü (1984)
Etkin yılları	1962-1987
Evlilikler	Berat Zarifoğlu (e. 1976; ö. 1987)
Çocuklar	4
Etkilendikleri Necip Fazıl Kısakürek, Sezai Karakoç, Rainer Maria Rilke
İmza

Abdurrahman Cahit Zarifoğlu (1 Temmuz 1940, Ankara - 7 Haziran 1987, İstanbul) Türk şair ve yazardır. Türk edebiyatında özellikle Yedi Güzel Adam şiiri ve aynı adı taşıyan edebi çevresiyle tanınır.

Cahit Zarifoğlu, modern Türk edebiyatında şiir, roman, öykü, deneme ve çocuk edebiyatı türlerinde eser vermiştir. Daha çok şair kimliğiyle tanınan Zarifoğlu'nun şiirleri, İkinci Yeni akımının etkilerini yansıtan, yoğun imge kullanımı ve soyut anlatımıyla karakterize edilir. Eserlerinde bireysel iç dünya ile inanç temaları bir arada yer alır. Çocuk edebiyatı alanındaki metinlerinde, "poetik çocuk dili" olarak tanımlanan ve hem çocuklara hem de yetişkinlerin çocukluk algılarına seslenen bir anlatım biçimi benimsenmiştir. Sultan gibi bazı şiirlerinde ise geleneksel İslami şiir türlerinden münacat ve şathiye unsurlarını modern şiir anlayışı içinde kullanmıştır.

Hayatı

Erken yaşam ve eğitim

Cahit Zarifoğlu, 1940 yılında Ankara'da doğdu. Baba tarafından Kafkasya kökenli olduğunu belirten Zarifoğlu, atalarının üç kardeş olarak Kahramanmaraş'a gelip yerleştiklerini ve soylarının "Zarif" adlı kardeşten geldiğini ifade etmiştir. Babası, hâkim olarak görev yapan Niyazi Bey; annesi ise Maraşlı Evliyazadeler ailesine mensup Şerife Hanım'dır. Okuma yazmayı, resim yapmayı ve Kur'an okumayı ilkokula başlamadan önce annesi, anneannesi ve mahalle hocalarından öğrendi.

İlkokula Şanlıurfa'nın Siverek ilçesinde başladı, 1951 yılında ise Kahramanmaraş'ta ilkokul eğitimini tamamladı. Babasının görevleri dolayısıyla çocukluğu Silvan, Baykan, Siirt, Siverek ve Kızılcahamam gibi farklı şehirlerde geçti. Lise öğrenimini, arkadaşlarından üç yıl sonra, 1961 yılında tamamladı.

Henüz öğrenciyken kısa bir süre Kahramanmaraş'ta vekil öğretmenlik yaptıktan sonra yerel bir gazetede çalışmaya başladı. İlk şiir ve denemeleri çeşitli gazete ve dergilerde yayımlandı. Lise yıllarında Rasim Özdenören, Alâeddin Özdenören, Erdem Bayazıt ve Mehmet Akif İnan gibi, ileride önemli edebî kimlikler kazanacak isimlerle arkadaşlık kurdu. Bu arkadaş grubu daha sonra "Yedi Güzel Adam" olarak anıldı ve Diriliş, Edebiyat ve Mavera dergileri etrafında bir edebi anlayış geliştirdi.

1956-1959 yılları arasında Yenilik, Yeni Ufuklar, Seçilmiş Hikâyeler, Türk Sanatı, Varlık, Yeditepe, Dost ve Pazar Postası gibi dönemin önde gelen edebiyat dergilerinde yazıları yayımlandı. Aynı dönemde, Maraş'ın Sesi gazetesinde sanat yazıları ve eleştiriler kaleme aldı.

Lise son sınıfta, uçma tutkusunun etkisiyle Eskişehir'de Türk Hava Kurumu'nun uçuş kurslarına gizlice katıldı. Bu eğitim sonunda Millî Model Uçak B Sertifikası almaya hak kazandı. Jet pilotu olmayı hedefleyen Zarifoğlu, sağlık sorunları nedeniyle bu hayalini gerçekleştiremedi.

Edebi kariyer ve çalışmaları

Gazetecilik alanında da faaliyet gösteren Zarifoğlu, çıkışına öncülük ettiği İnkılap gazetesinde haber ve köşe yazıları kaleme aldı; ayrıca gazetenin sanat sayfalarının hazırlanmasında görev aldı. Bu yazıların bir bölümü, 1980 yılında yayımlanan Yaşamak adlı günlük kitabında bir araya getirildi.

1961 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatı Bölümü'ne kaydoldu. 1962 yılında, yalnızca bir sayı çıkan Açı dergisini yayımladı. Üniversite eğitimini maddi nedenlerden dolayı uzun bir sürede tamamlayarak, 1971 yılında mezun oldu.

1962 yılında Zarifoğlu, Paris'te bulunan Cemal Süreya'ya bir mektup göndererek İstanbul'a döndüğünde birlikte ev tutmayı teklif etti. Süreya bu mektuba cevap vermemiş olsa da, Zarifoğlu'nun ölümünden sonra yazdığı günlüğünde onu "iyi bir şair" olarak nitelemiş ve bu mektuptan da söz etmiştir.

1965 yılında, Rasim Özdenören'in sanat sayfasını yönettiği haftalık Yeni İstiklal gazetesinde düzenli olarak yazmaya başladı. Mart 1966'da yeniden yayımlanmaya başlayan Diriliş dergisinde şiirlerine yer verildi. Ayrıca Türk Dili, Soyut, Cemal Süreya'nın çıkardığı Papirüs ve Memet Fuat'ın yayımladığı Yeni Dergi gibi dönemin önde gelen edebiyat dergilerinde eserleri yayımlandı. "Abdurrahman Cem" ve "Cahit Zarifoğlu" imzalarıyla kaleme aldığı 13 şiir, 1967 yılında yayımlanan ilk kitabı İşaret Çocuklarında bir araya getirildi.

1966 yılında Diriliş dergisinde, İns adlı uzun hikâyesi ile bazı şiirleri yayımlandı. Bu hikâyesinde, dili ve benliği henüz oluşmamış bir insanın yaratılıştaki anlam arayışı teması işlenir.

1967 ve 1973 yıllarında Almanya'ya giderek Goethe Enstitüsü'nde Almanca dil eğitimi aldı. Avrupa'nın çeşitli ülkelerini otostopla gezdi. Kısa bir süre tercümanlık yaptı; 1969-1970 yılları arasında Hakimiyet gazetesinde teknik sekreter olarak görev aldı.

1969 yılından itibaren Edebiyat dergisinde yazmaya başladı. Şiir ve hikâyeleri, bu dergide yayımlandıktan sonra kitaplaştırıldı.

1972-1973 yıllarında İstanbul'da bir özel okulda Almanca öğretmenliği yaptı. 1973 yılında yedek subay olarak başladığı askerlik hizmetini, Tuzla, 1974'te Sarıkamış'ta ve 1975'te Kıbrıs Harekâtı'na katılarak tamamladı. Askerlik sonrası Makine Kimya Endüstrisi Kurumu'nda (MKE) memur olarak çalışmaya başladı.

1973 yılında yayımlanan Yedi Güzel Adam şiir kitabı, hem Zarifoğlu hem de arkadaşları için bir dönüm noktası oldu. Kitapta yer alan şiir, Rasim Özdenören, Alaeddin Özdenören, Erdem Bayazıt, Mehmet Akif İnan, Nuri Pakdil ve Sezai Karakoç gibi yakın dostlarını simgeler. Bu şiirle birlikte adı geçen edebî çevre, kamuoyunda Yedi Güzel Adam olarak anılmaya başladı. Nuri Pakdil'e göre, Yedi Güzel Adam arasında en "artist mizaçlı" kişi Zarifoğlu'dur.

1976 yılında, Erdem Beyazıt, Rasim ve Alaeddin Özdenören, Mehmet Akif İnan gibi isimlerle birlikte Mavera dergisini kurdu. Dergide şiirlerinin yanı sıra günlük, hikâye, senaryo ve "Okuyucularla" başlıklı yazıları yayımlandı. Aynı dönemde Akabe Yayınlarını da kurdu.

1976 yılında TRT'ye mütercim sekreter olarak atandı. Aynı yıl, Necip Fazıl Kısakürek aracılığıyla tanıştığı Berat Hanım ile evlendi. Berat Hanım, Van Müftüsü Kasım Arvasi'nin kızı ve Abdülhakim Arvasi'nin soyundandır. Düğünlerinde nikah şahitliği Necip Fazıl Kısakürek tarafından yapıldı. Bu evlilikten Fatma Betül, Ayşe Hicret, Ahmet ve Arife isimlerinde dört çocuğu dünyaya geldi. Çocuklarına anlatacağı masallar bulmakta zorlanınca çocuk kitapları yazmaya başladı. Ağaçkakanlar adlı kitabını büyük kızı Betül'e imzaladı.

1983 yılında TRT İstanbul Radyosu'na tayin edildi. İçine dönük kişiliği ve sanatla ilgisi nedeniyle lise yıllarından itibaren "Aristo" lakabıyla anıldı. Amatör olarak çizimle ilgilenmesi ve sanat tutkusundan dolayı Necip Fazıl Kısakürek tarafından "Artist" lakabı verildi. Bu lakap daha sonra Nuri Pakdil tarafından da kullanıldı.

Zarifoğlu, farklı dönemlerde Yeni Devir, Milli Gazete ve Zaman gazetelerinde; ayrıca İslam dergisinde yazılar kaleme aldı. Bu yazılarında "Ahmet Sağlam", "Abdurrahman Cem" ve "Vedat Can" gibi müstear adlar kullandı.

Ayrıca Gül Çocuk dergisinde de yazılar yayımladı. Son şiirleri Yedi İklim dergisinde yayımlandı.

Çocuk edebiyatına yönelişi

Cahit Zarifoğlu, şairliğinin ilerleyen dönemlerinde çocuk edebiyatı alanında da eserler vermiştir. Bu alanda farklı türlerde ürünler kaleme almış, yazmayı bir sorumluluk olarak değerlendirmiştir. Zarifoğlu'nun çocuk şiirleri iki kitapta toplanmıştır: Gülücük (1989) ve Ağaç Okul (1990). Gülücük adlı eserinde çocuklara ilişkin genel temalara yer verirken, Ağaç Okul kitabında ideolojik içerikli, savaş temalı şiirler bulunmaktadır. Kitabın alt başlığı "Çocuklar İçin Afganistan Şiirleri"dir.

Cahit Zarifoğlu'nun çocuk edebiyatına yaklaşımı, yalnızca çocuklara değil, aynı zamanda yetişkinlere de hitap eden çok katmanlı bir dil anlayışına dayanmaktadır. Bu yaklaşım, kaynaklarda "poetik çocuk dili" olarak adlandırılmakta; çocuklara yönelik gibi görünen metinlerin, aynı zamanda yetişkinlerin çocukluk algılarına seslendiği belirtilmektedir. Katıraslan, Motorlu Kuş ve savaş temalı çocuk şiirlerinde bu anlayışın izlerine rastlanmaktadır. Zarifoğlu, çocuklara yönelik yazdığı metinlerde yalnızca çocuklara özgü bir anlatım geliştiremediğini, bu metinlerin yetişkinler için de anlam taşıdığını ifade etmiştir. Bu yönüyle eserleri, geleneksel çocuk edebiyatı anlayışından farklı bir çizgide değerlendirilmektedir.

Cahit Zarifoğlu, çocuk edebiyatı alanında masal, roman ve şiir türlerinde eserler vermiştir. Ancak Gülücük kitabı dışındaki çalışmalarının, klasik çocuk edebiyatında aranan çocuğa görelik, çocuk diline uygunluk ve pedagojik ölçütlerle birebir örtüşmediği belirtilmektedir. Bu yaklaşım, şairin çocuk edebiyatını yetişkin edebiyatından kesin çizgilerle ayırmayan anlayışından kaynaklanmaktadır. Zarifoğlu, bazı söyleşilerinde çocuklara yazarken onları bir yetişkin gibi gördüğünü ifade etmiştir.

Cahit Zarifoğlu'nun çocuk edebiyatı alanındaki çalışmaları, özellikle Gülücük kitabı ve Çalışan Anne şiiriyle dikkat çeker. Bu eserler, kendisinden sonraki yazarlar tarafından örnek alınmış ve çeşitli açılardan değerlendirilmiştir. Zarifoğlu'nun bu alandaki üretimi, Türkiye'de çocuk edebiyatına ve ilgili kuramsal tartışmalara olan ilginin sınırlı olduğu bir döneme denk gelir. Bu bağlamda, eserleri döneminin koşulları içinde dikkate değer bulunmuştur.

Çocuklar için yazmanın, kendi ifadesiyle, "acılarını azalttığını" belirtmiştir.

Edebi yaklaşımı

Şiir anlayışı

Cahit Zarifoğlu, ilk dönem şiirlerinde dil ve imge kullanımı bakımından Ece Ayhan'a yakın bir çizgide yer alırken, sonraki dönemlerde Sezai Karakoç, Cemal Süreya ve Turgut Uyar gibi şairlerle benzer üslup özellikleri sergilemiştir.

İkinci Yeni şiir akımının sonraki kuşak temsilcilerinden biri olarak değerlendirilen Zarifoğlu'nun şiirlerinde, bu akımın dil anlayışıyla ortak yönler görülmektedir. İkinci Yeni şairleri, Türkçede alışılmış kalıpların dışına çıkarak ses, kelime ve sözdizimi düzeyinde yenilikçi bir yaklaşım benimsemiş; bu yaklaşım sonraki şairler tarafından da sürdürülmüştür. Zarifoğlu'nun şiirlerinde de, bu dil anlayışına uygun yapı ve anlatım özellikleri gözlemlenmektedir.

Anlamın örtük olduğu, yer yer gerçeküstücü şiir anlayışıyla paralellik taşıyan şiirlerinde, kelime oyunları, sözdiziminde alışılmadık yapılandırmalar ve bireysel anlam evrenine dayalı imgeler dikkat çeker.

Açlık Türküsü
(...)
Avucunda kına yerine horoz devriyesi
Dilimin tehlikelerini azarla
Bu limeler oraya çıkmaz
Açılmasın diye insan torbası
Aşk ne korkunç ne kadar korkunç oluklar uzun
(...)

Cahit Zarifoğlu'nun şiirlerinde, kelime merkezli bir yaklaşım görülür. Şair, Türkçede olmayan sözcükler türetir, mevcut kelimelere yeni anlamlar yükler. Bu yolla dili dönüştürür ve çağrışım gücü yüksek imgeler kurar. "rüzgarla soğuyan alna sançılır" dizesi, bu anlayışın bir örneğidir.

Cahit Zarifoğlu'nun şiirlerinde, alışılmadık bağdaştırmalara sıkça yer verilir. Bu bağdaştırmalar, dili dönüştürerek çağrışımı artırma ve anlatımı güçlendirme amacı taşır. Gerçeküstü bir yaklaşımla akıl dışı, şaşırtıcı öğeler bir araya getirilir. "Pembe duruşuna horoz rengi öpücüklerle" dizesi, bu anlayışın bir örneğidir.

Cahit Zarifoğlu'nun şiirlerinde, İkinci Yeni'nin dil ve biçim anlayışına paralel olarak yazınsal farklılıklar görülür. Mısra başlarında küçük harf kullanımı, özel isimlerin küçük, cins isimlerin büyük harfle yazılması, noktalama işaretlerinin ihmal edilmesi gibi biçimsel özellikler şairin şiirlerinde yer alır. Bu yönleriyle Zarifoğlu, İkinci Yeni'nin biçimsel yenilik anlayışını yansıtır.

Cahit Zarifoğlu, İkinci Yeni'nin soyut, imge yüklü ve dil odaklı şiir anlayışını kendi üslubuyla sürdürmüştür. Gerçeküstü ve kapalı anlatımıyla Türk şiirine yeni bir ifade imkânı kazandıran bu anlayışın devamı niteliğinde şiirler kaleme almıştır.

Zarifoğlu'nun şiir anlayışının ve düşünsel yönelimlerinin şekillenmesinde, özellikle İstanbul'daki üniversite yıllarında tanıştığı Necip Fazıl Kısakürek ve Sezai Karakoç'un önemli etkileri oldu. Bu iki isim, hem kişisel hayatında hem de edebî duruşunda belirleyici rol oynadı.

İçe dönük bir kişiliğe sahip olan Zarifoğlu, şiir anlayışını temelde İkinci Yeni akımının estetik ve biçimsel özellikleri üzerine inşa etti. Ancak bu yönelimi birebir taklitten öteye taşıyarak kendine özgü bir üslup geliştirdi. Alışılmadık sözdizimi, yoğun imge kullanımı ve şiirsel bütünlüğe verdiği önemle, çağdaş Türk şiirinde özgün bir yer edindi.

“ Sultan
Seçkin bir kimse değilim
İsmimin baş harfleri acz tutuyor
Bağışlamanı dilerim

Sana zorsa bırak yanayım
Kolaysa esirgeme

Hayat bir boş rüyaymış
Geçen ibadetler özürlü
Eski günahlar dipdiri
Seçkin bir kimse değilim
İsmimin baş harflerinde kimliğim
Bağışlanmamı dilerim

Sana zorsa yanmaya razıyım
Kolaysa affı esirgeme

Hayat boş geçti
Geri kalan korkulu
Her adımım dolu olsa
İşe yaramaz katında
Biliyorum
Bağışlanmamı diliyorum. ” — Cahit Zarifoğlu

Şiirleri kapalı, mecazi ve derin bir üsluba sahiptir. Bu yüzden şiirlerinin anlaşılmamasıyla ilgili eleştirilere şöyle yanıt vermiştir:

"Hiç kimse şu ya da bu şiiri anlamak zorunda değildir. Şiirimi bana şikâyet ediyorlar. Anlamıyorsa niye rahatsız oluyor bilmem, ben de botanikten hiç anlamam."

Temalar ve üslup

İslami anlayış, aşk, ölüm, madde-ruh çatışması, acı ve toplumsal mutluluk gibi konuları eserlerinde işlemeyi tercih etti. Ayrıca Afganistan'daki işgali de eserlerinde işleyerek orada katledilen Müslümanlara dikkat çekti. Ölümünden yayımlanan Anne adlı romanında, bir savaş pilotunun iç dünyası ve uçma arzusu sembolik bir anlatımla işlenmiştir. Yaşamak adlı günlükleri, Türk edebiyatında türünün en dikkat çekici örneklerinden biri olarak kabul edilir.

Mutluluğu şöyle tanımladı:

"Önemli olan yaşanılan 'ân'dır. Onu ibadet, sabır, anlayış, tevazu ve merhamet ile anlamlı hâle getirmek mutluluğun ta kendisidir."

Cahit Zarifoğlu'nun Sultan adlı şiiri, hem işlediği temalar hem de üslup özellikleri bakımından incelenmeye değerdir. Şiirde öne çıkan başlıca temalar, Allah'a yakarış, af dileme ve bu bağlamda gelişen korku ile umut arasındaki içsel gerilimdir. Bu temalar, geleneksel İslami edebi türlerden münacat ve şathiye ile ilişkilendirilebilir. Münacat türü Allah'a içten bir yakarışı ifade ederken, şathiye tasavvufi bağlamda daha özgür, ironik ve sorgulayıcı bir söylem sunar. Zarifoğlu, bu iki türü modern şiir anlayışı içerisinde harmanlayarak tek bir yapı içinde bir araya getirmiştir. Şiir hem yalvarış ve pişmanlık duygularını yansıtır, hem de cesur bir dille bağışlanma talebinde bulunur. Bu yönüyle Sultan, geleneksel ile modern arasında kurulan anlatı yapısını göstermesi bakımından, Zarifoğlu'nun çok katmanlı ve türler arası geçişli üslubuna örnek teşkil eder.

Ölümü ve mirası

Ölümü

Cahit Zarifoğlu, pankreas kanseri nedeniyle 7 Haziran 1987'de İstanbul'da öldü. Kabri Üsküdar Beylerbeyi'ndeki Küplüce Mezarlığı'nda ve kayınpederi olan Kasım Arvasi ile yan yanadır.

Anma ve etkisi

Çocuk edebiyatı alanında kaleme aldığı Yürekdede ile Padişah adlı eseri, 1984 yılında Türkiye Yazarlar Birliği tarafından "Yılın Çocuk Edebiyatı Ödülü"ne layık görüldü.

Şiirlerinde, kendi ifadesiyle "ilhamı yakalayabilen" bir yapıya sahip olan Zarifoğlu'nun bazı eserleri İngilizce ve Arapça'ya çevrildi.

TRT, Cahit Zarifoğlu'nun "Yedi Güzel Adam" adlı şiirinden esinlenerek aynı adı taşıyan 39 bölümlük bir televizyon dizisi hazırladı. Dizi, 19 Nisan 2014 ile 20 Nisan 2015 tarihleri arasında iki sezon hâlinde yayımlandı.

Okullar ve ödüller

Cahit Zarifoğlu'nun adı, Türkiye'nin çeşitli illerinde eğitim kurumlarına, kültür merkezlerine ve kamuya açık alanlara verilmiştir. Ankara'nın Etimesgut ilçesinde, İstanbul'un Başakşehir, Beylikdüzü, Pendik ve Ataşehir ilçelerinde; Kahramanmaraş, Konya, Mersin ve Bursa illerinde adını taşıyan ilkokul, ortaokul, lise ve imam hatip liseleri bulunmaktadır. İstanbul'un Üsküdar ve Esenler ilçelerinde ise "Cahit Zarifoğlu Parkı" ve "Cahit Zarifoğlu Bilgi Evi" adını taşıyan kamusal alanlar yer almaktadır.

2003 yılında, Cahit Zarifoğlu'nun ölümünün ardından, "Şiir ve Edebiyat Girişimi" tarafından anısını yaşatmak amacıyla Cahit Zarifoğlu Şiir ve Edebiyat Ödülü verilmeye başlandı. Ödül, genç şair ve yazarlara verilmek üzere tasarlanmıştı. Ancak ödül programı sonraki yıllarda süreklilik kazanamadı ve düzenli şekilde devam ettirilemedi.

Eserleri

Şiir

• İşaret Çocukları (1967)
• Yedi Güzel Adam (1973)
• Menziller (1977)
• Korku ve Yakarış (1986)
• Şiirler (1989) – Daha önce yayımlanan şiir kitaplarındaki eserlerle birlikte, kitaplarına girmemiş şiirleri de içermektedir.

Hikâye

• İns (1974)
• Hikâyeler (1996) – İns adlı eserdeki hikâyelerle birlikte, daha önce yayımlanmamış bazı hikâyeleri de kapsamaktadır.

Roman

• Savaş Ritimleri (1985)
• Romanlar (1991) – Savaş Ritimleri ile yazarın sağlığında yayımlayamadığı Anne adlı romanı içermektedir.

Deneme

• Bir Değirmendir Bu Dünya (1986)
• Zengin Hayaller Peşinde (1999)

Çocuk Edebiyatı

• Serçekuş (1983, uzun hikâye)
• Ağaçkakanlar (1983, roman)
• Katıraslan (1983, uzun hikâye)
• Yürek Dede ile Padişah (1987, masal)
• Motorlukuş (1987, uzun hikâye)
• Küçük Şehzade (1987, masal)
• Gülücük (1989, çocuk şiirleri)
• Kuşların Dili (1989, Mantıku't-tayr'dan esinle yazılmış hikâyeler)
• Ağaç Okul (1990, şiir)
• Çocuklarımızla Atlara Biniyorduk (2006, toplu çocuk kitapları)

Günlük, Mektup ve Diğer

• Yaşamak (1980, günlük)
• Okuyucularla (2009, mektuplar)
• Mektuplar (2010)
• Konuşmalar (tarihsiz, söyleşiler)
• Sütçü İmam (1987, tiyatro)

Hakkında yapılan çalışmalar

Yedi İklim, Mavera ve Kitap-Haber dergileri kendisiyle ilgili dosyalar yayımlamış; Hece dergisi ise 2007 yılında "Yedi Güzel Adam'dan Biri: Cahit Zarifoğlu" başlıklı özel bir sayı hazırlamıştır. Bu özel sayı, 2017 yılında genişletilerek yeniden basılmıştır.

Akademik ve biyografik nitelikli bazı önemli çalışmalar şunlardır:

• Nazım Elmas – Cahit Zarifoğlu: Eserlerinin Tematik İncelemesi (2000)
• Âlim Kahraman – Cahit Zarifoğlu: Yürek Safında Bir Şair (2003)
• Yılmaz Daşçıoğlu – Kader Hep Erken, Zaman Hep Geç (ilk baskı 2008, genişletilmiş baskı 2020)
• Osman Özbahçe – Zarifoğlu: Efsane ve Şiir (2023)
• Osman Özbahçe – Zarifoğlu: İns’teki Yabancı (2023)