George Edward Moore

George Edward Moore
G. E. Moore (1914)
Doğumu	4 Kasım 1873(1873-11-04) Londra, İngiltere
Ölümü	24 Ekim 1958 (84 yaşında) Cambridge, İngiltere
Çağı	19. yüzyıl felsefesi 20. yüzyıl felsefesi
Bölgesi	Batı felsefesi
Okulu	Analitik felsefe
İlgi alanları	Etik, dil felsefesi, epistemoloji
Önemli fikirleri	Naturalistic fallacy, Moore paradoksu, analiz paradoksu, here is a hand
Etkilendikleri Gottlob Frege, John McTaggart, Bertrand Russell, Leonard Woolf
Etkiledikleri Bertrand Russell, Ludwig Wittgenstein, W.D. Ross, J. L. Austin John Maynard Keynes, Max Black

George Edward Moore (4 Kasım 1873 - 24 Ekim 1958), Cambridge Üniversitesi'nde önce okuyup sonra orada ders vermiş çağdaş İngiliz düşünürüdür. İdealizme olan şiddetli karşı çıkışıyla ün kazanan Moore, Bertrand Russell, Ludwig Wittgenstein ve (onlardan önce) Gottlob Frege ile birlikte analitik felsefe akımının kurucularından biridir.

Ahlak ve bilgi konusundaki görüşleriyle tanınan Moore, ahlakın temel kavramı olan iyinin, daha basit başka bir şey aracılığıyla tanımlanamayan, analiz edilemeyen, fakat belirli şeylerin ya da durumların, ahlaki bir sezgiyle bilinebilecek doğal olmayan bir niteliği olduğunu öne sürmüştür. Doğruluk, ödev gibi diğer ahlaki kavramlar ise, söz konusu iyilik niteliğini yaratabilen ve koruyabilen faaliyetler ya da eylemler yoluyla tanımlanabilir. Bilgi alanında deneyci bir bakış açısı benimseyen Moore, çoğu zaman empirizmden çıkartılan kuşkucu sonuçlardan sakınmış ve idealizme şiddetli eleştiriler yöneltmiştir. O, duyu-verileriyle maddi nesneler arasındaki ilişkiyi açıklamakta zaman zaman zorlanmakla birlikte, sağduyunun savunuculuğunu yapmış ve ortalama insanın dış dünya ile ilgili görüşünün doğru olduğunu öne sürmüştür. Başka bir deyişle, sağduyunun dünyanın doğasıyla ilgili görüşlerini kuşkucu ya da metafiziksel görüşler karşısında savunan Moore, felsefi problem ya da güçlükler söz konusu olduğunda benimsenecek doğru yaklaşımın, problemi çözmeye kalkışmadan önce, güçlüğü doğuran şeyin ne olduğu sorusunu sormaktan meydana gelmesi gerektiğini iddia etmiştir. Moore, Doğalcı Yanılgı anlatımıyla örneğin iyinin mutluluk gibi tanımlanabilir bir ifadeye bürüneceğine inanmış olanların Doğalcı Yanılgıya saptıklarını söylemektedir. Moore böylece bu yanılgıya düşenlerin sadece iyiyi tanımlayabildiklerini zannettiklerini, fakat bununla birlikte istenilen bir tanıma ulaşamayışlarından bahseder.