Julius Schaub
| Julius Schaub | |
|---|---|
 Hitler'in sağında Baş Yardımcısı Schaub | |
| Doğum | 20 Ağustos 1898 Münih, Alman İmparatorluğu |
| Ölüm | 27 Aralık 1967 (69 yaşında) Münih, Almanya |
| Bağlılığı |  Alman İmparatorluğu Nazi Almanyası |
| Branşı |  Schutzstaffel |
| Hizmet yılları | 1917-1918 1933-1945 |
| Rütbesi | SS-Obergruppenführer |
| Çatışma/savaşları | I. Dünya Savaşı II. Dünya Savaşı |
| Ödülleri |       |
Julius Schaub (20 Ağustos 1898 - 27 Aralık 1967) 30 Nisan 1945'te diktatörün intiharına kadar Adolf Hitler'in başyardımcısı ve emir subayı idi.
1898 yılında Münih, Bavyera'da doğan Schaub, I. Dünya Savaşı sırasında sahra sıhhiyecisi olarak görev yaptı ve bu sırada her iki ayağından da yaralandı. Savaşın ardından gelen zor zamanlarda Schaub Nazi Partisi'ne katıldı. Üyeliği nedeniyle işini kaybettikten sonra Hitler onu kişisel yardımcısı olarak işe aldı ve bu görevi 25 yıl boyunca sürdürdü.
Schaub, Hitler'in kişisel eşyaları, evrakları ve seyahatleriyle ilgilenerek onu Hitler'in yakın çevresinde önemli bir figür haline getirdi. Kasım 1923'te Münih'te gerçekleşen darbe girişimine karıştığı gerekçesiyle 1924'te Hitler'le birlikte hapse atıldı. Zaman içinde Hitler'le yakın dostluk kurdu. Daha sonra Temmuz 1944'te, Schaub Wolfsschanze barakasında Hitler'in hayatına kasteden bir bombanın patladığı ve 4 kişinin öldüğü, 20 kişinin de yaralandığı askerî toplantı sırasında orada değildi. Schaub kompleks içindeki başka bir binadaydı.
Schaub'a Nisan 1945'in sonlarında Führerbunker'den ayrılması ve Hitler'in tüm kişisel eşyalarını ve belgelerini yok etmesi emredildi. Amerikalılar tarafından 8 Mayıs 1945 tarihinde tutuklanmıştır. Schaub 27 Aralık 1967'de Münih'te öldü.
Çocukluk ve gençlik yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]Julius Schaub 20 Ağustos 1898'de güney Bavyera'da büyük ölçüde Katolik bir şehir olan Münih'te doğdu.[1] 28 Haziran 1914'te Avusturya Arşidükü Franz Ferdinand ve eşi bir grup Sırp ve Bosnalı isyancı tarafından öldürüldü. Bu olay Avrupa'da I. Dünya Savaşı'nın patlak vermesini tetikledi.[2] Schaub, 17 Ocak 1917'de Alman Ordusu'nda sıhhiye eri olarak görev yapmak üzere askere alındı.[3] Hitler'in özel sekreterlerinden Traudl Junge'ye göre, Schaub'un her iki ayağı da savaşta yaralanmış ve bu da onu yarı engelli yapmıştı.[4] Savaşın sonunda Schaub, Münih Merkezi İkmal Ofisi'nde sözleşmeli işçi olarak iş buldu.[3]
Hitler ile Ortaklığı
[değiştir | kaynağı değiştir]I. Dünya Savaşı'ndaki yenilginin ardından Almanya iflas, sosyal adaletsizlik, yoksulluk, suç ve kitlesel işsizliğe sürüklendi.[5] Bu depresif yıllar sırasında Almanya, hem sol hem de sağı temsil eden bir dizi aşırılık yanlısı siyasî ve paramiliter örgütün kurulmasına tanık oldu.[6] Bu krizin ortasında Schaub, daha sonra yaygın olarak Nazi Partisi olarak bilinen Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi'ne katılmaya karar verdi; 81 numaralı üye oldu.[1] Partinin siyasi programı esasen Versay Antlaşması şartlarının reddedilmesi ve Adolf Hitler ve dünya görüşü tarafından yönlendirilen antisemitizm ve Bolşevizm karşıtlığının benimsenmesiydi.[7]
Nazi Partisi'ne katıldıktan sonra Schaub, Münih Merkez Tedarik Ofisi'ndeki işini kaybetti. Haberi duyan Hitler onu kişisel emir subayı olarak işe aldı.[1] Bundan sonra Schaub, Hitler'in gizli evraklarıyla ilgilendi, Hitler'in kullanımı için para taşıdı ve hem sekreterlik hem de güvenlik görevlerini yerine getirdi.[8]
1923'te Naziler Münih'te iktidarı ele geçirmeye çalışacak kadar kendilerini güçlü hissettiler. Benito Mussolini'nin başarılı "Roma Yürüyüşü"nden esinlenerek şehre yürümeye karar verdiler. Birahane Darbesi olarak bilinen olayda Hitler ve paramiliter Sturmabteilung (SA) birlikleri Münih'in kontrolünü ele geçirmeyi başaramadı.[9] Schaub ve diğer Naziler tutuklandı ve Hitler ile birlikte Landsberg Hapishanesi'ne hapsedildi.[1] Hitler'in hapisten çıkmasından sonra, 1925'in başlarında Nazi Partisi'nde resmî bir reform yapıldı. Schaub ayrıca 7 numaralı üye olarak belgelenen Schutzstaffel (SS)'in kurucu üyesi oldu.[10]
Schaub, Hitler'in kişisel yardımcısı ve emir subayı olarak görevine devam etti.[11] Hitler'in daha sonra Schaub'un ikinci düğününde şahit olarak görünmesiyle kanıtlanan bir dostluk gelişti.[4] Traudl Junge Schaub'un kendisini Nazi davası için "inanılmaz derecede önemli, anlamlı bir kişi" olarak gördüğünü belirtmektedir.[4] Hitler'in yakın çevresindeki neredeyse herkese esprili lakaplar takan Luftwaffe şefi Hermann Göring, Hitler'in seyahat düzenlemeleriyle ilgilendiği ve genellikle ona eşlik ettiği için Schaub'a "Reisemarschal" ("Seyahat Mareşali") adını vermişti.[12] Otomobil yolculuklarında Schaub, Hitler'in kişisel otomobilinde düzenli olarak seyahat etmesine izin verilen birkaç kişiden biriydi.[13] Daha sonra Ekim 1940'ta Hitler'in başyardımcısı ve emir subayı (Chefadjutant des Führers) oldu.[11] Bundan sonra, Hitler'in kişisel koruma şefi Johann Rattenhuber'e Reichssicherheitsdienst (Reich Güvenlik Servisi; RSD) günlük operasyonel emirleri verecekti.[14] 1943 yılında son rütbesi olan SS-Obergruppenführer'e terfi etti.[3] Hitler personel değişiminden hoşlanmadığı ve tanıdık yüzleri etrafında tutmayı sevdiği için Schaub 25 yıl boyunca Hitler'in ekibinde kaldı.[8]
20 Temmuz suikast girişimi
[değiştir | kaynağı değiştir]
II. Dünya Savaşı sırasında Almanya tüm cephelerde büyük bir yenilgiye uğrayınca, Albay Claus von Stauffenberg ve komplocu arkadaşları Hitler'i ve Nazi liderliğini ortadan kaldırmaya, yeni bir hükûmet kurmaya ve Almanya'yı tamamen yok olmaktan kurtarmaya karar verdi. Stauffenberg bu fırsatı 20 Temmuz 1944'te Hitler'in Kurt İni (Wolfsschanze) olarak bilinen Doğu Prusya karargâhındaki bir askerî toplantıda yakaladı.[15] Güvenliği aşmayı ve konferans masasının altına bir çanta bomba yerleştirmeyi başardı. Bomba patladı ve üç subay ile kısa bir süre sonra ölen bir stenograf ölümcül şekilde yaralandı. Schaub patlama sırasında başka bir binadaydı. Konferans masasının ayağı tarafından bombanın patlamasından korunan diğer adamlar gibi sadece hafif yaralarla kurtulan Hitler'i bulmak için koşarak oraya gitti.[16][17]
Olayın ardından Hitler, patlamada yaralanan veya ölen herkesi onurlandırmak için bir rozet taktırdı; "20 Temmuz Yara Rozeti."[18] Konferansta bulunanlar daha sonra Schaub'un rozete hak kazanmak için yanlışlıkla yaralandığını iddia etmeye çalıştığını söyledi.
1945
[değiştir | kaynağı değiştir]Ocak 1945'te Hitler ve ekibi Berlin'deki Führerbunker'e taşındı.[19] Berlin Muharebesi sırasında, 22 Nisan'daki öğle konferansında Hitler ilk kez savaşın kaybedildiğini ilan etti.[20] Hitler, Schaub'a sığınakta bulunan kasasındaki ve Reich Şansölyeliğinde bulunan kasasındaki tüm belgeleri yakmasını emretti.[21] Schaub bu görevi 22 veya 23 Nisan 1945'te yerine getirdi. Sonraki birkaç gün içinde Hitler, emir subaylarının çoğuna Berlin'i terk etmelerini emretti. Hitler ayrıca Schaub'a Hitler'in Münih'teki ve Obersalzberg'de bulunan Berghof'taki kişisel kasalarının içindekileri yakmasını emretti.[1][3] Yardımcısı ve emir subayı olarak son icraatı Hitler'in Avusturya'daki kişisel treni Führersonderzug'u imha etmek oldu.[3]
Daha sonraki yaşamı ve ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Savaştan sonra, sahte kimlik belgelerine sahip olan ve kendisini "Josef Huber" olarak tanıtan Schaub, 8 Mayıs 1945'te Kitzbühel'de Amerikan birlikleri tarafından tutuklandı ve 17 Şubat 1949'a kadar gözaltında kaldı.[3] Nihayetinde Schaub, denazifikasyon müfettişleri tarafından sadece bir "yol arkadaşı" olarak sınıflandırıldı ve herhangi bir savaş suçuyla suçlanmadı veya ilişkilendirilmedi. Schaub 27 Aralık 1967'de memleketi Münih'te öldü.[1] Traudl Junge anılarında Schaub'u "son derece nazik ama aynı zamanda çok meraklı" olarak tanımladı. Ayrıca "tarihsel amaçlar için onun hakkında fazla bir şey söylemeye değmeyeceğini" belirtmiştir.[4]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]Alıntılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c d e f Hamilton 1984, s. 168.
- ^ Albertini 1953, ss. 273-274.
- ^ a b c d e f Joachimsthaler 1999, s. 287.
- ^ a b c d Junge 2004, s. 40.
- ^ Evans 2003, ss. 103-108.
- ^ Evans 2003, ss. 170-171.
- ^ Goldhagen 1996, s. 85.
- ^ a b Kershaw 2008, s. 375.
- ^ Hastings 2009, ss. 143-144.
- ^ Cross 2013, ss. 80-85.
- ^ a b Hoffmann 2000, s. 55.
- ^ Whetton 2005, s. 236.
- ^ Hoffmann 2000, s. 135.
- ^ Hoffmann 2000, s. 36.
- ^ Housden 1997, s. 106.
- ^ Housden 1997, ss. 107–108.
- ^ Fest 2009, s. 224.
- ^ Angolia 1987, ss. 264–267.
- ^ Beevor 2002, s. 139.
- ^ Beevor 2002, s. 275.
- ^ Joachimsthaler 1999, s. 107.
Bibliyografya
[değiştir | kaynağı değiştir]- Albertini, Luigi (1953). Origins of the War of 1914. Oxford University. OCLC 168712.
- Angolia, John (1987). For Führer and Fatherland: Military Awards of the Third Reich. R. James Bender Publishing. ISBN 0912138149.
- Beevor, Antony (2002). Berlin: The Downfall 1945. Londra: Viking-Penguin Books. ISBN 978-0-670-03041-5.
- Cross, Robin (2013). Hitler. Hachette. ISBN 978-1849167628.
- Evans, Richard (2003). The Coming of the Third Reich. Penguin. ISBN 978-0-14-303469-8.
- Fest, Joachim (2009). La Résistance allemande à Hitler [Plotting Hitler's Death: The German Resistance to Hitler, 1933-1945] (Fransızca). Paris: Perrin. ISBN 978-2-262-02779-7.
- Goldhagen, Daniel (1996). Hitler's Willing Executioners: Ordinary Germans and the Holocaust. Knopf. ISBN 978-0-679-44695-8.
- Hamilton, Charles (1984). Leaders & Personalities of the Third Reich. R. James Bender Publishing. ISBN 0-912138-27-0.
- Hastings, Derek (2009). Catholicism and the Roots of Nazism: Religious Identity and National Socialism. Oxford University. ISBN 978-0199741410.
- Hoffmann, Peter (2000) [1979]. Hitler's Personal Security: Protecting the Führer 1921–1945. Da Capo Press. ISBN 978-0-30680-947-7.
- Housden, Martyn (1997). Resistance and Conformity in the Third Reich. Psychology Press. ISBN 978-0415121347.
- Joachimsthaler, Anton (1999). The Last Days of Hitler: The Legends, Evidence, and Truth. Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-902-8.
- Junge, Traudl (2004). Until the Final Hour: Hitler's Last Secretary. Arcade Publishing. ISBN 1-55970-728-3.
- Kershaw, Ian (2008). Hitler: A Biography. W. W. Norton & Company Publishing. ISBN 978-0-393-06757-6.
- Whetton, Cris (2005). Hitler's Fortune. Pen & Sword. ISBN 978-1783035038.
Dijital
[değiştir | kaynağı değiştir]- "Unseen Photographs Reveal the Private Life of Adolf Hitler". The Daily Telegraph. 8 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2015.
