Marsi
Marsi veya Marslar; Fucinus Gölü'nün doğu kıyısındaki Marruvium'u merkez edinen, Eski İtalya'daki bir İtalik halktı. Yaşadıkları bölge bugün Marsica olarak adlandırılmaktadır. Bugün Marsice denen birkaç yazıtla tasdiklenmiş bir dili konuşuyorlardı.
Tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk olarak Vestinler, Pelinyi ve Marrukinler ile birlikte bir konfederasyonun üyeleri olarak adı geçmiştir.[1] MÖ 308'de Samnitlere katıldılar[2] ve dolayısıyla da MÖ 304'te Roma'nın müttefiki oldular.[3] Toprak kaybıyla cezalandırıldıkları kısa süreli bir isyandan iki yıl sonra[4] Roma ittifakına yeniden kabul edildiler ve Sosyal Savaş'a kadar sadık kaldılar, birlikleri[5] her daim İtalyan kuvvetlerinin çiçeği olarak görülmüştür.[6]
Gölün kuzeybatı köşesine yakın Latin kolonisi Alba Fucens, MÖ 303'te bitişik olduğu Ek topraklarında kuruldu; böylece 3. yüzyılın başlarından itibaren Marsi - daha batıdaki Latin kolonisi Carsioli hariç (MÖ 298) - Latince konuşan bir toplulukla temas haline girdi. Bölgenin en eski saf Latince yazıtları, Supinum mahallesinden C.I.L. ix. 3827 ve 3848 gibi görünüyor; karakteristik özellikleri genellikle Gracchan dönemine ait ancak biraz daha erken de olabilir.
Marsi isyancılarının ön plana çıkması nedeniyle genellikle Marsik Savaşı olarak bilinen bu savaşta, liderleri Q. Pompaedius Silo'nun komutasında tüm eşitsizliğe karşın cesurca savaştılar ve savaşın sonucu, sıklıkla yenilgiye uğramalarına rağmen müttefiklerin serbest bırakılması oldu. Sosyal Savaş'ta Pompaedius Silo'nun bütün madeni paralarında Latince "Italia" yazısı bulunmaktadır, diğer liderlerse biri hariç hepsi Oskanca kullanmıştır.[7]
Din
[değiştir | kaynağı değiştir]Tanrıça Angitia'nın baş tapınağı ve korusu; Fucinus Gölü'nün güneybatı köşesinde, Claudius'un elçisinin (Prens Torlonia tarafından restore edildi) ve Luco dei Marsi köyünün girişine yakın duruyordu. Ona (veya onlara, sonraki yazıtta çoğul halde geçmekte) merkezi dağlık bölgelerde,[8] bir şifa tanrıçası olarak (özellikle de yılan ısırıklarını tılsım ve Marsi ormanlarının bitkileriyle tedavi etmede uzmandı ki bu, yerel halk tarafından modern zamanlara kadar taşındı[9]) yaygın bir şekilde tapılıyordu. Ülkeleri, Roma tarafından büyücülüğün yuvası olarak görüldü.[10]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Oskancadan Latin alfabesine fonetik transkripsiyon için bkz, ör. bu sayfa 25 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. veya bu sayfa 29 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Bütün Oskanca para yazıları tersten yazılmıştır.
- ^ Conway 1911 cites: Livy viii. 29, cf. viii. 6, and Polybius ii. 24, 12.
- ^ Conway 1911 cites: Liv. ix. 41.
- ^ Conway 1911 cites: Liv. ix. 45.
- ^ Conway 1911 cites: Liv. x. 3.
- ^ Conway 1911 states: e.g. Liv. xliv. 46.
- ^ Conway 1911 states: e.g. Horace Odes ii. 20, 18.
- ^ Conway 1911 cites: Unteritalische Dialekten, p. 345.
- ^ Conway 1911 cites: Sulmo, C.I.L. ix. 3074, Furfo Vestinorum, ibid. 3515
- ^ Conway 1911 states: see A de Nino's charming collection of Usi e costumi abrusszest.
- ^ see Hor. Sat. i, 9, 29, Epod. 17, 28, &c.
Bibliyografya
[değiştir | kaynağı değiştir]- Conway, Robert Seymour (1897). Bir Dil Bilgisi ve Sözlükçeyle Düzenlenmiş İtalik Lehçeler. Cambridge: University Press. ss. 289-299.
Atıf
- Bu madde artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Conway, Robert Seymour (1911). "Marsi". Chisholm, Hugh (Ed.). Encyclopædia Britannica. 17 (11. bas.). Cambridge University Press.
- Conway, R. S. The Italic Dialects. ss. 290 seq.
