Mildred Dresselhaus

Mildred Dresselhaus
Mildred Dresselhaus
	Dresselhaus 2012'de Beyaz Saray'da
Doğum	Mildred Spiewak; 11 Kasım 1930; Brooklyn, New York, Amerika Birleşik Devletleri
Ölüm	20 Şubat 2017 (86 yaşında); Cambridge, Massachusetts, Amerika Birleşik Devletleri
Milliyet	Amerikan
Eğitim	Hunter College; Cambridge Üniversitesi; Radcliffe College; Chicago Üniversitesi
Tanınma nedeni	Karbon nanotüp
Ödüller	Ulusal Bilim Madalyası (1990); IEEE Kurucular Madalyası (2004); Heinz Ödülleri (2005); Harold Pender Ödülü (2006); Oliver E. Buckley Ödülü (2008); Oersted Madalyası (2008); Vannevar Bush Ödülü (2009); Enrico Fermi Ödülü (2012); Kavli Ödülü (2012); Başkanlık Özgürlük Madalyası (2014)
Kariyeri
Dalı	Uygulamalı fizik
Çalıştığı kurumlar	Cornell Üniversitesi; Massachusetts Teknoloji Enstitüsü
Doktora; danışmanı	Enrico Fermi
Doktora öğrencileri	Greg Timp; Nai-Chang Yeh; Deborah Chung

Mildred Dresselhaus^[1] (doğum adı: Mildred Spiewak, d. 11 Kasım 1930; Brooklyn, New York; ö. 20 Şubat 2017) ya da bilinen adıyla karbon biliminin kraliçesi, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde fizik ve elektrik elektronik mühendisliği alanlarında profesördür.

Biyografi

11 Kasım 1930'da Brooklyn'de doğdu. Doğduğunda Mildred Spiewak adını taşıyordu. Hunter College Lisesi'ni bitirdi ardından lisans eğitimini New York'taki Hunter College'dan aldı. Lisansüstü eğitimini Fullbright bursuyla Cambridge Üniversitesi ve Harvard Üniversitesinden aldı. 1958 yılında Chicago Üniversitesinde doktorasını tamamladı. Daha sonra 2 yıl Cornell Üniversitesinde doktora sonrası eğitim aldı. Ardında Lincoln Laboratuvarında ekip üyesi olarak çalışmaya başladı. 1967 yılında MIT'de, elektrik elektronik mühendisliğinde, konuk profesör olarak çalışmaya başladı, 1968 yılında kadrolu olarak çalışmaya başladı ardından da 1983 yılında fizik alanında da profesörlük unvanı aldı. 1985 yılında da enstitü profesörü (MIT'de çalışanların atanabileceği en yüksek unvan) olarak atandı. 1990 yılında ise National Medal of Science (Ulusal Bilim Madalyası) ödülünü bilim ve mühendislik alanlarında kadınlar için oynadığı öncü rolü ve birçok materyalin elektronik özellikleri üzerine yaptığı çalışmalar sonucu kazandı. 2005 yılında ise Teknoloji, Ekonomi ve İşsizlik alanlarındaki 11. Annual Heinz Ödülü'nü kazandı. 2008 yılında ise Oersted Madalyasını hak etti.

2000-2001 yıllarında U.S. Department of Energy (Birleşik Devletler Enerji Departmanı) bünyesindeki Office of Science'ı (Bilim Ofisi) yönetti.2003 yılından 2008 yılına kadar ise American Institute of Physics'in (Amerikan Fizik Enstitüsü) yönetim kurulu başkanlığını yaptı. Ayrıca aynı dönemde American Physics Society (Amerikan Fizik Topluluğu), American Association of Advencement of Science (Amerika Bilimsel Gelişim Topluluğu) başkanlıklarını yaptı ve National Academy of Science'ın da (Ulusal Bilim Akademisi) mali işlerini yönetti. Dresselhaus ayrıca kadınların fizik gibi alanlara katılımını artırmak için de çok büyük çaba sarf etti. 11 Ocak 2012 tarihinde United States Department of Energy (Birleşik Devletler Enerji Departmanı) makalelerinden birinde Başkan Barack Obama Mildred Dresselhaus'un Burton Richter ile birlikte Enrico Fermi Award'ı (Enrico Fermi Ödülü) kazandığını duyurdu. 11 Mayıs 2012'de Dresselhaus, fotonlar, elektron foton etkileşimleri ve nano-yapılarda ısı transferi konularındaki öncü çalışmaları nedeniyle Kavli Prize'a (Kavli Ödülü) layık görüldü. 2010 yılında ise ACS Award for Encouraging Women into Careers in the Chemical Sciences'ı (Kadınları Kimya Bilimlerinde Kariyer Yapmaya Teşvik için ACS Ödülü) kazandı. Dresselhaus özellikle grafit, grafit içerikli bileşikler, fullurenler (sadece karbondan oluşan, küre, tüp veya elipsoit şeklindeki kompleks moleküller), karbon nano-tüpler ve düşük boyutlu termoelektrik konularındaki çalışmalarıyla tanınır. Onun ekibi elektronik bağ yapısının, Raman dağılımı ve karbon nano yapıların fotofiziği'ni sıklıkla kullandı. Dresselhaus'un öğrencileri arasında ünlü malzeme bilimci Deborah Chung ve ünlü fizikçiler Nai-Chang Yeh, Greg Timp, Mansour Shayegan, James S. Speck, Lourdes Salamanca Riba ve Ahmet Erbil de vardır. Dresselhaus'un adıyla anılan birçok fizik teorisi vardır. L.D. Hicks ile ortak çalışması olan Hicks- Dresselhaus Modeli düşük boyutsal termoelektik için ilk basit modeldir. Riichiro Saito, Mitsutaka Fujita, Gene Dresselhaus ve Mildred Dresselhaus'un ortak çalışması olan SFDD modeli ise karbon nanotüplerin bant yapısını öngören ilk modeldir. Shuang Tang ile geliştirdikleri Tang-Dresselhaus Teorisi ise dar bantlı düşük boyutsal malzeme sistemleri üzerinde çalışmak için bir yöntem geliştirmesinin yanı sıra Dirac-cone materyallerin (tekli-dirac-cone, çift-dirac-cone, üçlü-dirac-cone, dörtlü-dirac-cone yarı-direc-cone ve tam-dirac-cone materyaller dehil olmak üzere) nasıl inşa edilebileceğine dair de ilk teoridir. Ayrıca Rashba-Dresselhaus Etkisi olarak anılan spin-yörünge etkileşimini açıklayan model de Mildred Dresselhaus'un kocası Gene Dresselhaus tarafından ortaya atılmıştır. Ünlü bir teorisyen olan Gene Dresselhaus ile evli olan Mildred Dresselhaus'un dört yetişkin çocuğu ve birçok torunu vardır.

Ödüller

Arthur R. von Hippel Ödülü, Malzeme Araştırmaları Topluluğu, 2013
Kavli Ödülü (Nanoteknoloji), 2012
Enrico Fermi Ödülü, 2012
Vannevar Bush Ödülü, 2009
Kadınları Kimya Bilimlerinde Kariyer Yapmaya Teşvik için ACS Ödülü, 2009
Oliver E. Buckley Yoğun Madde Ödülü, Amerikan Fizik Topluluğu, 2008
Oersted Madalyası, 2007
L'Oréal-UNESCO Bilimkadınları Ödülü, 2007
Teknoloji, Ekonomi ve İşsizlik için Heinz Ödülü, 2005
IEEE Kurucuları Madalyası, 2004
Karl Taylor Compton Fizikte Liderlik Madalyası, Amerikan Fizik Enstitüsü, 2001
Karbon Bilimi ve Teknolojisinde Başarı Madalyası, Amerikan Karbon Topluluğu, 2001
Ioffe Enstitüsü, Rus Bilim Akademisi, onursal üyeliği St. Petersburg, Rusya, 2000
Malzeme Toplulukları Federasyonu Ulusal Malzeme Geliştirme Ödülü, 2000
Leuven Katolik Üniversitesinden Fahri Doktora, Belçika, Şubat 2000
Nicholson Madalyası, Amerikan Fizik Topluluğu, Mart 2000
Weizmann Enstitüsü, Millennial Hayatboyu Başarı Ödülü, Haziran 2000
SGL Karbon Ödülü, Amerikan Karbon Topluluğu, 1997
Ulusal Bilim Madalyası, 1990

Seçme yayınları

Dresselhaus, M. S.; et.al. “Analysis of Picosecond Pulsed Laser Melted Graphite” 24 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Massachusetts Institute of Technology, Harvard University, Los Alamos National Laboratory, United States Department of Energy, (Aralık 1986).
Dresselhaus, M. S.; et.al. “The Transport Properties of Activated Carbon Fibers” 24 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Lawrence Livermore National Laboratory, United States Department of Energy, (Temmuz 1990).
Dresselhaus, M. S.; et.al. “Photoconductivity of Activated Carbon Fibers” 24 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Lawrence Livermore National Laboratory, United States Department of Energy, (Ağustos 1990).
Dresselhaus, M. S.; et.al. “Synthesis and Evaluation of Single Layer, Bilayer, and Multilayer Thermoelectric Thin Films” 24 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Lawrence Livermore National Laboratory, United States Department of Energy, (20 Ocak, 1995).
M. S. Dresselhaus and P. C. Eklund (2000). "Phonons in carbon nanotubes" (PDF). Advances in Physics. 49 (6). s. 705. Bibcode:2000AdPhy..49..705D. doi:10.1080/000187300413184. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
M. S. Dresselhaus, G. Samsonidze, S. G. Chou, G. Dresselhaus, J. Jiang, R. Saito, and A. Jorio. "Recent Advances in Carbon Nanotube Photo-physics" (PDF). 2 Temmuz 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
M. S. Dresselhaus and G. Dresselhaus (2002). "Intercalation Compounds of Graphite" (PDF). Advances in Physics. 51 (1). s. 1. Bibcode:2002AdPhy..51....1D. doi:10.1080/00018730110113644. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
M. S. Dresselhaus (2004). "Big Opportunities for Small Objects" (PDF). Materials Today Magazine. 5 (11). s. 48. doi:10.1016/S1369-7021(02)01164-1. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
M. S. Dresselhaus, G. Dresselhaus and A. Jorio (2004). "Unusual Properties and Structures of Carbon Nanotubes" (PDF). Annual Review of Materials Research. 34 (1). s. 247. Bibcode:2004AnRMS..34..247D. doi:10.1146/annurev.matsci.34.040203.114607. 11 Ocak 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
M. S. Dresselhaus, G. Dresselhaus, R. Saito and A. Jorio (2005). "Raman Spectroscopy of Carbon Nanotubes" (PDF). Physics Reports. 409 (2). s. 47. Bibcode:2005PhR...409...47D. doi:10.1016/j.physrep.2004.10.006. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
M. S. Dresselhaus and H. Dai (2004). "Carbon Nanotues: Continued Innovations and Challenges". MRS Bulletin. Cilt 29. s. 237. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi6 Haziran 2014.
J. Heremans and M. S. Dresselhaus (2005). "Low Dimensional Thermoelectricity" (PDF). CRC Handbook - Molecular and Nano-electronics: Concepts, Challenges, and Designs. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
M. S. Dresselhaus, R. Saito and A. Jorio (2004). "Semiconducting Carbon Nanotubes" (PDF). Proceedings of ICPS-27. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
S. G. Chou, F. Plentz-Filho, J. Jiang, R. Saito, D. Nezich, H. B. Ribeiro, A. Jorio, M. A. Pimenta, G. Samsonidze, A. P. Santos, M. Zheng, G. B. Onoa, E. D. Semke, G. Dresselhaus and M. S. Dresselhaus (2005). "Photo-excited Electron Relaxation Process Observed in Photoluminescence Spectroscopy of DNA-wrapped Carbon Nanotube" (PDF). Physical Review Letters. 94 (12). s. 127402. Bibcode:2005PhRvL..94l7402C. doi:10.1103/PhysRevLett.94.127402. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
M. S. Dresselhaus (2004). "Nanotubes: a step in synthesis" (PDF). Nature Materials. 3 (10). s. 665. Bibcode:2004NatMa...3..665D. doi:10.1038/nmat1232. PMID 15467687. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
M. S. Dresselhaus (2004). "Applied Physics: Nanotube Antennas" (PDF). Nature Materials. 432 (7020). s. 959. Bibcode:2004Natur.432..959D. doi:10.1038/432959a. PMID 15616541. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
S. B. Fagan, A. G. Souza-Filho, J. Mendes-Filho, P. Corio and M. S. Dresselhaus (2005). "Electronic Properties of Ag- and CrO3-filled Single-wall Carbon Nanotubes" (PDF). Chemical Physics Letters. 406 (1-3). s. 54. Bibcode:2005CPL...406...54F. doi:10.1016/j.cplett.2005.02.091. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
Y. A. Kim, H. Muramatsu, T. Hayashi, M. Endo, M. Terrones and M. S. Dresselhaus (2004). "Thermal Stability and Structural Changes of Double-walled Carbon Nanotubes by Heat Treatment" (PDF). Chemical Physics Letters. 398 (1-3). s. 87. Bibcode:2004CPL...398...87K. doi:10.1016/j.cplett.2004.09.024. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
G. Samsonidze, R. Saito, N. Kobayashi, A. Gruneis, J. Jiang, A. Jorio, S. G. Chou, G. Dresselhaus and M. S. Dresselhaus (2004). "Family Behavior of the Optical Transition Energies in Single-wall Carbon Nanotubes of Smaller Diameters" (PDF). Applied Physics Letters. 85 (23). s. 5703. Bibcode:2004ApPhL..85.5703S. doi:10.1063/1.1829160. 11 Ocak 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
S. G. Chou, H. B. Ribeiro, E. Barros, A. P. Santos, D. Nezich, G. Samsonidze, C. Fantini, M. A. Pimenta, A. Jorio, F. Pletz-Filho, M. S. Dresselhaus, G. Dresselhaus, R. Saito, M. Zheng, G. B. Onoa, E. D. Semke, A. K. Swan, B. B. Goldberg and M. S. Unlu (2004). "Optical Characterization of DNA-wrapped Carbon Nanotube Hybrids" (PDF). Chemical Physics Letters. 397 (4-6). s. 296. Bibcode:2004CPL...397..296C. doi:10.1016/j.cplett.2004.08.117. 11 Ocak 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
E. I. Rogacheva, O. N. Nashchekina, A. V. Meriuts, S. G. Lyubchenko, O. Vekhov, M. S. Dresselhaus and G. Dresselhaus (2005). "Quantum Size Effects in PbTe/SnTe/PbTe Heterostructures" (PDF). Applied Physics Letters. 86 (6). s. 063103. Bibcode:2005ApPhL..86f3103R. doi:10.1063/1.1862338. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
H. Son, Y. Hori, S. G. Chou, D. Nezich, G. Samsonidze, E. Barros, G. Dresselhaus, M. S. Dresselhaus (2004). "Environment Effects on the Raman Spectra of Individual Single-wall Carbon Nanotubes: Suspended and Grown on Polycrystalline Silicon" (PDF). Applied Physics Letters. 85 (20). s. 4744. Bibcode:2004ApPhL..85.4744S. doi:10.1063/1.1818739. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
C. Fantini, A. Jorio, M. Souza, A. J. Mai Jr., M. S. Strano, M. A. Pimenta and M. S. Dresselhaus (2004). "Optical Transition Energies and Radial Breathing Modes for HiPco Carbon Nanotubes from Raman Spectroscopy" (PDF). Physical Review Letters. 93 (14). s. 147406. Bibcode:2004PhRvL..93n7406F. doi:10.1103/PhysRevLett.93.147406. PMID 15524844. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
S. B. Cronin, A. K. Swan, M. S. Unlu, B. B. Goldberg, M. S. Dresselhaus and M. Tinkham (2004). "Measuring Uniaxial Strain in Individual Single-wall Carbon Nanotubes: Resonance Raman Spectra of AFM Modified SWNTs" (PDF). Physical Review Letters. 93 (16). s. 167401. Bibcode:2004PhRvL..93p7401C. doi:10.1103/PhysRevLett.93.167401. 11 Ocak 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi6 Haziran 2014.
Dresselhaus, M. S.; et.al. “Iron-Doped Carbon Aerogels: Novel Porous Substrates for Direct Growth of Carbon Nanotubes” 24 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Lawrence Livermore National Laboratory, United States Department of Energy, (February 20, 2007).

Kaynakça

^ Mildred Dresselhaus 1974 yılında 28 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Amerika Birleşik Devletleri Millî Mühendislik Akademisi'ne Elektronik ve Malzeme Mühendisliği [en]'ne metal ve yarı-metaller alanlarındaki yaptığı çalışmaları ve katkılarından dolayı üye seçildi.

Dış bağlantılar

Freeview video interview with Millie Dresslhaus by the Vega Science Trust4 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Homepage
Dresselhaus's MIT page3 Mart 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Biography of Dresselhaus from IEEE7 Temmuz 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Photograph, Biography and Bibliographic Resources 18 Şubat 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., from the Office of Scientific and Technical Information, United States Department of Energy

Şablon:Amerikan Fizik Topululuğu başkanları

[NAE-1] Mildred Dresselhaus 1974 yılında 28 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Amerika Birleşik Devletleri Millî Mühendislik Akademisi'ne Elektronik ve Malzeme Mühendisliği [en]'ne metal ve yarı-metaller alanlarındaki yaptığı çalışmaları ve katkılarından dolayı üye seçildi.

[1]

g t d IEEE Onur Madalyası
1917–1925	Edwin H. Armstrong (1917) Ernst Alexanderson (1919) Guglielmo Marconi (1920) Reginald A. Fessenden (1921) Lee De Forest (1922) John Stone Stone (1923) Michael I. Pupin (1924)
1926–1950	Greenleaf W. Pickard (1926) Louis W. Austin (1927) Jonathan Zenneck (1928) George W. Pierce (1929) Peder Oluf Pedersen (1930) Gustave A. Ferrie (1931) Arthur Edwin Kennelly (1932) John Ambrose Fleming (1933) Stanford C. Hooper (1934) Balthasar van der Pol (1935) George Ashley Campbell (1936) Melville Eastham (1937) John H. Dellinger (1938) Albert G. Lee (1939) Lloyd Espenschied (1940) Alfred N. Goldsmith (1941) Albert H. Taylor (1942) William Wilson (1943) Haraden Pratt (1944) Harold H. Beverage (1945) Ralph Hartley (1946) Lawrence C. F. Horle (1948) Ralph Bown (1949) Frederick Terman (1950)
1951–1975	Vladimir Zworykin (1951) Walter Ransom Gail Baker (1952) John Milton Miller (1953) William Littell Everitt (1954) Harald T. Friis (1955) John V. L. Hogan (1956) Julius Adams Stratton (1957) Albert W. Hull (1958) Emory Leon Chaffee (1959) Harry Nyquist (1960) Ernst Guillemin (1961) Edward Victor Appleton (1962) George C. Southworth and John Hays Hammond Jr. (1963) Harold A. Wheeler (1964) - (1965) Claude Elwood Shannon (1966) Charles H. Townes (1967) Gordon K. Teal (1968) Edward Ginzton (1969) Dennis Gabor (1970) John Bardeen (1971) Jay W. Forester (1972) Rudolf Kompfner (1973) Rudolf Kalman (1974) John Robinson Pierce (1975)
1976–2000	- (1976) H. Earle Vaughan (1977) Robert Noyce (1978) Richard Bellman (1979) William Shockley (1980) Sidney Darlington (1981) John Tukey (1982) Nicolaas Bloembergen (1983) Norman F. Ramsey (1984) John Roy Whinnery (1985) Jack Kilby (1986) Paul Lauterbur (1987) Calvin Quate (1988) C. Kumar Patel (1989) Robert G. Gallager (1990) Leo Esaki (1991) Amos E. Joel, Jr. (1992) Karl Johan Åström (1993) Alfred Y. Cho (1994) Lütfi A. Zade (1995) Robert Metcalfe (1996) George H. Heilmeier (1997) Donald Pederson (1998) Charles Concordia (1999) Andrew Grove (2000)
2001–2025	Herwig Kogelnik (2001) Herbert Kroemer (2002) Nick Holonyak (2003) Tadahiro Sekimoto (2004) James Flanagan (2005) James D. Meindl (2006) Thomas Kailath (2007) Gordon Moore (2008) Robert H. Dennard (2009) Andrew Viterbi (2010) Morris Chang (2011) John L. Hennessy (2012) Irwin M. Jacobs (2013) B. Jayant Baliga (2014) Mildred Dresselhaus (2015) G. David Forney, Jr. (2016) Kees Schouhamer Immink (2017) Bradford W. Parkinson (2018) Kurt E. Petersen (2019) Chenming Hu (2020) Jacob Ziv (2021) Esad M. Madni (2022) Vinton G. Cerf (2023) Robert E. Kahn (2024) Henry Samueli (2025)

g t d IEEE Kurucular Madalyası
1953–1975	David Sarnoff (1953) Alfred Norton Goldsmith (1954) Ödül yok (1955) Ödül yok (1956) Raymond A. Heising (1957) Walter Ransom Gail Baker (1958) Ödül yok (1959) Haraden Pratt (1960) Ralph Bown (1961) Ödül yok (1962) Frederick Terman (1963) Andrew McNaughton (1964) Ödül yok (1965) Elmer William Engstrom (1966) Harvey Fletcher (1967) Patrick E. Haggerty (1968) E. Finley Carter (1969) Morris D. Hooven (1970) Ernst Weber (1971) Masaru Ibuka (1972) Bill Hewlett and David Packard (1973) Lawrence A. Hyland (1974) John G. Brainerd (1975)
1976–2000	Edward W. Herold (1976) Jerome Wiesner (1977) Donald G. Fink (1978) Hanzo Omi (1979) Simon Ramo (1980) James Hillier (1981) Shigeru Yonezawa (1982) Joseph M. Pettit (1983) Koji Kobayashi (1984) William Norris (1985) George H. Heilmeier (1986) James B. Owens (1987) Ian Munro Ross (1988) Ivan A. Getting (1989) Erich Bloch (1990) Irwin Dorros (1991) Roland W. Schmitt (1992) Ken Olsen (1993) Akio Morita (1994) Malcolm R. Currie (1995) Norman R. Augustine (1996) Gordon Moore (1997) Alan W. Rudge (1998) Benjamin M. Rosen (1999) Bob Galvin (2000)
2001–günümüz	Robert A. Frosch (2001) Thomas Eugene Everhart (2002) Ray Stata (2003) Mildred Dresselhaus (2004) Eugene Wong (2005) Toshiharu Aoki (2006) Anita K. Jones (2007) Steven Sample (2008) Craig Barrett (2009) Paul E. Gray (2010) James F. Gibbons (2011) F. C. Kohli (2012) Leo Beranek (2013) Eric Schmidt (2014) James Plummer (2015) Ödül yok (2016) Takeo Kanade (2017) N. R. Narayana Murthy (2018) Robin Saxby (2019)

g t d Oersted Madalyası
1936 - 1950	William Suddards Franklin (1936) Edwin Herbert Hall (1937) Alexander Wilmer Duff (1938) Benjamin Harrison Brown (1939) Robert A. Millikan (1940) Henry Crew (1941) George Walter Stewart (1941) Roland Roy Tileston (1944) Homer Levi Dodge (1945) Ray Lee Edwards (1946) Duane Roller (1947) William Harley Barber (1948) Arnold Sommerfeld (1949) Orrin H. Smith (1950)
1951 - 1975	John Wesley Hornbeck (1951) Ansel A. Knowlton (1952) Richard M. Sutton (1953) Clifford N. Wall (1954) Vernet E. Eaton (1955) George E. Uhlenbeck (1956) Mark W. Zemansky (1957) Jay William Buchta (1958) Paul Kirkpatrick (1959) Robert W. Pohl (1960) Jerrold R. Zacharias (1961) Francis W. Sears (1962) Francis Lee Friedman (1963) Walter Christian Michels (1964) Philip Morrison (1965) Leonard I. Schiff (1966) Edward Purcell (1967) Harvey E. White (1968) Eric M. Rogers (1969) Edwin C. Kemble (1970) Uri Haber-Schaim (1971) Richard Feynman (1972) Arnold Arons (1973) Melba N. Phillips (1974) Robert Resnick (1975)
1976 - 2000	Victor F. Weisskopf (1976) H. Richard Crane (1977) Wallace A. Hilton (1978) Charles Kittel (1979) Paul E. Klopsteg (1979) Gerald Holton (1980) Robert Karplus (1981) Isidor Isaac Rabi (1982) John A. Wheeler (1983) Frank Oppenheimer (1984) Sam Treiman (1985) Stanley S. Ballard (1986) Clifford E. Swartz (1987) Norman Ramsey (1988) Anthony P. French (1989) Carl E. Sagan (1990) Freeman Dyson (1991) Eugen Merzbacher (1992) Hans A. Bethe (1993) E. Leonard Jossem (1994) Robert Beck Clark (1995) Donald F. Holcomb (1996) Daniel Kleppner (1997) Edwin F. Taylor (1998) David L. Goodstein (1999) John G. King (2000)
2001 -	Lillian C. McDermott (2001) David Hestenes (2002) Edward W. Kolb (2003) Lawrence Krauss (2004) Eugene D. Commins (2005) Kenneth W. Ford (2006) Carl Wieman (2007) Mildred Dresselhaus (2008) George Smoot (2009) F. James Rutherford (2011) Charles H. Holbrow (2012) Edward F. Redish (2013) Dean Zollman (2014) Karl C. Mamola (2015) John Winston Belcher (2016) Jan Tobochnik (2017) Barbara L. Whitten (2018) Gay Stewart (2019) David Sokoloff (2020) Shirley Ann Jackson (2021) S. James Gates (2023)