Neo-minimalizm
Neo-minimalizm, 20. yüzyılın sonları ile 21. yüzyılın başlarındaki bir amorf sanat hareketidir. Alternatif olarak Neo-Geometrik veya "Neo-Geo" sanatı olarak da isimlendirilmiştir. Diğer terimler de şunlardır: Neo-Kavramsalcılık, Neo-Fütürizm, Neo-Op, Neo-pop, Yeni Soyutlama, Poptometri, Soyutlama Sonrası ve Akıllı Sanat bu terimlerden bazıları olmuştur.[1]
Menşei
[değiştir | kaynağı değiştir]1960'ların modernist hareketinin bir ürünü olarak, daha gerçekçi bir yaklaşım için gösterişli tasarımları reddeden Bauhaus sanat tarzından etkilenmiştir.[2]
Sanat
[değiştir | kaynağı değiştir]"Postmodern sanatın" neo-minimalizm ve ilgili terimler olarak tanımlanan yönleri, genel bir "önceki sanat formlarının yeniden değerlendirilmesini" içermektedir.[3]
Terimle ilişkilendirilen veya bu terimi kullanan sergilere dahil edilen çağdaş sanatçılar arasında Peter Halley, Philip Taaffe, Lorenzo Belenguer, Ashley Bickerton, David Burdeny, Paul Kuhn, Pierluigi Manciniart, DoDoU, Eve Leader, Peter Schuyff, Christopher Willard ve Tim Zuck yer almaktadır. Richard Serra'nın çelik heykelleri "sert neo-Minimalizm..." olarak tanımlanmıştır.[4]
Tasarım ve müzik
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu terim resim, heykel ve diğer "müze sanatı "nın ötesinde mimarlık, tasarım ve müziğe de uygulanmıştır.[5] Gerçekten de mimaride neo-minimalizm "yeni ortodoksinin...." bir parçası olarak tanımlanmıştır.[6] Finlandiyalı yazar Juhani Pallasmaa'nın belirttiği gibi: "Post-modernizmin cümbüşünden sonra neo-minimalizm, neo-asketizm, neo-inkâr ve yüce yoksulluğun zamanı geldi." [7]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ John Albert Walker, Glossary of Art, Architecture, and Design Since 1945, Third edition, New York, G. K. Hall, 1992; p. 443.
- ^ "27 Unforgettable Minimal Logo Designs - Looka". 20 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2024.
- ^ Fred S. Kleiner and Christin J. Mamiya, Gardner's Art Through the Ages: The Western Perspective, Twelfth edition, Thomson / Wadsworth, 2005; Vol. 2, p. 844.
- ^ Casey Nelson Blake, "An Atmosphere of Effrontery," in: The Power of Culture: Critical Essays in American History, Richard Wightman Fox and T. J. Jackson Lears, eds., Chicago, University of Chicago Press, 1993; p. 259 n. 17.
- ^ Cadence: The American Review of Jazz and Blues, Vol. 14 (1988), p. 65.
- ^ Brooke Hodge, ed., Not Architecture But Evidence That It Exists, Princeton, NJ, Princeton University Press, 1999; p. 121.
- ^ Juhani Pallasmaa, Architecture in Miniature, Museum of Finnish Architecture, 1991; p. 1.