Rüştiye
Rüştiye, Mekteb-i Rüşdî (çoğulu Mekâtib-i Rüşdiye), 1839'da ilan edilen Tanzimat Fermanı sonrasında Osmanlı Devleti'nde açılan ortaöğretim kurumudur.
Kuruluşu
[değiştir | kaynağı değiştir]Rüştiye adı verilen ortaokulların açılması öncesinde, Sultan II. Mahmud döneminde "selâtîn-i izâm mektepleri" adıyla orta öğretim kurumları açılmıştır. Sultan Abdülmecid devrinde, 1845 yılında Batılı tarzda ve yeni bir eğitim sistemi kurulmasını öngören bir ferman hazırlandı. Buna uygun hazırlanan eğitim sisteminde sıbyan mektebi, rüştiye ve Dârülfünundan meydana gelen, Fransız eğitim sisteminden etkilenerek hazırlanan üç kademeli bir eğitim sistemi teşkil edildi. İlk rüştiye 1847'de İstanbul'da Dâvud Paşa Mektebi'nde açıldı. Bunu Bâyezid, Üsküdar, Tophane ve Bâbıâlî olmak üzere 4 adet rüştiye mektebi takip etti. Ortaokul seviyesinde eğitim veren bu kurumlara hoca yetiştirmek için de 1848'de İstanbul Fatih'te "Dârülmuallimîn-i Rüşdî" açıldı. 19. yüzyılın son çeyreğinde ise İstanbul ve taşrada askerî rüştiyeler kuruldu. Rüştiyelere kız öğrencilerin gönderilmesi teşvik edildi ve bunun için hususi olarak kız rüştiyeleri ve burada eğitim verecek kadın hocaları yetiştirmek amacıyla İstanbul Sultanahmet'te Dârülmuallimât (Kadın öğretmen okulu) açıldı.
Yaygınlaşması
[değiştir | kaynağı değiştir]1869 tarihli Maârif-i Umûmiyye Nizamnâmesi ile nüfusu 500 haneyi geçen her yerleşim biriminde birer erkek rüştiyesi ve şimdilik sadece vilâyet merkezlerinde birer kız rüştiyesi açılacaktı. Nüfusu karma olan yerleşim birimlerinde söz konusu dinî grubun hâne sayısı 500'ü geçmek kaydıyla hem Müslümanlar hem de gayri müslimler için rüştiye açılabilecekti.[1] 1875 yılı itibarıyla İstanbul'da 1884 talebeye eğitim veren rüştiyeler şunlardı: Beşiktaş, Mahmudiye, Kapudan Paşa, Mirgün, Galata, Şehzâde, Fatih, Sütlüce, Üsküdar-ı Cedid, Beylerbeyi, Kanlıca, Tophanelioğlu, Feyziye, Bayezid, Zeyrek, Davud Paşa, Eyüb, Üsküdar-ı Atîk, Odabaşı, Sultan Selim. Kız rüştiyelerinde ise 1200'e yakın kız öğrenci bulunmaktaydı ve bunlar Sultan Ahmed, Şehzâde, Yusuf Paşa, Altay, At Pazarı, Üsküdar, Gülfem, İbrahim Paşa ve Eyüp rüştiyeleriydi.
Dersaadet dışındaki İmparatorluk topraklarında ise toplamda 331 rüştiye ve 18750 talebe bulunmaktaydı. Bu rüştiyeler vilayetlere göre Zabtiye Nezareti (13), Edirne Vilayeti (25), Tuna Vilayeti (44), Bosna Vilayeti (22), Selanik Vilayeti (21), Yanya Vilayeti (12), Manastır Vilayeti (13), Girit Vilayeti (7),Cezayir-i Bahr-i Sefid Vilayeti (14),Hüdavendigâr Vilayeti (25), Aydın Vilayeti (13), Konya Vilayeti (16), Ankara Vilayeti (15), Sivas Vilayeti (9), Kastamonu Vilayeti (17), Trabzon Vilayeti (9), Erzurum Vilayeti (19),Diyarbekir Vilayeti (16), Haleb Vilayeti (11), Suriye Vilayeti (11), Adana Vilayeti (5), Bağdad Vilayeti (8),Trablusgarb Vilayeti (4), Kıbrıs mutasarrıflığı (1), Canik Mutasarrıflığı (3), Kudüs Mutasarrıflığı (2) ve Deyr-i Zor Vilayeti (2) olmak üzere dağılmaktaydı.
Açılma amaçları yükseköğretime öğrenci yetiştirmek olan rüştiyelerin amacı zamanla ilk öğretim kademesinden gelen öğrencileri geliştirmeye dayalı bir ortaöğretim kurumu olmaya evrildi. Sultan Abdülaziz'in son döneminde ve Sultan II. Abdülhamid devirlerinde idadilerin açılmasıyla birlikte rüştiyeler orta öğretimin ilk kademesi olarak kurulmaya başlandı.[2] 20. yüzyılın başında toplam 600'ün üzerinde rüştiye açılmıştı ve 74 tanesi kız rüştiyesiydi.
Eğitim
[değiştir | kaynağı değiştir]Rüştiyelerin eğitim süresi dört yıl olarak belirlenmiş ve okutulacak dersler şu şekilde tanzim edilmiştir:[3]
- Din dersi
- Osmanlıca dil bilgisi, imla ve yazı
- Yeni usul üzerine Arapça ve Farsça
- Defter tutmak
- Hesap ilmi (Matematik)
- Hat dersi
- Geometrinin başlangıcı (Mebâdi-i hendese)
- Umumi tarih ve Osmanlı tarihi
- Coğrafya
- Jimnastik
- Okulun bulunduğu yerde kullanılan mahalli dil
- Ticaretin yoğun olduğu yerlerde zeki ve istekli olan öğrencilere dördüncü sene Fransızca dersi
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]- Selânik Mülkiye Rüştiyesi
- Mahmudiye Rüştiyesi (günümüzde Pertevniyal Lisesi)
- Karaisalı Rüştiyesi
- Yerebatan Rüştiyesi
- Erzurum Mülkiye Rüştiyesi
- Çankırı Rüştiyesi
- Koyulhisar Rüştiyesi
- Antep Numune Rüştiyesi
- Ayvansaray Rüştiyesi
- Fatih Rüştiyesi
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ TDV İslam Ansiklopedisi, Cilt 35, s.301.
- ^ Küskü, Fırat (1 Ocak 2021). "Mekteplerde Hijyen, Dezenfeksiyon ve Karantina (1876-1909) / Hygiene, Disinfection and Quarantine in the Schools (1876-1909)". Osmanlı Mektepleri (Bir Modernleşme Çabası Olarak Osmanlı Eğitiminde Yeni Arayışlar).
- ^ "Türk Eğitiminin Modernleşmesinde Rüştiye Mektepleri - Muammer Demirel". 27 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2017.
.svg)