Tartışma:Ruh

Köken

http://www.tdk.org.tr/TDKSOZLUK/SOZBUL.ASP?kelime=ruh <<< buraya bakabilirsiniz. --LandSCape 05:37, 24 Haziran 2006 (UTC)

Bkz. Etimoloji --Aliska 07:38, 24 Haziran 2006 (UTC)

Bkz. TDK ne demiş kökeni/etimolojisi hk.:

ruh isim (ru:hu) Arapça r°§

Saygılarımla.--LandSCape 07:40, 24 Haziran 2006 (UTC)

Bkz: [1] --Aliska 07:45, 24 Haziran 2006 (UTC)

Teşekkür ederim TDK gibi akademik dil çalışmları yapan bir yer varken bu konuda başka kaynak gereksiz!--LandSCape 07:47, 24 Haziran 2006 (UTC)

Bence tartışma gereksiz, TDK'nın kaynağı kullanılmalı. Ama şunu da unutmamalı ki Arapça ve İbranice aynı kökenden gelmektedir: Güney Sami dilleri. Bakınız: [2]. Dolayısıyla , sanırım her iki dildeki sözcüğün kökeni aynı. Mskyrider 07:57, 24 Haziran 2006 (UTC)

İbranice'de "ruah"

http://ruah.blogspot.com/--88.241.159.1 16:48, 11 Haziran 2007 (UTC)

Ruh = Bir enerji türü

İnsandan ayrı yaşayabilen ruh diye bir şey yoktur. Ruh denilen şey, yalnızca canlıları yaşatan bir güçtür, bir kuvvet türüdür. Aynı kuvvet türüne hayvanlar da sahiptirler. Nasıl ki, bir makinenin çalışması için elektriğe ihtiyacı varsa, insanların ve hayvanların hücrelerinin çalışması için de ruh (ruah) denilen bir güce ihtiyaç vardır. Ancak bu ruhun bir kişiliği, bilinci yoktur, yalnızca bir enerjidir. Kısaca ruh hücreleri çalıştırır. Ama ruhun hücreleri canlı tutmaya devam edebilmesi için de oksijene ihtiyacı vardır. Hem insanlar, hem de hayvanlar soluk alarak bu oksijeni, kan dolaşımı yoluyla bütün hücrelere kadar iletirler. Tıpkı bir mumun ya da bir odun parçasının yanmaya devam edebilmesi için oksijene ihtiyaç duyması gibi. Örneğin, yanan bir odun parçasında üç unsur vardır. Yakıt (karbon), ateş, oksijen. Odunun yanması için, ilk tetikleyici ateşe ihtiyaç duyulur. Ateşin de devamı için oksijen gereklidir. Bu arada yakıt olarak odundaki karbon tüketilir. İlk tetikleyici ateşin devamlılığı için oksijen ve karbon tüketilmeye devam edilir. Bu ikisi tükenmedikçe ateş yanmaya devam eder. İnsanın durumu da buna çok benzer. Örneğin, insanın karmaşık yapısını bir yana bırakıp, yalnız ekmek yediğini varsayalım. Ekmek bir karbonhidrattır; yani karbon içeren bir yakıttır. Ama bu karbonun yanması için tetikleyici bir ilk ateş lazımdır. İnsanda bu ateş, "ruah" denilen yaşam enerjisidir. Bütün hücrelerde bu yaşam enerjisi vardır. İnsan bu ilk yaşam enerjisini ana-babasından alır. Bir insan ekmek yediğinde, bu sindirilir ve kana karışır. Kan ekmekteki yakıtı hücrelere kadar götürür. Hücrelerde zaten ekmekteki karbonu yakmak için bu yaşam ateşi yanmaktadır. Fakat bunun devam edebilmesi için, gene bütün bu hücrelere oksijen de gitmelidir. Gene soluk alma ve kan dolaşımı yoluyla, gerekli olan bu oksijen hücrelerdeki bu karbonu yakan alevin (ruah-yaşam gücü-yaşam enerjisi) sönmemesini sağlar. Hücrelerde karbon yakılırken kullanılan oksijen bu karbonla birleşir ve sonuçta atık madde olarak ortaya karbondioksit çıkar. Gene kan dolaşımı ve soluk verme yoluyla bu atık madde havaya verilir. Bir mumun ya da bir odunun yakıt maddesi olan karbon da, yanarken gene aynı şekilde oksijenle birleşir ve havaya karbondioksit verilir. Yani kısacası bir mumun alevi ne ise, insandaki ruh da ona benzer bir şeydir.

Öyleyse şunu düşünüp soralım, mum sönünce alev nereye gider? Alev, oksijensiz bir ortamda, örneğin uzayda yanmaya devam edebilir mi? Alev mumun yakıtı olmadan yanmaya devam edebilir mi?

Ya insanın ruhu, insan ölünce nereye gider? İnsanın hücrelerinde oksijenle varlığını sürdüren bu enerji türü, uzayda yanmaya devam edebilir mi? Gene bu ruah denilen enerji türü insanın yediği gıdaları (başta karbon olmak üzere bütün diğer gıdalar) yakıt olarak tüketmeden yanmaya devam edebilir mi?

Bazı kişilerin kalbi durur ve suni solunumla tekrar hayata döndürülür. Bu kişi birkaç dakika için ölü gibidir. Acaba bu kişi bu arada nerededir? Tekrar kendine geldiğinde öbür dünyadan mı geri gelmiştir? Tıpkı sönen bir odun parçasını üfleyerek tekrar yanmasını sağlamak mümkün olduğu gibi, bu kişiye de ihtiyaç duyduğu oksijen suni olarak verilmiştir. Ve kişinin hücrelerindeki yaşam enerjisi tam olarak kaybolmadan - sönen fakat henüz sıcaklığını kaybetmemiş bir odunda olduğu gibi - tekrar canlandırılır. Ya birkaç saat için ölü durumda kalanlar için ne denilebilir? İşin o tarafında ruhçuluk olayları vardır. İnsanların ölünce ruhunun yaşadığına inandırtma aldatmacaları, hepsi bu. Normalde solunum yapmayan bir kişinin beyin hücreleri oksijen almadığından birkaç dakika içinde bir daha onarılamaz bir hasar görür. Aşırı gecikmeyle yaşama döndürülen böyle bir kişi artık normal sağlıklı biri olamaz, bu doktorların görüşüdür ve doğrudur.--88.242.188.126 10:20, 2 Ağustos 2007 (UTC)

bizim okulda galba ruh vaar ne yapalım? tuvaletler boşken kilit sesleri cam ve kapılar kapalıyken tuvalet kapıları açılıyor kimse yokken sular açıp kapanıyor ve boşken wc ler den değişik ssler geliyor bu okulkısaltarak H.D.İ i.ö.o yazan E.. E....

Bahsettiğin olay cin vs. olarak adlandırılan ruh varlıklarla ilgili bir konudur. Bu tip olaylar paranormal olaylarla ilgilidir ve buradaki konu olan insan ruhu konusuyla bir ilgisi yoktur.--78.177.191.94 12:53, 3 Temmuz 2008 (UTC)

Farklı Varlıklarda Ateş

Farklı türdeki canlı ve cansız varlık ve nesnelerin çalışma benzerlikleri:

Varlık Türü	Yakıt Türü	Karbon Türü	Ateş İçin Gerekli Gaz	Ateş Türü	Ateş Var	Ateş Yok	Salınan Gaz
İnsan	Karbon	Tahıl (Karbonhidrat)	Oksijen (soluk alma)	Yaşam Soluğu (Ruh)	canlı - sağ	cansız - ölü	Karbondioksit
Hayvan	Karbon	Tahıl (Karbonhidrat)	Oksijen (soluk alma)	Yaşam Soluğu (Ruh)	canlı - sağ	cansız - ölü	Karbondioksit
Otomobil	Karbon	Benzin	Oksijen (hava)	Ateş (ateşleme)	çalışıyor	duruyor	Karbondioksit
Odun	Karbon	Odun	Oksijen (Hava)	Ateş (yakma)	yanıyor	sönmüş	Karbondioksit
Mum	Karbon	Mum	Oksijen (hava)	Ateş (yakma)	yanıyor	sönmüş	Karbondioksit

--78.177.191.94 11:09, 7 Temmuz 2008 (UTC)

Maddeci anlayıştaki ruh kavramı

Maddeciliğe göre Ruh yoktur ya da maddenin bir ürünü olabilir şeklindedir. Aşağıdaki canlı ve cansız varlıklara ilişkin tablo bu anlayışa bir örnek oluşturabilir. Tablo farklı türdeki canlı ve cansız varlıklarda ruhla ilgili benzerlikleri göstermektedir. Buna göre canlı varlıkların yaşamında temel olarak üç unsur öne çıkmaktadır. Bunlar şu şekildedir:

• Karbon
• Oksijen
• Ruh

Cansız varlıkların işlevlerinde de benzer durumlar bulunmaktadır. Bunlarda ruh yerine geçen şey ateştir:

• Karbon
• Oksijen
• Ateş

Gerek canlı varlıkların, gerekse cansız maddelerin işlevlerinin sonucunda ortaya çıkan ortak madde Karbondioksit gazıdır. Bu karbon gazının oksijenle yanma anında birleşmesiyle oluşan bir gazdır. Buna göre hem ruh hem de ateşin işlevleri birbirinin aynıdır. Hem ruh hem de ateş canlı ve cansız varlıkların etkin olmalarını sağlar. Bu etkinlik cansız varlıklara hareket gücü kazandırırken, canlı varlıklara da benzer şekilde hareket gücü kazandırarak canlılık verir.

• Karbondioksit = Karbon + Oksijen
• Ruh Enerjisi = Karbondaki güneş enerjisini yanma yoluyla ortaya çıkararak canlı varlıklara hareket gücü verir.
• Ateş Enerjisi = Karbondaki güneş enerjisini yanma yoluyla ortaya çıkararak cansız varlıklara hareket gücü verir.

Maddeci anlayışa göre, insandan ayrı yaşayabilen ruh diye bir şey yoktur. Ruh denilen şey, yalnızca canlıları yaşatan bir güçtür, bir kuvvet türüdür. Aynı kuvvet türüne hayvanlar da sahiptir. Nasıl ki, bir makinenin çalışması için elektriğe ihtiyacı varsa, insanların ve hayvanların hücrelerinin çalışması için de ruh adı verilen bir güce ihtiyaç vardır. Ancak bu ruhun bir kişiliği, bilinci yoktur, yalnızca bir enerjidir. Ruh hücrelerin çalışması için gereken gücü sağlar. Ama ruhun hücreleri canlı tutmaya devam edebilmesi için de oksijene ihtiyacı vardır. Hem insanlar, hem de hayvanlar soluk alarak bu oksijeni, kan dolaşımı yoluyla bütün hücrelere kadar iletirler. Tıpkı bir mumun ya da bir odun parçasının yanmaya devam edebilmesi için oksijene ihtiyaç duyması gibi.

Örneğin, yanan bir odun parçasında üç unsur vardır. Yakıt (karbon), ateş, oksijen. Odunun yanması için, ilk tetikleyici ateşe ihtiyaç duyulur. Ateşin de devamı için oksijen gereklidir. Bu arada yakıt olarak odundaki karbon tüketilir. İlk tetikleyici ateşin devamlılığı için oksijen ve karbon tüketilmeye devam edilir. Bu ikisi tükenmedikçe ateş yanmaya devam eder. İnsanın durumu da buna çok benzer. Örneğin, insanın karmaşık yapısı bir yana bırakılıp, yalnız ekmek yediği varsayılırsa bu kolayca anlaşılır. Ekmek bir karbonhidrat olarak karbon içeren bir yakıttır. Bu karbonun yanması için tetikleyici bir ilk ateş gereklidir. İnsanda bu ateş, ruh adı verilen bir tür yaşam enerjisi olabilir. Bütün canlı hücrelerde bu yaşam enerjisi vardır. Bir insan ekmek yediğinde, bu sindirilir ve kana karışır. Kan ekmekteki yakıtı hücrelere kadar götürür. Hücrelerde zaten ekmekteki karbonu yakmak için bu yaşam ateşi yanmaktadır. Fakat bunun devam edebilmesi için, bütün bu hücrelere oksijen de gitmelidir. Yine soluk alma ve kan dolaşımı yoluyla, gerekli olan bu oksijen hücrelerdeki bu karbonu yakan ateşin-ruhun sönmemesini sağlar. Hücrelerde karbon yakılırken kullanılan oksijen bu karbonla birleşir ve sonuçta atık madde olarak ortaya karbondioksit çıkar. Bu karbondioksit gazı yine kan dolaşımı ve soluk verme yoluyla atık madde olarak havaya verilir. Bir mumun ya da bir odunun yakıt maddesi olan karbon da, yanarken yine aynı şekilde oksijenle birleşir ve havaya karbondioksit verilir. Bu durumda bir mumun alevi ne ise, insandaki ruh da ona benzer bir şey olarak tamamen maddeyle ilgilidir. Kalbi durarak ölen kişilerin yapay solunum yoluyla yaşama döndürülmesi olayı, sönen bir odunun yeniden üflenerek ateşinin canlandırılması benzetmesiyle açıklanabilir.

Buna göre, canlılar güneş enerjisiyle yaşamlarını sürdürürler. Güneşten gelen enerji fotosentez yoluyla bitkilerde toplanır. Bitkilerde toplanan ve glükoz, şeker ya da karbonhidrat olarak adlandırılan bu çeşitli maddelerin özü karbon gazıdır. Güneş enerjisi yoluyla havadaki karbondioksit, karbon ve oksijen olarak ayrıştırılır ve yalnızca karbon gazı bitkilerde depolanır. İnsanlar ve hayvanlar güneş enerjisi yüklü bu karbon gazını gıda yoluyla aldıklarında asıl olarak güneş enerjisini almış olurlar. Bu karbon, yanma sırasında yeniden oksijenle birleşerek havaya karbondioksit olarak salındığında çevrim tamamlanmış olur. Bütün bu işlemlerin arasında ruh ya da ateşin görevi karbondaki güneş enerjisinin yanma yoluyla ortaya çıkmasını sağlamaktır. Ruh ya da ateş, karbonla oksijenin birleşmesini ve ortaya canlıları yaşatan bir enerji çıkmasını sağlar.

Varlık Türü	Yakıt Türü	Karbon Türü	Yanma İçin Gerekli Gaz	Ateş Türü	Ateş Var	Ateş Yok	Salınan Gaz
İnsan	Karbon	Tahıl (Karbonhidrat)	Oksijen (soluk alma)	Ruh (Bilinmeyen Şey)	canlı - sağ	cansız - ölü	Karbondioksit
Hayvan	Karbon	Tahıl (Karbonhidrat)	Oksijen (soluk alma)	Ruh (Bilinmeyen Şey)	canlı - sağ	cansız - ölü	Karbondioksit
Otomobil	Karbon	Benzin	Oksijen (hava)	Ateş (ateşleme)	çalışıyor	duruyor	Karbondioksit
Odun	Karbon	Odun	Oksijen (hava)	Ateş (yakma)	yanıyor	sönmüş	Karbondioksit
Mum	Karbon	Mum	Oksijen (hava)	Ateş (yakma)	yanıyor	sönmüş	Karbondioksit

Kaynak belirtilemediği için olduğu gibi buraya aktarıyorum. İlerde belki değerlendirilebilir.--78.177.191.94 20:57, 11 Temmuz 2008 (UTC)

Yukarıdaki düşünceleri, maddeci anlayıştaki ruh kavramıyla örtüştüğü için, bu başlık altında ele almayı uygun gördümse de (konuya uygun bir başlık gerekli olduğundan), aslında yukardaki düşünce Yaratıcı'yı dışlayan bir ruh anlayışını yansıtmamaktadır. Ruhla ilgili genel anlayış ruhun bilincinin olup, ölümden sonra da varlığını sürdürdüğü şeklindedir. Ben yalnızca ruhun bir bilinç taşımadığını göstermek açısından bu başlık altında tutmuştum. Ruh kavramı maddeci anlayışta benzer nitelikte ele alınsa da, bu konu genel olarak işin içine bir Yaratıcı'yı katmayan bir felsefeyle ilişkili olarak ele alınmaktadır. Bakınız:

http://www.canertaslaman.com/bedenveruh/ --81.214.110.130 15:54, 5 Eylül 2009 (UTC)

Bu maddenin seçkin madde'likten çıkarılma nedeni hakkında bilgiye nasıl ulaşabilirim? — Bu imzasız yazı Düşünenadam (mesaj • katkılar) tarafından eklenmiştir. 21.22, 14 Temmuz 2021 (UTC)