Theodotion

Theodotion (/ˌθiːəˈdoʊʃən/; Grekçe: Θεοδοτίων/Theodotiōn) geleneksel olarak Sinoplu Aquila ve Symmachus ile birlikte Tanah'ı MS ikinci yüzyılda Yunancaya çeviren üç büyük Yahudi çevirmenden biri olarak kabul edilir. İrinaios'a (MS 202) göre Theodotion, Küçük Asya'dan, muhtemelen Efes'ten gelen bir mühtediydi (Adversus haereses III.23).^[1] Epifanios faaliyetlerini İmparator Commodus'un (yaklaşık MS 190) saltanatına tarihliyor (de Mensuris et Ponderibus §17), ancak bu kronoloji tarihsel kanıtlardan ziyade Origenes'in Hexapla'sındaki sütun düzeninden türetilmiş olabilir.^[2]

Theodotion'un çeviri tarzı, Sinoplu Aquila'nın aşırı literal biçimciliği ile Symmachus'un özgür çevirisi arasında bir ara yol olarak nitelendirilir. Ayırt edici bir özelliği, çeviri yerine İbranice terimlerin (örneğin, Tanrı için El) sık sık transliterasyonu kullanmasıdır; bu çeviri, hem Yunanca karşılıkları olmayan realia (gerçek nesneler) için hem de muhtemelen saygıdan dolayı kullanılmıştır.^[3] Metni, esas olarak Origenes'in Hexapla'sından türetilen el yazmalarındaki alıntılar ve kenar notları aracılığıyla günümüze ulaşmıştır.^[4]

Theodotion'un metinsel çalışması Tanah'ın birden fazla kitabını kapsıyor, ancak hangi metinlerin gerçekten ikinci yüzyıl şahsına ait olduğu, hangilerinin daha sonra ona atfedilen daha önceki Kaige revizyonlarına ait olduğu konusunda akademik tartışmalar devam ediyor.^[5] Onun versiyonu Baruk Kitabı'nı, Daniel Ekleri (Azarya, Suzanna ve Bel ve Ejderha) ve Eyüp Kitabı'nın genişletilmiş sonunu içeriyordu.^[6]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ Irenaeus, Adversus haereses III.23; see Kreuzer, Siegfried (2015). "Kaige and 'Theodotion'". In James K. Aitken, ed., The T&T Clark Handbook of Septuagint Research. London: T&T Clark, s. 450.
^ Epiphanius, de Mensuris et Ponderibus §17; Kreuzer (2015), s. 450.
^ Field, Fredrick (1875). Origenis Hexaplorum quae supersunt. Oxford: Clarendon Press, vol. I, ss. xl–xlii; Tov, Emanuel (1973). "Transliterations of Hebrew Words in the Greek Versions of the Old Testament". Textus 8: 78–92.
^ Schmitt, Armin (1966). Stammt der sogenannte 'θ' Text bei Daniel wirklich von Theodotion? Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, s. 112; Fernández Marcos, Natalio (2000). The Septuagint in Context: Introduction to the Greek Versions of the Bible. Leiden: Brill, s. 146 n.20.
^ Kreuzer (2015), ss. 450–6.
^ Gentry, Peter J. (2016). "Pre-Hexaplaric Translations, Hexapla, post-Hexaplaric Translations". In Armin Lange and Emanuel Tov, eds., Textual History of the Bible, vol. 1A: Overview Articles. Leiden: Brill, ss. 211–35, at 229 (§1.3.1.2.6).

[1] Irenaeus, Adversus haereses III.23; see Kreuzer, Siegfried (2015). "Kaige and 'Theodotion'". In James K. Aitken, ed., The T&T Clark Handbook of Septuagint Research. London: T&T Clark, s. 450.

[2] Epiphanius, de Mensuris et Ponderibus §17; Kreuzer (2015), s. 450.

[3] Field, Fredrick (1875). Origenis Hexaplorum quae supersunt. Oxford: Clarendon Press, vol. I, ss. xl–xlii; Tov, Emanuel (1973). "Transliterations of Hebrew Words in the Greek Versions of the Old Testament". Textus 8: 78–92.

[4] Schmitt, Armin (1966). Stammt der sogenannte 'θ' Text bei Daniel wirklich von Theodotion? Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, s. 112; Fernández Marcos, Natalio (2000). The Septuagint in Context: Introduction to the Greek Versions of the Bible. Leiden: Brill, s. 146 n.20.

[5] Kreuzer (2015), ss. 450–6.

[6] Gentry, Peter J. (2016). "Pre-Hexaplaric Translations, Hexapla, post-Hexaplaric Translations". In Armin Lange and Emanuel Tov, eds., Textual History of the Bible, vol. 1A: Overview Articles. Leiden: Brill, ss. 211–35, at 229 (§1.3.1.2.6).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]