Askerî tıp

"Sıhhiye Bölüğü" buraya yönlendirilmektedir. Aynı adlı roman için Sıhhiye Bölüğü (roman) sayfasına bakınız.

Sıhhiye bölüğü, sağlık hizmetleri konusunda hizmet veren askerî birimdir.

Askerî tıp, askeriye ile ilgili sağlık konuları üzerinde yoğunlaşan tıp alanı.

Bu alan, tarihsel olarak bulaşıcı hastalıkların (özellikle tropikal hastalıklar) önlenmesi ve tedavisini, 20. yüzyılda denizaltılar, tanklar, helikopterler ve uçaklar gibi askeriye özgü makine ve ekipmanların çalıştırılmasının ergonomisini ve sağlık etkilerini içermiştir. Su altı ve havacılık tıbbı, askeri tıbbın alt uzmanlıkları olarak ortaya çıkmıştır. Askerî tıp barış ve savaş zamanı hastane ve altyapılar, ekipmanlar, ilaçlar hazırlar.

Sıhhiye bölüğü, sağlık hizmetleri konusunda hizmet veren askerî birimdir. Doktor, sağlık astsubayı, hemşire ve sıhhiye erlerinden 1 bölük karargahı ve en az 2 takımdan oluşmuştur. Bulunduğu yapıdaki tüm askerî hayati unsurların sağlığından sorumludurlar. Komutanları genellikle yüzbaşı veya üsteğmendir.

Hukuki durum

Askeri sağlık personeli insani yardım çalışmalarında yer alır. Onlar Birinci Cenevre Sözleşmesi, İkinci Cenevre Sözleşmesi ve Ek Protokolleri uyarınca uluslararası insancıl hukuk kapsamında "korunan kişiler"dir. Silahlı bir çatışmada yaralı askerler, tıbbi personel ve belirli insani kuruluşlar için tarafsızlığı ve korumayı garanti eden yasal olarak bağlayıcı kurallar koymuştur. Uluslararası insancıl hukuk, silahlı kuvvetler üyesi olan (ve askeri rütbelere sahip olan) tıbbi personel ile sivil gönüllüler arasında ayrım yapmaz. Tüm tıbbi personel, insani görevleri nedeniyle uluslararası insancıl hukuk kapsamında savaş dışı kabul edilir, saldırıya uğrayamaz ve savaş esiri olarak alınamazlar; hastaneler ve diğer tıbbi tesisler ve bu şekilde tanımlanan nakliye araçları, ister askeri ister sivil olsun, saldırıya uğrayamaz. Kızılhaç, kızılay ve kızıl kristal, uluslararası insancıl hukuk kapsamında tanınan koruyucu işaretlerdir ve bu amaçla askeri tıbbi personel ve tesisler tarafından kullanılır.

Askeri sağlık personeline, bakımlarındaki hastalara veya meşru olarak bu şekilde işaretlenmiş tıbbi tesislere veya nakil araçlarına saldırmak bir savaş suçudur. Aynı şekilde, bu koruyucu işaretleri askeri operasyonları maskelemek için kötüye kullanmak da ihanet savaş suçudur. Askeri sağlık personeli, genellikle hizmet tabancalarıyla, meşru müdafaa veya hastaların savunması amacıyla silahlandırılabilir.

Tarihi

19. yüzyılın sonlarına kadar yapılan her büyük savaşta hastalık, düşman eylemlerinden daha fazla asker kaybına neden olmuştur. Fransa-Prusya Savaşı (1870-71), en azından ortalama asker sayısının %3,47'sini savaşta ve yalnızca %1,82'sini hastalıkta kaybeden Alman ordusunda, savaş yaralanmalarının hastalığı aştığı ilk çatışma olarak kabul edilir. Avustralya, Yeni Zelanda, Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada gibi yeni dünya ülkelerinde, askeri doktorlar ve cerrahlar sivil sağlık hizmetlerinin geliştirilmesine önemli ölçüde katkıda bulunmuştur.

Askeri tıptaki gelişmeler, tıbbi tahliye, savaş alanı tıbbı ve travma bakımındaki gelişmeler nedeniyle ardışık savaşlarda hayatta kalma oranlarını artırmıştır. Bazı askeri travma bakım uygulamaları, sivil uygulamaya dönen vatandaş askerler tarafından yaygınlaştırılmıştır. Bu uygulamalardan biri, büyük travma hastalarının iç kanamayı durdurmak için mümkün olan en kısa sürede bir ameliyathaneye nakledilmesidir ve bu da hayatta kalma oranını artırır. Amerika Birleşik Devletleri'nde, ateşli silah yaralanmalarında hayatta kalma oranı artmış ve bu da ateşli silah yaralanmalarının istikrarlı oranlarına sahip eyaletlerde ateşli silah ölüm oranında belirgin düşüşlere yol açmıştır.

Ayrıca bakınız

• Türkiye'de askerî tıp
• Askerî hastane
• Sahra hastanesi
• Feldşer