Fülminik asit

Fülminik asit
Adlandırmalar
	IUPAC adı Oksidoazanyumilidinemetan
Tanımlayıcılar
CAS numarası	506-85-4 ;
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
ChEBI	CHEBI:29813 ;
ChEMBL	ChEMBL185198 ;
ChemSpider	454715 ;
PubChem CID	521293;
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID30334603 ;
	InChI InChI=1S/CHNO/c1-2-3/h1H Key: UXKUODQYLDZXDL-UHFFFAOYSA-N ; InChI=1/CHNO/c1-2-3/h1H Key: UXKUODQYLDZXDL-UHFFFAOYAL;
	SMILES [O-][N+]#C;
Özellikler
Molekül formülü	HCNO
Molekül kütlesi	43.02 g mol−1
Konjuge baz	Fülminat
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Fülminik asit, HCNO moleküler formülünü içeren kimyasal bir bileşiktir. Gümüş tuzu, 1798'de, gümüş nitrik asit içinde eritildiyse ve şarabın ruhuna eklenen çözeltinin, beyaz, oldukça patlayıcı bir toz elde edildiğini tespit eden Luigi Valentino Brugnatelli tarafından keşfedildi.^[1] 1800'de Edward Charles Howard da gümüş tuzu üretti ve daha sonra 1824'te Justus von Liebig tarafından araştırıldı. Howard ayrıca, 1799'da, Brugnatelli'nin işleminde gümüş yerine gümüş cıvası olan cıva tuzunu yarattı.^[1] Organik bir asit ve gümüş tuzu 1825'te Friedrich Wöhler tarafından keşfedilen izosiyanik asit izomeridir.^[2]^[3] Serbest asit ilk olarak 1966'da izole edildi.^[4]

Fülminik asit ve bunun tuzları (fulminatlar), örneğin cıva fulminat, çok tehlikelidir ve diğer patlayıcı maddeler için fünye olarak kullanılırlar ve birincil patlayıcı örnekleridir. Buharları da toksiktir.

Kaynakça

^ ^a ^b Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Fulminic Acid". Encyclopædia Britannica. 11 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 299.
^ F. Kurzer (2000). "Fulminic Acid in the History of Organic Chemistry". J. Chem. Educ. 77 (7). ss. 851-857. doi:10.1021/ed077p851. 18 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi4 Kasım 2019.
^ F. Kurzer (1999). "The Life and Work of Edward Charles Howard". Annals of Science. 56 (2). ss. 113-141. doi:10.1080/000337999296445.
^ Beck, W. and Feldl, K. (1966), The Structure of Fulminic Acid, HCNO. Angew. Chem. Int. Ed. Engl., 5: 722–723. DOI:10.1002/anie.196607221

[EB1911-1] Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Fulminic Acid". Encyclopædia Britannica. 11 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 299.

[2] F. Kurzer (2000). "Fulminic Acid in the History of Organic Chemistry". J. Chem. Educ. 77 (7). ss. 851-857. doi:10.1021/ed077p851. 18 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi4 Kasım 2019.

[3] F. Kurzer (1999). "The Life and Work of Edward Charles Howard". Annals of Science. 56 (2). ss. 113-141. doi:10.1080/000337999296445.

[4] Beck, W. and Feldl, K. (1966), The Structure of Fulminic Acid, HCNO. Angew. Chem. Int. Ed. Engl., 5: 722–723. DOI:10.1002/anie.196607221

[1]

[2]

[3]

[4]