I. İgnatius

I. İgnatius
I. İgnatius
Konstantinopolis
Kilise	Rum Ortodoks Patrikhanesi
Piskoposluk bölgesi	Konstantinopolis
Görevlendiriliş	3 Temmuz 847 (1. kez), 23 Kasım 867 (2. kez)
Dönem bitişi	23 Ekim 867 (1. kez), 23 Ekim 877 (2. kez)
Önce gelen	I. Methodios
Sonra gelen	I. Fotios
Kişisel bilgiler
Doğum	797; Konstantinopolis, Bizans İmparatorluğu
Ölüm	23 Ekim 877; Konstantinopolis, Bizans İmparatorluğu
Mezhep	Ortodoks Kilisesi

Aziz İgnatius ya da İgnatios (Yunanca: Ιγνάτιος) (yaklaşık 797–877), 4 Temmuz 858'den 23 Ekim 867'ye ve 23 Kasım 867'den öldüğü 23 Ekim 877'ye kadar Konstantinopolis Patriği. Yortusu 23 Ekimdir.

Hayatı

Doğum adı Nikitas'tır. Bizans İmparatoru I. Mihail ile Prokopia'nın oğludur. Anne tarafından büyükbabası imparator I. Nikiforos'tur. Daha bir çocukken, imparatorluk muhafızları (Hikanatoi) yeni birliklerinin göstermelik komutanı olarak atandı. Zorla hadım edildi. Bir hadım imparator olamayacağı için, elverişsiz hale geldi. 813 yılında babası imparatorluktan düşürüldükten sonra, kiliseye katıldı. Kiliseye kapatılan imparatorluk ailesi üyelerinin sürgün için en çok tercih ettikleri yer olan Prens Adaları'nda üç manastır kurdu.

İmparator Theofilos (h. 829-842) öldükten sonra imparator olan küçük yaştaki III. Mihail'ın (h. 842-867) naip İmparator annesi Theodora, İkonoklazm muhalifi güvenilir İgnatius'u, I. Methodius'un 847 ölümünden sonra Konstantinopolis Patriği olarak atadı.

Kısa bir süre sonra geçmişte İkonoklazmı desteklemiş kilise mensuplarının görevden alınması ile ilgili Studios Manastırı ile Kilisedeki ılımlar arasındaki sorun ile karşılaştı. İgnatius muhafazakâr Studios mensuplarının yanında yer aldı ve ılımlı grubun başını çeken Siraküza başpiskoposu Gregory Asbestas'ı görevden aldı. Asbestas, Papa IV. Leo'ya başvurdu, böylece Roma ile Konstantinopolis arasındaki ilişkilerde sıkıntılı bir dönemin ilk kıvılcımını çakmıştır.

Caesar Bardas ve yeğeni genç İmparator Mihail'ın 856 yılında Theodora'nın yönetimine son verdiler. 858 yılında Bardas, kendisini İgnatius'un muhalefeti ile karşılaştı. İgnatius, dul gelini ile ilişkisi olduğu gerekçesiyle Bardas'ın Aya Sofya'ya girişine izin vermiyordu. Buna cevap olarak, Bardas ve Mihail, İgnatius'un görevden alınıp, ihanet ile suçlanmasını sağlayıp patriklik makamının boşalmasını sağladılar. Makam, kısa sürede Bardas'ın akrabası Fotios tarafından dolduruldu. Fotios, 20 Aralık 858 tarihinde din adamı oldu, dört gün içinde başarılı şekilde okuyucu, kıdemsiz diyakoz, diyakoz ve rahip oldu. Noel günü Konstantinopolis Patriği oldu.^[1] Fotios, öncülünün bazı uygulamalarını geri aldı. İgnatius'un taraftarları Papa I. Nikolas'a başvurdular. Papa ve diğer batı piskoposları İgnatius'un tarafında yer aldı. İgnatius'un formal kilise mahkemesi sonucu görevden alınmaması Fotios'un seçimini kanunsuz kıldı. Sonuçta, kıdemli patrik olarak Papa I. Nikolas, Fotios'un seçiminin hukukiliğini belirlemek için sürece dahil oldu. Elçileri, konuyu araştırma göreviyle Konstantinopolis' gitmek için yola çıktılar. Ancak vardıklarında, Fotios'un yerine yerleşmiş buldular ve 861 yılında toplanan sinodun kararların kabullenmek zorunda kaldılar. 863 yılında Roma'da toplanan sinod, Fotios'u görevden aldı ve İgnatius'u tüm yetkileri ile tekrar atadı. Dört yıl sonra, Fotios bir konsil toplayarak Papayı, Kutsal Ruhun çifte tabiatı hakkındaki sorular üzerine kafir olduğu temeli ile aforoz etti.^[2]

Bölünme, ayrıca papalığın tüm kilise üzerinde yetkisinin sorgulanması ve yeni Hristiyan olan Bulgarlar üzerinde kimin yetkili olduğu tartışması ile daha çetrefilli bir hal aldı. Papa Nikolas, Fotios'un görevinden ayrılması üzerine odaklandı, güç üzerine ihtiras suçlamaları ile çok sert saldırılarda bulundu.^[3]

Fotios'un hamisi Bardas'ın 866 yılında, İmparator III. Mihail'ın ise 867 öldürülmesi ve Makedonyalı Basileios'un tacı ele geçirmesi ile değişti. Fotios, yalnızca Bardas ve Mihail tarafından korunduğu için değil fakat Basileios'un papa ve batı imparatorları ile müttefiklik arayışı nedeniyle, patriklikten alındı. İgnatios yeniden patrik oldu. İgnatios, ikinci patriklik döneminde, Fotios'un politikalarına yakın politika izledi. Aforoz edilmesinden çok uzun sürmeyen bir süre sonra, Basileios ile ilişkilerini düzeltti ve imparatorun çocuklarının hocası oldu. Ekim 877 yılında İgnatios öldü. Fotios yeniden patrik oldu ve İgnatios'un aziz olma sürecine katkıda bulundu.

Kaynakça

Özel

^ S. Tougher, The Reign of Leo VI, 69
^ A. Fortescue, The Orthodox Eastern Church, 147-148; A. Louth, Greek East and Latin West, 171; S. Tougher, The Reign of Leo VI, 69
^ East and West: The Making of a Rift in the Church : from Apostolic Times Until the Council of Florence pg 146 By Henry Chadwick Published by Oxford University Press, 2003 ISBN 978-0-19-926457-5 [1] 7 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Genel

Dvornik, Francis (1948). The Photian Schism: History and Legend (İngilizce). Cambridge, UK: Cambridge University Press. 14 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2020.
Ostrogorskiy, Georgiy (1956). History of the Byzantine State (İngilizce). Oxford: Basil Blackwell.

Dış bağlantılar

Alexander Kazhdan, (Ed.) (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (İngilizce). Oxford ve New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "St. Ignatius of Constantinople". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.

Önce gelen: I. Methodius I. Fotios	Rum Ortodoks Patrikhanesi Patriği 847-858 867-877	Sonra gelen: I. Fotios I. Fotios

[1] S. Tougher, The Reign of Leo VI, 69

[2] A. Fortescue, The Orthodox Eastern Church, 147-148; A. Louth, Greek East and Latin West, 171; S. Tougher, The Reign of Leo VI, 69

[3] East and West: The Making of a Rift in the Church : from Apostolic Times Until the Council of Florence pg 146 By Henry Chadwick Published by Oxford University Press, 2003 ISBN 978-0-19-926457-5 [1] 7 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1]

[2]

[3]

g t d Rum Ortodoks patrikleri
Bizantion piskoposları (MS 330'a kadar)	Andreas Havari Stahis Onesimos I. Polikarpos Plutarhos Sedekion Diogenes Eleftherios Feliks II. Polikarpos Atinodoros Efzoios Lavrentios Alipios Pertinaks Olimpianos I. Markos Filadelfos I. Kiriakos Kastinos I. Evgenios Titos Dometios I. Rufinos Probos I. Mitrofanis Aleksandros
Konstantinopolis başpiskoposları (MS 330–451)	Aleksandros I. Paulus Eusebius I. Makedonios Antakyalı Evdoksios Evagrios Demofilos I. Gregorios I. Maksimos Konstantinopolisli Nektarios İoannis Hrisostomos Arsakios Attikos Sisinios Nestorius Maksimianos Proklos Flavianos Anatolios
Konstantinopolis patrikleri Bizans dönemi (MS 451–1453)	Anatolios I. Gennadios Akakios Fravitas Effimios II. Makedonios I. Timoteos II. Yannis Epifanios I. Anthimos Minas Eftikios III. Yannis IV. Yannis II. Kiriakos I. Thomas I. Sergios Pirros II. Pavlos Petros II. Tomas V. Yannis I. Konstantios I. Teodoros I. Georgios III. Pavlos I. Kallinikos Kiros VI. Yannis I. Germanos Anastasios II. Konstantinos I. Nikitas IV. Pavlos Tarasios I. Nikiforos I. Theodotos I. Antonios VII. Yannis I. Methodios I. İgnatius I. Fotios I. Stefanos II. Antonios Nikolaos Mistikos I. Efthimios II. Stefanos Trifon Teofilaktos Poliefktos I. Basileios Skamandrinos III. Antonios II. Nikolaos II. Sisinios II. Sergios Efstathios Aleksios Studitos I. Mihail Kirularios Konstantinos Leyhudis VIII. Yannis Zifilinos I. Kosmas Efstratios Garidas III. Nikolaos IX. Yannis Leon Stippis II. Mihail Kurkuas II. Kosmas IV. Nikolaos II. Theodotos I. Neofitos IV. Konstantinos Lukas Krisovergis III. Mihail Khariton II. Theodosius II. Basileios II. Nikitas Leontios Dositeos II. Georgios X. Yannis IV. Mihail II. Teodoros II. Maksimos I. Manuil II. Germanos II. Methodios II. Manuil Arsenios Aftoreianos Nikeforos III. Germanos I. Yosif XI. Yannis II. Gregorios I. Athanasios XII. Yannis I. Nifon XIII. Yannis I. Gerasimos İsaias XIV. İoannis I. İsidoros I. Kallistos Filotheos Kokkinos Makarios Neilos IV. Antonios II. Kallistos Zantopulos I. Mattaios II. Eftimios II. Yosif II. Mitrofanis III. Gregorios II. Atanasios
Konstantinopolis patrikleri Osmanlı dönemi (1453–1923)	II. Gennadios II. İsidoros I. Yoasaf I. Sofronios II. Markos I. Simeon I. Dionisios I. Rafael III. Maksimos II. Nifon IV. Maksimos I. Yoakim I. Pakomios I. Theoleptos I. Yeremias I. Yoannakios II. Dionisios II. Yoasaf III. Mitrofanis II. Yeremias II. Pakomios II. Teoleptos II. Mattaios I. Gavril I. Teofanis I. Meletios II. Neofitos II. Rafael I. Kirillos II. Timoteos IV. Gregorios II. Antimos II. Kirillos III. Atanasios III. Neofitos I. Parthenios II. Partenios II. Yoannakios III. Kirillos I. Paisios III. Parthenios II. Gavril IV. Parthenios III. Dionisios Klimis III. Metodios IV. Dionisios II. Gerasimos IV. Atanasios Yakovos II. Kallinikos IV. Neofitos III. Gavril V. Neofitos Kiprianos V. Athanasios IV. Kirillos III. Kosmas III. Yeremias (III. Kallinikos) II. Paisios I. Serafim VI. Neofitos V. Kirillos (IV. Kallinikos (III)) II. Serafim III. İoannakios Samuil II. Meletios II. Teodosius II. Sofranios IV. Gavril Prokopius VII. Neofitos III. Gerasimos V. Gregorios V. Kallinikos (IV) IV. Yeremias VI. Kirillos II. Evgenios III. Anthimos Krisantos Agathangelos I. Konstantios II. Konstantios VI. Gregorios IV. Antimos V. Antimos IV. Germanos III. Meletios VI. Anthimos VII. Kirillos II. Yoakim III. Sofranios III. İoakim IV. Yoakim V. Dionisios VIII. Neofitos VII. Anthimos V. Konstantinos V. Germanos IV. Meletios
İstanbul patrikleri Türkiye dönemi (1923'ten bu yana)	VII. Gregorios VI. Konstantinos III. Basileios II. Fotios Venyamin V. Maksimos I. Atenagoras I. Demetrios I. Bartolomeos