Meleagros (general)
Meleagros (Yunanca: Mελέαγρος, Meléagros; Latince: Meleager (ö. MÖ 323), Büyük İskender'in emrinde görev yapmış Makedonyalı bir subaydı. Kralın Küçük Asya'yı fethetmesi esnasında ona eşlik eden generaller arasındaydı ve onlar arasında en deneyimlilerden biriydi. Meleager'den daha deneyimli olan tek askeri figür, İskender'in tüm Asya seferi boyunca Makedonya'da kalan Makedon general Antipatros'tu.[1]
Kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]Neoptolemos'un oğlu Meleagros, ilk olarak MÖ 335 yılında Getae'lere karşı yapılan savaşta anılır. Ertesi yıl gerçekleşen Granikos Muharebesi’nde falanksın birliklerinden birine komuta etti ve bu görevini İskender’in Asya seferleri boyunca sürdürdü. Karya’dan Makedonya’ya kışlamak üzere gönderilen yeni evli askerlerin komutasına, Koenos ve Seleukos’un oğlu Ptolemaios ile birlikte atandı; ertesi yaz, Gordion’da İskender’e yeniden katıldı.
Meleagros, Kral III. Darius komutasındaki Pers ordusuyla yapılan İssos ve Gaugamela Muharebelerinde görev yaptı ve Pers geçitlerini koruyan düşmanı yerinden etme görevinde general Krateros'a eşlik etti. Hydaspes Muharebesi'nde ve Hindistan'daki çeşitli operasyonlarda yer aldı.
Uzun süre asker olarak hizmet etmesine rağmen İskender, Meleagros'u daha yüksek bir pozisyona terfi ettirmez ve Meleagros da önemli herhangi bir ayrı komutada yer almaz.[2] İkilinin anlaşamadığı veya en azından geçmişte bazı anlaşmazlıklar yaşadığı yönünde ifadeler vardır. Örneğin, İskender'in Hint Prensi Taxiles'e hediyeler verdiği sırada, Meleagros'un, kralın Hindistan'a kadar gelip böylesine cömert ödüller vermesinin gereksiz olduğunu acı bir şekilde söylediği, İskender'in ise kıskanç insanların sadece kendilerine zarar verdiklerini söylediği kaydedilmiştir.[3]
Siyaseti ve ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]MÖ 323’te İskender'in ölümünden sonra Meleagros, komutanlar meclisinde ilk kez söz alarak, hamile olan Roksana’nın bir oğul doğurup doğurmayacağı beklenmeden, ya III. Filip’in ya da Barsine’nin oğlu Heracles’in derhâl kral ilan edilmesini önerdi.[4] Bazı kaynaklara göre, bu öneri, Pers kökenli ya da Pers yanlısı bir hükümdar yerine Makedon kökenli bir kral tahta çıkarmak isteğinden kaynaklanıyordu.[1] Örneğin, Romalı tarihçi Justin’e göre Meleagros şöyle demiştir: “Makedonlar için, yıktıkları krallıkların soyundan kral seçmek meşru değildir.”[5] Romalı tarihçi Curtius ise, Meleagros'un Perdikkas'ın ihtiraslarını sert biçimde eleştirdiğini, ardından meclisi ansızın terk ederek askerleri Perdikkas'a karşı çıkmaları için kışkırttığını aktarır. Yunan tarihçi Diodorus'a göre ise Meleagros, toplanan generaller tarafından askerlerin homurtularını ve memnuniyetsizliklerini yatıştırmak için gönderilmiş, ancak bunu yapmak yerine ayaklananlarla birleşmiştir.
Meleagros, Perdikkas ve yandaşlarına karşı oluşan muhalefetin liderliğini üstlenir ve (muhtemelen onun kışkırtmasıyla) taht üzerindeki Arrhidaios'un haklarını desteklediğini ilan eden piyadelerin başına geçer. Perdikkas'ın idam edilmesini emreder; ancak bu emrin uygulanması, naibin (Perdikkas'ın) cesareti sayesinde engellenir. Süvarilerin büyük kısmı ile neredeyse tüm generaller Perdikkas'ın tarafını tutar ve Babil'den ayrılarak kentin surları dışında ayrı bir ordugâhta konuşlanırlar. İki taraf arasında, esasen Eumenes'in müdahalesi sayesinde bir uzlaşı sağlanır; kraliyet yetkisinin Arrhidaios (III. Filip) ile Roksana'nın doğacak çocuğu arasında paylaşılması ve bu süreçte Meleagros'un, Perdikkas ile birlikte naiplik görevini yürütmesi kararlaştırılır.
Meleagros ve Perdikkas'ın uzun süre dost kalması mümkün değildi ve Meleagros, Perdikkas'a karşı yeterli bir rakip olamaz. Perdikkas, rakibini sahte bir güven duygusuna kapılmaya ikna etmeyi başarır, o sırada kendisi ise Philip Arrhidaios üzerinde egemenlik kurar. Ardından ilk darbeyi indirir. Bütün ordu, genel bir denetim bahanesiyle toplanır. Perdikkas'ın kışkırtmasıyla, kral aniden son yaşanan isyanların tüm liderlerinin teslim edilmesini ve cezalandırılmasını talep eder. Piyadeler bu durum karşısında hazırlıksız yakalanır, isyanla suçlanan 300 kişi seçilerek idam edilir Meleagros'a doğrudan bir saldırı yapılmasa da, o kaçıp bir tapınağa sığınır ve burada, Perdikkas'ın emirleriyle yakalanarak öldürülür.[6]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ a b Phillips, Graham (2012). Alexander The Great. Virgin Books. s. 189. ISBN 9780753535820.
- ^ Flavius Arrianus, Anabasis Alexandri, i. 4, 14 21 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 20, 24 28 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., ii. 8 9 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., iii. 11 24 Ağustos 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 18 21 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., v. 12 10 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Curtius, Historiae Alexandri Magni, iii. 24 7 Şubat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., v. 14 7 Şubat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., vii. 27 2 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Diodorus, Bibliotheca, xvii. 57
- ^ Doherty, Paul (2004). Alexander the Great: The Death of a God. Londra: Headline Publishing Group. ISBN 9780755395811.
- ^ Justin'e göre;
- ^ Grant, David (2017). In Search Of The Lost Testament of Alexander the Great. Leicestershire, UK: Matador. s. 446. ISBN 9781785899539.
- ^ Curtius, x. 6-9 12 Temmuz 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Justin, Epitome of Pompeius Trogus, xiii. 2-4[Usurped]; Photius, Bibliotheca, cod. 92 13 Şubat 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Diodorus, xviii. 2
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]"Meleager (1)"[Usurped] , Boston, (1867)
-
Smith, William, (Ed.) (1870). "Meleager". Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology.
