Gazetecilik
Gazetecilik, olayların, olguların, fikirlerin ve insanların etkileşimi üzerine toplumu en azından bir dereceye kadar doğru bilgilendiren raporların araştırılması, yayınlanması ve dağıtımıdır. Bir isim olarak gazetecilik mesleği (profesyonel olsun ya da olmasın), bilgi toplama yöntemleri ve editoryal edebi tarzlar için geçerlidir. Gazetecilik mesleğini yapan kişilere gazeteci denir.
Gazetecinin bu görevini yapabilmesi için habere, olaya, olguya, belgeye ve bilgiye dayalı yazılar yazması gerekir. Bunun için de gazetecinin güvenilir kişi olması zorunludur. Gerektiğinde hükûmetlere ve güç odaklarına karşı savaşmayı "gazetecilik etik kuralları" içerisinde göze alan insan, gazetecidir. Gazeteler en etkili basın-yayın araçlarından biridir.
Gazetecilik için uygun rol ülkeden ülkeye değiştiği gibi, mesleğe ilişkin algılar ve bunun sonucunda ortaya çıkan statü de değişir. Bazı ülkelerde haber medyası hükûmet tarafından kontrol edilir ve bağımsız değildir.[1] Çoğu ülkede ise haber medyası hükûmetten bağımsızdır ve özel sektör olarak faaliyet gösterir. Buna ek olarak, ülkeler ifade özgürlüğü, basın özgürlüğü, iftira ve hakaret davaları ile ilgili farklı kanun uygulamalarına sahip olabilmektedir.
İnternet ve akıllı telefonların yaygınlaşması, 21. yüzyılın başından bu yana medya ortamına önemli değişiklikler getirmiştir. Bu durum yazılı medya kanallarının tüketiminde bir değişim yaratmıştır; zira insanlar daha geleneksel formatlar olan gazete, dergi ya da televizyon haber kanalları yerine e-okuyucu, akıllı telefon ve diğer kişisel elektronik cihazlar aracılığıyla giderek daha fazla haber tüketmektedir. Haber kuruluşları, tüm gelirlerini dijital kanatlarından kazanmanın yanı sıra basılı yayınları da geliştirmeye zorlanmaktadır. Gazetelerin basılı gelirleri, dijital gelirlerin büyüme oranından daha hızlı bir şekilde düşmüştür.[2]
Genel bakış
[değiştir | kaynağı değiştir]Gazetecilik, yüksek öğretim kurumlarında verilen dört yıllık lisans eğitimi sonucu edinilen bir meslektir. Üniversitede Gazetecilik bölümü okuyanlar, akademik olarak da başarılı olabilir, serbest piyasada veya kurum çatısı altında da çalışabilirler.
Gazetecilik gelenekleri ve kuralları ülkelere göre değişir. Amerika Birleşik Devletleri'nde gazetecilik medya kuruluşları ya da bireyler tarafından yapılır. Blog yazarları genellikle gazeteci olarak kabul edilir. Federal Ticaret Komisyonu, promosyon hediyesi olarak alınan ürünler hakkında yazan blog yazarlarının, ürünleri ücretsiz olarak aldıklarını açıklamalarını şart koşmaktadır. Bunun amacı çıkar çatışmalarını ortadan kaldırmak ve tüketicileri korumaktır.[3]
ABD'de birçok güvenilir haber kuruluşu anonim şirketlerdir, bir yayın kuruluna sahiptir ve ayrı editoryal ve reklam departmanları vardır. Birçok güvenilir haber kuruluşu ve gazeteciler genellikle American Society of News Editors, Society of Professional Journalists vb. ya da Online News Association gibi meslek örgütlerine üyedir ve bu örgütlerin etik kurallarına uyar. Birçok haber kuruluşunun da gazetecilerin profesyonel yayınlarına rehberlik eden kendi etik kuralları vardır. Örneğin, The New York Times standartlar ve etik kuralları[4] açısından özenli olduğu düşünülmektedir.
Farklı çalışma ve araştırma konuları da olsa haber hikâyeleri hazırlanırken adalet ve taraflılık genel olarak gazetecileri ilgilendiren konulardır. Bazı yazılar yazarın kendi görüşünü yansıtmayı amaçlar; bazıları ise daha tarafsızdır veya dengeli bakış açıları içerir.
Geleneksel basılı bir gazetede ve onun çevrimiçi versiyonunda bilgiler bölümler halinde düzenlenir. Bu, gerçeğe ve görüşe dayalı içerik arasındaki ayrımı netleştirir. Diğer medyada bu ayrımların çoğu ortadan kalkar. Okuyucular, gazetecinin amacını anladıklarından emin olmak için başlıklara ve diğer tasarım unsurlarına dikkat etmelidir. Görüş yazıları genellikle düzenli köşe yazarları tarafından yazılır veya "Op-ed" başlıklı bir bölümde yer alır, bunlar bir gazetecinin kendi görüşlerini ve ideolojisini yansıtır.[5]
Robert W. McChesney'e göre, demokratik bir ülkede sağlıklı gazetecilik, iktidardaki ve iktidarda olmak isteyen kişilerin görüşlerine yer vermeli, farklı görüşlere yer vermeli ve tüm insanların enformasyon ihtiyaçlarını gözetmelidir.[6]
Birçok tartışma, gazetecilerin "objektif" ve "tarafsız" olmaları "gerekip gerekmediği" üzerine odaklanmaktadır; tartışmalar, gazetecilerin belirli bir sosyal bağlamın dışında ve bir parçası olarak haber ürettikleri ve mesleki etik kuralları tarafından yönlendirildikleri ve tüm meşru bakış açılarını temsil etmek için ellerinden geleni yaptıkları gerçeğini içermektedir. Buna ek olarak, bir öznenin karmaşık ve akışkan anlatısını yeterli doğrulukta sunma becerisi bazen öznelerle geçirilebilecek zaman, hikâyeyi anlatmak için kullanılan aracın olanakları veya kısıtlamaları ve insanların kimliklerinin değişen doğası nedeniyle zorlanmaktadır.[7]
Gazetecilik türleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Farklı kitlelere hitap eden çeşitli gazetecilik türleri vardır. Tek bir yayın (örneğin bir gazete), her biri farklı formatlarda sunulabilen birçok gazetecilik biçimini içerir. Bir gazete, dergi veya web sitesinin her bölümü farklı bir kitleye hitap edebilir.[8][9]
Haberciliğe daha ciddi yaklaşan gazeteler okuyucularına dünyada olup bitenlere ilişkin olabildiğince fazla ve doğru bilgi vermek amacındadır. Gazetecilik, haberi doğru kaynaktan almakla yükümlüdür ve kulaktan dolma bilgilerle yapılmaz. Şantaj, karalama, kirletme, yalan haber, yıpratma gibi unsurları içermez.
Gazetecilik içinde muhabir, araştırmacı, yorumcu, köşe yazarı, röportajcı, editör, grafikçi, foto muhabiri, yazı işleri müdürü, sorumlu yazı işleri müdürü, genel yayın yönetmeni gibi unvanlar yer alır. Televizyonlarda da haber programları yapabilir, gazete ve dergilerde de çalışabilirler. Ayrıca kurumların basın yayın müdürlüklerinde de çalışma imkanlarına ulaşabilirler.
Gazetecilik etiği
[değiştir | kaynağı değiştir]1954 yılında kabul edilen "Bordeaux Bildirgesi" Uluslararası Gazeteciler Federasyonu'ndaki (IFJ) gazetecilerin davranışlarına ilişkin ilkeleri içeriyordu. Bu bildirgenin tamamlayıcısı niteliğinde olan "Gazetecilik Etik İlkeleri Küresel Bildirisi" Tunus'ta 12 Haziran 2019 tarihinde düzenlenen 30. IFJ Dünya Kongresi'nde kabul edilmiştir.[10]
Etik ilkeler başta İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi olmak üzere uluslararası hukukun temel metinlerine dayanmaktadır. Bildirge, 16 madde ve bir önsözden oluşmakta ve gazetecilerin etik konusundaki görev ve haklarını tanımlamaktadır.[10]
Bu uluslararası etik ilkeleri gazetecilerin bilgi toplama, araştırma, yayma, yayınlama ve yorumlama aşamalarını gerçekleştirirken ve olay, olgu ve haberlerin düzenlemesi ve betimlemesi yapılırken her türlü medya aracında uymaları gereken davranış ilkelerini oluşturur.[10]
İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi'nin 19. maddesinde beriltilen "herkesin bilgi ve fikirlere erişim hakkı", gazetecilik misyonunun temelini oluşturur.[11]
Herhangi bir menfaat grubuna bağlanmadan, açık fikirli, dürüst, önyargılardan uzak ve kişilik haklarına saygılı olmak, gazeteciliğin temel ahlak konularını oluşturur. Gazetecilik mesleği ve gazetecilik sektörü (gazete, radyo, televizyon, internet gibi kitlesel yayın organları) demokratik toplumlarda anayasanın öngördüğü üç devlet gücü yanında (yasayıcı-meclis, yürütücü-hükûmet, yargılayıcı-mahkemeler) dördüncü denetleyici devlet gücü olarak anılmaktadır.[12]
Gazetecilik alanları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Açıklayıcı gazetecilik
- Analitik gazetecilik
- Anlatı gazeteciliği
- Araştırmacı gazetecilik
- Askerî gazetecilik
- Barış gazeteciliği
- Ana akım medya
- Haber medyası
- Basın bülteni
- Bilim gazeteciliği
- Bilimsel gazetecilik
- Blog gazeteciliği
- Çevre gazeteciliği
- Çizgi roman gazeteciliği
- Çözüm gazeteciliği
- Doğruluk kontrolü
- Dış haber gazeteciliği
- Eğlence gazeteciliği
- Fotoğraf gazeteciliği
- Görsel gazetecilik
- Görüş gazeteciliği
- Gözcü gazeteciliği
- Bulvar gazetesi
- Hava durumu gazeteciliği
- Immersion gazetecilik
- İliştirilmiş gazetecilik
- Dijital gazetecilik
- İnternet gazeteciliği
- İnteraktif gazetecilik
- İş gazeteciliği
- İşbirlikçi gazetecilik
- Çek defteri gazeteciliği
- Kar amacı gütmeyen gazetecilik
- Küresel gazetecilik
- Moda gazeteciliği
- Multimedya gazeteciliği
- Müzik gazeteciliği
- Sanat gazeteciliği
- Sarı gazetecilik
- Drone gazeteciliği
- Savaş muhabiri
- Savunucu gazetecilik
- Sivil gazetecilik
- Sensör gazeteciliği
- Siyasi gazetecilik
- Spor gazeteciliği
- Teknoloji gazeteciliği
- Tıbbi gazetecilik
- Ticaret gazeteciliği
- Topluluk gazeteciliği
- Trafik gazeteciliği
- Veritabanı gazeteciliği
- Video gazeteciliği
- Video oyunu haberciliği
- Yavaş gazetecilik
- Yayın gazeteciliği
- Televizyon gazeteciliği
- Yeni Gazetecilik
- Yeraltı basın
- Yorumsal gazetecilik
- Yurttaş gazeteciliği
- Veri gazeteciliği
- Sarmal gazetecilik
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]- Uluslararası Gazeteciler Federasyonu
- Türkiye Gazetecilik Başarı Ödülleri
- Gazetecilik Meclisi Girişimi
- Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı
- Gazeteciler ve Basın Bayramı
- Gazeteciler Cemiyeti
- Gazetecileri Koruma Komitesi
- Haber sunucusu
- Basın özgürlüğü
- Elektronik gazete
- Haber ajansı
- Sahte haber
- Alternatif medya
- Adam köpeği ısırdı
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "10 Most Censored Countries". Committee to Protect Journalists. 2 Mayıs 2012. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2024.
- ^ "Tiraj, bazılarının kazanmasına rağmen genel olarak ABD gazeteleri için gelir düşüşü". 17 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2024.
- ^ "The FTC's Endorsement Guides: What People Are Asking". 7 Eylül 2017. 5 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018.
- ^ "Standards and Ethics". 19 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018.
- ^ "What Is an Op-Ed Article?". The Balance Small Business (İngilizce). 28 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2022.
- ^ McChesney, Robert W. (1 Ekim 2012). "Farewell to Journalism?". 6 (5–6). Journalism Practice: 614-26. doi:10.1080/17512786.2012.683273. ISSN 1751-2786.
- ^ Thomson, T.J. (2018). "The Evolution of Story: How Time and Modality Affect Visual and Verbal Narratives" (PDF). 25: 4 (4). Visual Communication Quarterly: 199-210. doi:10.1080/15551393.2018.1498742. 30 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF)1 Şubat 2024.
- ^ Harcup 2009, s. 4.
- ^ Stone, Gerald C.; O'Donnell, Mary K.; Banning, Stephen (1 Ocak 1997). "Public perceptions of a newspaper's watchdog role". Newspaper Research Journal. 18 (1-2): 86-102. doi:10.1177/073953299701800108.
- ^ a b c "Global Charter of Ethics for Journalists". IFJ. 1 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2024.
- ^ "İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi". İnsan Hakları Uygulama ve Araştırma Merkezi. 2 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2024.
- ^ Taş, Oğuzhan (2012). Levent Cantek (Ed.). Gazetecilik Etiğinin Mesleki Sınırları: Profesyonellik, Piyasa ve Sorumluluk (Ankara Üniversitesi doktora tezi). İletişim Yayınları. ISBN 978-975-05-1041-0.
