Naiad (uydu)

Naiad
	Voyager 2 tarafından görüntülenen Naiad
Keşif
Keşfeden	Voyager Görüntüleme Ekibi
Keşif tarihi	Eylül 1989
Adlandırmalar
MPC belirtmesi	Neptune III
Adın kaynağı	pl. Ναϊάδες Nāïades
Alternatif adlar	S/1989 N 6
Sıfatlar	Naiadian
Yörünge özellikleri
	Dönem 18 Ağustos 1989
Yarı büyük eksen	48.224,41 km
Dış merkezlik	0,0047 ± 0,0018
Yörünge periyodu	0,2943958 ± 0,0000002 g
Eğiklik	4,75 ± 0,03° (Neptün ekvatoruna); 4,75° (yerel Laplace düzlemine);
Doğal uydusu	Neptün
Fiziksel özellikler
Görünür büyüklük	23,91
Boyutlar	96 × 60 × 52 km
Ortalama yarıçap	30,2 ± 3,2 km
Kütle	≈ 1,9 · 1017 kg
Ortalama yoğunluk	0,8±0,48 g/cm3
Yüzey kütle çekimi	≈ 0,012 m/s2
Kurtulma hızı	≈ 28 m/s
Sinodal dönme süresi	eş zamanlı
Eksen eğikliği	sıfır
Albedo	0,072
Sıcaklık	≈ −222 °C (51 K) ortalama (tahmini)
	Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Naiad (ayrıca Neptün III olarak da bilinir ve daha önce S/1989 N 6 olarak adlandırıldı), Neptün'ün en içteki uydusu ve gezegenin merkezinden 48.224 km uzaklıktaki uydularla herhangi bir gaz devinin merkezine en yakın olanıdır. Adını Yunan mitolojisinin naiadlarından almıştır.^[8] Uydu, kütle çekimsel etkiyle Neptün'e kilitlidir ve yedi saat dört dakikanın biraz altında, Güneş Sistemindeki bir gezegensel uydunun en kısa yörünge zamanına sahiptir.

Tarihçe

Naiad, Eylül 1989'un ortalarından bir süre önce Richard John Terrile tarafından Voyager 2 sondası ile elde edilen görüntülerden keşfedildi. Yakın geçiş sırasında keşfedilen bu son uydu, S/1989 N 6 olarak adlandırıldı.^[9] Keşif 29 Eylül 1989'da IAU Genelgesi 4867'de duyuruldu ve "11 günde çekilmiş 25 kare" den bahsedildi, bu da keşif tarihinin 18 Eylül'de veya kısa bir süre öncesinde olduğunu göstermektedir. 16 Eylül 1991'de, Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) tarafından Yunan Mitolojisinde akarsularda yaşayan bir nemf (nymph) türü olan Naiad adı verilmiştir.^[10]

Fiziksel özellikler

Naiad düzensiz bir şekle sahiptir. Neptün'ün orijinal uydularının parçalarından toplanmış ve uydunun yakalanmasından kısa bir süre sonra çok eksantrik bir başlangıç yörüngesinde Triton'dan kaynaklanan bozucu etkilerle parçalanmış bir moloz yığını olması muhtemeldir.^[11]

Yörünge

Naiad, dışa doğru bir sonraki uydu olan Thalassa ile "kaçınma dansı"nda 73:69 yörünge rezonansındadır. Daha eğik olan Naiad, Neptün'ün yörüngesinde dönerken yaklaşık olarak her 21,5 Dünya gününde bir Thalassa'yı art arda iki kez yukarıdan ve daha sonra iki kez aşağıdan geçer. Bu iki uydu, birbirlerini geçerken yaklaşık olarak 3.540 km uzaklıktadırlar. Yörünge yarıçapları sadece 1.850 km farklılık gösterse de, Naiad en yakın yaklaşma noktasında Thalassa'nın yörünge düzleminin yaklaşık 2.800 km üstünde veya altında salınır. Böylece bu rezonans, bu tür pek çok yörüngesel bağıntılar gibi kavuşum konumundaki ayrımı en üst düzeye çıkararak yörüngeleri stabilize etmeye hizmet eder. Bununla birlikte dış merkezliğin minimum olduğu bir durumda, bu kaçınmayı sürdürmede yörünge eğiminin rolü olağandışıdır.^[7]^[12]

Araştırmalar

Voyager 2'nin yakın geçişinden bu yana, Neptün sistemi yer tabanlı gözlemevlerinden ve Hubble Uzay Teleskobu'ndan da kapsamlı bir şekilde incelenmiştir. 2002-03'te Keck teleskopu, uyarlanabilir optikler kullanarak sistemi gözlemledi ve en büyük dört iç uyduyu kolayca tespit etti. Thalassa bazı görüntü işleme teknikleriyle tespit edildi, fakat Naiad bulunamadı.^[13] Hubble, bilinen tüm uyduları ve olası yeni uyduları Voyager 2 tarafından bulunanlardan daha sönük olarak tespit etme yeteneğine sahiptir. 8 Ekim 2013'te SETI Enstitüsü, Naiad'ın 2004'ten itibaren arşivlenmiş Hubble görüntülerinde tespit edildiğini duyurdu.^[14] Konumlandırma kaybının Naiad'ın gök günlüğündeki önemli hatalardan kaynaklandığı şüphesi,^[15] Naiad'ın beklenen nihai konumundan 80 derece uzaklıkta olması nedeniyle doğrulanmış oldu.

Kaynakça

^ Morris (1904) British violin-makers
^ Jacobson, R. A.; Owen, W. M., Jr. (2004). "The orbits of the inner Neptunian satellites from Voyager, Earthbased, and Hubble Space Telescope observations". Astronomical Journal. 128 (3). ss. 1412-1417. Bibcode:2004AJ....128.1412J. doi:10.1086/423037.
^ ^a ^b Showalter, M. R.; de Pater, I.; Lissauer, J. J.; French, R. S. (2019). "The seventh inner moon of Neptune" (PDF). Nature. 566 (7744). ss. 350-353. Bibcode:2019Natur.566..350S. doi:10.1038/s41586-019-0909-9. PMC 6424524 . PMID 30787452. 22 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF)24 Şubat 2021.
^ ^a ^b "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 24 Ekim 2008. 21 Haziran 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2019.
^ ^a ^b Karkoschka, E. (2003). "Sizes, shapes, and albedos of the inner satellites of Neptune". Icarus. 162 (2). ss. 400-407. Bibcode:2003Icar..162..400K. doi:10.1016/S0019-1035(03)00002-2.
^ Williams, D. R. (22 Ocak 2008). "Neptunian Satellite Fact Sheet". NASA (National Space Science Data Center). 19 Aralık 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2008.
^ ^a ^b Brozović, M.; Showalter, M. R.; Jacobson, R. A.; French, R. S.; Lissauer, J. J.; de Pater, I. (31 Ekim 2019). "Orbits and resonances of the regular moons of Neptune". Icarus. 338 (2). s. 113462. arXiv:1910.13612 . doi:10.1016/j.icarus.2019.113462.
^ "Planet and Satellite Names and Discoverers". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology. 21 Temmuz 2006. 16 Aralık 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2006.
^ Green, D. W. E. (29 Eylül 1989). "Neptune". IAU Circular. Cilt 4867. 28 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi26 Ekim 2011.
^ Marsden, B. G. (16 Eylül 1991). "Satellites of Saturn and Neptune". IAU Circular. Cilt 5347. 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi26 Ekim 2011.
^ Banfield, D.; Murray, N. (Ekim 1992). "A dynamical history of the inner Neptunian satellites". Icarus. 99 (2). ss. 390-401. Bibcode:1992Icar...99..390B. doi:10.1016/0019-1035(92)90155-Z.
^ "NASA Finds Neptune Moons Locked in 'Dance of Avoidance'". Jet Propulsion Laboratory. 14 Kasım 2019. 15 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2019.
^ Marchis, F.; Urata, R.; de Pater, I.; Gibbard, S.; Hammel, H. B.; Berthier, J. (Mayıs 2004). "Neptunian Satellites observed with Keck AO system". American Astronomical Society, DDA meeting #35, #07.08; Bulletin of the American Astronomical Society. 36. s. 860. Bibcode:2004DDA....35.0708M.
^ "Lost Neptune Moon Re-Discovered". 12 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013.
^ Showalter, M. R.; Lissauer, J. J.; de Pater, I. (Ağustos 2005). "The Rings of Neptune and Uranus in the Hubble Space Telescope". American Astronomical Society, DPS meeting #37, #66.09; Bulletin of the American Astronomical Society. 37. s. 772. Bibcode:2005DPS....37.6609S.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Naiad ile ilgili ortam dosyaları mevcuttur.

Naiad Profile - NASA's Solar System Exploration
Neptune's Known Satellites (Scott S. Sheppard)
Archival Hubble Images Reveal Neptune's “Lost” Inner Moon (SETI: 8 Ekim 2013)
YouTube'da Neptune Moon Dance (animation) - NASA Jet Propulsion Laboratory

[1] Morris (1904) British violin-makers

[Jacobson2004-2] Jacobson, R. A.; Owen, W. M., Jr. (2004). "The orbits of the inner Neptunian satellites from Voyager, Earthbased, and Hubble Space Telescope observations". Astronomical Journal. 128 (3). ss. 1412-1417. Bibcode:2004AJ....128.1412J. doi:10.1086/423037.

[Showalter2019-3] Showalter, M. R.; de Pater, I.; Lissauer, J. J.; French, R. S. (2019). "The seventh inner moon of Neptune" (PDF). Nature. 566 (7744). ss. 350-353. Bibcode:2019Natur.566..350S. doi:10.1038/s41586-019-0909-9. PMC 6424524 . PMID 30787452. 22 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF)24 Şubat 2021.

[jplssd-4] "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 24 Ekim 2008. 21 Haziran 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2019.

[Karkoschka2003-5] Karkoschka, E. (2003). "Sizes, shapes, and albedos of the inner satellites of Neptune". Icarus. 162 (2). ss. 400-407. Bibcode:2003Icar..162..400K. doi:10.1016/S0019-1035(03)00002-2.

[Williams2008-nssdc-6] Williams, D. R. (22 Ocak 2008). "Neptunian Satellite Fact Sheet". NASA (National Space Science Data Center). 19 Aralık 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2008.

[Brozovic2019-7] Brozović, M.; Showalter, M. R.; Jacobson, R. A.; French, R. S.; Lissauer, J. J.; de Pater, I. (31 Ekim 2019). "Orbits and resonances of the regular moons of Neptune". Icarus. 338 (2). s. 113462. arXiv:1910.13612 . doi:10.1016/j.icarus.2019.113462.

[USGS-Gazetteer-8] "Planet and Satellite Names and Discoverers". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology. 21 Temmuz 2006. 16 Aralık 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2006.

[IAUC_4867-9] Green, D. W. E. (29 Eylül 1989). "Neptune". IAU Circular. Cilt 4867. 28 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi26 Ekim 2011.

[IAUC_5347-10] Marsden, B. G. (16 Eylül 1991). "Satellites of Saturn and Neptune". IAU Circular. Cilt 5347. 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi26 Ekim 2011.

[BanfieldMurray1992-11] Banfield, D.; Murray, N. (Ekim 1992). "A dynamical history of the inner Neptunian satellites". Icarus. 99 (2). ss. 390-401. Bibcode:1992Icar...99..390B. doi:10.1016/0019-1035(92)90155-Z.

[JPLnews2019-12] "NASA Finds Neptune Moons Locked in 'Dance of Avoidance'". Jet Propulsion Laboratory. 14 Kasım 2019. 15 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2019.

[Marchis2004May-AAS-13] Marchis, F.; Urata, R.; de Pater, I.; Gibbard, S.; Hammel, H. B.; Berthier, J. (Mayıs 2004). "Neptunian Satellites observed with Keck AO system". American Astronomical Society, DDA meeting #35, #07.08; Bulletin of the American Astronomical Society. 36. s. 860. Bibcode:2004DDA....35.0708M.

[14] "Lost Neptune Moon Re-Discovered". 12 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013.

[Showalter2005Aug-AAS-15] Showalter, M. R.; Lissauer, J. J.; de Pater, I. (Ağustos 2005). "The Rings of Neptune and Uranus in the Hubble Space Telescope". American Astronomical Society, DPS meeting #37, #66.09; Bulletin of the American Astronomical Society. 37. s. 772. Bibcode:2005DPS....37.6609S.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

g t d Güneş Sistemi'nin doğal uyduları
Gezegen uyduları	Dünya Mars Jüpiter Satürn Uranüs Neptün
Cüce gezegen uyduları	Orcus Plüton Haumea Quaoar Makemake Gonggong Eris
Küçük gezegen uyduları	Dünya'ya yakın: Florence Didymos (Dimorphos) Moshup (Squannit) 1994 CC 2001 SN₂₆₃ Ana kuşak: Kalliope (Linus) Euphrosyne Daphne (Peneius) Eugenia (Petit-Prince) Sylvia (Romulus · Remus) Minerva (Aegis · Gorgoneion) Camilla Elektra Kleopatra (Alexhelios · Cleoselene) Ida (Dactyl) Roxane (Olympias) Pulcova Balam Jüpiter truvalıları: Patroklos (Menoetius) Hektor (Skamandrios) Eurybates (Queta) Neptün ötesi cisimler: Lempo (Hiisi · Paha) 2002 UX₂₅ Sila–Nunam Salacia (Actaea) Varda (Ilmarë) Gǃkúnǁʼhòmdímà (Gǃòʼé ǃHú) 2013 FY₂₇
Boyuta göre sıralanmış	Gezegen kütleli uydu Ganymede en büyük: 5268 km / 0,413 Dünya Titan Callisto Io Ay Europa Triton Titania Rhea Oberon Iapetus Charon Umbriel Ariel Dione Tethys Dysnomia Enceladus Miranda Vanth Proteus Mimas Ilmarë Nereid Hiʻiaka Actaea Hyperion Phoebe ...
Keşif zaman çizgisi İç uydular Düzensiz uydular Düzenli uydular Liste Gezegen kütleli uydular Adlandırma Alt uydu Truvalı uydular