Vurgu (dilbilim) - Vikipedi
İçeriğe atla
Ana menü
Gezinti
  • Anasayfa
  • Hakkımızda
  • İçindekiler
  • Rastgele madde
  • Seçkin içerik
  • Yakınımdakiler
Katılım
  • Deneme tahtası
  • Köy çeşmesi
  • Son değişiklikler
  • Dosya yükle
  • Topluluk portalı
  • Wikimedia dükkânı
  • Yardım
  • Özel sayfalar
Vikipedi Özgür Ansiklopedi
Ara
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç

İçindekiler

  • Giriş
  • 1 Türkçede sözcük vurgusu
    • 1.1 Cins isimlerde vurgu
    • 1.2 Yer isimlerinde vurgu
    • 1.3 Kişi isimlerinde vurgu
    • 1.4 Eklerde vurgu
    • 1.5 Birleşik kelimeler ve tamlamalar

Vurgu (dilbilim)

  • العربية
  • Azərbaycanca
  • Башҡортса
  • Беларуская
  • Беларуская (тарашкевіца)
  • Български
  • বাংলা
  • Brezhoneg
  • Català
  • Čeština
  • Чӑвашла
  • Cymraeg
  • Dansk
  • Deutsch
  • Ελληνικά
  • English
  • Esperanto
  • Español
  • Eesti
  • Euskara
  • فارسی
  • Suomi
  • Võro
  • Français
  • Frysk
  • Galego
  • עברית
  • हिन्दी
  • Magyar
  • İnterlingua
  • Ido
  • Íslenska
  • İtaliano
  • 日本語
  • ქართული
  • Qaraqalpaqsha
  • Қазақша
  • 한국어
  • Latina
  • Lietuvių
  • Malagasy
  • Македонски
  • Bahasa Melayu
  • Plattdüütsch
  • Nederlands
  • Norsk nynorsk
  • Occitan
  • Ирон
  • ਪੰਜਾਬੀ
  • Polski
  • Português
  • Română
  • Русский
  • Русиньскый
  • Sicilianu
  • Slovenčina
  • Shqip
  • Српски / srpski
  • Seeltersk
  • Svenska
  • Kiswahili
  • Українська
  • Walon
  • 吴语
  • 中文
  • 粵語
Bağlantıları değiştir
  • Madde
  • Tartışma
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Araçlar
Eylemler
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Genel
  • Sayfaya bağlantılar
  • İlgili değişiklikler
  • Kalıcı bağlantı
  • Sayfa bilgisi
  • Bu sayfayı kaynak göster
  • Kısaltılmış URL'yi al
  • Karekodu indir
Yazdır/dışa aktar
  • Bir kitap oluştur
  • PDF olarak indir
  • Basılmaya uygun görünüm
Diğer projelerde
  • Vikiveri ögesi
Görünüm
Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Vurgulama sayfasından yönlendirildi)

Dilbiliminde vurgu, bir sözcükteki belli bir hecede ya da bir tümcedeki belli bir sözcükte bulunan göreceli belirginliğe denir. Bu belirginlik genellikle sesin yüksekliği, tonu ya da ünlülerin uzunluğu yüzündendir. Vurgu yalnızca ton ile üretiliyorsa buna ton vurgusu denir. Türkçe bir ton vurgusu dilidir.

Uluslararası Ses Abecesi'nde sözcük vurgusu /ˈ◌/ ile gösterilir.

Türkçede sözcük vurgusu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Cins isimlerde vurgu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çoğu cins isimde vurgu son hecede olur:

  • Okul, Kapı, Ödev, Örümcek, Mücadele

Bazı yabancı kelimeler, bu kurala istisnadır:

  • Abluka, Penaltı, Lokanta, Tarhana

Ancak çoğu yabancı kelime, istisna değildir:

  • Kitap, İstasyon, Fotokopi, Kalem

Bazı zarflar, bağlaçlar ve soru kelimeleri de bu kurala istisnadır:

  • Nerede? Nasıl? Niçin?
  • Şimdi, Sonra, Ancak, Fakat

Yer isimlerinde vurgu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yer isimleri, "Sezer vurgusu" diye adlandırılan özel bir vurgu düzenini takip ederler.[1] Bu kurala göre sondan üçüncü hecesi kapalı (Ünsüzle biten) ve sondan ikinci hecesi açık (Ünlüyle biten) olan yer isimleri, sondan üçüncü hecesinde vurgulanırlar:

  • Marmaris, İskenderun, Sirkeci, Ankara

Diğer yer isimleri ise sondan ikinci hecelerinde vurgulanırlar:

  • İstanbul, Adana, Antalya

Bu kural, yer isimlerini cins isimlerinden ayırmamıza olanak tanır:

  • Ordu - ordu, Sirkeci - sirkeci, Mercimek - mercimek

Bu kurala da bazı istisnalar vardır:

  • Bazı yabancı asıllı yer isimleri sondan üçüncü hecesi kapalı olup sondan ikinci hecesi açık olsa da sondan ikinci hecede vurgulanırlar:
    • Afrika, İngiltere, Üsküdar
  • -iye ile biten yer isimleri sondan üçüncü hecede vurgulanır:
    • Süleymaniye, Ahmediye, Sultaniye
  • -hane, -istan, -ler ve -mez ile biten yer isimleri ve birkaç istisnai yer daha; cins isimleri gibi son hecelerinde vurgulanırlar:
    • Bulgaristan, Hindistan, Macaristan
    • Kâğıthane, Gümüşhane
    • Işıklar, Söylemez
    • Anadolu
  • Vurgusu son hecede olmayan cins isimlerinden türemiş yer isimleri de türediği isimler gibi vurgulanırlar:
    • Sütlüce
  • Birleşik isimlerden gelen yerlerde, bileşen kelimelerin ilki vurgulanır:
    • Çanakkale, Eminönü, Sultanbeyli
  • Az sayıda düzensiz yer ismi sondan üçüncü hecede vurgulanır:
    • Rumeli, Kınalı, Kuleli

Kişi isimlerinde vurgu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kişi isimleri de cins isimleri gibi son hecede vurgulanır:

  • Hüseyin, Ahmet, Necati

Seslenirken cins isimleri ve özel isimlerde vurgu kayabilir:

  • Ahmet! Öğretmenim!

Bazı soy adların vurgusu son hecede değildir:

  • Erbakan, Erdoğan, İnönü, Atatürk

Eklerde vurgu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çoğu ek vurgulu olduğundan son hecesi vurgulu bir kelimeye gelince vurguyu kendi üzerine çeker:

  • Karar
  • Kararlı
  • Kararlılık
  • Kararlılığı
  • Kararlılığından

Son hecesi vurgulu olmayan kelimeye gelen ekler ise vurguyu çekmezler:

  • Avrupa'da
  • Lokantada

Çok heceli olan şu ekler, son hecesinde vurgulu olmadığından vurgunun sonraki eklere çekilmesini engeller:

  • Bakıyorum
  • Gidiversene
  • Düşününce
  • Bakarak

Bazı heceli ekler ise vurgusuzdur ve bu sebeple vurgunun daha ileriye aktarılmasını engeller:

  • Bakmamalıyız
  • Annemleyim
  • Arapça
  • Benimki

Bu kural aynı zamanda -me/ma olumsuzluk ekini -me/ma fiilimsi ekinden ayırmamıza imkân tanır:

  • Gitmeyin
  • Gitme zamanı

-me/ma eki, ilk hecesi vurgulanmayan kelimelerde bile vurguyu bir önceki heceye çeker:

  • Avrupalılaşmadık

Ayrı yazılsa da ek gibi davranan de/da bağlacı ve mı/mi/mu/mü soru edatı da vurgusuzdur:

  • Sen de mi?
  • Sende mi?

Bu kural -de/da bulunma ekini de/da bağlacından ayırmamıza olanak tanır.

Ek fiiller isimlere geldiği zaman vurgusuz olurlar:

  • Sendeydim
  • Çocukmuşsunuz
  • Okulluysanız

Ek fiiller fiillere geldiği zaman da vurguyu bir önceki heceye çekerler, ancak cümle içinde fiiller çoğu zaman vurgusunu yitirdiğinden bu kural o kadar ortaya çıkmaz:

  • Gitmiştim
  • Düşündüysen

İsme gelen şahıs ekleri de aynı zamanda vurgusuzdur, bu kural da iyelik eklerini ve çoğul ekini şahıs eklerinden ayırmamıza olanak tanır:

  • O kalem benim!
  • Vazoyu kıran benim.

Birleşik kelimeler ve tamlamalar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Birleşik isimlerde ve tamlamalarda ikinci öğe vurgusunu yitirir:

  • Başbakan, Ayakkabı, Çoban salatası, Mavi kuş

Pekiştirmeli sıfatlar da ilk hecede vurgulanır

  • Dümdüz, Sapsarı, Masmavi

Fiil içeren birleşik kelimelerde ise ikinci kelime vurgulanır:

  • Hünkârbeğendi, Uyurgezer

-ma/me eki tamlamalarda ve birleşik fiillerde bile vurguyu bir önceki heceye çeker:

  • Ali iskambil oynadı.
  • Ali iskambil oynamadı.
  • g
  • t
  • d
Türkçe dilbilgisi
Fonetik
Sesler
ünlü • ünsüz
Ses uyumları
büyük ünlü uyumu • küçük ünlü uyumu
Ses olayları
hece kaynaşması • kaynaştırma ünsüzü • koruyucu ünsüz • pekiştirme • ses türemesi • ulama • ünlü düşmesi • ünsüz düşmesi • ünsüz benzeşmesi • ünsüz sertleşmesi • ünsüz yumuşaması • ünlü daralması • göçüşme • ünsüz değişmesi
Kök ve ekler
Yapım ekleri
isimden isim yapan ekler • isimden fiil yapan ekler • fiilden fiil yapan ekler • fiilden isim yapan ekler
Çekim ekleri
haber (bildirme) kip ekleri • dilek kip ekleri • ek-fiiller • hâl (durum) ekleri • çoğul ekleri • eşitlik eki • vasıta eki • bildirme eki • ilgi ekleri • ilgi zamiri • iyelik ekleri • koşaç • olumsuzluk eki • şahıs ekleri • soru eki
Kelime bilgisi
Kelime türleri
isim soylu
isim (ad) • sıfat (ön ad) • zarf (belirteç) • zamir (adıl) • bağlaç • edat (ilgeç) • ünlem
fiil soylu
fiil (eylem) • fiilimsi (eylemsi) [isim-fiil (mastar) • sıfat-fiil (ortaç) • zarf-fiil (ulaç)]
Anlamına göre kelimeler
temel • yan • gerçek • mecaz • deyim • terim • eşanlamlı • eşsesli • karşıtanlamlı
Yapısına göre kelimeler
basit • türemiş • birleşik
tamlamalar
isim tamlaması • sıfat tamlaması• Tamlayanı düşmüş tamlamalar
Cümle bilgisi
Cümlenin ögeleri
Ana ögeler
özne • yüklem
Yardımcı ögeler (tümleçler)
nesne (belirtili nesne • belirtisiz nesne) • dolaylı tümleç • zarf tümleci
Anlamına göre cümleler
olumlu • olumsuz • soru • ünlem • emir • gereklilik • istek • dilek • şart
Yapısına göre cümleler
basit • birleşik • bağlı • sıralı
Ögelerinin dizilişine göre cümleler
kurallı (düz) • devrik • eksiltili • parantez
Yüklemin cinsine göre cümleler
isim cümlesi • fiil cümlesi
Anlatım
Anlatım bozuklukları
bağlaşıklık sorunları • bağdaşıklık sorunları
Taslak simgesiDilbilim ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin
  • BNC: 000000078
  • BNF: cb119759527 (data)
  • GND: 4122777-3
  • LCCN: sh85000352
  • LNB: 000092966
  • NDL: 00577092
  • NKC: ph120167
  • NLI: 987007292956705171
  1. ^ Sezer (1981), s. ?.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Vurgu_(dilbilim)&oldid=35689961" sayfasından alınmıştır
Kategori:
  • Dilbilim taslakları
Gizli kategoriler:
  • Tüm taslak maddeler
  • BNC tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • BNF tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • GND tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • LCCN tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • LNB tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • NDL tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • NKC tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • NLI tanımlayıcısı olan Vikipedi maddeleri
  • Sayfa en son 15.44, 15 Temmuz 2025 tarihinde değiştirildi.
  • Metin Creative Commons Atıf-AynıLisanslaPaylaş Lisansı altındadır ve ek koşullar uygulanabilir. Bu siteyi kullanarak Kullanım Şartlarını ve Gizlilik Politikasını kabul etmiş olursunuz.
    Vikipedi® (ve Wikipedia®) kâr amacı gütmeyen kuruluş olan Wikimedia Foundation, Inc. tescilli markasıdır.
  • Gizlilik politikası
  • Vikipedi hakkında
  • Sorumluluk reddi
  • Davranış Kuralları
  • Geliştiriciler
  • İstatistikler
  • Çerez politikası
  • Mobil görünüm
  • Wikimedia Foundation
  • Powered by MediaWiki
Vurgu (dilbilim)
Konu ekle