Durupınar formasyonu
Durupınar formasyonu | |
 | |
  Durupınar formasyonu Turkiye'deki konumu  Durupınar formasyonu Durupınar formasyonu (Yakın Doğu)  Durupınar formasyonu Durupınar formasyonu (Asya) | |
| Konum | Üzengili, Türkiye |
|---|---|
| Bölge | Doğu Anadolu |
| Koordinatlar | 39°26′26.39″K 44°14′5.22″D / 39.4406639°K 44.2347833°D |
| Rakım | 1.966 m (6.450 ft) |
| Tür | Jeolojik oluşum |
| Uzunluk | 164 |
| Tarihçe | |
| İlgili kişi(ler) | Nuh |
| Olay(lar) | Nuh Tufanı |
| Sit ayrıntıları | |
| Arkeologlar | Dr. Ayhan Yardımcıel |
| Durum | Tamamlandı |
| Mülkiyet | Kafkas Üniversitesi, Kars |
Durupınar formasyonu, Durupınar oluşumu veya Durupınar sitesi, Türkiye'nin Doğu Anadolu bölgesinde, Ağrı ilinin, Doğubayazıt ilçesi sınırları içinde bulunan Üzengili köyünün bitişiğindeki Tendürek Dağı'nda[1] limonitten meydana gelen 164 metre (538 fit) yüksekliğinde jeolojik bir oluşumdur.[2][3] Saha, İran sınırının 3 kilometre (1,9 mil) kuzeyinde, Ağrı ilinin Doğubayazıt ilçesinin 16 kilometre (9,9 mil) güneydoğusunda ve Büyük Ağrı Dağı zirvesinin 29 km (18 mil) güneyinde, deniz seviyesinden 1.966 ila 2.004 m (6.450 ila 6.575 ft) yüksekliktedir.
Oluşumun büyüklüğü ve şekli, bazı inananlar tarafından orijinal Nuh'un Gemisi'nin taşlaşmış kalıntıları olarak tanıtılmasına yol açtı. Jeologlar Lorence G. Collins (bir Yaratılış karşıtı) ve Genç Dünya Yaratılışçısı Andrew Snelling[1][4] bunun tamamen doğal bir oluşum olduğunu iddia ediyorlar ancak onu (jeolojik) miras olarak aday gösterdiler. Alan, resmi olarak isimlendirilmemiş birkaç zirvenin yakınında bulunuyor, ancak yerel halk yakınlardaki zirvelerden birine Cudi Dağı diyor ve kurtarma uzmanı David Fasold bunu Kur'an'da Nuh'un Gemisi'nin karaya oturduğu yer olarak adlandırılan Al Cudi ile ilişkilendiriyor:[5]
وَقٖيلَ يَٓا اَرْضُ ابْلَعٖي مَٓاءَكِ وَيَا سَمَٓاءُ اَقْلِعٖي وَغٖيضَ الْمَٓاءُ وَقُضِيَ الْاَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَقٖيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمٖينَ
"(Sonra) “Ey toprak suyunu yut! Ey gök sen de tut!” denildi. Su çekildi; hüküm yerini buldu; gemi Cûdî’nin üzerine oturdu; “Zalimlerin topunun canı cehenneme!” denildi.
— Hud suresi, 44. ayet, (Diyanet meali)[6]
Eski Ahit'te Yaratılış Kitabı'nda şu pasaj geçer:[7]
Sonra Tanrı Nuh'u ve gemideki evcil ve yabanıl hayvanları anımsadı. Yeryüzünde bir rüzgar estirdi, sular alçalmaya başladı. Enginlerin kaynakları, göklerin kapakları kapandı. Yağmur dindi. Sular yeryüzünden çekilmeye başladı. Yüz elli gün geçtikten sonra sular azaldı. Gemi yedinci ayın on yedinci günü Ararat dağlarına oturdu. Sular onuncu aya kadar sürekli azaldı. Onuncu ayın birinde dağların doruğu göründü. - Yaratılış:1-5
Yukarıda da görüleceği üzere gemi Ararat Dağı'na değil, Ararat Dağları'na oturmuştur. Diyarbakır Kilisesi'nde[8] görev yapmış din adamı Can Nuroğlu'nun yazdığı "İnsanlığın Kökü-Tevrat’ın Yaratılış Bölümü Üzerinde bir Yorum" adlı kitabında; "Eski Mezopotamya'da bulunan Urartu dağ zincirinden bahsedilmektedir. Bu dağ zinciri Ağrı Dağı'na kadar uzanır ama Nuh'un Gemisi, Kuzey Irak'ta başlayan bu dağ zincirinin herhangi bir tepesine konmuş olabilir." demektedir.[9]
Keşif ve araştırma
[değiştir | kaynağı değiştir].jpg)
Yerel haberlere göre, üç depremle birleşen şiddetli yağmurlar, 19 Mayıs 1948'de oluşumu çevreleyen toprakta açığa çıkmasına sebep oldu. Reşit Sarıhan adlı bir Kürt çoban tarafından keşfedildi.[10][11] Daha sonra, Ekim 1959'da NATO için bir haritalama görevi sırasında Türk Hava Kuvvetleri'nin çektiği bir hava fotoğrafında, oluşuma daha sonra adını veren Yüzbaşı İlhan Durupınar tarafından tanımlandı.[12][13][14][15] Durupınar, keşfini Türk hükümetine bildirdi ve Arkeoloji Araştırma Vakfı'ndan George Vandeman, İlhan Durupınar ve fotogrametri profesörü Arthur Brandenberger'in de aralarında bulunduğu bir grup, Eylül 1960'ta bölgeyi inceledi.[16] "Tekne şeklindeki" oluşumun içinde iki gün süren kazı ve dinamitleme çalışmalarının ardından, keşif ekibi yalnızca toprak ve kaya buldu. Resmi basın bültenlerinde, "görünürde arkeolojik kalıntı bulunmadığı" ve bu oluşumun "doğanın bir cilvesi olduğu ve insan yapımı olmadığı" sonucuna varıldı.[17]
.jpg)
Site daha sonra 1977'ye kadar göz ardı edildi, daha sonra sözde arkeolog ve amatör kaşif Ron Wyatt tarafından yeniden keşfedildi ve tanıtıldı.[18] 1980'ler boyunca Wyatt, gemi avcısı ve eski astronot James Irwin ve yaratılışçı John D. Morris de dahil olmak üzere siteyle ilgili diğer kişilerin ilgisini çekmeye tekrar tekrar çalıştı;[19] ancak bunların hiçbiri oluşumun Nuh'un Gemisi olduğuna ikna olmamıştı.[20][21] 1985'te Wyatt'a, Fasold'un Nuh'un Gemisi adlı eserinde anlatılan keşif gezisi için David Fasold ve jeofizikçi John Baumgardner katıldı. Fasold siteyi görür görmez bunun bir gemi enkazı olduğunu haykırdı.[22] Fasold, yeraltı radar ekipmanı ve bir "frekans jeneratörü" getirdi, bunu demir dalga boyuna ayarladı ve oluşumun içinde iç demir yerleri aradı (bu ikinci teknik daha sonra sitenin muhalifleri tarafından çubukla su bulma ile karşılaştırıldı).[23] Fasold ve ekibi, yer altı radarının düzenli bir iç oluşum ortaya çıkardığını ve oluşumun uzunluğunu 538 ft (164 m) olarak ölçtüğünü, bunun da Eski Ahit'teki Nuh'un Gemisi'nin 300 kübit veya 515 ft (157 m) uzunluğuna yakın olduğunu belirtiyor.[24][25] Fasold, ekibin üst güvertenin fosilleşmiş kalıntılarını bulduğuna ve orijinal saz alt yapısının kaybolduğuna inanıyordu. Yakındaki Kazan köyünde (eskiden Arzap), bir zamanlar gemiye bağlı olduğuna inandıkları sözde çapa taşlarını incelediler.
Creation Ministries International dergisi Creation'da Andrew Snelling gibi yaratılışçı yorumcular, Wyatt'ın ekibi tarafından kullanılan "sözde frekans üretecinin" "hiçbir bilimsel araştırmada kullanılmadığını" yazdı. Snelling, bunu "genellikle hazine avcılığı dergilerinde reklamı yapılan, bilimsel dergilerde değil" bir alet olarak nitelendirdi ve "esasen pirinç kaynak çubuklarının, su aramak için çatallı bir çubuk kullanımına benzer şekilde, fal çubukları olarak kullanıldığını" söyledi.[26]
Fasold, 1988 tarihli kitabında, yerel halkın Durupınar sahasına yakın zirvelerden birine al Cudi (Türkçe: Cudi Dağı, Kürtçe: Çîyaye Cûdî) dediğini ve bunu Kur'an'da Nuh'un Gemisi'nin karaya oturduğu yer olarak adlandırılan Cudi Dağı'na bağladığını ileri sürmüştür.[5] Bu iddia tartışmalıdır ve yerel yer adları tarafından iyi desteklenmemektedir. 1990'larda sondaj ve kazı içeren Durupınar sahasına yapılan birkaç keşif gezisinden sonra Fasold, Durupınar oluşumunun Nuh'un Gemisi olduğundan şüphe duymaya başlamıştır. Eylül 1994'te Avustralyalı jeolog Ian Plimer ile birlikte sahayı ziyaret etmiş ve oluşumun bir tekne olmadığı sonucuna varmıştır.[25] Eski insanların hatalı bir şekilde sahanın gemi olduğuna inandıklarını varsaymıştır.[25][27] 1996'da Fasold, jeolog Lorence Collins ile birlikte "Türkiye'den Sahte 'Nuh'un Gemisi' Ortak Bir Jeolojik Yapı Olarak Ortaya Çıktı" başlıklı bir makale yazdı. Makalede, tekne şeklindeki oluşumun, yalnızca bir tekneye benzeyen doğal bir taş oluşumu olduğu sonucuna varıldı. Aynı makale, "çapaların" yerel volkanik taşlardan oluştuğunu belirtti. Özet şöyle:[27]
Türkiye, Doğubayazıt yakınlarındaki doğal bir kaya oluşumu, yanlışlıkla Nuh'un Gemisi olarak tanımlandı. İddiaya göre demir bir braketin mikroskobik incelemeleri, ayrışmış volkanik minerallerden türediğini gösteriyor. İddiaya göre metal destekli duvarlar, çift eğimli bir senklinalin kenarlarındaki dik eğimli tortul tabakalarda bulunan doğal limonit ve manyetit konsantrasyonlarıdır. İddiaya göre fosilleşmiş gopherwood kabuğu, buruşuk metamorfik peridotittir. Senklinali kestiği düşünülen fosilleşmiş kireç taşı, bu iddia edilen "Tufan" tortularının "Gemi"den daha genç olması nedeniyle, oluşumun Nuh'un Gemisi olma ihtimalini ortadan kaldırmaktadır. Kazan'daki (Arzap) çapa taşları Mezopotamya'dan değil, yerel andezitten türetilmiştir.[27]
Nisan 1997'de, Avustralya mahkemesindeki yeminli ifadesinde Fasold şüphelerini tekrarladı ve Nuh'un Gemisi'nin bulunduğu iddiasını "tamamen saçmalık" olarak gördüğünü belirtti.[28][29][30] Diğerleri, örneğin gemi araştırmacısı David Allen Deal, Fasold'un ölümünden önce Durupınar bölgesinin geminin yeri olabileceğine inandığını bildirdi.[31] Yakın Avustralyalı arkadaşı ve biyografi yazarı June Dawes şöyle yazdı:
[Fasold], uzmanlar ne derse desin, Durupınar sahasının göz ardı edilemeyecek kadar değerli olduğunu tekrarlayıp duruyordu. Nuh'un Gemisi'nin fosilleşmiş kalıntıları olduğuna ikna olmuştu.[32]
2016 yılında Kaliforniya Eyalet Üniversitesi, Northridge'den Prof. Lawrence Collins yazdığı bir makalede "Bölgeden elde edilen toprak ve kayaç örneklerinin analizinde bölgenin 3.500 ile 5.000 yaşında olabileceğinin tespit edildiğini ve birçok araştırmanın gösterdiği gibi, odunun taşa dönüşmesinin milyonlarca yıl aldığı, dolayısıyla söz konusu geminin sadece 5.000 yılda taşlaşmış olmasının mümkün olmadığını..." belirtmiştir.[2]
2011 yılında Türkiye Büyük Millet Meclisi, Durupınar sahasında öncelikli olarak, Kültür ve Turizm Bakanlığı'na bağlı Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıkları Yüksek Kurulunun yetkisini, Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi'nden beş profesörden oluşan Kültür Merkezi Yönetim Kuruluna vererek Nuh'un Gemisi eserleri üzerindeki yetkisini devretmiştir.[33][34]
Arzap taşları
[değiştir | kaynağı değiştir]
Arzap taşları, amatör arkeolog Ron Wyatt ve David Fasold ile diğerlerinin yardımıyla Durupınar sahası yakınlarında bulunan bir dizi büyük menhirdir. Fasold, eserleri, fırtınalı havalarda ve dalgalı denizlerde gemiyi dengelemek ve alabora olmasını önlemek için kullanılan taş ağırlıklar olan "drogue" olarak yorumladı, çünkü hepsinin bir ucunda sanki bir ip bağlamak için oyulmuş bir delik vardı ve Sümerler'in tufanla ilgili mitolojik anlatımı olan Gılgamış Destanı'nı okuması, ona bu tür taşların kullanıldığını düşündürdü.[20][36]
Drogue taşları, eski gemilerde fırtına çapasına eşdeğerdi. Nil Nehri'nde ve Akdeniz çanağının diğer bölgelerinde bulunmuşlardır ve Wyatt ve Fasold tarafından bulunan taşlar gibi, bir ucunda halat bağlamak için bir delik bulunan ağır ve düz taşlardır. Amaçları, suda veya sığ kumlu zeminlerde sürtünme yaratmaktı: Taş, teknenin bir ucuna bağlanır ve oluşan sürtünme, pruva veya kıç tarafının rüzgara ve rüzgârla savrulan dalgalara doğru dönmesine neden olurdu.[20]
Jeolog Lorence Collins'in, orijinal keşfedicileri David Fasold ile birlikte yayınladığı taşlardan alınan örneklerin jeolojik incelemesi, bunların yerel kayadan olduğunu ve bu nedenle Geminin varsayılan menşe yeri olan Mezopotamya'dan getirilmiş olamayacağını ortaya koydu.[27]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]Özel
- ^ a b "A supposed cast of Noah's ark in eastern Turkey" (PDF). Collins, Lorence G. 2011. 30 Mayıs 2025 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ a b Editor (14 Mayıs 2025). "Nuh'un Gemisi izleri Ağrı Dağı'nda mı? Araştırmacılardan çarpıcı bulgular!". İndigo Dergisi. 15 Haziran 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ Global, Haber (13 Mart 2025). "Gerçek sonunda ortaya çıktı! Ağrı'daki tümsek Nuh'un Gemisi mi?". haberglobal.com.tr. 13 Mart 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ "Special Report: Amazing "Ark" Exposé". Snelling, Andrew A. (İngilizce). Answers in Genesis. 1 Eylül 1992. 20 Ağustos 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2025.
- ^ a b Fasold, David (Ekim 1988). The Ark of Noah (İngilizce). Wynwood. s. 92-93. ISBN 978-0-8007-7206-2.
- ^ "Hud suresi, 44. ayet". kuran.diyanet.gov.tr. 18 Temmuz 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2025.
- ^ "Yaratılış 8:1-5". kutsalkitap.info.tr. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ "Gerçeği bileceksiniz ve gerçek sizi özgür kılacak". Gerçeği bileceksiniz ve gerçek sizi özgür kılacak. 9 Ekim 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ Nuroğlu, Can. İnsanlığın Kökü: Tevrat’ın Yaratılış Bölümü Üzerinde bir Yorum. Yaşam Kilisesi. s. 8.
- ^ Fasold, David (1988). The Ark of Noah (İngilizce). Wynwood. s. 319-325. ISBN 978-0-8007-7206-2.
- ^ "Turk Reports 'Ship' Atop Mt. Ararat". www.noahsarksearch.com. Associated Press. 6 Eylül 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2025.
- ^ Bilgili, Mustafa (1 Temmuz 2010). Ararat'ın itibarı: Türkiye'nin doğusunda Gemiyi ara. Mustafa Bilgili. s. 230. ISBN 978-9944-62-809-9.
- ^ BELLİ, Oktay; YOUNKER, Randall W.; KAYA, Faruk; BELLİ, Vedat Evren (14 Mayıs 2024). Studies in The History and Tradition of Mount Ararat and Noah’s Ark (İngilizce). Akademisyen Kitabevi. s. 72. ISBN 978-625-399-744-1.
- ^ Andrews, Edward D. (1 Temmuz 2023). THE OLD TESTAMENT: Commentary, Background, & Bible Difficulties (İngilizce). Christian Publishing House. s. 300. ISBN 979-8-8506-2841-3.
- ^ Bilgili, Mustafa (1997). Aǧrı Daǧı'na yolculuk. Belge Yayınları. s. 170. ISBN 978-975-344-128-5.
- ^ Bashford, Alison; Kern, Emily M.; Bobbette, Adam (6 Kasım 2023). New Earth Histories: Geo-Cosmologies and the Making of the Modern World (İngilizce). University of Chicago Press. s. 136. ISBN 978-0-226-82860-2.
- ^ Noorbergen, Rene (2004). The Ark File (İngilizce). TEACH Services, Inc. s. 128. ISBN 978-1-57258-266-8.
- ^ Mason, Fergus; Murray, Matthew (24 Ocak 2014). Bible Figures You Should Know (Volume One) (İngilizce). BookCaps Study Guides. s. 178. ISBN 978-1-62917-227-9.
- ^ Bright, Richard Carl (6 Aralık 2021). The Ark Discoveries: Where We Were, Where We Are, and Where We Are Heading (İngilizce). iUniverse. s. 24. ISBN 978-1-6632-2362-3.
- ^ a b c Fasold, David (1988). The Ark of Noah (İngilizce). Wynwood. ISBN 978-0-8007-7206-2.
- ^ Dawes, June (2000). Noah's Ark: Adrift in Dark Waters (İngilizce). Noahide. ISBN 978-0-646-40228-4.
- ^ Fasold, David (1988). The Ark of Noah (İngilizce). Wynwood. s. 7. ISBN 978-0-8007-7206-2.
- ^ "That Boat-shaped Rock . . . Is It Noah's Ark?". Answers in Genesis (İngilizce). 5 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ Fasold, David (1988). The Ark of Noah (İngilizce). Wynwood. s. 15-22. ISBN 978-0-8007-7206-2.
- ^ a b c "Theory blown out of the water". ww25.boatsalvage.com.au. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ Snelling, Andrew. "Special report: Amazing 'Ark' exposé". creation.com (İngilizce). 10 Temmuz 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ a b c d Collins, Lorence Gene; Fasold, David Franklin (1 Eylül 1996). "Bogus "Noah's Ark" from Turkey Exposed as a Common Geologic Structure". Journal of Geoscience Education. 44 (4): 439-444. doi:10.5408/1089-9995-44.4.439. ISSN 1089-9995.
- ^ Clifton, Brad (9 Nisan 1997). "Doubts sank faith in Ark". The Daily Telegraph (Sydney).
- ^ Thomson, Kirstyn (9 Nisan 1997). "Witness Tells How Ark Faith Sank". The West Australian.
- ^ Finkel, Elizabeth (18 Nisan 1997). "Australian Geologist Battles 'Ark' Claim". Science. 276 (5311): 348-348. doi:10.1126/science.276.5311.348.
- ^ Deal, David Allen (30 Aralık 2005). Noah's Ark - the Evidence: Untying the Knott of the Gordurian Mountains. 1st edition. Kherem La Yah Pr.
- ^ Dawes, June (2000). Noah's Ark: Adrift in Dark Waters (İngilizce). Noahide. s. 184. ISBN 978-0-646-40228-4.
- ^ "Mevzuat Bilgi Sistemi". www.mevzuat.gov.tr. 11 Mart 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ "Ağrı İbrahim Çeçen University Historical Artifacts and Cultural-Nature Values Research and Application Center". www.agri.edu.tr. 23 Mayıs 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
- ^ Merling, David (May 1993). "Has Noah's Ark Been Found?". Adventist Review. 12 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Turkish Military Map". www.noahsark-naxuan.com. 26 Şubat 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2025.
Genel
- Dawes, June (2000). Noah's Ark: Adrift in Dark Waters. Belrose, NSW: Noahide. ISBN 978-0-646-40228-4.
- Fasold, David (1988). The Ark of Noah. New York: Wynwood. ISBN 978-0-922066-10-0.
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Plimer, Ian, and David Fasold (1994). Crusaders for the Lost Ark (Documentary). Sydney, Australia: Australian Broadcasting Corp.