Dil eğitimi, ikinci veya yabancı bir dil edinme sürecini ve uygulamasını ifade eder. Öncelikle uygulamalı dilbilimin bir dalıdır, ancak disiplinlerarası bir alan olarak düşünülebilir. Dil eğitimi yabancı dil, anadili, evrensel dil, edebî dil, yazı dili, günlük dil, izole dil, eski dil, yapay dil, tehlike altındaki dil, ölü dil üzerine yapılabilir.[1] Dil eğitimi için dört ana öğrenme kategori vardır: ustalık, iletişimsel yeterlilikler, kültürler arası deneyimler ve çoklu okuryazarlıklar.[2]
Artan küreselleşme, işgücünde birden çok dilde iletişim kurabilen insanlar için büyük bir ihtiyaç yaratır. Ticaret, turizm, uluslararası ilişkiler, teknoloji, medya ve bilim gibi alanlarda ortak diller kullanılmaktadır. Kore, Japonya ve Çin gibi birçok ülke, ilk ve ortaokul düzeyinde en az bir yabancı dil öğretmek için eğitim politikalarını çerçevelemektedir.[3] Bununla birlikte, Hindistan, Singapur, Malezya, Pakistan ve Filipinler gibi bazı ülkeler hükûmetlerinde ikinci bir resmi dil kullanmaktadır. GAO'ya göre, Çin son zamanlarda yabancı dil öğrenimine, özellikle de İngilizceye büyük önem vermektedir.[4]
