I. Marcellus

Aziz Papa

I. Marcellus
Aziz Papa; I. Marcellus
Roma Piskoposu
	Kutsal eşyaların tutulduğu kilise odasının tavan freski, Gloria di San Marcello, Giovanni Battista Ciocchi, San Marcello al Corso, Roma, İtalya
Kilise	Katolik Kilisesi
Papalık başlangıcı	27 Mayıs 308
Papalık bitişi	16 Ocak 309
Önce gelen	Marcellinus
Sonra gelen	Eusebius
Kişisel bilgiler
Doğum	6 Ocak 255; Roma, İtalya, Roma İmparatorluğu
Ölüm	16 Ocak 309; Roma, İtalya, Roma İmparatorluğu
Oruç günü	16 Ocak
	Adı Marcellus olan diğer papalar

Papa I. Marcellus (6 Ocak 255 - 16 Ocak 309) Mayıs veya Haziran 308'den ölümüne kadar Roma piskoposudur . Uzun bir aradan sonra Marcellinus'un yerine geçmiştir. Maxentius döneminde, yakın zamanda zulüm gören Hıristiyanlara uyguladığı sert çilelerin yol açtığı kargaşa nedeniyle 309 yılında Roma'dan sürgün edilmiştir. Aynı yıl ölmüş ve yerine Eusebius geçmiştir.^[1] Onun kalıntıları Roma'daki San Marcello al Corso sunağının altındadır. 1969'dan beri, geleneksel olarak Katolik Kilisesi tarafından 16 Ocak'ta kutlanan yortu günü, yerel takvimlere bırakılmış ve artık Genel Roma Takvimi'ne yazılmamaktadır.

Seçimi

Marcellinus'un 304'teki ölümünden sonra bir süre daha Diocletianus'un zulmü tüm şiddetiyle devam etmiştir. Diocletianus'un 305 yılında tahttan çekilmesinden ve ertesi yılın ekim ayında Roma'da Maxentius'un Sezar tahtına çıkmasından sonra, başkentteki Hıristiyanlar yeniden nispeten barış içinde yaşamaya başladılar. Ancak Roma'nın yeni piskoposunun seçilmesi yaklaşık iki yıl sürmüştür. Daha sonra 308'de, Catalogus Liberianus'a göre, Marcellus ilk kez görevine başladı:^[2] "Maxentius'un 4. konsüllüğünden itibaren, Maximianus'un meslektaşı olduğu dönemden, konsüllük sonrasına kadar piskoposluk yapmıştır."^[3] Marcellus, Roma'da kiliseyi büyük bir kargaşanın içinde buldu. Kilise mensuplarının toplantı yerleri ve bazı mezarlıkları müsadere edilmiş, kilisenin olağan yaşamı ve faaliyetleri sekteye uğramıştı. Buna, uzun süren aktif zulüm döneminde dinden dönen ve daha sonra bir mürtedin önderliğinde, tövbe etmeden cemaate yeniden kabul edilmeleri gerektiğini şiddetle talep eden çok sayıda zayıf üyenin neden olduğu kilise içindeki anlaşmazlıklar da eklendi.^[2]

Papalığı

Liber Pontificalis'e göre Marcellus, kilisenin toprak yönetimini yirmi beş bölgeye (tituli) ayırmşı ve her bölgeye, katekümenlerin vaftiz için hazırlanmasını sağlayan ve kamusal tövbelerin yerine getirilmesini yöneten bir rahip atamıştır. Rahip aynı zamanda ölülerin gömülmesinden ve şehitlerin anılması için yapılan törenlerden de sorumlu tutuluyordu. Papa ayrıca Via Salaria'da (Aziz Priscilla Katakompunun karşısında) yeni bir mezar yeri olan Cœmeterium Novellœ'yi yaptırmıştır.^[2] Liber Pontificalis şöyle demektedir: "Via Salaria'da bir mezarlık kurdu ve Roma şehrinde, putperestler arasında dönen birçok kişi için vaftiz ve kefaret ve şehitler için cenaze töreni sağlamak üzere 25 "unvan" kilisesini yargı yetkisi olarak atadı." ^[4] 7. yüzyılın başında, Roma'da muhtemelen yirmi beş "unvan" kilisesi vardı; hatta belki de Liber Pontificalis'in derleyicisinin bu sayıyı Marcellus zamanına atfettiğini kabul etsek bile, Roma'daki kilise yönetiminin büyük zulümden sonra bu papa tarafından yeniden düzenlendiğine dair beyanını destekleyen açık bir tarihi gelenek hala mevcuttur.^[2]

Ancak papanın çalışmaları, lapsi'nin kiliseye yeniden kabulü konusunun yol açtığı tartışmalar nedeniyle kısa sürede sekteye uğramıştır. Papa I. Damasus'un selefinin anısına yazdığı ve mezarının üzerine koyduğu şiirsel övgüde (De Rossi, "Inscr. christ. urbis Romæ", II, 62, 103, 138; ayrıca bkz. aynı eser, "Roma sotterranea", II, 204–5), Marcellus'un tüm günahkârlar tarafından kötü bir düşman olarak görüldüğü, çünkü günahkârların suçları için öngörülen kefareti ödemeleri konusunda ısrar ettiği anlatılır. Bunun sonucunda şiddetli çatışmalar çıkmış; zulmün başlamasından önce dinden dönen Maxentius, papayı yakalayıp sürgüne göndertmiştir. Yukarıda alıntılanan Catalogus Liberianus'tan alınan pasajlara göre bu olay 308'in sonu veya 309'un başında gerçekleşti; bu pasajlarda papalık süresinin bir yıl, altı (veya yedi) ay ve yirmi günden fazla olmadığı belirtiliyor. Marcellus, Roma'yı terk ettikten kısa bir süre sonra ölmüş ve bir aziz olarak kabul edilmiştir.^[2]

Aziz olması

354 Kronografisi'nin Depositio episcoporum'una ve diğer tüm Roma otoritelerine göre Yortu günü 16 Ocak'tır.^[1] Ancak bunun onun ölüm tarihi mi, yoksa sürgün edildiği bilinmeyen yerden geri getirilen kalıntılarının gömülme tarihi mi olduğu bilinmemektedir. Kendisi, St. Priscilla katakompuna gömüldü ve mezarı, Roma şehitlerinin mezarlarına giden güzergahlarda St. Silvester bazilikasında bulunduğu şeklinde belirtiliyor (De Rossi, Roma sotterranea, I, 176).^[2]

Cyriacus'un şehit oluşunun efsanevi anlatımında yer alan (bkz. Acta Sanct., Jan., II, 10–14) ve ardından Liber Pontificalis'in izlediği 5. yüzyıldan kalma bir "Passio Marcelli", Marcellus'un sonuna dair farklı bir anlatım sunar. Bu versiyona göre, kilisenin yeniden düzenlenmesinden öfkelenen Maxentius, papadan piskoposluk onurunu bir kenara bırakıp tanrılara bir adak sunmasını istemiştir. Reddetmesi üzerine kamu yolu (catabulum) üzerindeki bir istasyonda köle olarak çalışmaya mahkûm edilmiştir. Dokuz ayın sonunda din adamları tarafından serbest bırakılmış; ancak Lucina adında bir matrona, Via Lata'daki evini "titulus Marcelli" olarak kutsadıktan sonra, istasyona getirilen atlara bakma işine tekrar mahkum edilmiş ve bu basit işte ölmüştür.^[2]

Bütün bunlar muhtemelen efsanedir; yalnızca Marcellus'un kilise faaliyetlerini yeniden canlandırdığına ilişkin atıfın tarihsel bir temeli vardır. Şam ayetlerinde anlatılan hadisin inanılmaya daha layık olduğu anlaşılıyor. Yukarıdaki efsanede adı geçen Roma kilisesinin bugün de adını taşıdığı Aziz Marcellus yortusu hâlâ 16 Ocak'ta kutlanmaktadır.

Theodor Mommsen, Marcellus'un gerçekte bir piskopos olmadığını, papalık makamının boş kaldığı dönemin sonlarında kilise yönetiminin kendisine devredildiği basit bir Roma rahibi olduğunu ileri sürmüştür. Bu görüşe göre, Marcellus'un gerçek ölüm tarihi 16 Ocak'tı ve makama bir sonraki oturan kişi Eusebius'tu (Neues Archiv, 1896, XXI, 350–3). Katolik Ansiklopedisi bu hipotezi desteksiz olduğu için ret etmektedir.^[2]

Kaynakça

^ ^a ^b Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Collier, Theodore Freylinghuysen (1911). "Marcellus s.v. Marcellus I.". Chisholm, Hugh (Ed.). Encyclopædia Britannica. 17 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 685.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Önceki cümlelerden biri veya birkaçı şu anda kamu malı olan yayından metin içerir: Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Pope St. Marcellus I". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.
^ Loomis, Louise Ropes, (Ed.) (2006). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). Merchantville, New Jersey, USA: Arx Publishing, LLC. s. 37. ISBN 9781889758862. Erişim tarihi: 10 Mart 2015. He was bishop in the time of Maxentius, from the 4th consulship of Maxentius when Maximus was his colleague, until after the consulship.
^ Loomis, Louise Ropes, (Ed.) (2006). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). Merchantville, New Jersey, USA: Arx Publishing, LLC. s. 37. ISBN 9781889758862. Erişim tarihi: 10 Mart 2015. He established a cemetery on the Via Salaria, and he appointed 25 "title" churches as jurisdictions within the city of Rome to provide baptism and penance for the many who were converted among the pagans and burial for the martyrs.

Konuyla ilgili yayınlar

Liber Pontificalis, ed. Louis Duchesne, I, 164–6; cf. Introduction, xcix–c; Acta SS., January, II, 369
Joseph Langen, Geschichte der Römischen Kirche I, 379 sqq.
Paul Allard, Histoire des persécutions, V, 122–4
Louis Duchesne, Histoire ancienne de l'Église, II, 95–7.

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: Marcellinus	Papa 308 - 309	Sonra gelen: Eusebius

[EB1911-1] Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Collier, Theodore Freylinghuysen (1911). "Marcellus s.v. Marcellus I.". Chisholm, Hugh (Ed.). Encyclopædia Britannica. 17 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 685.

[Catholic-2] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Önceki cümlelerden biri veya birkaçı şu anda kamu malı olan yayından metin içerir: Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Pope St. Marcellus I". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.

[3] Loomis, Louise Ropes, (Ed.) (2006). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). Merchantville, New Jersey, USA: Arx Publishing, LLC. s. 37. ISBN 9781889758862. Erişim tarihi: 10 Mart 2015. He was bishop in the time of Maxentius, from the 4th consulship of Maxentius when Maximus was his colleague, until after the consulship.

[4] Loomis, Louise Ropes, (Ed.) (2006). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). Merchantville, New Jersey, USA: Arx Publishing, LLC. s. 37. ISBN 9781889758862. Erişim tarihi: 10 Mart 2015. He established a cemetery on the Via Salaria, and he appointed 25 "title" churches as jurisdictions within the city of Rome to provide baptism and penance for the many who were converted among the pagans and burial for the martyrs.

[1]

[2]

[3]

[4]

g t d Katolik Kilisesi Papaları
Papalar listesi Papa adları Antipapa Seçilmiş-papa Ülkelere göre papalar
1–4. yüzyıl Kostantin Dönemi (312–337) dahil olmak üzere Roma İmparatorluğu Dönemi (–493)	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontianus Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephanus II. Sixtus Dionysius I. Felix Eutychianus Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Silvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius
5–8. yüzyıl Ostrogot Papalığı (493–537) Bizans Papalığı (537–752) Frank Papalığı (756–857)	I. Innocentius Zosimus I. Bonifacius I. Caelestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinianus III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodorus I. Martinus I. Eugenius Vitalianus II. Adeodatus Domnus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo
9–12. yüzyıl Saeculum obscurum (904–964) Crescentii Dönemi (974–1012) Toskana Papalığı (1012–1044/1048) İmparatorluk Dönemi (1048–1257)	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentinus IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nicolaus II. Hadrianus VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodorus IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Landus X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Silvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Silvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicolaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. Innocentius II. Caelestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Caelestinus III. Innocentius
13–16. yüzyıl Viterbo (1257–1281) Orvieto (1262–1297) Perugia (1228–1304) Avignon Papalığı (1309–1378) Batı Bölünmesi (1378–1417) Rönesans Papalığı (1417–1534) Reform Dönemi (1534–1585) Barok Dönem (1585–1689)	III. Honorius IX. Gregorius IV. Caelestinus IV. Innocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. Innocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Caelestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. Innocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. Innocentius VIII. Clemens
17–21. yüzyıl Aydınlanma Çağı (y. 1640–1740) Devrim Dönemi (1775–1848) Roma Sorunu (1870–1929) Vatikan (1929–günümüz)	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. Innocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. Innocentius VIII. Alexander XII. Innocentius XI. Clemens XIII. Innocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus XVI. Benedictus Franciscus XIV. Leo