II. Agapetus
Papa II. Agapetus | |
|---|---|
| Roma Piskoposu | |
.jpg) II. Agapetus'un 16. yüzyıl tasviri | |
| Kilise | Katolik Kilisesi |
| Papalık başlangıcı | 10 Mayıs 946 |
| Papalık bitişi | 8 Kasım 955 |
| Önce gelen | II. Marinus |
| Sonra gelen | XII. Ioannes |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Agapetus 911 civarı |
| Ölüm | 8 Kasım 955 Roma, Papalık Devleti |
| Uyruk | Romalı |
| Adı Agapetus olan diğer papalar | |
Papa II. Agapetus (ö. 8 Kasım 955), 10 Mayıs 946'dan ölümüne kadar Roma piskoposu ve Papalık Devleti'nin yöneticisidir. Roma princeps adayı olan Spoletolu II. Alberico adayı olarak papalık dönemi papalığı, Saeculum obscurum olarak bilinen dönemde gerçekleşmiştir.
Papalığı
[değiştir | kaynağı değiştir]II. Marinus ölümünden sonra 10 Mayıs 946'da papa seçilmiştir. Spoletolu II. Alberico tarafından yönetilen bağımsız bir Roma Cumhuriyeti'nin varlığı, Agapetus'un Roma ve Papalık Devleti'nde herhangi bir dünyevi veya laik güç kullanmasının engellendiği anlamına geliyordu. II. Berengar ile I. Otto arasındaki İtalya Krallığı mücadelesi, Alberico'nun Roma ve Agapetus üzerinde tam kontrol sahibi olmasına olanak sağladı; bu da papanın büyük ölçüde kilisenin iç işlerini yönetmekle sınırlı olduğu anlamına geliyordu.[1] Hatta Agapetus'un 951 yılında Otto'yu İtalya'nın iç işlerine karışmaya davet etmesi bile, Berengar'ın giderek artan gücünden endişe duyan Alberico'nun kışkırtmasıyla gerçekleşmişti. Ancak Otto'nun elçileri olan Mainz ve Chur piskoposları, Otto'nun Roma'da kabulü ve diğer daha önemli konuları görüşmek üzere papaya gönderildiklerinde Alberic tarafından geri çevrildiler.[2]
Agapetus, Reims Piskoposluğu'nun işgali konusundaki anlaşmazlığa müdahale etmek zorunda kalmıştır. Haziran 948'de Ingelheim'da rakip davacılar olan Vermandoisli Hugues ve Reimsli Artald'ın haklarını çözmek için bir sinod toplanması emrini vermiştir. Temsilcisi Bomarzolu Marinus'u kendi adına hareket etmesi için gönderirken, Agapetus da bir dizi piskoposa mektup yazarak onlardan konseyde hazır bulunmalarını istemiştir.[3] Papa, elçisi aracılığıyla Fransa Kralı IV. Louis'e desteğini göstermiş ve Artald'ın Reims piskoposu olarak yeniden atanması konusunda desteğini bildirmiştir.[4] Bu konseyi Trier'de bir başka konsey izlemiş ve Agapetus'u yine Bomarzolu Marinus temsil etmiştir. 949 yılında Agapetus, Roma'da bir sinod toplayarak iki konseyin kararlarını onaylamıştır. Eski piskopos Hugh'u kınamış ve babası Vermandois Kontu II. Herbert'i Kral IV. Louis'e muhalefeti nedeniyle aforoz etmiştir.[5]
Hem Fransa Kralı IV. Louis'in hem de Almanya Kralı I. Otto'nun talepleri üzerine Agapetus, kendi krallıkları içindeki manastırlara ve rahibe manastırlarına ayrıcalıklar tanımıştır. Ayrıca, sonunda Mainzlı William'ın baskısı nedeniyle iptal edilen, Almanya'daki piskoposlukları yeniden yapılandırma planlarına da sempatiyle bakıyordu.[6] 948 civarında Agapetus, papa yerine Danimarka ve diğer kuzey Avrupa ülkelerindeki piskoposları takdis etme hakkını Hamburg Başpiskoposuna vermiştir.[7] Papa'nın ayrıca, artık efsanevi kabul edilen Frode adlı bir Danimarka kralı tarafından krallığına misyonerler göndermesi istendiği iddia edilir.[8]
Agapetus'tan ayrıca, her ikisi de tüm Pannonia metropolitliği unvanını talep eden Salzburg başpiskoposu Herhold ile Lauriacum piskoposu Gerard arasındaki bir anlaşmazlığa müdahale etmesi istenmiştir. Agapetus, iki davacıya bir mektup göndererek, Lauriacum piskoposluğunun Hunların istilasından önce tüm Pannonia'nın metropolit kilisesi olduğunu belirtmiştir. Ancak bunların yol açtığı tahribat sonucu metropolit piskoposluğunu başka bir şehre taşımış ve o tarihten itibaren Salzburg başpiskoposluğa yükseltilmiştir. Sonuç olarak, her ikisi de yasal olarak kendi piskoposluklarını işgal ettiler ve her ikisi de rütbelerini ve piskoposluklarını korudular. Agapetus, batı Pannonia'nın yargı yetkisinin Herhold'a ait olacağını, doğu kısmının ise Avarlar ve Moravyalıların işgal ettiği bölgelerle birlikte Gerard'a ait olacağını hükmetmiştir.[9]
İtalya'da Agapetus, Beneventum ve Capua düklerine, yerlerinden ettikleri rahiplere manastırların geri verilmesini talep eden bir mektup yazmıştır. Ayrıca simoni (dinsel görevleri satın alma) ile suçlanan Termoli ve Trivento piskoposlarını da görevden almıştır. İtalya'daki din adamlarının dini yaşamını canlandırmayı uman Agapetus, Alberico'nun kutsamasıyla Gorze Manastırı başrahibinden, rahiplerinden bazılarını gönderip Surdışı St. Paul Bazilikası'na bağlı manastır topluluğuna katılmalarını istemiştir.[10]
Agapetus 8 Kasım 955'te ölmüş ve yerine Alberico'nun oğlu Octavian geçmiş ve Octavian papalık adını XII. Ioannes olarak değiştirmiştir. Laterano bazilikasına, apsisin arkasına ve V. Leo ve II. Paschalis'in mezarlarının yakınına gömülmüştür.[11] Agapetus, ihtiyatlılığı ve hayatını sürdürdüğü kutsallıkla tanınıyordu.[12][13]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ Mann 1910, ss. 226-229.
- ^ Gregorovius 1895, ss. 323-324.
- ^ Mann 1910, ss. 231-232.
- ^ Mann 1910, ss. 233-234.
- ^ Mann 1910, s. 234.
- ^ Mann 1910, s. 236.
- ^ Mann 1910, ss. 237-238.
- ^ Mann 1910, s. 238.
- ^ DeCormenin & Gihon 1857, ss. 291.
- ^ Mann 1910, ss. 238-240.
- ^ Mann 1910, s. 240.
- ^ Gregorovius 1895, s. 321.
- ^ Mann 1910, s. 225.
- Genel
- Gregorovius, Ferdinand (1895). The History of Rome in the Middle Ages (İngilizce). III.
- Mann, Horace K. (1910). "The Popes in the Days of Feudal Anarchy, 891-999". The Lives of the Popes in the Early Middle Ages (İngilizce). IV.
- DeCormenin, Louis Marie; Gihon, James L. (1857). A Complete History of the Popes of Rome, from Saint Peter, the First Bishop to Pius the Ninth (İngilizce).
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta II. Agapetus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
Vikikaynak'ta Agapetus II tarafından ya da onun hakkında yazılmış çalışmalar- Catholic Encyclopedia article on Agapetus II
- Opera Omnia by Migne Patrologia Latina with analytical indexes (Latince)
| Katolik Kilisesi unvanları | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: II. Marinus |
 Papa 946 - 955 |
Sonra gelen: XII. Ioannes |
