X. Innocentius

X. Innocentius
X. Innocentius
	Diego Velázquez tarafından yapılan portresi
Doğum	Giovanni Battista Pamphilj ya da Pamphili; 6 Mayıs 1574; Roma, İtalya
Ölüm	7 Ocak 1655 (80 yaşında); Roma, İtalya
Etkin yıllar	15 Eylül 1644 - 7 Ocak 1655
Yerine geldiği	VIII. Urbanus
Yerine gelen	XIII. Leo
Din	Hristiyanlık (Katolik)
İmza

Papa X. Innocentius (d. 6 Mayıs 1574 – ö. 7 Ocak 1655), Giovanni Battista Pamphili (ya da Pamphilj olarak doğdu), Katolik Kilisesi'nin 15 Eylül 1644 - 7 Ocak 1655 döneminde 236. papası.^[1]

Hayatı

Roma'da dünyaya geldi. IX. Innocentius zamanında Roma'ya göç etmiş Umbrialı bir ailenin oğluydu. Papalık Gregoryen Üniversitesi'nden mezun oldu ve geleneksel Cursus honorum'u takip etti. Bir avukat olarak eğitildi. Vatikan'ı güçlü bir pozisyona getiren Papa VIII. Urbanus'un ardından 15 Eylül 1644'te papa oldu. X. Innocentius'un ataları arasında Papa VI. Alexander da vardı.

Papalık elçisi günleri

XV. Gregorius, Pamphili'yi Napoli Krallığı'na papalık elçisi olarak gönderdi. VIII. Urbanus ise, onu, yeğeni Francesco Barberini'nin eşlikçisi olarak ilk olarak Fransa ve ardından İspanya'ya gönderdi. İspanya'da Barberini'ye karşı ilk düşmanlık hislerini duydu.

Papalığı

Seçim

VIII. Urbanus'tan sonra kimin geleceğinin seçimleri uzun ve fırtınalı geçti. 9 Ağustos'ta başladı ve 15 Eylül 1644'te son buldu. Fransız grup, İspanyol adaya, Fransa'nın politikasına yön veren Kardinal Mazarin'in düşmanı olduğu için karşı çıktı. Fransız grup, seçimlerin uzaması halinde İspanya'nın lehine bir karar çıkacağından korkarak İspanya'da elçilik yapmış olan Pamphili'yi uygun bulduğunu açıkladı ve seçimi Pamhili kazandı.

Fransa'yla ilişkiler

Seçimin ardından kendisine X. Innocentius ismini alan Papa, Barberini'leri kamuya ait parayı yemekle suçladı. Antonio ve Francesco Barberini, Fransa'ya kaçtılar ve Mazarin'in koruması altına girdiler. 19 Şubat 1646'da X. Innocentius onların mallarına el koydu ve resmî bir mektup yayınlayarak, papanın izni olmadan altı aydan uzun bir süre Papalık Devletlerini terk eden tüm kardinallerin haklarının ve unvanlarının elinden alınacağını açıkladı. Fransız parlamentosu talimatların Fransa için geçersiz olduğunu duyurdu. Fakat, X. Innocentius, Mazarin, İtalya'ya ordularını göndermek üzere hazırlamadan kararından vazgeçmedi. Bu aşamadan sonra, papalığın Fransa'ya olan politikaları yumuşadı ve Barberini'lere hakları geri verildi.

Parma'yla ilişkiler

Papa VIII. Urbanus'un ölümü, Parma Dükü Odoardo Farnese'ye karşı açılan Birinci Castro Savaşı'nın çıkmasını hızlandırdı. Papalık ile Parma Dükalığı arasındaki anlaşmazlıklar 1649 yılında artınca, X. Innocentius Castro şehrine ordusunu göndererek şehri yıktırdı.

Vestfelya Barışı

X. Innocentius, Vestfelya Antlaşması'na karşı çıktı ve Kasım 1648'de konuyla ilgili Zelo Domus Dei resmî mektubunu yayınladı. Fakat, Avrupa'nın güçlü ülkeleri Papa'nın itirazını görmezden geldiler.

İngiliz İç Savaşı

İngiliz İç Savaşı boyunca, Papa, Mazarin ve Paris'te sürgünde bulunan ana kraliçe Henrietta Maria'nın tüm itirazlarına rağmen İrlanda'nın tarafını tuttu. X. Innocentius, elçisi Giovanni Battista Rinuccini'yi Kilkenny'e yüksek miktarda silah, para ve askerî güçle birlikte gönderdi.^[2] Kilkenny'de Rinuccini büyük başarılar elde etti ve yaptığı açıklamada orada bulunma sebebini İrlanda'nın katolik insanlarının çektikleri acıları dindirmek olduğunu söyledi. Rinuccini, Katolik kiliselere eski haklarını iade etmek ve restore ettirmek de istiyordu. Fakat, sonunda, Oliver Cromwell İrlanda'yı kanlı bir mücadele sonucunda geri aldı ve Rinuccini 1649 yılında Roma'ya geri döndü.

Olimpia Maidalchini

Papa'nın erkek kardeşlerinden biriyle evli olan Olimpia Maidalchini, X. Innocentius'un metresi kabul edilir çünkü Papa'nın politik düşünceleri ve verdiği terfiler üzerindeki etkisi çok büyüktü.

Jansencilik meselesi

1653 yılında Jansencilik öğretileri kınandı^[3].

Ölümü

Papalığın iki önemli ailesi Barberini'ler ve Pamphili'ler arasındaki rekabetin büyüklüğü Guido Reni'nin yaptığı bir tablodan dahi anlaşılabilir. Bu tabloda melek Mikâil, Şeytan'ı çiğnemektedir ve şeytanın yüzü X. Innocentius'a çok benzemektedir. Bu benzerlik Pamphili ailesi tarafından da hemen fark edilmiştir. Bu tablo hâlen Roma'daki Santa Maria della Concezione Kilisesi'ndeki şapellerden birinde asılıdır. VIII. Urbanus'un papalığı sırasında Papa'nın en büyük rakibi Kardinal Giovanni Battista Pamphili idi. Papa'nın erkek kardeşi Antonio Barberini de bir kardinaldi. 1635 yılında, Otuz Yıl Savaşları sürerken, Kardinal Antonio'nun Mikail'in Şeytan'ı ezerken betimlendiği bir resim ısmarladığı bilinmektedir.

1650 yılında, X. Innocentius, Hristiyanlıktaki jübile yılını kutladı. Roma'yı işlemeli yer döşemeleri ile süsledi ve Aziz Petrus Bazilikası'na kabartmalar yaptırdı. Piazza Navona'ya Bernini'nin Fontana dei Quattro Fiumi'sini diktirdi ve Campidoglio'daki Palazzo Nuovo'nun inşasına başlanması için emir verdi.

Papa, ayrıca, Diego Velázquez'in X. Innocentius'un Portresi isimli tablosunun da konusudur. Bu tablo şu günlerde Palazzo Doria'daki aile galerilerinde sergilenmektedir. Velázquez'in bu çalışması yirminci yüzyıl ressamlarından Francis Bacon'a da ilham kaynağı olmuş ve "Çığlık atan Papa" tabloları yapmasına sebep olmuştur. Bu eserlerden en meşhuru Velázquez'in X. Innocentius'un Portresi'nin ardından Çalışma isimli tablodur.

X. Innocentius 7 Ocak 1655'te öldü ve ardından VII. Alexander papa oldu.

Kaynakça

^ Dictionaire Général pour la maîtrise de la langue française la culrute classique et contemporaine. Larousse. 1993. 2-03-320300-X.
^ "con somme cospicue di pecunia ed altre munizioni", G. Alazzi, Nunciatura in Irlanda di Monsignor Gio. Batista Rinuccini (Florence) 1844, önsöz (sayfa vi)
^ Hıristiyanlık Tarihi. Colin Brown. Yeni Yaşam Yayınları. 1977. s. 498 ISBN 975-8318-86-1.

Dış bağlantılar

Katolik Encyclopedia:28 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. X. Innocentius
Encyclopaedia Britannica, 1911: X. Innocentius

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: VIII. Urbanus	Papa 15 Eylül 1644 - 7 Ocak 1655	Sonra gelen: VII. Alexander

[Larousse-1] Dictionaire Général pour la maîtrise de la langue française la culrute classique et contemporaine. Larousse. 1993. 2-03-320300-X.

[2] "con somme cospicue di pecunia ed altre munizioni", G. Alazzi, Nunciatura in Irlanda di Monsignor Gio. Batista Rinuccini (Florence) 1844, önsöz (sayfa vi)

[3] Hıristiyanlık Tarihi. Colin Brown. Yeni Yaşam Yayınları. 1977. s. 498 ISBN 975-8318-86-1.

[1]

[2]

[3]

g t d Katolik Kilisesi Papaları
Papalar listesi Papa adları Antipapa Seçilmiş-papa Ülkelere göre papalar
1–4. yüzyıl Kostantin Dönemi (312–337) dahil olmak üzere Roma İmparatorluğu Dönemi (–493)	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontianus Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephanus II. Sixtus Dionysius I. Felix Eutychianus Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Silvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius
5–8. yüzyıl Ostrogot Papalığı (493–537) Bizans Papalığı (537–752) Frank Papalığı (756–857)	I. Innocentius Zosimus I. Bonifacius I. Caelestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinianus III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodorus I. Martinus I. Eugenius Vitalianus II. Adeodatus Domnus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo
9–12. yüzyıl Saeculum obscurum (904–964) Crescentii Dönemi (974–1012) Toskana Papalığı (1012–1044/1048) İmparatorluk Dönemi (1048–1257)	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentinus IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nicolaus II. Hadrianus VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodorus IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Landus X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Silvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Silvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicolaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. Innocentius II. Caelestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Caelestinus III. Innocentius
13–16. yüzyıl Viterbo (1257–1281) Orvieto (1262–1297) Perugia (1228–1304) Avignon Papalığı (1309–1378) Batı Bölünmesi (1378–1417) Rönesans Papalığı (1417–1534) Reform Dönemi (1534–1585) Barok Dönem (1585–1689)	III. Honorius IX. Gregorius IV. Caelestinus IV. Innocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. Innocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Caelestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. Innocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. Innocentius VIII. Clemens
17–21. yüzyıl Aydınlanma Çağı (y. 1640–1740) Devrim Dönemi (1775–1848) Roma Sorunu (1870–1929) Vatikan (1929–günümüz)	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. Innocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. Innocentius VIII. Alexander XII. Innocentius XI. Clemens XIII. Innocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus XVI. Benedictus Franciscus XIV. Leo