Zacharias
Aziz Papa Zacharias | |
|---|---|
 | |
| Papalık başlangıcı | 3 Aralık ya da 5 Aralık 741 |
| Papalık bitişi | Mart 752 |
| Önce gelen | III. Gregorius |
| Sonra gelen | II. Stephanus |
| Nişanlar | |
| Takdis | 4 Aralık ya da 6 Aralık 741 |
| Kardinal yapan | 12 Nisan 732 III. Gregorius tarafından |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 679 |
| Ölüm | 752 Mart 3 (2 yaşında) Roma, Lombardlar Krallığı |
| Oruç günü | 15 Mart |
| Onurlandırıldığı yer | Katolik Kilisesi Doğu Ortodoks Kilisesi |
Papa Zacharias (679 - Mart 752) Aralık 741'den ölümüne kadar Roma Piskoposu. Bizans Papalığı'nın son papasıdır. Zacharias, Santa Maria sopra Minerva'nın orijinal kilisesini inşa etti, Roma'daki köle trafiğini yasakladı, Lombardlar ile barış görüşmesi yaptı ve Kısa Pepin'in III. Childeric'ten Frank tahtını gasbetmesini onayladı. Zacharias, muktedir bir yönetici, tehlikeli bir zamanda yetenekli ve kurnaz bir diplomat olarak kabul edilmektedir.
Erken dönem kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]Zacharias, bir Calabria kasabası olan Santa Severina'dan Yunandı. Muhtemelen Roma Kilisesi'nin bir diyakozuydu ve bu nedenle 732 Roma konseyinin kararnamelerini imzaladı. 3 Aralık[1] ya da 5 Aralık 741'de[2] Papa olarak III. Gregorius'un yerine seçildi.
Papalığı
[değiştir | kaynağı değiştir]III. Gregorius'un Lombard Spoleto Dükalığı ile ittifakı, Spoleto ve Benevento dükleri isyan ettiğinde papalık şehirlerini risk altına soktu. Zacharias, doğrudan Lombard Kralı Liutprando'ya döndü. Zacharias'a duyduğu saygıdan dolayı kral, Lombardlar tarafından ele geçirilen tüm toprakları Roma kilisesine geri verdi ve tutsakları fidye almadan geri gönderdi.[3] Dönemin tarihi (Liber Pontificalis) esas olarak Zacharias'ın Liutprando ve halefi Rachis ile olan kişisel etkisine odaklanır.[4] Ravenna Eksarhlığı'nın isteği üzerine, Zacharias Liutprando'yu Ravenna'ya planlı bir saldırıyı terk etmeye ve şehirden ele geçirilen bölgeyi geri almaya ikna etti.[2]
Zacharias, Mainz Başpiskoposu Aziz Bonifatius ile yazışarak,[4] ona Reims ve Trier'in piskoposu Milo gibi itibarsız öncüllerle başa çıkma konusunda danışmanlık yaptı. "Tanrı'nın kilisesine büyük zarar veren Milo ve benzerlerine gelince, Havari'nin sözüne göre, mevsiminde ve dışında kötü yollarından vazgeçtiklerini vaaz ederler."[5] Bonifatius'un talebi ile Zacharias yeni Würzburg, Büraburg ve Erfurt piskoposluklarının kurulmasını onayladı. 742'de Bonifatius'i, Concilium Germanicum'a Papalık temsilcisi olarak atadı. Daha sonraki bir mektupta Zacharias, Bonifatius tarafından Rouen, Reims ve Sens'e atanan metropolitleri onayladı. 745'te Zacharias, meleklere tapınma eğilimini engellemek için Roma'da bir sinod topladı.[6]
Zacharias, dönemin hükümdarları ile de yazışmıştır. Kukla kralı III. Childeric'ten Frank tahtını gasbetmeyi planlayan Kısa Pepin'in sorusuna yanıt veren Zacharias, kraliyet gücüne sahip olmayan bir krala göre o güce sahip bir kral olması gerektiği görüşünü dile getirdi. Kısa bir süre sonra, Frank soyluları son Merovenj kralı Childeric'i Pepin lehine tahttan indirmeye karar verdiler.[4] Zacharias, ikonoklastik politikaları üzerine Bizans imparatoru V. Konstantinos'a itiraz etti.[2][4]
Zacharias, Santa Maria sopra Minerva'nın orijinal kilisesini, Pantheon yakınlarındaki Minerva'ya adanan antik bir tapınağın üzerine inşa etti. Ayrıca, Aziz Yorgi'nin başının kalıntılarını San Giorgio al Velabro kilisesine taşıyarak, harap olan Lateran Sarayı'nı restore etti. Venedikli tüccarlar, Afrika'daki Müslümanlara satmak için Roma'da birçok köle satın aldıktan sonra, Zacharias bu tür trafiği yasakladı ve ardından tüccarlara bedelini ödeyerek kölelere özgürlüklerini verdi.[3][7][8]
Ölümü ve mirası
[değiştir | kaynağı değiştir]Zacharias, 15 Mart 752 civarında öldü (12. ya da 14. olabilir)[1] ve Aziz Petrus Bazilikası'na gömüldü. Seçilmiş halefi Stephanus günler içinde öldü ve Zachary nihayet II. Stephanus'a geçti. Zacharias'ın mektupları ve kararnameleri Jacques Paul Migne'nin Patrolog. lat. lxxxix. p. 917–960 yayınlandı.[4]
Kilise tarihçisi Johann Peter Kirsch, Zacharias hakkında şunları söyler: "Sorunlu bir çağda Zacharias, Petrus'un mükemmel, yetenekli, güçlü ve hayırsever bir halefi olduğunu kanıtladı." [2] Peter Partner, Zacharias'ı yetenekli bir diplomat olarak adlandırır, "Papalık'ın Bizans dünyasının kapılarının hemen içinde gezindiği bu karanlık koridorda belki de tüm Roma papazlarının en ince ve en yetenekli olanı."[9]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Miranda, Salvador. "The Cardinals of the Holy Roman Church" (İngilizce). 29 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2015.
- ^ a b c d
Kirsch, Johann Peter (1912). "Pope St. Zachary". Herbermann, Charles (Ed.). Katolik Ansiklopedi (İngilizce). 15. New York: Robert Appleton Company.
- ^ a b Butler, Alban (1866). "Zachary, Pope and Confessor". The Lives of the Fathers, Martyrs, and Other Principal Saints (İngilizce). III. Dublin: James Duffy. 6 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- ^ a b c d e Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Zacharias, St". Encyclopædia Britannica. 20 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 950.
- ^ Bhattacharji, Santha; Mattos, Dominic; Williams, Rowan, (Ed.) (2014). "St. Boniface, Monk and Missioner". Prayer and Thought in Monastic Tradition: Essays in Honour of Benedicta Ward SLG (İngilizce). A&C Black. s. 133. ISBN 9780567082954. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.
- ^ "Assigning Names to Angels – ZENIT – English". zenit.org (İngilizce). 16 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2018.
- ^ Stefan K. Stantchev (3 Temmuz 2014). Spiritual Rationality: Papal Embargo as Cultural Practice. Oxford University Press. s. 28. ISBN 9780191009235.
- ^ Annali d'Italia: Dall'anno 601 dell'era volare fino all'anno 840 19 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., by Lodovico Antonio Muratori, Giuseppe Catalani, Monaco (1742); page 298.
- ^ Partner, Peter. The Lands of St. Peter: The Papal State in the Middle Ages and the Early Renaissance, University of California Press, 1972, p. 17 19 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 9780520021815
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Baronius, Cesare (1867). Augustinus Theiner (Ed.). Annales ecclesiastici denuo excusi et ad nostra usque tempora perducti ab Augustino Theiner... (Latince). Tomus Duodecimus. Barri-Ducis. ss. 466-562. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- Davis, Raymond (1992). The Lives of the Eighth-century Popes (Liber Pontificalis): The Ancient Biographies of Nine Popes from AD 715 to AD 817 (İngilizce). Liverpool University Press. ISBN 978-0-85323-018-2. 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- Delogu, Paolo (2000). "Zaccaria, santo 6 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Enciclopedia dei papi Treccani. (İtalyanca)
- Duchesne, Louis, Le Liber Pontificalis: texte, introduction et commentaire par L. Duchesne Tome I (Paris: E. Thorin 1886), pp. 426–439. (Latince)
- Hallenbeck, Jan T. (1982). Pavia and Rome: The Lombard Monarchy and the Papacy in the Eighth Century (İngilizce). Philadelphia: American Philosophical Society. ss. 39-55. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- Noble, Thomas F. X. (1984). The Republic of St. Peter: The Birth of the Papal State, 680-825 (İngilizce). University of Pennsylvania Press. ss. 49-60. ISBN 978-0-8122-1239-6.
