Pratt & Whitney J48
| J48 | |
|---|---|
| |
| A Pratt & Whitney J48 | |
| Tür | Turbojet |
| Ulusal köken | Birleşik Krallık ve Amerila Birleşik Devletleri |
| Üretici | Pratt & Whitney |
| Ana kullanıcılar | Grumman F9F Panther Grumman F-9 Cougar Lockheed F-94 Starfire |
| Öncül | Rolls-Royce RB.44 Tay |
Pratt & Whitney J48 (şirket adı JT7 Turbo-Wasp), Rolls-Royce Tay'ın lisanslı bir versiyonu olarak Pratt & Whitney tarafından geliştirilen bir turbojet motorudur. Tay / J48, Rolls-Royce Nene'nin (Pratt & Whitney J42) genişletilmiş bir geliştirmesiydi.
Tasarım ve gelişim
[değiştir | kaynağı değiştir]1947'de Birleşik Devletler Donanması'nın emriyle Pratt & Whitney, Grumman F9F Panther savaş uçağında kullanılmak üzere J42 (şirket adı JT6) lisansı altında Rolls-Royce Nene santrifüj akışlı turbojet motorunu üretmek için bir anlaşma yaptı.[1] Nene'nin, Panther Luke Hobbs'un gelişmiş versiyonlarında gelecekteki ağırlık artışıyla başa çıkma potansiyeline sahip olmayacağından endişe duyarak, P & W'nin ana şirketi United Aircraft Corporation'ın mühendislik başkan yardımcısı, Rolls-Royce'den Pratt & Whitney'in de üreteceği Nene'ye dayalı daha güçlü bir motor tasarlamasını talep etti.
1948'de Rolls-Royce, Tay turbojet'i aynı zamanda bir santrifüj akış tasarımı tasarladı. Ancak Rolls-Royce daha sonra Avon olacak eksenel kompresörle iyileştirilmiş bir tasarım geliştirirken, Tay turbojet'in geliştirilmesi ve üretimi Pratt & Whitney'e bırakıldı.[1][2] Ancak Rolls-Royce, ABD dışında Tay haklarını elinde tuttu.
Tay/J48, önceki Nene/J42'nin yüzde otuz büyütülmüş haliydi ve hem yanmalı hem de yanmaz üretildi.[2]
Operasyonel geçmişi
[değiştir | kaynağı değiştir]_c1955.jpg)
1950'lerde Grumman F9F-5 Panther dahil olmak üzere çeşitli uçak türleri J48 motorunu kullandı.[3] Grumman F9F-6 / F9F-8 Cougar[4] ABD Hava Kuvvetlerinin Lockheed F-94C Starfire[5] ve Kuzey Amerika YF-93, J48 motorunun art yakma versiyonlarını kullandı.[6]
Varyantlar
[değiştir | kaynağı değiştir]The Engines of Pratt & Whitney: A Technical History'ten veriler.[7]
- J48-P-1
- 6.000 lbf (27 kN) kuru, 8.000 lbf (36 kN) art yakma ile itme
- J48-P-2
- 6.250 lbf (27,8 kN), 7.000 lbf (31 kN) su enjeksiyonlu itme
- J48-P-3
- 6.000 lbf (27 kN), 8.000 lbf (36 kN) art yakma ile itme
- J48-P-5
- 6.350 lbf (28,2 kN), 8.750 lbf (38,9 kN) art yakma ile itme
- J48-P-6
- 6.250 lbf (27,8 kN), 7.000 lbf (31 kN) su enjeksiyonlu itme
- J48-P-6a
- 6.250 lbf (27,8 kN), 7.000 lbf (31 kN) su enjeksiyonlu itme
- J48-P-7
- 6.350 lbf (28,2 kN), 8.750 lbf (38,9 kN) art yakma ile itme
- J48-P-8
- 7.250 lbf (32,2 kN) itme
- J48-P-8A
- 7.250 lbf (32,2 kN) itme
- Turbo-Wasp JT-7
- Ticari motorlar / şirket tanımı
Uygulamalar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Grumman F9F-5 Panter
- Grumman F9F-6 /-8 Cougar
- Lockheed F-94C Starfire
- Kuzey Amerika YF-93
Özellikler (J48-P-8A)
[değiştir | kaynağı değiştir]
Genel özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Tüp: su enjeksiyonlu turbojet[8]
- Uzunluk: 109,75 inç (2788 mm), sabit nozul olmadan
- Çap: 1,280 mm (50,5 inç)
- Ön alan: 13,9 ft2 (1,29 m²)
- Kuru ağırlık: 2.080 lb (940 kg) kuru
Bileşenler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kompresör: tek kademeli çift taraflı santrifüj kompresör
- Yakıcılar: dokuz adet birbirine bağlı kutu yanma odası
- Türbin: tek kademeli eksenel
- Yakıt tipi: havacılık gazyağı / JP-4
- Yağ sistemi: 40 psi'de (280 kPa) süpürmeli basınçlı sprey
Performans
[değiştir | kaynağı değiştir]- Maksimum itme: kalkış için kuru 7.250 lbf (32.2 kN) itme; ıslak 8.500 lbf (38 kN)
- Genel basınç oranı: 4.5: 1
- Hava kütle akışı: 11.000 rpm'de 130 lb / s (59 kg / s)
- Özgül yakıt tüketimi: 1.14 lb / (lbf⋅h) (32 g / (kN⋅s))
- İtme-ağırlık oranı: 3.57
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Connors, p.202
- ^ a b Gunston 2006, p.195.
- ^ F9F Panther 9 Şubat 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., U.S. Navy Historical Office. Accessed 2011-01-06.
- ^ Bishop and Chant 2004, p. 154
- ^ RAF Flying Review "TECHNICAL GEN" authors: staff, September 1962 p. 59
- ^ North American YF-93A. National Museum of the US Air Force fact sheet. Accessed 2017-07-16
- ^ Connors, p.210
- ^ Wilkinson, Paul H. (1955). Aircraft engines of the World 1955 (13. bas.). Londra: Sir Isaac Pitman & Sons Ltd.
- ^ Wilkinson, Paul H. (1957). Aircraft engines of the World 1957 (15. bas.). Londra: Sir Isaac Pitman & Sons Ltd. ss. 98-99.