Pratt & Whitney J75
| J75/JT4A | |
|---|---|
.jpg) | |
| Türü | Turbojet |
| Ulusal köken | ABD |
| Üretici | Pratt & Whitney |
| İlk uçuş | 1995 |
| Diğer kullanıcılar | Boeing 707, Convair F-106 Delta Dart, Douglas DC-8, Lockheed U-2, Republic F-105 Thunderchief |
Pratt & Whitney J75 (sivil adı: JT4A), ilk kez 1955'te uçan eksenel akışlı bir turbojet motordur.
Tasarım ve gelişim
[değiştir | kaynağı değiştir]J75 askeri amaçlı olarak, Convair F-106 Delta Dart, Lockheed U-2 ve Republic F-105 Thunderchief'de kullanıldı. Ayrıca prototip ve deneysel olarak da, Avro Canada CF-105 Arrow, Lockheed A-12, Martin P6M SeaMaster, North American YF-107 ve Vought XF8U-3 Crusader III'te kullanıldı.
Pratt & Whitney JT3D turbofan motorundan önce JT4A, bazı Boeing 707 ve Douglas DC-8 modellerine güç sağladı. Orta menzilli Boeing 707-220 ve Douglas DC-8-20 ve uzun menzilli Boeing 707-320 ve Douglas DC-8-30'a geliştirilmiş saha performansı getirdi. 1959'un sonlarına doğru P&W, geçici olarak TF75 veya JT4D olarak adlandırılacak olan J75'in turbofan versiyonunu sunmayı düşündü ancak bu modele uçak endüstrisi tarafından çok az ilgi gösterildi.
Denizcilik ve elektrik jeneratörü
[değiştir | kaynağı değiştir]Uçaklardaki nispeten kısa ömründen sonra JT4A, FT4'ün 18.000 ila 22.000 hp arasında çeşitli modellerde üretildiği denizcilik alanında daha kalıcı bir kullanım olanağı buldu. Kullanım alanları arasında ilk türbin savaş gemileri, Kanadalı Iroquois sınıfı muhripler, Birleşik Devletler Sahil Güvenliği'ne ait Hamilton sınıfı kırıcılar, 1970'lerde üretilen buz kırıcılar USCGC Polar Sea (WAGB-11) ile USCGC Polar Star (WAGB-10) (her biri CODOG konfigürasyonunda 3 motor) bulunmuştur ve ABD Donanması'nın Asheville sınıfı savaş teknesi için düşünülmüştür. Ancak şu anda yerini elektrik motorlarına bırakmıştır.
Varyantlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- J75-P-1
- J75-P-3
- 16,470 lbf (0,07 kN) itki
- J75-P-5
- 17,200 lbf (0,08 kN) itki
- J75-P-9
- J75-P-11
- J75-P-13B
- 17,000 lbf (0,08 kN) itki
- J75-P-15W
- 24,500 lbf (0,11 kN) artyakıcı itki
- J75-P-17
- 24,500 lbf (0,11 kN) artyakıcı itki[1]
- J75-P-19
- 24,500 lbf (0,11 kN) artyakıcı itki[1]
- J75-P-19W
- 26,500 lbf (0,12 kN) su enjektörlü artyakıcı itki[1]
- JT4A-3
- 15,800 lbf (0,07 kN)[1]
- JT4A-4
- 15,800 lbf (0,07 kN)
- JT4A-9
- 16,800 lbf (0,07 kN)[1]
- JT4A-11
- 17,500 lbf (0,08 kN) itki[1]
- JT4A-29
- (J75-P-19W) 26,500 lbf (0,12 kN) su enjektörlü artyakıcı itki[1]
Kullanımlar
[değiştir | kaynağı değiştir]
J75
[değiştir | kaynağı değiştir]- Avro Canada CF-105 Mk1 Arrow
- Convair F-106 Delta Dart
- Lockheed A-12
- Lockheed U-2
- Martin P6M SeaMaster
- North American F-107
- Republic F-105 Thunderchief
- Vought XF8U-3 Crusader III
JT4A
[değiştir | kaynağı değiştir]- Boeing 707 (özellikle 707-220 ve 707-320)
- Douglas DC-8 (özellikle DC-8-20 ve DC-8-30)
Teknik bilgiler (JT4A-11)
[değiştir | kaynağı değiştir]Veriler: Jane's All the World's Aircraft 1962-63,[1] Aircraft engines of the World 1966/67,[2] Flight:Aero Engines 1960
- Tip: turbojet
- Uzunluk: 3,660 mm
- Diametre: 1,092 mm
- Kuru ağırlık: 2,313.3 kg
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]P&W Resmi sitesi 28 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.