1950 Formula 1 sezonu
1950 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu | |
| Önceki: --- | Sonraki: 1951 |
| Pilotlar • Pistler • Yarışlar | |
1950 Formula 1 sezonu, FIA tarafından organize edilen Formula 1 yarışlarının beşinci, Dünya Sürücüler Şampiyonasının birinci sezonudur. 7 yarıştan oluşan sezon, 13 Mayıs'ta başlayıp 3 Eylül'de bitmiştir. Giuseppe Farina, Formula 1 tarihinin ilk şampiyona yarışı olan Britanya Grand Prix'i dahil olmak üzere 3 yarış kazanarak sürücüler şampiyonasını kazanmıştır.
Takımlar ve sürücüler
[değiştir | kaynağı değiştir]Aşağıdaki takımlar ve sürücüler 1950 FIA Sürücüler Şampiyonası için yarıştı. Bu listede Indianapolis 500 yarışına katılanlar yer almamaktadır.
Takvim
[değiştir | kaynağı değiştir]| # | Grand Prix | Pist | Tarih |
|---|---|---|---|
| 1 | Britanya Grand Prix | 13 Mayıs | |
| 2 | Monako Grand Prix | 21 Mayıs | |
| 3 | Indianapolis 500 | 30 Mayıs[N 2] | |
| 4 | İsviçre Grand Prix | 4 Haziran | |
| 5 | Belçika Grand Prix | 18 Haziran | |
| 6 | Fransa Grand Prix | 2 Temmuz | |
| 7 | İtalya Grand Prix | 3 Eylül |
Sezon özeti
[değiştir | kaynağı değiştir]
Britanya
[değiştir | kaynağı değiştir]Alfa Romeo ekibi, İngiltere'deki Silverstone pistinde düzenlenen Britanya Grand Prix'sinde üstünlük sağladı ve dört araçla sıralama turlarında en ön sırayı aldı. Yarışı, tribünlerde VI. George'un da izlediği yarışı Giuseppe Farina pol pozisyonundan başlayarak kazandı ve en hızlı tur zamanını da elde etti. Podyumu takım arkadaşları Luigi Fagioli ve Reg Parnell tamamladı. Alfa Romeo'nun diğer pilotu Juan Manuel Fangio, motor arızası nedeniyle yarışı tamamlayamadı. Son puan alan pilotlar ise liderin iki tur gerisinde yarışı bitiren fabrika çıkışlı Talbot-Lago araçlarıyla Yves Giraud-Cabantous ve Louis Rosier oldu.[4]
Monako
[değiştir | kaynağı değiştir]Scuderia Ferrari, Monako sokaklarında düzenlenen yarışta Dünya Şampiyonası'ndaki ilk yarışına çıktı. Ancak önde gelen pilotları Luigi Villoresi ve Alberto Ascari, üçüncü sıradan başlamak zorunda kaldı. Öte yandan, Fangio ve Farina'nın Alfa Romeoları, özel bir Maserati aracıyla yarışan José Froilán González ile birlikte ön sıradan start aldı. Pol pozisyonundaki Fangio, rahat bir zafer kazandı ve yarışın en hızlı turunu attı. Ascari, Fangio'nun bir tur gerisinde ikinci, fabrika çıkışlı Maserati kullanan Louis Chiron ise iki tur geride üçüncü oldu. Kaygan pist nedeniyle ilk turda yaşanan kazada Farina ve Fagioli de dahil olmak üzere 19 araçtan 9'u yarış dışı kaldı. González, kazadan hasarla çıkmasına rağmen bir tur sonra yarış dışı kaldı. Villoresi, kazadan etkilenmesine rağmen yükselerek ikinci sıraya kadar geldi ancak aks sorunu nedeniyle yarışı tamamlayamadı. Fangio'nun bu zaferi, onu puan sıralamasında Farina ile eşitledi.[5]
Indianapolis 500
[değiştir | kaynağı değiştir]ABD'nin Indianapolis, Indiana şehrindeki Indianapolis Motor Speedway'de düzenlenen Dünya Şampiyonası'nın üçüncü ayağı Indianapolis 500 yarışını, Kurtis Kraft-Offenhauser kullanan Johnnie Parsons kazandı. Diedt-Offenhauser araçlarıyla Bill Holland ve Mauri Rose ikinci ve üçüncü sırayı aldı. Yarış, 200 tur olarak planlanmasına rağmen 138. turda yağmur nedeniyle durduruldu.[6]
İsviçre
[değiştir | kaynağı değiştir]Şampiyona, Avrupa'ya geri döndüğünde Alfa Romeo'nun üstünlüğü devam etti. Bern yakınlarındaki ağaçlarla çevrili Bremgarten pistinde yapılan İsviçre Grand Prix'sinde, Fangio, Farina ve Fagioli sıralama turlarında ilk üç sırayı aldı. Ferrari pilotları Villoresi ve Ascari ise dört ve beşinci sıradan başladı. Yarışın başlarında Fangio liderdi ancak yedinci turda Farina onu geçerek birinciliği aldı. Ascari ve Villoresi, başlarda Fagioli ile rekabet etseler de 10. tura gelmeden her ikisi de yarış dışı kaldı. Farina, en hızlı turu atarak birinci oldu, Fagioli ikinci sırayı aldı. Fangio'nun yarış dışı kalmasıyla Rosier, Talbot-Lago aracıyla üçüncü olarak podyuma çıktı. Bu sonuçla Farina, Fagioli'nin altı puan önüne geçti, Fangio ise üç puan geride kaldı.[7]
Belçika
[değiştir | kaynağı değiştir]Alfa Romeo, Spa-Francorchamps pistinde sezonun üçüncü ilk sıra startını gerçekleştirdi. Ferrari'den Villoresi ikinci sıradan başladı. Yarış başladığında Alfa Romeo araçları yine üstünlük kurdu ancak yakıt ikmali sırasında sürpriz bir şekilde Talbot-Lago pilotu Raymond Sommer liderliği aldı. Fakat bu uzun sürmedi ve motor arızası nedeniyle yarış dışı kaldı. Fangio birinciliği alırken, Fagioli bir kez daha ikinci oldu. Rosier, bir diğer Talbot-Lago ile üçüncü sırada yer aldı. Farina, şanzıman sorunları yaşasa da en hızlı turu atarak ek puan aldı. Fagioli ve Fangio, puan durumunda Farina'ya yaklaştı. Fagioli, Farina'nın sadece dört puan gerisinde kalırken, Fangio bir puan daha gerideydi.[8]
Fransa
[değiştir | kaynağı değiştir]Reims-Gueux pistinde düzenlenen Fransa Grand Prix'sinde Alfa Romeo rakipsizdi, çünkü Ferrari antrenmanlardan sonra pilotları Ascari ve Villoresi'yi yarıştan çekmişti. Fangio, sıralamalarda üçüncü kez pol pozisyonunu kazandı. Uzun düzlüklerden oluşan pist Alfa Romeo'ya avantaj sağladı ve Farina, yarışın ilk çeyreğinde liderliği aldı. Ancak yakıt sorunları yaşayınca geriye düştü, sonra üçüncü sıraya kadar çıksa da yarış dışı kaldı. Fangio, en hızlı turu da kaydederek art arda ikinci zaferini kazandı. Fagioli ikinci olurken, özel bir Ferrari ile yarışan Peter Whitehead kariyerindeki ilk podyumu elde etti. Fangio, şampiyona liderliğine yükseldi.[9]
İtalya
[değiştir | kaynağı değiştir]Sezonun son yarışı olan Monza'daki İtalya Grand Prix'sinde şampiyonluk mücadelesi Farina, Fangio ve Fagioli arasında geçiyordu. Fangio'nun kazanması veya ikinci olması halinde şampiyonluk onun olacaktı. Farina, beş puan alamazsa şampiyonluk ihtimali kalmıyordu. Fagioli ise sadece yarış kazanıp en hızlı turu atarsa ve rakipleri belirli senaryolarda puan kaybederse şampiyon olabilirdi.
Fangio pol pozisyonunu kazandı. Ferrari'den Ascari ikinci sırayı aldı. Farina üçüncü sıradaydı. Farina, yarışın erken bölümünde liderliği aldı. Ascari kısa süreliğine liderliği alsa da motorunun aşırı ısınması nedeniyle yarış dışı kaldı. İki tur sonra Fangio da vites kutusu arızası sebebiyle yarışa veda etti. O sırada ikinci sıraya yükselen Piero Taruffi’nin aracı Fangio’ya devredildi ancak Arjantinli pilot motor arızası nedeniyle ikinci kez yarıştan çekilmek zorunda kaldı. Farina, zaferi alarak şampiyonluğu garantiledi. Ascari ikinci, Fagioli ise üçüncü oldu.[10]
Sonuçlar ve puan durumu
[değiştir | kaynağı değiştir]Grand Prix
[değiştir | kaynağı değiştir]Puanlama sistemi
[değiştir | kaynağı değiştir]Puanlar, yarışta ilk beşe giren pilotlara verildi ve en hızlı turu atan pilota, yarışı tamamlama durumu veya sıralama gözetilmeksizin ek bir puan verildi. Şampiyona puanlamasında yalnızca en iyi dört sonuç dikkate alındı. Araç paylaşımlarında, eğer sürücüler puan kazandıran bir pozisyonda yarışı tamamlarsa, her sürücüye yarım puan verildi. Birden fazla sürücünün aynı en hızlı tur süresini kaydetmesi durumunda, en hızlı tur puanı sürücüler arasında eşit olarak bölündü.
Parantez içermeyen rakamlar şampiyona puanlarını, parantez içindeki rakamlar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre dağıtılmıştır:
| Sıra | 1. | 2. | 3. | 4. | 5. | e. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Grand Prix | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Sürücüler sıralaması
[değiştir | kaynağı değiştir]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Şampiyona dışı yarışlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Dünya Sürücüler Şampiyonası için sayılmayan aşağıdaki Formula 1 yarışları da 1950 yılında yapıldı.
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Chaboud, kendi Talbot aracıyla Fransa Grand Prix'sine katılmak için başvuruda bulundu ancak yarışa başlamadı ve bunun yerine Philippe Étancelin ile birlikte yarıştı.[3]
- ^ Indianapolis 500, aynı zamanda 1950 AAA Championship Car sezonu kapsamında sayıldı ve AAA Championship araçları için düzenlendi.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Formula 1 1950". OldRacingCars. 12 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2019.
- ^ a b "Data Search Results". ChicaneF1.com. 5 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2011.
- ^ "Grand Prix de l'ACF (French Grand Prix) -Reims, 2 Jul 1950". OldRacingCars. 30 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2019.
- ^ "British GP, 1950 Race Report". grandprix.com. 3 Ocak 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
- ^ "Monaco GP, 1950 Race Report". grandprix.com. 22 Şubat 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
- ^ "United States GP, 1950 Race Report". grandprix.com. 1 Ocak 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
- ^ "Swiss GP, 1950 Race Report". grandprix.com. 15 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
- ^ "Belgian GP, 1950 Race Report". grandprix.com. 2 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
- ^ "French GP, 1950 Race Report". grandprix.com. 3 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
- ^ "Italian GP, 1950 Race Report". grandprix.com. 27 Kasım 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.