1970 Formula 1 sezonu
 1970 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu | |
| Önceki: 1969 | Sonraki: 1971 |
| Pilotlar • Pistler • Yarışlar | |
1970 Formula 1 sezonu, FIA Formula 1 motor yarışlarının 24. sezonu, Dünya Sürücüler şampiyonasının 20. sezonu ve F1 takımları için Uluslararası Kupasının 13. sezonudur. 7 Mart ile 25 Ekim tarihleri arasında on üç yarışta yarışıldı.
.jpg)
Lotus adına yarışan Jochen Rindt, sezon bitmeden dört yarış önce vefat etmesine rağmen ilk Sürücüler Şampiyonası'nı kazandı. Hiçbir sürücünün toplamını geçemeyeceği kadar şampiyonluk puanı kazanmıştı. Sürücüler Şampiyonası'nın ölümünden sonra verildiği tek sezondur. Ferrari adına yarışan Jacky Ickx, sezonu güçlü bir şekilde tamamladı ancak beş puan geride kaldı. Üreticiler Kupası'nı Lotus, Ferrari'den yedi puan önde kazandı.
Ünlü McLaren takımının kurucusu ve sahibi Bruce McLaren, 2 Haziran'da McLaren M8D Can-Am aracını Goodwood Circuit'te test ederken hayatını kaybetti . Frank Williams'ın takımının sürücüsü Piers Courage ise 21 Haziran'da Hollanda Grand Prix'si sırasında hayatını kaybetti.
Üç kez Dünya Şampiyonu Jack Brabham yıl sonunda emekli oldu.
Takımlar ve sürücüler
[değiştir | kaynağı değiştir]1970 Dünya Şampiyonası'nda aşağıdaki takımlar ve sürücüler yarıştı.
Takım ve sürücü değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Matra, Ken Tyrrell ile yollarını ayırmış ve sezona Fransız lisansı altında girmişti. MS120, Matra'nın kendi V12 motoruyla çalışıyordu. Tyrrell, yılın ilerleyen zamanlarında Tyrrell takımı tarafından tasarlanan ilk şasi olan Tyrrell 001'i tanıtmadan önce iki Cosworth tarafından sağlanan March 701'e katıldı. Hüküm süren şampiyon Jackie Stewart ve 1969 takım arkadaşı Johnny Servoz-Gavin, Tyrrell'e geçerken, üçüncü takım arkadaşları Jean-Pierre Beltoise Matra'da kaldı. İlk tam zamanlı sürüşü için Henry Pescarolo ona katıldı.
- 1968 şampiyonu Graham Hill, takım patronu Colin Chapman tarafından Team Lotus'tan alındı ve Rob Walker Racing Team'e yerleştirildi . Walker'ın 1969 sürücüsü Jo Siffert, March'ta yeni bir yuva buldu. Orada, geçen sezonun yarısında Ferrari'den ayrılan ve motorlarının performansından hayal kırıklığına uğrayan Chris Amon da ona katıldı.
- 1969 ikincisi Jacky Ickx, Brabham'da bir yıl geçirdikten sonra Ferrari'ye geri döndü. Ferrari'nin V12'den flat-12 motora geçişi Belçikalılara yeni başarılar için umut verdi. Brabham'daki yerini yeni katılan Rolf Stommelen aldı. Eski Ferrari sürücüsü Pedro Rodríguez, BRM ile sözleşme imzaladı.
- 1964 şampiyonu John Surtees, 1969'da BRM için yarışmıştı ancak kendi takımını kurmak için ayrıldı. Yılın ortasında kendi tasarladığı Surtees TS7'sini ilk kez kullanmadan önce bir McLaren M7C'ye katıldı ve kullandı.
- Alfa Romeo'nun spor otomobil sürücüsü Andrea de Adamich, McLaren ile Alfa Romeo V8 motorlu üçüncü aracı kullanmak üzere anlaştı.
- Frank Williams 1969'da özelleştirilmiş bir Brabham BT26 C kullanmıştı ancak İtalyan otomobil üreticisi De Tomaso ile işbirliği yaptı. Bu, rekabetçi olmayan ve hiçbir zaman bir şampiyonluk yarışında sınıflandırılmayı başaramayan De Tomaso 505/38 ile sonuçlandı.
Sezon ortası değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Tyrrell sürücüsü Johnny Servoz-Gavin, 1970 sezonunun üçüncü yarışında spordan emekli oldu. Onun yerini François Cevert aldı.
- Bruce McLaren'in ölümünün ardından yeni takım lideri Teddy Mayer, Amerikalı sürücü Peter Gethin'i takıma dahil etti. Deneyimli Dan Gurney de McLaren takımı adına üç yarışa çıktı.
- Ferrari, başarılı spor otomobil sürücüsü Ignazio Giunti'yi tanıtarak ve Clay Regazzoni'yi işe alarak operasyonlarını bir arabadan üç arabaya çıkardı. İsviçreli ayrıca Formula 2'de yarışmaya devam edecek ve F2 şampiyonasını kazanacaktı.
- Piers Courage, Hollanda Grand Prix'sinde hayatını kaybetti . Frank Williams, Brian Redman'ı ve ardından Tim Schenken'i işe aldı.
- John Miles, Jochen Rindt'in kazasından sonra sporu bıraktı. Her şeyin ötesinde, bu Lotus takım sahibi Colin Chapman'ı sürücüsüz bıraktı. O zamanlar gelecek vadeden bir F2 sürücüsü olan Emerson Fittipaldi'yi ve kemerinin altında geniş bir deneyime sahip olan bir başka yeni sürücü olan Reine Wisell'i işe aldı.
Takvim
[değiştir | kaynağı değiştir]| Hafta | Grand Prix | Pist | Tarih |
|---|---|---|---|
| 1 | Güney Afrika Grand Prix |  Kyalami Grand Prix Circuit, Midrand
|
7 Mart |
| 2 | İspanya Grand Prix |  Circuito Permanente Del Jarama, Madrid
|
19 Nisan |
| 3 | Monako Grand Prix |  Circuit de Monaco, Monte Carlo
|
10 Mayıs |
| 4 | Belçika Grand Prix |  Circuit de Spa-Francorchamps, Stavelot
|
7 Haziran |
| 5 | Hollanda Grand Prix |  Circuit Zandvoort, Zandvoort
|
21 Haziran |
| 6 | Fransa Grand Prix |  Charade Circuit, Clermont-Ferrand
|
5 Temmuz |
| 7 | Britanya Grand Prix |  Brands Hatch, West Kingsdown
|
18 Temmuz |
| 8 | Almanya Grand Prix |  Hockenheimring, Hockenheim
|
2 Ağustos |
| 9 | Avusturya Grand Prix |  Österreichring, Spielberg
|
16 Ağustos |
| 10 | İtalya Grand Prix |  Autodromo Nazionale di Monza, Monza
|
6 Eylül |
| 11 | Kanada Grand Prix |  Circuit Mont-Tremblant, Mont-Tremblant
|
20 Eylül |
| 12 | Birleşik Devletler Grand Prix |  Watkins Glen International, New York
|
4 Ekim |
| 13 | Meksika Grand Prix |  Magdalena Mixhuca, Meksiko
|
25 Ekim |
Takvim değişiklikleri
- Belçika Grand Prix'si, Circuit de Spa-Francorchamps'ta büyük güvenlik değişiklikleri yapıldıktan sonra geri döndü. Sürücüler, aşırı tehlikeler nedeniyle 1969 yarışını boykot etmişti.
- 1964 yılında Avusturya Grand Prix'sinde tek seferlik olarak düzenlenen etkinlik, takvime geri döndü ve yeni inşa edilen Österreichring'de düzenlendi.
- İspanya Grand Prix'si, iki pist arasındaki etkinlik paylaşım düzenlemesine uygun olarak Montjuïc'ten Jarama'ya taşındı. Benzer şekilde, Britanya Grand Prix'si Silverstone'dan Brands Hatch'e ve Kanada Grand Prix'si Mosport Park'tan Circuit Mont- Tremblant'a taşındı.
- Almanya Grand Prix'si başlangıçta Nürburgring'de yapılacaktı ancak sürücüler büyük güvenlik değişiklikleri yapılmadığı sürece yarışmayı reddettiler. Pist sahipleri sürücülerin talep ettiği bir dizi değişikliğe olumsuz yanıt verdi, bu yüzden Hockenheimring 1970'te yarış için ev sahibi olarak bulundu.
Yönetmelik değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Teknik düzenlemeler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Yangın riskini azaltmak için yakıt depolarının etrafına bir "güvenlik kesesi" yerleştirildi.
- Örneğin, sıkıştırılmış motorlar, turbo motorlar için maksimum deplasman 1.500 cc'den (92 cu in) 500 cc'ye (31 cu in) düşürüldü. Doğal emişli motorlar için maksimum deplasman 3.000 cc'de (180 cu in) kaldı.
- Minimum ağırlık 500 kg'dan (1.100 lb) 530 kg'a (1.170 lb) çıkarıldı.
Spor ve etkinlik düzenlemeleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Yarışın başlangıç sırası genellikle sürücülerin herhangi bir antrenman seansındaki en hızlı zamanına göre belirlenirdi. Ancak bazı durumlarda, sadece on "seçilmiş" sürücüye en iyi zamanlarına göre gridde yer garanti edilirdi. Geriye kalan sürücüler 30 dakikalık bir eleme seansında katılımlarını kazanmak zorundaydı: o seanstaki en hızlı sürücüler yarışa başlamaya izin verilirdi ve gridde orijinal en iyi antrenman zamanlarına göre sıralanırlardı. Bu, antrenmanda elemeleri geçen diğerlerinden daha hızlı gitmelerine rağmen sürücülerin yarışa katılmamalarıyla sonuçlandı. Bu sistem sezonun ikinci yarışından kısa bir süre önce tanıtıldı ve takımlar ve sürücüler arasında protesto gösterilerine yol açtı.
Sürücülerin yarışmaya izin alabilmeleri için antrenmanlarda en az beş tur tamamlamaları gerekecek.
FIA, pist tasarımına ilişkin bazı değerlendirmeler yayınladı ve tüm pistlerin denetimlerden geçmesi gerektiğini duyurdu:
- Akış alanlarının genişliği en az 3 m (9,8 ft) olmalıdır.
- Çift korkuluklar artık standarttı. Saman balyalarının kullanımı yasaklandı.
- Seyirciler çitin en az 3 m (9,8 ft) arkasına yerleştirilmelidir.
- Pit yolu pistten bariyerle ayrılmalıdır.
- Ayrıca pist genişliği, pist yüzeyi ve maksimum eğim değişikliği konusunda düzenlemeler yapıldı.
Şampiyonluk raporu
[değiştir | kaynağı değiştir]1 ila 5. Turlar
[değiştir | kaynağı değiştir]1967'den beri olduğu gibi şampiyona Güney Afrika'da başladı . Tyrrell Racing için özelleştirilmiş bir March 701 kullanan hüküm süren şampiyon Jackie Stewart, aynı arabayı ama March fabrika takımı için kullanan Chris Amon tam olarak aynı zamanı, 1:19.3'ü yapmadan önce en hızlı turu attı. Üç kez Dünya Şampiyonu Jack Brabham ilk sırada onlara katıldı. Başlangıçta Stewart ve Brabham en iyi başlangıç yaptı, dördüncü sırada başlayan Jochen Rindt ilk virajın dışından bir hamle yapana kadar. Ancak Amon'un arabasının önüne çarptı ve ardından Brabham'a çarptı. Stewart yara almayan tek öncüydü ve sırasıyla beşinci ve on ikinci sırada başlayan Jacky Ickx ve Jackie Oliver'ın önündeydi. Ancak 6. turda Brabham ikinci sıraya geriledi ve Denny Hulme ile Bruce McLaren'den oluşan McLaren'ler üçüncü ve dördüncü oldu. Brabham 20. turda liderliği ele geçirdi, Hulme 38. turda Stewart'ı geçerek ikinci sıraya yükseldi ve İskoç sürücünün podyuma çıkmasını sağlayan tek etken Bruce McLaren'in motor arızasıydı.
İspanya Grand Prix'si hafta sonunda, Uluslararası Sportif Komisyon (şu anda FIA olarak bilinir) tarafından desteklenen etkinliğin organizatörleri, F1CA (daha sonra FOCA olarak bilinir) tarafından temsil edilen çok sayıda takım ve sürücüyle anlaşmazlığa düştü. Organizatörler aniden yarış için sadece 16 başlangıç yapma kararı aldı ve ancak tüm antrenman ve sıralama turları tamamlandıktan sonra, Cuma günü belirlenen herhangi bir tur süresini saymamaya karar verdiler. Protesto eden takımların baskısı altında, yarış sabahı kararlarından geri döndüler ve katılan 22 aracın tamamı, CSI onları kararı uygulamaya zorlayana ve sadece Cumartesi günkü sıralama sürelerine dayanarak en yavaş altı elemeyi kaldırana kadar grid'e alındı. Grid'deki ilk sırayı Jack Brabham (Brabham ), Denny Hulme (McLaren) ve Jackie Stewart (March) doldurdu. Başlangıçta, Jacky Ickx ve Jackie Oliver bir araya geldi ve her iki araç da alevler içinde kaldı. Yarış sırasında dokuz sürücü daha mekanik sorunlar nedeniyle yarış dışı kaldı, bu da bitiş çizgisinde sadece beşinin kaldığı anlamına geliyordu. Stewart, Bruce McLaren ve Mario Andretti'nin önünde kazandı ve Amerikalı'nın ilk podyumu oldu. Stewart'ın zaferi, herhangi bir "özel" (fabrika dışı) takım için son zafer olacaktı.
Monako'da aynı sıralama kuralları uygulandı ve altı araç yarışa katılmaya hak kazanamadı ancak hiçbiri antrenmanlarda en yavaş araç değildi. Şampiyona lideri Stewart, yanında Amon ile pole pozisyonunda başladı. Hulme ve Brabham ikinci sıradan başladı. Bruce McLaren, tünelden sonraki hızlı şikandan geçerken duvara çarptığında 19. turda yarış dışı kaldı. 22. turda Brabham sonunda Amon'u geçmeyi başardı ve Stewart'ın Cosworth motoru kötü bir şekilde ateşleme yapmaya başlayınca yarışta liderliği ele geçirdi. Yarışın üç çeyreği kala Amon kırık arka süspansiyonuyla kaza yaptı ve Hulme vites kutusu sorunlarıyla geriye düştü. Bu, Jochen Rindt'e podyum için şaşırtıcı bir şans verdi ve ilham alan Avusturyalı sürücü Brabham'a birkaç araç boyu farkla yaklaştı. Son turdaki son virajda Avustralyalı sürücü, herhangi bir sollama şansını önlemek için normalden farklı bir çizgi izledi ancak tekerlekleri kilitlendi ve doğrudan bariyere doğru kaydı. Rindt, yeni bir tur rekoru kırarak ve kariyerinde ikinci kez zafere ulaşarak öne geçti. Brabham, hasarlı aracını Matra'da Henry Pescarolo'nun önünde bitiş çizgisine kadar sürükledi ve ilk podyumunu kazandı.
Kurucusu ve sahibi Bruce McLaren'in ölümünden sonra, McLaren takımı Belçika Grand Prix'si için araçlarını geri çekti . Circuit de Spa-Francorchamps güvenlik önlemlerinde bir yükseltme aldı: pistin etrafına Armco bariyerleri ve meşhur yüksek hızlı Masta virajı yerine yavaş bir şikan. Son iki yarıştan farklı olarak, gridin sırasını belirlemek için antrenman zamanları kullanıldı ve Stewart yine pole pozisyonundaydı, yanında Rindt ve Amon vardı. Rindt başlangıçta birinciydi ancak açılış turlarında liderlik için mücadele edenler Stewart ve Amon'du. Pedro Rodríguez altıncı başladı ancak 5. turda önündeki herkesi geçti, BRM V12 motoru düzlüklerde neredeyse 300 km/s (190 mph) hıza ulaştı ancak Amon ona baskıyı sürdürdü ve eklenen şikana rağmen yeni bir tur rekoru kırdı. Yarışın yarısında Stewart'ın motoru bozuldu, ardından Hill ve Brabham da mekanik sorunlar yaşadı. Rodríguez kariyerinin ikinci galibiyetini, Amon'un sadece bir saniye önünde elde etti. Jean-Pierre Beltoise üçüncü oldu ve puanlarda iki diğer V12 motorlu araçla, Belçika'nın yüksek hızlı yolları V8 tekeline son verdi.
Lotus, Hollanda Grand Prix'si için devrim niteliğinde fren ve süspansiyon tasarımı içeren kama şeklindeki Lotus 72'sini tanıttı. Kavrama ve sürüşte genel ilerlemenin yanı sıra sürücüye daha iyi görüş ve havalandırma sağladı. Rindt, Stewart ve Ickx'in yanında rahatça pole pozisyonunda yer aldı. Belçikalı sürücü Ferrari'sini Rindt'in önünde öne geçirdi, Stewart ise dördüncü sıraya düştü. Ancak 3. tura girerken Rindt, Tarzan virajında dışarıdan dönerek Ickx'i kolayca geçti. Avusturyalı sürücü, Stewart'ın 30 saniye önünde ve Ickx'in bir tur önünde üçüncü sırada yarışı tamamladı. Yarış, Piers Courage'ın ölümcül kazasıyla gölgelendi.
Sürücüler Şampiyonası'nda Jackie Stewart 19 puanla liderliği ele geçirirken, Jochen Rindt 18, Jack Brabham ise 15 puanla liderliği ele geçirdi. Üreticiler Kupası sıralamasında ise her iki üretici de aynı sırayı izledi: March 25 puanla liderliği ele geçirirken, Lotus 23, Brabham ise 17 puanla liderliği ele geçirdi.
6. ila 9. turlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Jochen Rindt, yeni Lotus 72'siyle Fransa Grand Prix'si için favoriydi ancak mide ülseri çekiyordu ve pistin virajlı yapısı ağır bir hastalığa yol açtı. Sefaleti daha da artırmak için, antrenman sırasında önündeki bir araçtan atılan bir taş yüzüne çarptı ve sağ yanağını derinden kesti. Sıralama turlarından sonra, Spa'da olduğu gibi, V12 motorlu araçların baskın olacağı görülüyordu: Jacky Ickx, Ferrari'sini Matra'daki Jean-Pierre Beltoise'in önünde pole pozisyonuna taşıdı. Ve açılış turlarında, yalnızca şampiyona lideri Jackie Stewart bu ikisine ayak uydurabildi. Ancak 16. turda Ickx'in motoru teklemeye başladı ve emekli olmak zorunda kaldı. Stewart da motor sorunları nedeniyle pite girdiğinde, Rindt ikinci sıradaydı ve hemen yeni bir en hızlı turu attı. Beltoise'in arka lastiği yavaş bir şekilde patladığında, Fransa'da tüm Fransızların kazanma umutları suya düştü ve Rindt, Chris Amon ve Jack Brabham'ın önünde zafere ulaştı ve Sürücüler sıralamasında liderliği ele geçirdi.
Britanya Grand Prix'sinde Rindt yine favoriydi ancak Firestone lastikleri yüksek yaz sıcaklıklarında mükemmel çalışmıyordu. Goodyear lastiklerini kullanan Brabham, antrenmanlarda Rindt'in zamanına eşit olmayı başardı . Ickx ön sırayı tamamladı. Stewart sekizinci sırada başladı, March'ı Brands Hatch'in engebeli, eğimli pistini beğenmedi. Başlangıçta Brabham liderliği ele geçirdi ancak Ickx tarafından hemen geçildi. Ferrari, 7. turda diferansiyeli kırılıncaya kadar hızlıydı. Ickx yavaşladı, Brabham'ın Paddock Bend'e girişi engellendi ve Rindt ikisini de geçme şansını yakaladı. Rindt ve Brabham, Avusturyalı bir vites kaçırana ve Avustralyalı South Bank virajında onu geride bırakana kadar sonraki 60 tur boyunca ayrılmazlardı. Brabham öne geçti ve son turda avantajını 13 saniyeye çıkardı ancak daha sonra yakıtı önemli ölçüde bitti. Rindt bitiş çizgisini ilk geçen oldu ve şampiyonadaki liderliğini sürdürdü ve Brabham ikinci olarak eve doğru ilerledi. Denny Hulme McLaren adına üçüncü oldu. Yarıştan sonra Rindt yasadışı yüksek arka kanat kullandığı için diskalifiye edildi ancak takım patronu Colin Chapman itiraz etti ve karar geri alındı.
Almanya Grand Prix'sinin Nürburgring Nordschleife'de yapılması planlanıyordu ancak Bruce McLaren ve Piers Courage'ın ölümleri nedeniyle sürücüler FIA'dan daha güvenli bir pist bulmasını istediler. Bu, her tarafı Armco bariyerlerle donatılmış olan Hockenheimring'de ilk Grand Prix'nin yapılmasına yol açtı. Pist, uzun düzlükleri sayesinde V12 motorlu araçlara avantaj sağlarken, Cosworth V8'leri aşınma yaşadı. Jacky Ickx, Ferrari'siyle pole pozisyonundan başladı, yanında şampiyona lideri Jochen Rindt ve takım arkadaşı Clay Regazzoni vardı . Rindt'in en büyük rakibi Jack Brabham ancak on ikinci sırada başlayabildi ve motorunda yağ sızıntısı meydana geldiğinde, dört tur sonra yarış dışı kaldı. Ickx ve Rindt yarış boyunca süren bir mücadeleye girdiler ve Avusturyalı sonunda üst üste dördüncü galibiyetini aldı. Denny Hulme yine üçüncü olurken, Jackie Stewart yarışın yarısına gelmeden önce motor sorunları nedeniyle yarış dışı kaldı.
Ferrari'nin yeniden canlanma umutları Avusturya Grand Prix'si sırasında gerçekleşti. Yeni Österreichring'deki ilk yarışta Jochen Rindt pole pozisyonunu aldı ancak onu hem Regazzoni hem de Ickx yakından takip etti. Üçüncü Ferrari'deki Ignazio Giunti beşinci sırada başladı. Brabham bir başka berbat sıralama turu geçirdi: sekizinci sırada başladı. Rindt başlangıçta kaybetti, üçüncülüğe düştü ve Ickx, takım arkadaşı tarafından taktiksel bir oyunla oyundan çıkarıldı. François Cevert'in Tyrrell'i yağ kaybetti ve arbedede Rindt yedinci sıraya düştü. Geri dönmeye çalıştı ancak 21. turda Cosworth motoru bozuldu ve Ferrari için tüm tehlike sona erdi. Kırmızı ikili yarışı formasyonda tamamladı ve üçüncü sıradaki Rolf Stommelen hariç tüm alanı turladı.
Sürücüler Şampiyonası'nda Jochen Rindt'in emekliliği henüz liderliğinde büyük bir etki yaratmamıştı. 25 puanla Jack Brabham ve 20 puanla Denny Hulme'un önünde 45 puandaydı. Üreticiler Kupası mücadelesinde Lotus, şaşırtıcı olmayan bir şekilde 50 puanla, 33 puanla March ve Brabham'ın önünde liderdi.
10 ila 13. Turlar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Scuderia Ferrari Avusturya'da baskın bir zafer elde ettikten sonra, tifosi İtalya Grand Prix'sinde bunu tekrarlamak için dua ediyordu. Başlıca rakipleri March ve Lotus, araçlarını Monza'nın uzun düzlüklerine, onları herhangi bir spoiler ve benzeri şeylerden arındırarak hazırlamışlardı. Bu, onların 300 km/s'nin (190 mil/s) üzerinde azami hıza ulaşmalarını sağladı ancak virajlarda oldukça dengesiz hale getirdi; Emerson Fittipaldi bunu antrenman sırasında öğrendi: Parabolica'ya girerken kaza yaptı, yara almadan kurtuldu ancak Lotus mekaniğine büyük bir tamir işi yaptırdı. Şampiyona lideri Jochen Rindt Cumartesi günü aynı yerde kaza yaptı ve Avusturyalı sürücü ne yazık ki çok daha kötü durumda kaldı: belinde sadece emniyet kemeri vardı ve darbenin etkisiyle kemerin altından kayarak aşağıya kadar indi, ta ki kemer boğazından kayana kadar. Lotus takımı haberi duyduktan sonra operasyonlarını topladı ve yarıştan çekildi. Enkaz temizlendikten sonra, çok farklı bir atmosferde de olsa normal süreç yeniden başladı. Jacky Ickx, Pedro Rodríguez (British Racing Motors | BRM), Clay Regazzoni (Ferrari) ve Jackie Stewart'ın (Tyrrell - March ) önünde Ferrari için pole pozisyonunda yer aldı. Ickx yedinci sıraya düştü ancak diğer üçü liderlik için harika bir mücadele verdi ve neredeyse her turda pozisyon değiştirdiler. Rodríguez motoru patladığında yarıştan çekildi ancak takım arkadaşı Jackie Oliver mücadeleye katıldı. Ödül parasının bir kısmının 17, 34 ve 51. turlarda liderliği elinde bulunduran sürücüye verileceği vaadiyle teşvik edilen birkaç sürücü taktiksel geçiş mücadelesine katıldı. Sonunda, Regazzoni üç çeyrek saniye içinde bitiren dört sürücüden oluşan bir grubun önünde yarışı kazanmayı başardı. Jackie Stewart ve Jean-Pierre Beltoise podyumu tamamladı. Tur atmayan tek sürücü olan François Cevert, bir dakika sonra bitirdiğinde pistte bir hayran deniziyle karşılaştı.
Şampiyona, muhteşem Circuit Mont-Tremblant'taki Kanada Grand Prix'siyle başlayarak Kuzey Amerika'daki üç yarışla sona erdi. Lotus takımı katılmamaya karar verirken, Tyrrell kendi tasarladıkları ilk şasiyi tanıttı: 001. Jackie Stewart, March'takinden dört onda bir saniye daha hızlı giderek hemen pole pozisyonunu kaptı ve Ferrari ikilisi Ickx ve Regazzoni'nin önüne geçti. Yarışta Stewart, 32. turda sol ön süspansiyonu çökene ve yarış dışı kalana kadar rahat bir liderlik elde etti. Ickx ve Regazzoni, March'taki Chris Amon'un önünde 1-2'lik bir bitiş elde ettiler.
Amerika Birleşik Devletleri Grand Prix'sinde Ickx, Rindt'in vefatından sonra Lotus'un lider sürücüsü olan Stewart ve Fittipaldi'nin önünde pole pozisyonundan kalifiye oldu. Ickx'in Rindt'in puan toplamını geçme şansı elde etmek için kalan iki yarışı kazanması gerekiyordu ancak başlangıçta üçüncülüğe düştü. 16. turda, Rodríguez'i geçerek ikinci oldu ancak mesafenin yaklaşık yarısında yakıt sızıntısını onarmak için pit stop yapmak zorunda kaldı . Stewart daha sonra yağ sızıntısı nedeniyle yarıştan çekildi ve Rodríguez ekstra yakıt için pit yapmak zorunda kaldı. Bu, Lotus ikilisi Fittipaldi ve Wisell'i liderliği ele geçirdi. Rodríguez sonunda ikinciliğe yükselirken, Ickx dördüncülükten fazlasını başardı. Jochen Rindt, ölümünden sonra Sürücüler Şampiyonası ile ödüllendirildi.
Meksika Grand Prix'si için Clay Regazzoni, üç "Jack"in önünde pole pozisyonunda yer aldı:Stewart, Ickx ve Brabham. Yarış bir saatten fazla gecikti çünkü 200.000'den fazla destekçi gelmişti ve en iyi manzarayı elde etmek için pist boyunca sıraya girmişlerdi. Sürücüler kalabalığa geri çekilmeleri için yalvardı ve sonunda yarışı başlatmayı kabul ettiler. Yola çıktıklarında Ickx hemen liderliği ele geçirdi. Stewart gevşek bir direksiyon kolonu nedeniyle pit yapmak zorunda kaldı ancak 33. turda başıboş bir köpeğe çarpıp ön süspansiyonuna ciddi hasar verene kadar öne geçmek için mücadele ediyordu. Ferrari, McLaren'daki Denny Hulme'un önünde üçüncü 1-2'lik bitişini elde etti .
Jochen Rindt, Ferrari sürücüleri Jacky Ickx (40) ve Clay Regazzoni'nin (33) önünde 45 puanla, Sürücüler Şampiyonası'nı ölümünden sonra kazandı . Lotus, Ferrari (52) ve March'ın (48) önünde 59 puanla Üreticiler Kupası'nı kazandı.
Sonuçlar ve sıralamalar
[değiştir | kaynağı değiştir]Grands Prix
[değiştir | kaynağı değiştir]Puanlama sistemi
[değiştir | kaynağı değiştir]Daha fazla bilgi: Formula 1 Dünya Şampiyonası puanlama sistemlerinin listesi
En iyi altı klasmanda bitirenlere puanlar verildi. Uluslararası F1 Üreticileri Kupası, her yarış için yalnızca en iyi bitiren sürücünün puanlarını saydı. Hem Şampiyona hem de Kupa için, 1-7. turlardaki en iyi altı sonuç ve 8-13. turlardaki en iyi beş sonuç sayıldı.
Parantezsiz sayılar şampiyonluk puanlarıdır; parantez içindeki sayılar toplam puanlardır. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:
| Sıra | 1. | 2. | 3. | 4. | 5. | 6. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Yarış | 9 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
| Kaynak:[1] | ||||||
Sürücüler Klasmanı
[değiştir | kaynağı değiştir]
|
|
† Jochen Rindt, İtalya Grand Prix'si öncesi antrenmanda ölümcül bir kaza geçirdi.
‡ Piers Courage, Hollanda Grand Prix'si sırasında ölümcül bir kaza geçirdi.
Markalar Klasmanı
[değiştir | kaynağı değiştir]| Pos. | Marka | GAF
|
İSP
|
MON
|
BEL
|
HOL
|
FRA
|
BRİ
|
ALM
|
AVS
|
ITA
|
KAN
|
ABD
|
MEK
|
Puan.[3] | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Lotus-Ford
|
5 | 4 | 1 | YD | 1 | 1 | 1 | 1 | 15 | DNS | NC | 1 | NC | 59 | |
| 2 | Ferrari
|
YD | YD | YD | 4 | 3 | 14 | 4 | 2 | 1 | 1 | 1 | (4) | 1 | 52 (55) | |
| 3 | March-Ford
|
3 | 1 | 7 | 2 | 2 | 2 | 5 | 7 | 8 | 2 | 3 | 5 | 4 | 48 | |
| 4 | Brabham-Ford
|
1 | YD | 2 | 5 | 11 | 3 | 2 | 5 | 3 | 5 | YD | 10 | YD | 35 | |
| 5 | McLaren-Ford
|
2 | 2 | 4 | 6 | 4 | 3 | 3 | 10 | 4 | 6 | 7 | 3 | 35 | ||
| 6 | BRM
|
9 | YD | 6 | 1 | 10 | 12 | YD | YD | 4 | YD | 4 | 2 | 6 | 23 | |
| 7 | Matra
|
4 | YD | 3 | 3 | 5 | 5 | YD | 6 | 6 | 3 | 7 | 8 | 5 | 23 | |
| 8 | Surtees-Ford
|
YD | 9 | YD | YD | 5 | 6 | 8 | 3 | |||||||
| — | McLaren-Alfa Romeo
|
DNQ | DNQ | DNQ | NC | DNS | DNQ | 12 | 8 | Ret | DNQ | 0 | ||||
| — | De Tomaso-Ford
|
YD | DNS | NC | YD | YD | DNS | DNQ | YD | YD | NC | YD | 0 | |||
| — | Tyrrell-Ford
|
DNS | YD | YD | YD | 0 | ||||||||||
| — |  Bellasi-Ford
|
DNQ | DNQ | DNQ | YD | DNQ | 0 | |||||||||
| Pos. | Marka | GAF
|
İSP
|
MON
|
BEL
|
HOL
|
FRA
|
BRİ
|
ALM
|
AVS
|
ITA
|
KAN
|
ABD
|
MEK
|
Puan |
- Kalın sonuçlar şampiyonluk toplamlarına dahil edildi
Şampiyona dışı yarışlar
[değiştir | kaynağı değiştir]1970'te düzenlenen ve Dünya Şampiyonası'na dahil edilmeyen diğer Formula 1 yarışları. Uluslararası Kupa ve Altın Kupa, Formula 5000 arabalarıyla aynı anda düzenlendi.
| No | Tarih | Yarış Adı | Pist | Kazanan Pilot | Üretici | Rapor |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 22 Mart 1970 | V Race of Champions
|
Brands Hatch | Jackie Stewart
|
March-Cosworth
|
Rapor |
| 2 | 26 Nisan 1970 | XXII BRDC International Trophy
|
Silverstone |  Chris Amon
|
March-Cosworth
|
Rapor |
| 3 | 22 Ağustos 1970 | XVII International Gold Cup
|
Oulton Park | John Surtees
|
Surtees-Cosworth
|
Rapor |
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020.
- ^ Drivers' points were awarded on a 9–6–4–3–2–1 basis to the top six finishers in each race. The best 6 results from the first 7 races and the best 5 results from the last 6 races were counted, though this rule did not affect any driver's points tally in the 1970 championship.
- ^ Only the best 6 results from the first 7 rounds and the best 5 results from the last 6 rounds counted towards the championship. Numbers without parentheses are championship points; numbers in parentheses are total points scored.