Ebü’l-Fazl el-Allâmî
| Ebü’l-Fazl el-Allâmî | |
|---|---|
| |
| Babür İmparatorluğu sadrazamı | |
| Görev süresi 1579 - 22 Ağustos 1602 | |
| Yerine geldiği | Muzaffar Khan Turbati[1] |
| Yerine gelen | Şerif Han |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 14 Ocak 1551 Agra, Babür İmparatorluğu (günümüzde Uttar Pradeş, Hindistan) |
| Ölüm | 22 Ağustos 1602 (51 yaşında) Narwar yakınları, Malwa Subah, Babür İmparatorluğu (günümüzde Madhya Pradeş, Hindistan) |
| Ölüm nedeni | Suikast |
| İlişkiler | Feyzî-i Hindî (kardeşi) |
Ebü’l-Fazl el-Allâmî | |
|---|---|
| | |
| Tanınma nedeni |
|
Ebü’l-Fazl bin Mübarek, Ebü’l-Fazl, Ebü'l Fadl ve Ebü’l-Fazl el-Allâmî olarak da bilinir (14 Ocak 1551 - 22 Ağustos 1602[2]), 1579'daki atanmasından 1602'deki ölümüne kadar Babür İmparatorluğu'nun sadrazamı olarak görev yapan bir Hint yazar, tarihçi ve politikacıydı.[3] Önemli eserleri arasında Ekbernâme, Ayn-ı Ekberî ve Kitâb-ı Mukaddes'in Farsça çevirisi yer almaktadır.[4]
Ebü’l-Fazl, başlangıçta Dekken'da görev yapan bir askeri komutan olarak Ekber Şah'ın sarayına atanmış ve burada büyük saygı görmüştür. Halk arasında, imparatorun, tebaasının refahı için Tanrı'nın bir temsilcisi olduğu ve imparatorluğunda barış ve uyumu koruduğu için tahtın asla devrilemeyeceğini belirten Padşahat teorisiyle tanınıyordu.
Ebü’l-Fazl sıklıkla Ekber'in sarayının Dokuz Mücevher'den biri olarak anılır ve İmparator Ekber'in saray şairi Feyzî-i Hindî'nin kardeşidir.
Ataları
[değiştir | kaynağı değiştir]Şeyh Ebü’l-Fazl bin Mübarek, Şeyh Mübarek'in oğlu olarak 1551 yılında Agra'da doğdu. Mübarek, Nagor'da doğmuş ancak 1543'te Agra'ya taşınmıştı, babası Fazl'ın büyükbabası Şeyh Hızır 15.-16. yüzyıllarda Sind'den Nagor'a taşınmıştı, Nagor, Ajmerli Şeyh Muîîn el-Dîn Çişti'nin halifesi olan Şeyh Hamididdin Sufi Savali döneminde bir Sufi mistik merkezi olarak önem kazanmıştı. Nagor'da Şeyh Hızır, Şeyh Hamid-ud-din'in mezarının yakınına yerleşti. Fazl'ın ataları Yemen'den geliyordu ve soyları, yaklaşık altı nesil önce Sind'e göç eden Şeyh Musa'ya dayanıyordu.[5]
Şeyh Mübarek Nagorî
[değiştir | kaynağı değiştir]_AKBARNAMA.jpg)
Ebü’l-Fazl'ın babası Şeyh Mübarek[6] 1506'da Nagor'da doğmuştur. Ebü’l-Fazl'ın doğumundan kısa bir süre sonra Hızır, ailesinin diğer üyelerini Nagor 'a getirmek için Sindh'e gitti ancak yolda ölmüştür. Hızır'ın ölümü ve Nagor'da başlayan kıtlık ve veba salgını, yoksul Mübarek ve annesi için büyük sıkıntılara sebep oldu. Tüm bu zorluklara rağmen annesi, Mübarek'in iyi bir eğitim almasını sağlamıştır. Mübarek'in ilk öğretmenlerinden biri, dindarlığıyla tanınan Şeyh Attan'dı.[7] Şeyh Mübarek'i etkileyen bir diğer önemli öğretmen ise Hoca Ubeydullah Ahrar'ın müridi olan Şeyh Feyyazi'ydi.[8] Daha sonra Ahmedabad'a gitti ve Şeyh Ebü’l-Fazl Gazruni'nin[9] (onu evlat edinen kişi), Şeyh Ömer'in ve Şeyh Yusuf'un yanında eğitim almıştır.
Yusuf, Mübarek'e Agra'ya gitmesini ve orada bir medrese kurmasını tavsiye etmiştir. Mübarek, Nisan 1543'te Agra'ya ulaştı ve Şeyh Alawal Balawal'ın[10] önerisi üzerine, Babür'ün Yamuna Nehri'nin sol yakasında inşa ettiği Çarbağ'da ikametgâhını kurmuştur. Yakınlarda İncu'lu (Şiraz) Mir Rafi'ud-din Safevi yaşıyordu ve Mübarek onun yakın bir akrabasıyla evlenmiştir. Mübarek, Agra'da felsefe alanında özel bir medrese kurmuş ve derslerine Molla Abdulkadir Bedauni gibi çok sayıda alimin ilgisini çekmiştir. Tasavvufun kutsal mekanı olan Bedaun'da da bir süre bulunmuştur.
Ortodoks Ulema grubu Mübarek'i eleştirmiş ve görüşlerini değiştirmekle suçlamıştır.[11] Şeyh Mübarek'in kızının evinde yetişen Hoca Ubeydullah, Mübarek'in görüşlerinin değişen siyasi iklimle birlikte değiştiğini ve o günkü yöneticilerin ve ileri gelenlerin dini tutumlarını çıkar amaçlı benimsediğini düşünmektedir. Örneğin, Sultan İbrahim Ludî döneminde Sünni, Sur döneminde Nakşibendi, Hümâyun döneminde Mehdî ve Ekber döneminde liberal düşüncenin öncüsü olmuştur.[12]
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]
Şeyh Mübarek'in ilk oğlu şair Ebü'l Faiz ve ikinci oğlu Ebü’l-Fazl Agra'da doğmuştur.[13] Ebü’l-Fazl'ın eğitimi Arapça ile başladı[14] ve beş yaşına geldiğinde okuyup yazabiliyordu. Babası ona İslami ilimlerin bütün dallarını (menkulat) öğretmeye başladı, fakat Ebü’l-Fazl geleneksel öğrenime bağlı kalamadı ve ruhsal çöküntüye uğradı.[15] Bir arkadaşı onu bu halden kurtardı ve eğitimine devam etti. Erken yaştaki bazı olaylar onun zekâsının yansımasıdır. Beyaz karıncaların yediği bir İshafani sözlüğünü müşahede altına aldı. Yenmiş kısımları çıkarıp kalanlara boş kağıtlar ekledi. Her parçanın başlangıcını ve sonunu keşfedip, sonunda bir taslak metin kaleme aldı. Daha sonra tüm eser keşfedildi ve Ebü’l-Fazl'ın taslağıyla karşılaştırıldığında orijinalin sadece iki veya üç yerde farklılık gösterdiği görüldü.[16]
1575'te Ekber'in sarayına gelmiş ve Ekber'in dini görüşlerinin 1580'lerde ve 1590'larda daha liberal hale gelmesinde etkili olmuştur. 1599 yılında Ebü’l-Fazl, Dekken'deki ilk görevine getirilmiş ve burada Dekken sultanlıklarına karşı savaşlarda Babür imparatorluk ordusuna liderlik ederek askeri komutan olarak gösterdiği yetenekle tanınmıştır.
Ekber, ayrıca 1577 Büyük Kuyruklu Yıldızı'nın geçişine tanıklık ettiğini kaydetmiştir.[17]
Ebü’l-Fazl'ın ilk yirmi yılına ilişkin kendi anlatımı
[değiştir | kaynağı değiştir]Aşağıda Ebü’l-Fazl'ın A'in-i-Ekberî'deki ilk yirmi yılına ilişkin kendi anlatımı yer almaktadır:[18][19]
Atalarım hakkında biraz bilgi verdiğim için, kendimle ilgili birkaç söz söylemeye ve böylece zihnimi rahatlatmaya, bu anlatıyı tazelemeye ve dilimin bağlarını çözmeye devam ediyorum. Celali döneminin 473. yılında, ay takvimine göre Muharrem ayının 6'sı olan 958. Pazar gecesine denk gelen (14 Ocak 1551) saf ruhum bu temel bedene katılarak rahimden dünyanın bu güzel alanına çıktı. Bir yaşını biraz geçmişken akıcı konuşma gibi mucizevi bir yeteneğe sahiptim ve beş yaşındayken alışılmadık bir bilgi birikimi edinmiştim ve hem okuyabiliyor hem de yazabiliyordum. Yedi yaşındayken babamın bilgi depolarının hazinedarı ve gizli anlam mücevherlerinin güvenilir koruyucusu oldum ve bir yılan gibi hazineyi korudum. Ve talihsiz bir şekilde kalbimin isteksiz, irademin her zaman ters ve mizacımın geleneksel öğrenime ve sıradan eğitim kurslarına karşı olması garipti. Genellikle onları anlayamıyordum. Babam kendi yolunda bilgi büyüsüyle büyüler yaptı ve bana her bilim dalından biraz öğretti ve zekam gelişse de, öğrenim okulundan derin izlenimler edinmedim. Bazen hiçbir şey anlamadım, diğer zamanlarda dilimin açıklayamadığı şüpheler kendini gösterdi. Ya utanç beni tereddüt ettirdi ya da ifade etme gücüm yoktu. Halk içinde ağlar ve tüm suçu kendime yüklerdim. Bu durumda, uyumlu bir yardımcıyla zihin arkadaşlığına girdim ve ruhum o cehalet ve anlayışsızlıktan kurtuldu. Çok fazla gün geçmeden sohbeti ve topluluğu beni üniversiteye gitmeye ikna etti ve orada şaşkın ve dağılmış zihnimi dinlendirdiler ve kaderin harikulade işleyişiyle beni alıp başkasını geri getirdiler.
- Tapınağa girdiğimde, yaklaştılar
- Ve hediyelerini getirdiler, ağzına kadar dolu bir şarap kadehi.
- Gücü tüm duyularımı kaptı, kendimden kendimden,
- İçeri başka biri girdi, ben değil.
Felsefenin gerçekleri ve okulların incelikleri artık apaçık ortadaydı ve daha önce hiç görmediğim bir kitap bana okuyabildiğim her şeyden daha net bir içgörü sağladı. Kutsallık tahtından bana inen özel bir yeteneğim olmasına rağmen, saygıdeğer babamın ilhamları ve beni her bilim dalının temel unsurlarını ezberlemeye zorlaması, bu zincirin kesintisiz sürekliliğiyle birlikte muazzam bir yardımdı ve aydınlanmamın en önemli nedenlerinden biri oldu. On yıldan fazla bir süre boyunca gece ile gündüz, öğretmek ile öğrenmek arasında hiçbir ayrım yapmadım ve tokluk ile açlık arasında hiçbir fark tanımadım, mahremiyet ile toplum arasında ayrım yapmadım, acıyı hazdan ayırma gücüne sahip değildim. Gösteriş bağı ve bilgi bağı dışında hiçbir şeyi kabul etmiyordum. İki ve bazen üç gün yemek yemeden geçtiğimi ve bu nedenle çalışkan ruhumun hiçbir eğilimi olmadığını gören yapıma saygı duyanlar hayrete düştüler ve buna şiddetle karşı çıktılar. Geri çekilmemin artık bir alışkanlık ve gelenek meselesi olduğunu ve bir hastalık krizinde olan bir hastanın doğal eğiliminin yemekten uzak olması durumunda kimsenin nasıl şaşırmadığını söyledim. Öyleyse eğer çalışma sevgim unutkanlığa yol açtıysa, hayret neredeydi? Okulların, duyulduğunda sıklıkla yanlış alıntılanan ve yanlış anlaşılan güncel argümanlarının çoğu ve eski eserlerden gelen anlaşılması zor sorular, zihnimin taze tabletine sunulmuştu. Bu noktalar açıklığa kavuşturulmadan ve bana aşırı cehalet atfedilmesi aşkın bilgiye dönüşmeden önce, eski yazarlara itiraz etmiştim ve gençliğimi öğrenen insanlar muhalif olmuşlardı ve zihnim sıkıntılı ve deneyimsiz kalbim tedirginlik içindeydi. Kariyerimin erken dönemlerinde bir keresinde, Mutawwal üzerine Hâce Ebû'l-Kasım'ın yorumunu getirdiler. Daha önce bilgili doktorlar ve din adamları tarafından ifade ettiğim ve bazı arkadaşlarımın not aldığı her şey orada bulundu ve orada bulunanlar şaşkına döndüler ve itirazlarını geri çektiler ve bana başka gözlerle bakmaya ve yanlış anlamanın kapısını kaldırmaya ve anlayış kapısını açmaya başladılar. Çalışmamın ilk günlerinde, yarısından fazlası beyaz karıncalar tarafından yenmiş olan İsfahani'nin tefsiri gözlemim altına girdi. Halk bundan kâr elde etmekten umutsuzluğa kapıldığından, yenen kısımları çıkardım ve geri kalanına boş kağıt ekledim. Sabahın sakin saatlerinde, biraz düşünerek, her parçanın başlangıcını ve sonunu keşfettim ve varsayımsal olarak kağıda aktardığım bir taslak metin yazdım. Bu arada tüm çalışma keşfedildi ve ikisi karşılaştırıldığında, sadece iki veya üç yerde anlam olarak eşanlamlı olsa da kelime farklılıkları bulundu; ve diğer üç veya dört yerde, (farklı) ancak anlam olarak yaklaşık alıntılar bulundu. Hepsi şaşkına döndü.
İradem ne kadar meşgulse, zihnim o kadar aydınlanıyordu. Yirmi yaşımda bağımsızlığımın iyi haberi bana ulaştı. Zihnim eski bağlarından kurtuldu ve erken şaşkınlığım tekrar ortaya çıktı. Çok fazla öğrenmenin geçit töreniyle, gençliğin sarhoşluğu köpürüyor, gösteriş etekleri genişçe açılmış ve elimde dünyayı gösteren bilgelik kupası, deliryumun çınlamaları kulaklarımda çınlamaya başladı ve dünyadan tamamen çekilmeyi önerdi. Bu arada, bilge hükümdar beni aklıma çağırdı ve bir kısmını tamamen ve bir kısmını da ancak yaklaşık olarak önerdiğim ve kabul ettiğim belirsizliğimden beni çekip çıkardı. Burada param test edildi ve tüm ağırlığı paraya çevrildi. İnsanlar şimdi bana farklı bir gözle bakıyor ve mutlu tebrikler arasında birçok coşkulu konuşma yapıldı.
Majestelerinin saltanatının 42. yılının (M.S. 1598) son günü olan bu günde, ruhum yeniden boyunduruğundan kurtuluyor ve içimde yeni bir kaygı yükseliyor.
- Şarkıcı kalbim Kral Davut'un ezgilerini bilmiyor
- Serbest bırak gitsin—o kafese girecek bir kuş değil.
Her şeyin nasıl biteceğini ya da son yolculuğumun hangi dinlenme yerinde yapılması gerektiğini bilmiyorum, ancak varoluşumun başlangıcından bugüne kadar Tanrı'nın lütfu beni sürekli olarak koruması altında tuttu. Son anlarımın O'nun iradesini yaparak geçmesi ve sonsuz dinlenmeye yüksüz bir şekilde geçebilmem kesin umudumdur.
Çalışmaları
[değiştir | kaynağı değiştir]
Ekbernâme
[değiştir | kaynağı değiştir]
Ekbernâme, Ekber'in saltanatının ve atalarının tarihini anlatan üç ciltlik bir belgedir. İçinde Timur'dan Hümayun'a kadar Ekber Şah'ın atalarının tarihi, Ekber Şah'ın 46. saltanat yılına (1602) kadar olan saltanat dönemi ve Ekber Şah'ın imparatorluğunun idari raporu olan üç cilt halinde bulunan Ayn-ı Ekberî bulunmaktadır. Ayn-ı Ekberî'nin üçüncü cildi, yazarın soyu ve hayatı hakkında bilgi verir. Ayn-ı Ekberî 42. saltanat yılında tamamlanmış, ancak 43. saltanat yılında Berar'ın fethi nedeniyle ona küçük bir ekleme yapılmıştır.[20][21]
Ruḳaʿât
[değiştir | kaynağı değiştir]Ruḳaʿât veya Ruḳaʿât-ı Ebü’l-Fażl ʿAllâmî, Ebü’l-Fazl'ın Murad, Danyal, Ekber, Meryem Makani, Salim (Cihangir), Ekber'in kraliçeleri ve kızları, babası, annesi ve kardeşleri ve diğer bazı önemli çağdaşlarına yazdığı özel mektupların bir koleksiyonudur[20] ve yeğeni Nureddin Muhammed tarafından derlenmiştir.
İnşa-i Ebü’l-Fazl
[değiştir | kaynağı değiştir]İnşā-i Ebü’l-Fazl veya Maktubāt-i Allâmî, Ebü’l-Fazl'ın yazdığı resmî yazıları içerir. İki bölüme ayrılmıştır. Birinci bölümde Ekber Şah'ın Turanlı Abdullah Han Özbek'e, İranlı Şah Abbas'a, Kandeşli Raja Ali Han'a, Ahmednagarlı Burhan-ül-Mülk'e ve Abdülrahim Han-ı Hanan gibi ileri gelenlere yazdığı mektuplar yer almaktadır. İkinci bölüm, Ebü’l-Fazl'ın Ekber, Daniyal, Mirza Şahruh ve Han Hanan'a yazdığı mektuplardan oluşmaktadır.[20] Bu koleksiyon, kendisinin Ebü’l-Fazl'ın kız kardeşinin oğlu ve damadı olduğunu iddia eden Afzal Muhammed'in oğlu Abd-us-samad tarafından derlenmiştir.[21]
Yönetim ve egemenlik
[değiştir | kaynağı değiştir]Ebü’l-Fazl siyasal alanda toplumsal istikrarı önemsiyordu. Ayn-ı Ekberî adlı eserinde egemenliğin toplumsal sözleşmeye dayalı olduğunu ileri sürmüştür.
Onun 'Padşahat' adlı kutsal teorisi, krallık kavramını ortaya koyar. Ona göre 'Padşahat' 'yerleşik bir sahip' anlamına geliyordu; 'Pad' istikrarı, 'şah' ise sahip anlamına geliyordu. Padişah bu bakımdan hiç kimsenin ortadan kaldıramayacağı yerleşik maliktir. Ebü’l-Fazl'a göre Padişah, Tanrı tarafından gönderilmiş olup, tebaasının refahı için Tanrı'nın bir temsilcisi olarak çalışmakta ve imparatorluğunda barış ve uyumu korumaktadır.
Egemenliğe gelince, Ebü’l-Fazl onun doğada mevcut olduğunu düşünüyordu. Kral, mutlak iktidarı ile egemenliğini kurmuş, yönetim, idare, tarım, eğitim ve diğer alanlarda nihai yetkiye sahip olmuştur. Ebü’l-Fazl'a göre krala meydan okumak imkânsızdı ve hiç kimse onun gücünü paylaşamazdı.[22]
Sulh-I-Kul veya barış doktrini
[değiştir | kaynağı değiştir]Ebü’l-Fazl, egemenliğin belirli bir dine özgü olmadığını söyledi. Kral Tanrı'nın bir temsilcisi olarak kabul edildiğinden, toplumda mevcut çeşitli inançlar arasında ayrım yapamaz ve kral kast, din veya sınıf temelinde ayrımcılık yaparsa o zaman adil bir kral olarak kabul edilmez.[22]
Egemenlik herhangi bir inanca bağlı değildir. Ebü’l-Fazl, farklı dinlerin güzel değerlerini yaymak ve onları barışın korunması için bir araya getirmekle görevliydi. İnsanları bağlı düşüncelerden kurtararak onlara ferahlık vermiştir. Ayrıca Ekber'in görüşlerini, onu akılcı bir yönetici olarak sunarak haklı çıkarmıştır.[23]
Ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Ebü’l-Fazl, 1602 yılında Dekkan'dan dönerken Vir Singh Bundela (daha sonra Orchha'nın hükümdarı oldu) tarafından Sarai Vir ve Antri (Narwar yakınları) arasında, Ekber'in en büyük oğlu Prens Salim (daha sonra İmparator Cihangir oldu) tarafından düzenlenen bir komplo sonucunda öldürülmüştür[24][25] çünkü Ebü’l-Fazl'ın Prens Salim'in tahta çıkmasına karşı çıktığı biliniyordu. Kesilen başı Allahabad'daki Salim'e gönderildi. Ebü’l-Fazl Antri'ye gömüldü.[26][27] Ebü’l-Fazl'ın oğlu Şeyh Afzal Han (29 Aralık 1571 - 1613) daha sonra 1608'de Cihangir tarafından Bihar valisi olarak atanmıştır.[28]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Satish Chandra (2005). Medieval India: From Sultanat to the Mughals Part - II. Har-Anand Publications. s. 136. ISBN 9788124110669.
- ^ "Abu al-Faḍl ʿAllāmī". Encyclopedia Britannica. 10 Ocak 2021. 24 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2021.
- ^ Alfred J. Andrea, James H. Overfield (1998). The Human Record: To 1700. Houghton Mifflin. s. 476. ISBN 9780395870877.
Abul Fazl(1551-1602), the emperor's chief advisor and confidant from 1579 until Abul Fazl's assassination at the instigation of Prince Salim, the future Emperor Jahangir(r. 1605-1627)
- ^ Abu al Fazl Biography and Works 7 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. persian.packhum.org.
- ^ Fekrat, Mohammad Asef (17 Jun 2021). "Abū al-Faḍl ʿAllāmī". Madelung, Wilferd; Daftary, Farhad (Ed.). Encyclopaedia Islamica Online
(İngilizce). Simin Rahimi tarafından çevrildi. Brill Online. doi:10.1163/1875-9831_isla_COM_0058. ISSN 1875-9831. "Abū al-Faḍl ʿAllāmī (958–1011/1551–1602) was a Persian-speaking historian, man of letters, thinker and grand vizier to Akbar (q.v.) the Mughal emperor of India. His ancestors came from Yemen, and some six generations earlier, his forebear Shaykh Mūsā had emigrated to Sind. In the 10th/15th–16th century his grandfather, Shaykh Khiḍr, moved from Sind to Nagaur in Gujarat, where his son Shaykh Mubārak (911–995/1505–1587), Abū al-Faḍl's father, was born. In 1543 Shaykh Mubārak went to live in Āgra...".
- ^ "Al-Badaoni. Emperor Akbar". .stetson.edu. 5 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2014.
- ^ Shattari Ghausi. Gulzar-i-Abrar (Rotograph of MS in British Museum). Aligarh: Department of History. s. 225.
- ^ Abu'l-Fazl 'Allami, A'in-I Akbari (3 vols.). Vol. 3 trans. H. S. Jarrett, 1894. Vol. 3, pp. 420.
- ^ Alvi Azra (1985). Socio Religious Outlook of Abul Fazl. Lahore Pakistan: Vanguard Books. s. 6. ISBN 978-0-210-40543-7.
- ^ Dehlavi Shaikh Abdul Haqq Muhaddis. Akhbar-ul-Akhyar. ss. 280-81.
- ^ Mulla Abdul Qadir Badauni. Muntakhab-ul-Twarikh Vol III. s. 74.
- ^ Azra Alavi (1983). Socio-religious Outlook of Abul Fazl. s. 17.
- ^ Blochmann, H. (tr.) (1927, reprint 1993) The Ain-I Akbari by Abu'l-Fazl Allami, Vol. I, The Asiatic Society, Calcutta, pp. xxv–lix
- ^ Fazl, Abul: Akbar Namah Vol II, p. 376.
- ^ Jarrett (tr.) The Ain-I Akbari by Abu'l-Fazl Allami, Vol.II, p. 277
- ^ Blochmann, H. (tr.) (1927, reprint 1993) The Ain-I Akbari by Abu'l-Fazl Allami, Vol.I, The Asiatic Society, Calcutta, pp. xxxiv
- ^ Kapoor, R. C. (2015). "Abū'l Faẓl, independent discoverer of the Great Comet of 1577". Journal of Astronomical History and Heritage. 18 (3). ss. 249-260. Bibcode:2015JAHH...18..249K. doi:10.3724/SP.J.1440-2807.2015.03.03.
- ^ BK. (1784). Aan den Heere J.H. v. d. Palm, by den pokaal van gelukwensching met den door hem ontvangen' gouden' eerprys, op de maaltyd van 't Haagsche Kunstgenootschap. (Kniedicht.) [Signed: Bk., i.e. W. Bilderdijk.]. OCLC 556992222.
- ^ Abu'l-Fazl 'Allami, A'in-I Akbari (3 vols.). Vol. 3 trans. H. S. Jarrett, 1898. Vol. 3, Book 5, Chapter 14: An Account of the Author, pp. 478–524.
- ^ a b c Majumdar, R.C. (2007). The Mughul Empire, Mumbai: Bharatiya Vidya Bhavan, pp. 5–6
- ^ a b Blochmann, H. (tr.) (1927, reprint 1993) The Ain-I Akbari by Abu'l-Fazl Allami, Vol.I, The Asiatic Society, Calcutta, p.liii
- ^ a b Roy, Himanshu (2020). Indian Political Thought themes and thinkers. Pearson. s. 130. ISBN 978-93-325-8733-5.
- ^ Roy, Himanshu (2020). Indian Political Thought themes and thinkers. Pearson. s. 131. ISBN 978-93-325-8733-5.
- ^ "Abū 'l-faẓl 'allāmī". Treccani (İtalyanca). 2 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024.
- ^ Orchha 7 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. British Library.
- ^ Majumdar, R.C. (2007). The Mughul Empire, Mumbai: Bharatiya Vidya Bhavan, p. 167
- ^ Blochmann, H. (tr.) (1927, reprint 1993) The Ain-I Akbari by Abu'l-Fazl Allami, Vol.I, The Asiatic Society, Calcutta, pp. lxviii–lxix
- ^ Blochmann, H. (tr.) (1927, reprint 1993) The Ain-I Akbari by Abu'l-Fazl Allami, Vol.I, The Asiatic Society, Calcutta, pp. lviii–lix
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Rizvi, Saiyid Athar Abbas. Religious and Intellectual History of the Muslims in Akbar's Reign: With Special Reference to Abu'l Fazl. New Delhi: Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd., 1975.
- The History of Akbar, Volume 1 (the Akbarnama), by Abu'l-Fazl ibn Mubarak, edited and translated by Wheeler M. Thackston, Murty Classical Library of India, Harvard University Press (January 2015), hardcover, 656 pages, 9780674427754
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
- Biography and Works of Abu'l-Fazl – English Translation at Persian Institute (archived 7 February 2009)
- Abū al-Fazl ibn Mubārak; Henry Blochmann (1887). The Aín i Akbarí (Hintçe). 2. Asiatic Society of Bengal. s. 487 – archive.org vasıtasıyla.
| Otorite kontrolü |
|
|---|
