Rauf Orbay
| Halaskâr • Hamidiye Kahramanı Rauf Orbay | |
|---|---|
| |
| TBMM İcra Vekilleri Heyeti Reisi | |
| Görev süresi 12 Temmuz 1922 - 4 Ağustos 1923 | |
| TBMM Reisi | Mustafa Kemal Atatürk |
| Yerine geldiği | Fevzi Çakmak |
| Yerine gelen | Fethi Okyar |
| TBMM Nafia Vekili | |
| Görev süresi 21 Kasım 1921 - 14 Ocak 1922 | |
| TBMM Reisi | Mustafa Kemal Atatürk |
| Yerine geldiği | Ömer Lütfi Argeşo |
| Yerine gelen | Feyzi Pirinççioğlu |
| Türkiye Büyük Millet Meclisi 1, 2 ve 6. Dönem Milletvekili | |
| Görev süresi 3 Nisan 1939 - 16 Mart 1942 | |
| Seçim bölgesi | 1939 - Kastamonu |
| Görev süresi 23 Nisan 1920 - 26 Haziran 1927 | |
| Seçim bölgesi | 1920 - Sivas 1923 - İstanbul |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Hüseyin Rauf 27 Temmuz 1881 İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 16 Temmuz 1964 (82 yaşında) İstanbul, Türkiye |
| Defin yeri | Sahrayıcedid Mezarlığı, İstanbul |
| Partisi | Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası (1924-1925) |
| Bitirdiği okul | Heybeliada Bahriye Mektebi |
| Mesleği | Asker, devlet adamı |
| Dini | İslam |
| Ödülleri |      
|
| İmzası | 
|
| Askerî hizmeti | |
| Takma adı | Hamidiye Kahramanı |
| Bağlılığı |  Osmanlı İmparatorluğu
|
| Branşı | Osmanlı donanması
|
| Hizmet yılları | 1895-1918 |
| Rütbesi |  Miralay
|
| Komutası | Hamidiye Kruvazörü |
| Çatışma/savaşları | Balkan Savaşları I. Dünya Savaşı |
Hüseyin Rauf Orbay (d. 27 Temmuz 1881, İstanbul - ö. 16 Temmuz 1964, İstanbul), Türk asker, siyasetçi. Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde, Kurtuluş Savaşı'nda ve Türkiye Cumhuriyeti döneminde önemli görevlerde bulunmuştur. Trablusgarp ve Balkan Savaşları'nda gösterdiği başarıdan ötürü Hamidiye Kahramanı olarak tanındı. 1918 Ekim'inde Osmanlı Devleti'nin Bahriye Nazırı olarak görev yapan Orbay, devletin çöküş belgesi olan Mondros Mütarekesi'ni hükûmet adına imzalayan kişidir.
Türk Kurtuluş Savaşı sırasında 12 Temmuz 1922-4 Ağustos 1923 tarihleri arasında Türkiye'nin başvekilliğini üstlendi; Mustafa Kemal Paşa ve Fevzi Paşa'dan sonra Türkiye'nin üçüncü başbakanıdır (icra vekilleri heyeti reisi).
Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası'nın kurucularındadır. İzmir Suikastı davasında idamla yargılanmış, on yıla mahkûm edilmiştir. 1939'da politikaya dönen Orbay, Kastamonu mebusluğu ve Londra büyükelçiliği yapmıştır.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Babası, Abhaz kökenli Bahriye Birinci Feriki (Oramiral) ve Meclis-i Âyan azası Mehmet Muzaffer Paşa'dır. Mehmet Muzaffer Paşa, Girit Bahriye Üssünde görevliyken Koca Memi sülalesinden Tahrirat Müdürü Emin Efendi'nin kızı Hayriye Rüveyde Hanımla evlenmiştir.[1] Bu evlilikten iki erkek, üç kız toplamda beş çocukları olmuştur, bu çocuklardan biri Rauf Orbay'dır.[1]
1881'de İstanbul'da Cibali semtinde dünyaya gelmiştir. Babasının görevi nedeniyle orta öğrenimini Trablus Askeri Rüştiyesi'nde yaptıktan sonra İstanbul'a döndü. Heybeliada Bahriye Okulu'nu 1899'da bitirip deniz kuvvetlerine katıldı.
Askeri kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]
Güverte mühendisi (teğmen) rütbesiyle askeri yaşamına başlayan Hüseyin Rauf 1901'de üsteğmenliğe, 1904'te yüzbaşı rütbesine yükseldi. 1904'te Mesudiye zırhlısına atandı. 1905-1911 arasında gemi satın alma, gemi inşa tezgâhlarını inceleme gibi görevlerle Amerika Birleşik Devletleri, Birleşik Krallık, Almanya'da bulundu.[2] 1907'de kolağalığına (kıdemli yüzbaşı) yükseldi. 13 Kasım 1907'de sağkolağası (ön yüzbaşı) olarak 31 Mart Ayaklanması sebebiyle İstanbul'a gelen Hareket Ordusu'nun faaliyetlerine katıldı. Bu harekât sırasında Mustafa Kemal ve İsmet Bey ile tanıştı.[2]
25 Mayıs 1909'da Hamidiye Gemisi komutanlığına atandı Arnavutluk Ayaklanmasının bastırılmasında rol oynadı. 1911 Türk-İtalyan Savaşı'nda Trablusgarp'a ikmal sevkiyatında görev aldı. Balkan Savaşları başladığında Hamidiye kruvazöründe süvari idi.
Hamidiye Harekâtı
[değiştir | kaynağı değiştir]I. Balkan Savaşı sırasında Yunan donanması Çanakkale'yi abluka altına almıştı. Rauf Bey komutasındaki Hamidiye, ablukadan kaçmayı başararak Akdeniz'e açıldı; tarihin ilk korsan kruvazör harekâtını gerçekleştirdi.[3] 7 ay 24 gün süren harekât, bütün Akdeniz'i, zaman zaman Kızıldeniz'i de içine alıyordu. Harekât boyunca Hamidiye Sırbistan’da askeri tesisleri bombaladı; düşman savaş ve ticaret gemilerini batırdı, Çanakkale ağzındaki Yunan baskısını azalttı. Bütün dünya basının gün gün takip ettiği harekât Osmanlı Devleti açısından büyük bir propaganda başarısı sağladı.[3]
Rauf Bey kamuoyunda "Hamidiye Kahramanı" olarak tanındı. Devlet Hamidiye Kruvazörü Hümâyunu adını taşıyan bir madalya ihdas etti. 2 Temmuz 1913'te daha dönüş yolunda iken Rauf Bey binbaşılığa terfi ettirildi. O yılın sonuna kadar Hamidiye kruvazörünün komutanı olarak göreve devam etti.
I. Dünya Savaşı
[değiştir | kaynağı değiştir]
I. Dünya Savaşı'nda İran ve Irak'ta Osmanlı gizli örgütü Teşkilat-ı Mahsusa'nın bir görevlisi olarak bulundu. Kerkük'te iken yarbaylığa terfi etti; Deniz Kuvvetleri Kurmay Başkanlığına atanınca İstanbul'a döndü. 1917'de Bahriye Nazırı Cemal Paşa ile birlikte Alman İmparatoru II. Wilhelm'ı ziyaret etti. Dönüşte kalyon kaptanlığına (albay) yükseltildi. Savaş boyunda Deniz Kurmay Başkanı sıfatıyla bu görevde kaldı. Brest Litovsk Barış Konferansı'nda Deniz Kuvvetleri delegesi olarak Osmanlı'yı temsil etti.
Bahriye Nazırlığı
[değiştir | kaynağı değiştir]Rauf Bey, savaşın kaybedilmesi ve İttihat ve Terakki hükûmetinin istifa etmesinden sonra kurulan Ahmet İzzet Paşa kabinesinde bahriye nazırlığı görevine getirildi ve Osmanlı Devleti'nin çöküş belgesi olan Mondros Mütarekesi'ni hükûmet adına imzalamak zorunda kaldı. Bahriye Nazırlığı, onun son askeri görevi oldu.
Siyasi kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]Millî Mücadele'ye katılması
[değiştir | kaynağı değiştir]
Rauf Paşa, Ahmet İzzet Paşa kabinesinin çekilmesi üzerine Bahriye Nazırlığı'ndan ayrıldı ve Anadolu'daki Millî Mücadele hareketine katıldı. 8 Haziran 1919'da Ankara'ya ulaştı. Mustafa Kemal Paşa'ya katılmak üzere Ali Fuat Paşa ile birlikte Amasya'ya geçtiler. 22 Haziran 1919 tarihli Amasya Genelgesi'ni imzaladılar.
Mustafa Kemal Paşa ile birlikte Erzurum'a giden Rauf Bey, Erzurum Kongresi'nde Heyet-i Temsiliye Başkan vekili idi. Ardından Sivas'a geçti ve Sivas Kongresi başlamadan önce kongrenin başkan yardımcılığına getirildi. İstanbul'daki Son Meclis-i Mebusân toplantısına Heyet-i Temsiliye adına katılacak delege olarak seçildi.
Son Osmanlı Meclis-i Mebusanı
[değiştir | kaynağı değiştir]Hüseyin Rauf Bey, Sivas Kongresi'nden sonra Son Osmanlı Meclis-i Mebusanı'na Heyet-i Temsiliye adına katılmak üzere Hüsrev Gerede ile birlikte İstanbul'a gitti. Mecliste Felah-ı Vatan grubunun kurulmasına önderlik etti. 16 Mart 1920'de meclisin İngiliz kuvvetleri tarafından basılmasından sonra tutuklanan Rauf Bey, 22 Mart 1920'da Malta'ya sürgüne gönderildi.
Rauf Bey, Malta'da 20 ay süre tutuklu kaldıktan sonra İnebolu'da Binbaşı Rawlinson'la mübâdele edildi. 15 Kasım 1921'de Ankara'ya gelen Rauf Bey, Sivas milletvekili sıfatı ile TBMM'ye katıldı.
Başvekillik
[değiştir | kaynağı değiştir]21 Kasım 1921'de Nafia vekilliği (Bayındırlık Bakanlığı) ve Meclis ikinci başkanlığı görevlerine getirilen Rauf Bey, 14 Ocak 1922'ye kadar bu görevlerde kaldı.
30 Ağustos 1922 Başkomutanlık Meydan Muharebesi öncesinde Fevzi Paşa'nın yoğun çalışmaları sebebiyle TBMM İcra Vekilleri Heyeti Başkanlığı görevine geldi ve 12 Temmuz 1922-4 Ağustos 1923 arasında TBMM İcra Vekilleri Heyeti Başkanlığı yaptı.
Kurtuluş Savaşı'nın Türk ordusunun zaferiyle sonuçlanmasının ardından başlayan Lozan Barış Konferansı sırasında İsmet Paşa'nın üstlendiği Millî Savunma ve Dışişleri Bakanlıklarına vekalet etme görevi Rauf Bey'de idi. Lozan görüşmeleri sırasında bazı hükûmet kararlarının dışına çıktığı için İsmet Paşa'ya sözleşmeyi imzalama yetkisini vermemesi iki devlet adamının arasını açtı. İsmet Paşa'ya gerekli yetkiyi TBMM reisi Mustafa Kemal verdi. Lozan Anlaşması'nın imzalanmasından sonra Rauf Bey başbakanlıktan istifa etti.
İzmir Suikastı davası
[değiştir | kaynağı değiştir]
İkinci dönemde İstanbul milletvekili olarak mecliste yer alan Rauf Bey, Halk Fırkası'ndan bağımsız bir politika takip etmeye başladı. 1924'te Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası kurulduğunda Rauf Bey, daha önce İkinci Grupta başlattığı muhalefetini bu toplulukta sürdürdü. Parti, 3 Haziran 1925'te kapatılıp, yönetici kadro, 17 Haziran 1926'daki İzmir Suikastı olayıyla ilgili görülerek yargılandı. Yargılama sırasında Rauf Bey, tedavi için Viyana'da bulunmaktaydı. Mahkeme on yıl kalebentliğe, medeni haklardan mahrum edilmesine ve mallarının haczine hüküm verdi. Rauf Bey hakkındaki suçlamaları ve kararı kesinlikle kabul etmedi, kararı temyiz imkânı olmadığı için de yurda dönmedi. Yurt dışına kaldığı dönemde Birleşik Krallık, Hindistan, Çin ve Mısır'da bulundu. 1933'te çıkan af kanunundan yararlanmayı "...benim asla ve hiçbir suretle en ufak bir cürümle dahi suçlu olmadığım için, ilan edilen aftan katiller ve şakiler gibi faydalanmayı düşünmem mümkün değildir" diyerek reddetti. Eniştesinin 1935'te vefatı üzerine ailesinin ısrarıyla yurda döndü. Yeniden politikaya atılarak 1939 yılında TBMM'nin altıncı döneminde Kastamonu'dan milletvekili seçildi; ancak Cumhuriyet Halk Partisi'ne katılmadı.
Eski sürgün mahkûmiyeti ile ilgili 12 Aralık 1940 tarihinde Millî Müdafaa Vekaleti aleyhine dava açtı. Gayesi, zaman aşımı gerekçesiyle ele alınmayan mahkûmiyetin haksızlığının tescil edilmesi idi. Askeri Temyiz Mahkemesi 23 Temmuz 1941 tarihli 1342 Esas sayılı kararı ile bunu tescil etti.
VI. dönem Kastamonu milletvekili seçilmiştir. II. Dünya Savaşı sırasında 1942'de Londra büyükelçiliğine getirilmesi nedeniyle 16 Mart 1942 tarihinde Milletvekilliğinden istifa etmişti. Büyükelçilik görevinden de 1944 yılında kendi isteği ile ayrıldı ve bir daha devlet görevi kabul etmedi. 1949 ara seçimlere İstanbuldan bağımsız aday olarak girdi ama kazanamadı.[4] Hayatının geri kalanını üniversitelerde ders ve konferanslar vererek ve seyahatlere çıkarak geçirdi. 1964 yılında İstanbul'da geçirdiği kalp krizi sonucu öldü. Mezarı Erenköy'deki Sahrayıcedid Mezarlığı'ndadır.
Hatıraları
[değiştir | kaynağı değiştir]Rauf Orbay'ın siyasi hatıraları Feridun Kandemir tarafından haftalık Yakın Tarihimiz dergisinin çeşitli sayılarında yayımlandı.[2] 1965 yılında Feridun Kandemir, Hâtıraları ve Söyleyemedikleri İle Rauf Orbay adlı kitabı yayımladı. Bu hatıralar 1993'te, Rauf Orbay, Cehennem Değirmeni -Siyasî Hatıralarım, adıyla iki cilt halinde, 2003 yılında ise, Siyasî Hatıralar adıyla tek cilt halinde tekrar yayınlanmıştır.
Hakkındaki kitaplar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Nurer Uğurlu, Gizli Belgelerle Rauf Orbay, İsmet İnönü Kavgası, 2005
- Hüseyin Rauf Orbay, Siyasi Hatıralar, 2003
- Nur Özmel Akın, Rauf Orbay'ın Londra Büyükelçiliği, 1942-1944, 1999
- Cemal Kutay, Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Yüzyılımızda Bir İnsanımız: Hüseyin Rauf Orbay (5 cilt), 1992
- Hüseyin Rauf Orbay, Cehennem Değirmeni, 1993
- Erberk İnam, Rauf Bey, 1965
- Feridun Kandemir, Hatıraları ve Söylemedikleri ile Rauf Orbay, 1965
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir] | Bu madde önerilmeyen biçimde kaynaklandırılmıştır. (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
- ^ a b Haçin, İlhan (2016), Hüseyin Rauf Orbay ve I. TBMM’deki Faaliyetleri (1920 – 1923) (PDF), s. 3, 11 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF)11 Kasım 2021
- ^ a b c "Hüseyin Rauf Orbay'ın Hayatı (1880-1964), Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, Sayı:58 Mart 2004". 28 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2016.
- ^ a b "Rauforbay.org sitesi, Erişim tarihi:30.10.2012". 29 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2007.
- ^ Ahmet Emin Yalman (1997). Yakın Tarihte Gördüklerim ve Geçirdiklerim. 4 (2 bas.). İstanbul: Pera Turizm ve Ticaret A.Ş. ss. 1484 - 1486.
| Siyasi görevi | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Fevzi Çakmak |
TBMM İcra Vekilleri Heyeti Reisi 12 Temmuz 1922 - 4 Ağustos 1923 |
Sonra gelen: Ali Fethi Okyar |
| Önce gelen: Ömer Lütfi Argeşo |
TBMM Nafia Vekili 21 Kasım 1921 - 14 Ocak 1922 |
Sonra gelen: Feyzi Pirinççioğlu |
 Türkiye'nin Birleşik Krallık büyükelçileri  | |
|---|---|
|
| Otorite kontrolü |
|
|---|
- Türkiye'nin Birleşik Krallık büyükelçileri
- Bahriye nâzırları
- 1881 doğumlular
- 1964'te ölenler
- İstanbul ili doğumlu askerler
- Osmanlı paşaları
- Trablusgarp Savaşı'nda Osmanlı askerleri
- Balkan Savaşları'nda Osmanlı askerleri
- I. Dünya Savaşı'nda Osmanlı askerleri
- Osmanlı denizcileri
- Osmanlı deniz subayları
- Kurtuluş Savaşı'ndaki Türk askerler
- Abhaz asıllı Türkler
- İttihat ve Terakki üyeleri
- Son Osmanlı Meclis-i Mebusanı (1920) Sivas üyeleri
- Erzurum Kongresi delegeleri
- Sivas Kongresi delegeleri
- Malta sürgünleri
- İzmir Suikastı sanıkları
- TBMM 1. dönem başkanvekilleri
- Mecidiye Nişanı sahipleri
- Sahrayıcedid Mezarlığı'na defnedilenler
- Deniz Harp Okulunda öğrenim görenler
- Teşkilât-ı Mahsusa
- Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası mensubu siyasetçiler
- TBMM 1. dönem Sivas milletvekilleri
- TBMM 2. dönem İstanbul milletvekilleri
- TBMM 6. dönem Kastamonu milletvekilleri
- Osmanlı Abhazları
- Türkiye tarafından tutuklanan kişiler
- Türkiye çevre, şehircilik ve iklim değişikliği bakanları
- İstanbul ilinde ölenler
- Türkiye başbakanları
- 3. İcra Vekilleri Heyeti
- 4. İcra Vekilleri Heyeti