Agnès Varda
Agnès Varda | |
|---|---|
.jpg) Agnès Varda, 2019 | |
| Doğum | Arlette Varda 30 Mayıs 1928 Ixelles, Belçika |
| Ölüm | 29 Mart 2019 (90 yaşında)[1] Paris, Fransa |
| Meslek | Yönetmen, senarist, kurgucu, oyuncu, yapımcı, fotoğrafçı |
| Etkin yıllar | 1951–2019 |
| Önemli eser(ler) |
|
| Boy | 1,52 m (5 ft 0 in) |
| Evlilik | Jacques Demy (e. 1962; ö. 1990) |
| Çocuk(lar) | Mathieu Demy Rosalie Varda |
Agnès Varda, asıl ismiyle Arlette Varda, (d. 30 Mayıs 1928; Ixelles, Belçika - ö. 29 Mart 2019; Paris, Fransa), Fransız fotoğrafçı ve sinemacı. "Yeni Dalga akımının büyükannesi" diye de anılır. Özellikle La Pointe Courte, Cléo de 5 à 7 (5'ten 7'ye Cléo), Çatısız Kuralsız ve Les Glaneurs et la glaneuse (Toplayıcılar) filmleriyle tanınır. Agnès Varda Fransa'daki feminist politikaların içinde de etkin olarak yer almıştır.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Anadolu'dan göçmüş Yunan baba ve Fransız anneden Brüksel'de doğdu. Çocukluğunun ilk yıllarını Belçika'da geçirdikten sonra önce Sete'ye, daha sonra da Paris'e gitti. Jean Vilar yönetimindeki Théâtre national populaire 'de çalışmaya ve fotoğrafla ilgilenmeye başladı. Daha sonra evleneceği yönetmen Jacques Demy ile tanıştı.
1954'te Alain Resnais'nin La Pointe Courte filminde Philippe Noiret ile çalıştı. Varda daha sonra San Francisco'ya giderek babasının kuzeni Jean Varda üzerine yarı gerçeküstü bir belgesel hazırladı: Uncle Yanko.
1961'de ikinci uzun metrajlı filmi olan ve ölümcül hastalığı olan bir şarkıcının iki saatini anlatan Cléo de 5 à 7 (5’ten 7’ye Cleo) çekti. 60'lı yıllar boyunca, Yeni Dalga içinde değerlendirilen sayısız film yaptı.
1968 - 70 yıllarında Los Angeles'ta hollywoodvari bir hippi filmi olan Lions Love 'ı çekti. Daha sonra, 'feminist ve iyimser' bir film çekmek üzere Fransa'ya döndü: L'une chante, l'autre pas (Biri şarkı söylüyor, diğerleri değil). Tekrar döndüğü Los Angeles'ta 1979-81 yılları arasında iki belgesel film hazırladı: Mur murs ve Documenteur.
1985'te genç oyuncu Sandrine Bonnaire'in rol aldığı Sans toit ni loi filmiyle Venedik Film Festivali'nde Altın Aslan ödülünü aldı.
Eşi Jacques Demy'nin 1990'da ölümünden sonra anısına üç film yaptı: Bir kurgu olan Jacquot de Nantes (Nantlı Jacquot) ve iki belgesel; Les demoiselles ont eu 25 ans ve L'univers de Jacques Demy.
1999'da çektiği belgesel les Glaneurs et la glaneuse (Toplayıcılar) kariyerinin önemli filmlerinden biri oldu. Bir dijital kamera ile toplayıcılık kavramının çevresinde yaptığı geniş tur, onun duyarlı ve sorumlu kimliğini açığa çıkartıyordu. Film hem eleştirmenler hem de seyirci tarafından beğenildi. İki yıl sonra filmin devamı geldi: İki Yıl sonra.
2002 yılında, Fransız Akademisi'nin René Clair ödülünü kazandı.
2005'te Cannes Film Festivalinde uzun metraj yarışma jürisinde yer aldı
Jacques Demy ile evliliğinden olan oğlu Mathieu Demy Fransız sinemasının genç oyuncularındandır.
Filmografi
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1955 : La Pointe Courte
- 1957 : O saisons, ô châteaux (kısa metraj)
- 1958 : L'Opéra mouffe (belgesel)
- 1958 : Du côté de la côte (belgesel)
- 1962 : Cléo de 5 à 7 (Cléo Beşten Yediye)
- 1963 : Salut les cubains (kısa metraj)
- 1965 : Le Bonheur
- 1966 : Les Créatures
- 1967 : Oncle Yanco (kısa metraj)
- 1967 : Loin du Viêt Nam (Chris Marker, Jean-Luc Godard, Alain Resnais, Joris Ivens, William Klein, Claude Lelouch ile ortak belgesel)
- 1968 : Black Panthers (belgesel)
- 1969 : Lions Love
- 1970 : Nausicaa (TV)
- 1975 : Réponses des femmes (belgesel)
- 1976 : Plaisir d'amour en Iran (kısa metraj)
- 1977 : L'Une chante, l'autre pas
- 1977 : Réponses de femmes (belgesel)
- 1978 : Daguerréotypes (belgesel)
- 1981 : Murs, murs (belgesel)
- 1981 : Belgesel
- 1982 : Ulysse (kısa metraj)
- 1983 : Une minute pour une image (TV dizisi)
- 1984 : Les Dites cariatides (belgesel)
- 1984 : 7p., cuis., s. de b., ... à saisir (kısa metraj)
- 1985 : Çatısız Kuralsız (Orijinal Adı: Sans toit ni loi)
- 1986 : T'as de beaux escaliers tu sais (kısa metraj)
- 1987 : Le Petit Amour
- 1987 : Jane B. par Agnès V.
- 1991 : Jacquot de Nantes
- 1993 : Les Demoiselles ont eu 25 ans (belgesel)
- 1995 : Les Cent et une nuits de Simon Cinéma
- 1995 : L'Univers de Jacques Demy (belgesel)
- 2000 : Les Glaneurs et la glaneuse (belgesel)
- 2002 : Les Glaneurs et la glaneuse... deux ans après (belgesel)
- 2003 : Le Lion volatil (kısa metraj)
- 2004 : Ydessa, les ours et etc. (belgesel)
- 2004 : Cinévardaphoto (belgesel)
- 2004 : Der Viennale '04-Trailer (kısa metraj)
- 2005 : Les dites cariatides bis (belgesel)
- 2005 : Cléo de 5 à 7: souvenirs et anecdotes (belgesel)
- 2006 : Quelques veuves de Noirmoutier (belgesel)
- 2008 : Les plages d’Agnès (belgesel)
- 2015 : Les 3 Butons (kısa metraj)
- 2017 : Visages Villages (belgesel)
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Varda'nın kişisel internet sitesi
- Varda ve Demy'nin filmlerinin dağıtımını yapan şirketin sitesi 5 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Varda hakkında bir yazı
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Chu, Henry; Keslassy, Elsa (29 Mart 2019). "Agnès Varda, Leading Light of French New Wave, Dies at 90". Variety. 29 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2019.
- Agnès Varda
- Montparnasse Mezarlığı'na defnedilenler
- 1928 doğumlular
- Ixelles doğumlular
- Fransız film yönetmenleri
- Fransız fotoğrafçılar
- Fransız feministler
- Yunan asıllı Fransızlar
- Akademi Onur Ödülü sahipleri
- 2019'da ölenler
- Paris'te ölenler
- Fransa'daki Belçikalı göçmenler
- César Onur Ödülü sahipleri
- Avrupa Film Akademisi Yaşam Boyu Başarı Ödülü sahipleri