Quentin Tarantino
Quentin Tarantino | |
|---|---|
 2015'te Tarantino | |
| Doğum | Quentin Jerome Tarantino 27 Mart 1963 Knoxville, Tennessee, ABD |
| Meslek | Yönetmen, yapımcı, senarist, oyuncu, yazar |
| Etkin yıllar | 1987-günümüz |
| Boy | 1,85 m (6 ft 1 in) |
| Evlilik | Daniella Pick (e. 2018) |
| Çocuk(lar) | 2 |
| İmza | |
 | |
Quentin Jerome Tarantino (d. 27 Mart 1963), Amerikalı yönetmen, senarist, oyuncu ve yazar. Stilize edilmiş şiddet, yoğun argo kullanımı ve popüler kültüre göndermelerle dolu uzun diyaloglar filmlerinin ayırt edici özelliğidir. Filmleri eleştirmenlerce beğenilmiş, gişede başarı yakalamış ve sadık bir hayran kitlesi edinmiştir. Bazı eleştirmenler, onu kuşağının en etkili yönetmeni olarak nitelendirmiştir. İki Akademi Ödülü, iki BAFTA Ödülü ve dört Altın Küre Ödülü dâhil olmak üzere birçok ödül ve adaylığa layık görülmüştür. Filmleri dünya çapında 1,9 milyar dolardan fazla hasılat yapmıştır.[1]
Tarantino'nun yönetmenlik kariyeri bağımsız polisiye gerilim filmi Rezervuar Köpekleri (1992) ile başladı. İkinci filmi Ucuz Roman (1994), büyük bir başarı yakalayarak Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ve En İyi Özgün Senaryo dalında Akademi Ödülü başta olmak üzere birçok ödül kazandı. Ardından, 1996 yapımı aksiyon korku filmi Gün Batımından Şafağa'nın senaryosunu yazdı ve filmde başrol oynadı. Üçüncü yönetmenlik denemesi olan Jackie Brown (1997) ise blaxploitation türüne saygı niteliğindeydi.
Tarantino, dövüş sanatları türündeki, iki bölümüyle tek bir yapım kabul edilen, Kill Bill: Volume 1 (2003) ve Kill Bill: Volume 2 (2004) filmlerinin senaryosunu yazıp yönetmenliğini üstlendi. 2007 yılında Ölüm Geçirmez adlı istismar slasher türündeki filmi yönetti. Bu film, Robert Rodriguez'in Dehşet Gezegeni filmiyle birlikte Grindhouse başlığı altında, iki film birden formatında aynı gün ve aynı sinemada gösterime girdi. Tarantino'nun bir sonraki filmi Soysuzlar Çetesi (2009), II. Dünya Savaşı'nı alternatif bir kurguyla ele alıyordu. Bunu, bir kölenin intikam hikâyesini konu alan Spaghetti Western türündeki Zincirsiz (2012) takip etti. Bu film, Tarantino'ya En İyi Özgün Senaryo dalında ikinci Akademi Ödülü'nü kazandırdı. Tarantino'nun sekizinci filmi The Hateful Eight (2015), Revizyonist Western türünde bir gerilim filmiydi.
Tarantino'nun dokuzuncu ve en son filmi olan Bir Zamanlar… Hollywood'da (2019), 1960'ların sonlarında Klasik Hollywood'dan Yeni Hollywood'a geçiş sürecini konu alan dram ve komedi filmidir. Filmin romanlaştırılmış versiyonunu 2021 yılında yayımlamıştır. Tarantino, kesin olmamakla birlikte, onuncu filmini çektikten sonra emekli olmayı düşündüğünü ifade etmiştir.
İlk yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]Quentin Jerome Tarantino, 27 Mart 1963'te Knoxville, Tennessee'de doğdu.[2] Annesi Connie McHugh ve babası Tony Tarantino'dur. Tarantino doğduğunda annesi 16 yaşındaydı. Babası İtalyan kökenli bir oyuncu ve müzisyen, annesi ise İrlanda ve Çeroki kökenli bir hemşireydi. Tarantino'nun annesi, babasıyla Los Angeles'a yaptığı bir seyahat sırasında tanıştı. Babası, doğumundan önce aileyi terk etti.[3][4] Connie McHugh, ailesinin yaşadığı Knoxville'e taşındı.[5][6] "Quentin" adını western dizisi Gunsmoke'da Burt Reynolds'un oynadığı Quint karakterinden esinlenerek koydu.[7]
Tarantino'nun annesi, 1966'da Los Angeles'a taşındı. Kısa bir süre sonra müzisyen Curtis Zastoupil'le evlendi. Aile, Torrance, Kaliforniya'da yaşamaya başladı.[8][9] Annesi, Tarantino'yu henüz altı yedi yaşlarında iken sinemaya götürmekteydi. Bu dönemde izlediği filmler arasında Carnal Knowledge (1971) ve Deliverance (1972) gibi yetişkinlere yönelik filmler de vardı.[10] 1973 yılında annesi ve üvey babası Zastoupil boşandı. Aynı dönemde annesi ciddi bir sağlık sorunu olabileceğinden endişelenerek (Hodgkin lenfoması teşhisi konulmuş ancak sonradan yanlış teşhis olduğu anlaşılmıştır) Tarantino'yu geçici olarak Tennessee'deki ebeveynlerinin yanına gönderdi. Tarantino yaklaşık bir yıl Knoxville'de kaldıktan sonra yeniden annesinin yanına Torrance'a döndü.[11][12]
Tarantino, 14 yaşındayken Smokey and the Bandit (1977) filminden esinlenerek Captain Peachfuzz and the Anchovy Bandit adında bir senaryo yazdı. Gençken yazma yeteneğinin annesi tarafından küçümsendiğini ve bu yüzden gelecekte onu maddi olarak desteklemeyeceğine dair kendine söz verdiğini açıkladı.[13] 15 yaşındayken, mağazadan Elmore Leonard'ın The Switch adlı romanını çaldığı için annesi tarafından cezalandırıldı ve yalnızca Torrance Community Theater'daki tiyatro etkinliklerine katılmasına izin verildi. Burada, Two Plus Two Makes Sex ve Romeo ve Juliet gibi oyunlarda sahne aldı. 16 yaşında, Narbonne Lisesinden ayrılarak eğitimini yarıda bıraktı.[14][15]
Kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]1980-1989: İlk işleri ve senaryo denemeleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Tarantino, 1980'ler boyunca birçok işte çalıştı. Yaşını büyük göstererek yetişkin film gösterimi yapan Pussycat Theater adlı sinemada yer göstericiliği yaptı. Bir süre havacılık endüstrisinde işe alım sorumlusu olarak çalıştı. 1985 yılında Manhattan Beach, Kaliforniya'daki Video Archives adlı video kaset dükkânında tezgâhtarlık yapmaya başladı.[16] Burada, video kaset kiralamaya gelen müşterilerle filmler üzerine konuşup tartışıyor ve film tavsiyelerinde bulunuyordu.[17][18] Tarantino, "İnsanlar bana film okuluna gidip gitmediğimi soruyorlar, bense onlara 'Hayır' diyorum, 'ben filmlere gittim.'" demiştir.[19] 1986 yılında, Video Archives'tan arkadaşı Roger Avary ile birlikte, Dolph Lundgren'in egzersiz videosu Maximum Potential'da prodüksiyon asistanı olarak çalıştı.[20]
Tarantino, Video Archives'ta çalışmaya başlamadan önce Scott Magill ile birlikte Love Birds In Bondage adlı bir senaryo kaleme aldı. Bu kısa filmi çekip yapımcılığını üstlenmeyi planlıyordu. Ancak, Magill'in 1987'de intihar etmesi üzerine çekilen tüm görüntüleri yok etti.[21] Bu dönemde Tarantino, James Best Theatre Company'de oyunculuk dersleri almaya başlade buradav e ilerleyen yıllarda birlikte çalışacağı bazı isimlerda tanıştı.[22][23] 1987 yılında ilk yönetmenlik denemesi olan My Best Friend's Birthday adlı kısa filmi yazıp yönetti ancak film tamamlanamadı; yalnızca bazı diyalogları, senaristliğini üstlendiği True Romance (1993) filminde kullanıldı.[24]
Bir yıl sonra, 1988 yılında The Golden Girls isimli komedi dizisinde bir Elvis taklitçisi olarak yer aldığı ilk profesyonel rolüyle izleyici karşısına çıktı.[17] Tarantino, bu rol için aldığı ödemenin Rezervuar Köpekleri'nin (1992) ön hazırlık sürecine maddi destek sağladığını söyledi. Başlangıçta yaklaşık 650 dolar kazandığını, ancak bölümün defalarca yayımlanması sayesinde üç yılda toplamda 3.000 dolar civarında telif geliri elde ettiğini belirtti.[25]
1990-1999: İlk filmleri ve başarıları
[değiştir | kaynağı değiştir]
Tarantino, My Best Friend's Birthday (1997) adlı yarım kalan çalışmanın ardından ikinci film denemesinin otuz bin dolara mâl olamasını planlamıştı.[26] Bir barbekü partisinde Lawrence Bender'le tanıştı. Ona, diyalog ağırlıklı bir soygun filmi yapma fikrinden bahsetti. Bender, Tarantino'yu senaryoyu yazmaya teşvik etti. Yaklaşık üç buçuk hafta içinde senaryoyu tamamlayan Tarantino, ilk taslağı Bender'a sundu.[11] Senaryoyu okuyan Bender, çok etkilendi ve bu iş için para bulmayı teklif etti.[26] Lawrence Bender, bir tanıdığı aracılığıyla senaryonun yönetmen Harvey Keitel'a ulaşmasını sağladı, ardından Keitel filmin prodüktörlerden biri olmak ve yapılmasına yardım etmek istediğini söyledi, ayrıca filmde başrollerden birini canlandırdı (Mr. White). Ardından Monte Hellman senaryonun Live Entertainment'ın (bugünkü Lionsgate) sorumlusu Richard Gladstein'e ulaşmasını sağladı. Senaryoyu çok beğenen Gladstein, filmin de yazarı tarafından yönetilmesini istedi.[27] Filmin bütçesi otuz bin dolardan, bir buçuk milyon dolara çıktı.[28] Tarantino'nun yazıp yönettiği ve Mr. Brown karakterini canlandırdığı polisiye gerilim filmi Rezervuar Köpekleri'nin ilk gösterimi, Ocak 1992'de Sundance Film Festivali'nde yapıldı. Film, eleştirmenlerden olumlu tepkiler alarak büyir yankı uyandırdı.[29]
1990'lı yıllarda Tarantino, kendi yönettiği filmlerin senaryoları dışında başka filmler için de senaryo çalışmaları yaptı. Yönetmenliğini yapmadığı filmler için senaryolar dımışya de düzenlemeler yaptı. Tarantino'nun senaristliğini üstlendiği filmlerden biri de 1993 yapımı True Romance oldu. Daha sonra, 1995 yapımı Natural Born Killers filminin senaryosunu yazsa da senaryo daha sonra Dave Veloz, Richard Rutowski ve yönetmen Oliver Stone tarafından yeniden düzenlendi ve Tarantino'ya yalnızca öykü kredisi verildi. Tarantino, bir röportajında filmin başarılı olmasını dilediğini belirtse de, daha sonra filmi sahiplenmediğini dile getirdi.[30][31] Ayrıca, 1994 yapımı komedi filmi It's Pat üzerinde de adı geçmeyen senarist olarak senaryo düzenlemesi yaptı.[32][33] Bunun yanı sıra, Crimson Tide (1995) ve The Rock (1996) filmlerinde de adı geçmeyen senarist olarak katkıda bulundu.[34][35]
Rezervuar Köpekleri filminin başarısının ardından, büyük film stüdyoları Tarantino'ya Speed (1994) ve Men in Black (1997) gibi projelerde yer alması için teklifler sunsa da bu teklifleri reddetti. Tarantino, Fransa ve Hollanda seyahatleri sırasında Ucuz Roman filminin senaryosunu yazmaya başladı.[36][37] Senaryosunu yazdığı, yönettiği ve oyuncu olarak yer aldığı 1994 yapımı Ucuz Roman,[38] kara mizah öğeleri içeren bir suç filmi olarak büyük başarı elde etti. Film, 1994 Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye kazandı. Tarantino, En İyi Özgün Senaryo Akademi Ödülü'nü Roger Avary ile paylaştı ve En İyi Yönetmen ve En İyi Film de dâhil toplamda yedi Akademi Ödülü'ne aday gösterildi. Dünya çapında 200 milyon doların üzerinde gişe hasılatı yapan film,[39] eleştirmenlerden de olumlu yorumlar aldı.[40][41]
1995 yılında Tarantino, Robert Rodriguez, Allison Anders ve Alexandre Rockwell ile birlikte Four Rooms adlı projede yer aldı. Tarantino, "The Man from Hollywood" adlı dördüncü bölümü yönetti ve rol aldı.[42][43] Aynı yıl, Robert Rodriguez ile yeniden bir araya gelerek Desperado filminde yardımcı oyuncu olarak rol aldı.[44][45] Tarantino'nun para karşılığı ilk senaristlik işlerinden biri, Rodriguez'in yönettiği From Dusk Till Dawn (1996) filmi oldu. Tarantino, bu filmde Harvey Keitel, George Clooney ve Juliette Lewis ile birlikte oyuncu olarak da yer aldı.[46][47] Tarantino'nun üçüncü uzun metraj filmi, Elmore Leonard'ın Rum Punch romanından uyarlanan Jackie Brown (1997) oldu. Blaxploitation (siyahi istismar) filmlerine saygı niteliği taşıyan yapımda, 1970'lerde bu türdeki birçok filmde rol almış Pam Grier başrolde yer aldı. Film, eleştirmenlerden olumlu yorumlar aldı ve Grier ile yardımcı oyuncu Robert Forster için "geri dönüş" olarak nitelendirildi.[48] Yazar Elmore Leonard, Jackie Brown'ı roman ve kısa hikâyelerinden uyarlanan 26 farklı sinema filmi arasında en beğendiği yapım olarak nitelendirdi.[49]
Tarantino, 1990'larda çeşitli küçük rollerde oynadı. Bunlar arasında Eddie Presley (1992),[50] The Coriolis Effect (1994),[51] Sleep With Me (1994),[52][53] Somebody to Love (1994),[54] All-American Girl (1995), Destiny Turns on the Radio (1995)[55] ve Girl 6 (1996)[56] gibi yapımlar bulunur. Ayrıca, 1996 yılında simülasyon video oyunu Director's Chair'de başrolde yer aldı.[57] 1998 yılında Broadway'de ilk kez sahne alan Tarantino, 1966 yapımı Wait Until Dark adlı oyunun yeniden sahnelenen versiyonunız bir psikopat katili canlandırdı. Ancak eleştirmenler, performansına yönelik olumsuz yorumlar yaptı.[35][58]
2000-2009: Devam eden başarıları
[değiştir | kaynağı değiştir]_2_cropped.jpg)
Tarantino, 2003 yılında Çin dövüş sanatları, Japon dönem sineması, Spaghetti Western ve İtalyan korku filmlerinden öğeler barındıran, estetize edilmiş şiddet içeren bir intikam filmi olan Kill Bill'i yazıp yönetti.[59] The Bride adlı karakterin intikam serüvenine dayanan hikâye, filmin başrol oyuncusu Uma Thurman ile birlikte, Ucuz Roman çekimleri sırasında Tarantino tarafından tasarlanmıştı.[60] Başlangıçta tek film olarak planlanan Kill Bill, yaklaşık dört saatlik süresi nedeniyle iki bölüme ayrıldı.[61]:1:02:10 Ancak Tarantino, genel filmografisi içinde tek bir film olarak değerlendirdiğini belirtir. Kill Bill: Volume 1 2003 yılında, Volume 2 ise 2004 yılında gösterime girdi.[62][63]
2002 ile 2004 yılları arasında Tarantino, ABC televizyon dizisi Alias'ta kötü karakter McKenas Cole'u canlandırdı.[64] 2004 Cannes Film Festivali'ne jüri başkanlığını üstlendi ve Kill Bill: Volume 2, yarışma dışı olarak festivalde gösterildi.[65][66] 2005 yılında, Robert Rodriguez'in yönettiği neo-noir filmi Sin City'de Clive Owen ve Benicio del Toro'nun yer aldığı araba sahnesini yöneterek "Özel Konuk Yönetmen" olarak projeye dâhil oldu.[67] Mayıs 2005'te, CSI: Crime Scene Investigation dizisinin beşinci sezon finali olan "Grave Danger" bölümünün ortak senaristliğini üstlendi ve yönetti. Bu çalışmasıyla, 57. Primetime Emmy Ödülleri'nde Drama Dizilerinde En İyi Yönetmenlik kategorisinde aday gösterildi.[68]
2007 yılında Tarantino, istismar ve slasher filmi Ölüm Geçirmez'i yönetti. 1970'lerin çift film gösterimlerine saygı niteliği taşıyan yapım, Grindhouse başlığı altında yayımlandı. Proje, Robert Rodriguez ile ortak bir çalışma olup, Rodriguez'in yönettiği diğer film ise korku türündeki Planet Terror filmiydi.[69] Gişe hasılatı düşük olsa a, film eleştirmenlerden genel olarak olumlu yorumlar aldı.[70][71]
Tarantino'nun 2009 yılında gösterime giren filmi Soysuzlar Çetesi, alternatif bir II. Dünya Savaşı hikâyesini konu alıyordu.[72] Tarantino, bu projeye Jackie Brown'dan sonra başlamayı planlalamış, ancak Uma Thurman ile yaptığı bir görüşmenin ardından Kill Bill'i çekmeye karar vererek projeyi ertelemiştir.[73] Film, Ekim 2008'de çekilmeye başlandı.[74] Ağustos 2009'da vizyona giren yapım, eleştirmenlerden olumlu yorumlar aldı ve gösterime girdiği hafta sonu ABD ve Kanada'da en yüksek gişe hasılatına ulaştı.[75] Tarantino, bu filmle En İyi Yönetmen ve En İyi Özgün Senaryo dallarında ikinci kez Akademi Ödülü'ne aday gösterildi.[76]
2010-günümüz: Kendini kanıtlamış bir auteur
[değiştir | kaynağı değiştir]
2011 yılında, Zincirsiz'in yapım süreci başladı. Film, 1858 yılında ABD'nin Güney eyaletlerindeki bir kölenin intikam hikâyesini konu alır. Tarantino, bu projeyi, Amerika'nın İç Savaş öncesi (Antebellum) döneminde geçen bir Spaghetti Western yapma isteğinden yola çıkarak geliştirdi. Tarantino, bu tarzı "bir güney filmi" olarak tanımlayarak,[77] "Amerika'nın kölelik geçmişi gibi korkunç konularını işlemek, ancak bunu büyük toplumsal mesajlar veren filmler gibi değil, bir Spaghetti Western tarzında yapmak istiyorum. Bu filmler, Amerika'nın utanıp yüzleşemediği konuları işleyen tür yapımları olacak. Diğer ülkeler de bu meseleleri işlemeye cesaret edemiyor çünkü buna hakları olup olmadığını bile bilmiyorlar" şeklinde açıklamada bulundu.[77] Film, Aralık 2012'de vizyona girdi ve Tarantino'nun o güne kadarki en yüksek gişe hasılatını elde eden yapım oldu.[78][79] Ayrıca, bu filmle En İyi Özgün Senaryo dalında ikinci Akademi Ödülü'nü kazandı.[80]
Kasım 2013'te Tarantino, yeni bir film üzerinde çalıştığını ve bunun bir Western olacağını ancak Zincirsiz'in devamı olmayacağını açıkladı.[81] 11 Ocak 2014'te filmin adının The Hateful Eight olacağı duyuruldu. Ancak senaryo Ocak 2014'te internete sızdırıldı.[82] Gizliliğin ihlal edilmesinden dolayı rahatsız olan Tarantino, o kış başlaması planlanan yapımı iptal etmeyi ve senaryoyu bir roman olarak yayımlamayı düşündü.[83] Senaryoyu yalnızca güvendiği birkaç meslektaşına verdiğini belirten Tarantino, bunlar arasında Bruce Dern, Tim Roth ve Michael Madsen'ın da bulunduğunu söyledi.[84][85] 19 Nisan 2014'te, Tarantino sızdırılan senaryonun canlı okuma etkinliğini Los Angeles'taki Ace Hotel'de bulunan United Artists Theater'da Live Read serisi kapsamında yönetti.[86] Etkinlik sırasında ilk taslağı okuyacaklarını ve ayrıca farklı bir sona sahip iki yeni taslak üzerinde çalıştığını açıkladı.[87] Çekimler planlandığı gibi Ocak 2015'te güncellenmiş senaryo ile başladı.[88] The Hateful Eight, 25 Aralık 2015'te 70 mm film formatında roadshow gösterimi olarak vizyona girdi ve 30 Aralık 2015'te dijital sinemalarda gösterilmeye başlandı.[89] Film, eleştirmenlerden genel olarak olumlu yorumlar aldı.[90]
.jpg)
Temmuz 2017'de, Tarantino'nun bir sonraki projesinin Manson Ailesi cinayetlerini konu alan bir film olacağı bildirildi.[91] Şubat 2018'de, filmin adının Bir Zamanlar... Hollywood'da olacağı ve Leonardo DiCaprio'nun televizyon Western'lerinde ün yapmış kurgusal bir yıldız olan Rick Dalton'u, Brad Pitt'in ise onun dublörü Cliff Booth'u canlandıracağı açıklandı. Margot Robbie ise Dalton'un komşusu, aktris Sharon Tate'i oynayacaktı.[92] Çekimler 2018 yazında gerçekleştirildi.[93] Bu süreçte, Harvey Weinstein'a yönelik cinsel istismar suçlamalarının ardından, Tarantino kariyeri boyunca çalıştığı The Weinstein Company ve Miramax ile bağlarını kopardı ve filmi için yeni bir dağıtımcı buldu.[94]
Film, 2019 Cannes Film Festivali'nde prömiyerini yaptı ve Altın Palmiye için yarıştı.[95] Dağıtımını Sony Pictures'in üstlendiği film, Temmuz 2019'da sinemalarda gösterime girdi.[96] Eleştirmenlerden olumlu yorumlar aldı.[97] 92. Akademi Ödülleri'nde 10 dalda Oscar'a aday gösterildi ve Tarant;ino En İyi Film, En İyi Yönetmen ve En İyi Özgün Senaryo dallarında üç adaylık kazandı.[98]
Kasım 2022'de Tarantino, 2023 yılında sekiz bölümlük bir televizyon dizisi çekmeyi planladığını açıkladı. Ancak, projeyle ilgili herhangi bir ayrıntı verilmedi.[99]
Onuncu ve son filmi
[değiştir | kaynağı değiştir]Tarantino, onuncu filmini çektikten sonra emekli olmayı düşündüğünü defalarca dile getirmiştir. 2009 yılında, 60 yaşına geldiğinde yönetmenliği bırakıp roman ve sinema yazıları yazmaya odaklanmak istediğini belirtmiştir. Ayrıca, sektörün dijitale yönelmesinden duyduğu endişeyi dile getirerek, 35 mm film gösterimi artık mümkün olmazsa daha erken emekli olabileceğini söylemiştir.[100][101] Ancak daha sonra, bu planının kesin olmadığını açıklamıştır. 2025 Sundance Film Festivali'nde Tarantino, son filmini çekmek için acele etmediğini doğrulamış ve başlamadan önce en az bir yıl beklemek istediğini belirtmiştir.[102] Bunun yerine, öncelikle bir tiyatro oyunu yazmaya odaklanmayı tercih ettiğini söylemiştir.[103]
Yapımcılığı
[değiştir | kaynağı değiştir]Tarantino, Hollywood'daki etkisini kullanarak daha küçük çaplı ve uluslararası filmlerin tanıtımında önemli bir rol oynadı. Bu filmlerin çoğu, "Presented by Quentin Tarantino" veya "Quentin Tarantino Presents" adıyla gösterime sunuldu. 1995 yılında, bağımsız ve yabancı yapımları dağıtmak veya yeniden piyasaya sürmek amacıyla Miramax ile ortaklaşa Rolling Thunder Pictures adlı dağıtım şirketini kurdu. Ancak, düşük satış rakamları nedeniyle Miramax, 1997 yılında şirketi kapattı.[104] Kısa ömrüne rağmen Rolling Thunder Pictures şu filmleri yayımladı: Chungking Express (1994, Wong Kar-wai), Switchblade Sisters (1975, Jack Hill), Sonatine (1993, Takeshi Kitano), Hard Core Logo (1996, Bruce McDonald), The Mighty Peking Man (1977, Ho Meng Hua), Detroit 9000 (1973, Arthur Marks) The Beyond (1981, Lucio Fulci), Curdled (1996, Reb Braddock).[105]
2001 yılında, Hong Kong yapımı dövüş sanatları filmi Iron Monkey'in ABD'de gösterime girmesini sağladı. Film, dünya çapında 14 milyon doların üzerinde gişe hasılatı elde etti.[106][107] 2004 yılında ise Çin yapımı dövüş sanatları filmi Hero'yu ABD izleyicisiyle buluşturdu. Film, gişede açılışını birinci sırada yaparak toplamda 53,5 milyon dolar kazandı.[108]
Tarantino, 2006 yılında yayımlanan Macar spor belgeseli Freedom's Fury'nin yapımına katkıda bulundu. 1956 Melbourne Olimpiyatları'nda Macaristan ile Sovyetler Birliği arasında oynanan su topu maçını konu alan bir belgesel için kendisine teklif götürüldüğünde, Tarantino "Bu, şimdiye kadar bana anlatılan en iyi hikâye. Bu projede yer almayı çok isterim" dedi.[109]
2006 yılında, "Quentin Tarantino Presents" ifadesiyle yayımlanan bir diğer yapım olan Hostel, açılış hafta sonunda 20,1 milyon dolarlık gişe hasılatı elde ederek gişede birinci sırada yer aldı.[110] Aynı yıl, The Protector filmini sundu ve 2007 yapımı Hostel: Part II'nin yapımcıları arasında yer aldı.[111][112] 2008 yılında ise Larry Bishop'un yönettiği, intikam temalı motosiklet filmi Hell Ride'ın yapımcılığını üstlendi.[113]
Film gösterimciliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Şubat 2010'da Tarantino, Los Angeles'taki New Beverly Cinema'yı satın aldı. Önceki sahiplerinin sinema salonunu işletmeye devam edeceğini ancak zaman zaman programlama konusunda önerilerde bulunacağını belirtti. Konuyla ilgili olarak, "Ben hayatta olduğum ve zengin olduğum sürece, New Beverly orada olacak ve 35 mm film gösterimleri yapmaya devam edecek" dedi.[114] 2014 yılından itibaren Tarantino, New Beverly'deki film gösterimlerinde daha aktif rol oynayarak kendi filmlerinin yanı sıra kişisel koleksiyonundaki filmlerin gösterimlerini de gerçekleştirdi.[115] 2021'de, Tarantino Los Angeles'taki Vista Theatre'ı da satın aldığını duyurdu. Buranın ilk gösterim sineması olarak kalacağını ve New Beverly gibi yalnızca film ruloları üzerinden gösterimler yapacağını açıkladı.[116]
Film eleştirmenliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Haziran 2020'de Tarantino, inceleme derleyici Rotten Tomatoes tarafından resmî bir eleştirmen olarak tanındı ve yorumları "Tomatometer" derecelendirme sistemine dâhil edildi.[117][118] O tarihten itibaren, New Beverly Cinema'nın web sitesinde 30'dan fazla film incelemesi ve yönetmenler üzerine makalesi yayımladı.[119]
Tarantino, ana akım film eleştirisinin genel görüşlerine ters düşen filmleri yeniden değerlendirmiştir. Örneğin, 1983 yapımı Psycho II'nin, 1960 yapımı orijinal Psycho filminden daha iyi olduğunu düşünmektedir.[120][121] Ayrıca, Martin Scorsese ve Edgar Wright gibi birkaç yönetmenle birlikte, gişede büyük bir başarısızlık yaşamasına ve tüm zamanların en kötü filmlerinden biri olarak anılmasına rağmen, Elaine May'in 1987 yapımı Ishtar filmini beğenen isimler arasındadır.[122][123]
Sineması ve etkilendikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk dönem etkilendiği filmler ve yönetmenler
[değiştir | kaynağı değiştir]
2002 yılında Sight & Sound dergisinin yönetmenler anketinde Tarantino, en sevdiği 12 filmin şunlar olduğunu belirtti: Apocalypse Now, The Bad News Bears, Carrie, Dazed and Confused, The Great Escape, His Girl Friday, Jaws, Pretty Maids All in a Row, Rolling Thunder, Sorcerer, Taxi Driver ve The Good, the Bad and the Ugly.[124]
Tarantino'nun başlıca ilham kaynaklarından biri, özellikle Once Upon a Time in the West olmak üzere, Sergio Leone'nin Spaghetti Western filmleridir.[125] Tarantino ayrıca Brian De Palma'nın 1981 yapımı Blow Out filmini büyük bir hayranlıkla takip etmiş ve bu film, Ucuz Roman'da John Travolta'yı seçme kararında belirleyici bir rol oynamıştır.[126] Benzer şekilde, Jim McBride'ın 1983 yapımı Breathless yeniden çevrimi, özellikle Richard Gere'in karizmatik ancak protogonist bir karakteri canlandırması, onun için önemli bir ilham kaynağı olmuştur.[127][128] Tarantino'nun popüler kültüre olan ilgisi de filmlerine yansımaktadır. Örneğin, McBride'ın Breathless filminde yer alan Silver Surfer çizgi romanı, Tarantino'yu Rezervuar Köpekleri'nde Mr. Orange'ın dairesine bir Silver Surfer posteri yerleştirmeye yönlendirmiştir.[129] Bunun yanı sıra, Rio Bravo'yu önemli bir ilham kaynağı olarak görmektedir.[130] Avustralya yapımı Roadgames (1981) filmini en sevdiği filmler arasında göstermektedir.[131]
Tarantino'nun sinema anlayışını şekillendiren diğer filmler arasında Hong Kong dövüş sanatları filmleri (Five Fingers of Death, Enter the Dragon), John Woo'nun aksiyon filmleri (A Better Tomorrow II, The Killer), John Carpenter'ın yapımları (Assault on Precinct 13, The Thing), blaxploitation türündeki filmler (The Mack, Foxy Brown), Jean-Luc Godard'ın filmleri (Bande à Part, 1960 yapımı Breathless) ve Sonny Chiba'nın çalışmaları (The Street Fighter, Shadow Warriors) yer almaktadır.[129]
Ağustos 2007'de, Manila'da düzenlenen 9. Cinemanila Uluslararası Film Festivali kapsamında dört saatlik bir sinema dersi veren Tarantino, 1970'lerde kendisine ilham veren yönetmenler arasında Filipinli yönetmenler Cirio H. Santiago, Eddie Romero ve Gerardo de León'u saymıştır.[132] Tarantino, Filipinler'de yerel bir gazeteye verdiği demeçte, "Filipin sinemasının büyük bir hayranıyım" demiştir.[133]
Tarzı
[değiştir | kaynağı değiştir]Tarantino'nun filmleri sıklıkla grafik şiddet unsurları içerir ve bu eğilimi zaman zaman eleştirilmiştir.[134][135][136] Rezervuar Köpekleri, işkencenin eğlence unsuru olarak kullanıldığı gerekçesiyle Birleşik Krallık'ta ilk başta gösterim onayı alamamıştır.[137] Ancak Tarantino, filmlerindeki şiddeti sıkça savunarak, "Şiddet çok güçlü bir şey. Seyirciler üzerinde büyük bir etkisi var." demiştir.[138] Kill Bill: Volume 1 ile ilgili bir röportajda, filmlerindeki aşırı şiddet sahneleri sorulduğunda ise "Çünkü çok eğlenceli!" şeklinde yanıt vermiştir.[139] Veri analizi platformu FiveThirtyEight, Tarantino'nun filmlerinde kullanılan küfürler ve ölüm sahnelerinin istatistiklerini incelemiştir. Buna göre, Rezervuar Köpekleri filminde yalnızca 10 ölüm sahnesi bulunmasına rağmen 421 kez küfür kullanılmıştır. Zincirsiz ise 262 küfür ve 47 ölüm sahnesi içermektedir.[140] Tarantino, sinemasında sıkça favori yönetmenlerine ve klasik filmlere görsel göndermeler yapar. Örneğin, Kill Bill'de çizgi roman estetiğini ve görsel anlatımını canlı aksiyon sahneleriyle birleştirmiş, bazı sahnelerde ise doğrudan çizgi film ve anime sekansları kullanmıştır.[2][141]
Tarantino, filmlerinde zaman zaman doğrusal olmayan zaman öykü akışını kullanmıştır. Bu anlatım tekniği özellikle Ucuz Roman'da belirgin şekilde öne çıkarken, aynı yapı Rezervuar Köpekleri, Kill Bill ve The Hateful Eight'te de kullanılmıştır.[142] Tarantino'nun yazdığı True Romance'ın senaryosu da aslında doğrusal olmayan bir yapıyla tasarlanmıştı, ancak yönetmen Tony Scott, filmi daha geleneksel bir kronolojik yapı ile çekmeye karar verdi.[143][144] Eleştirmenler, Tarantino'nun filmlerinde zaman akışını değiştirme tekniğine "Tarantino Efekti" adını vermiştir.[145] Oyuncu Steve Buscemi, Tarantino'nun kendine özgü sinema stilini "enerji dolu" ve "odaklanmış" olarak tanımlamıştır.[146] Tarantino'ya göre filmlerinin en ayırt edici özelliklerinden biri, her birinde farklı bir mizah anlayışının olmasıdır, bu da seyircinin normalde komik olmayan sahnelerde gülmesini sağlar.[147] Ancak Tarantino, filmlerinin komedi değil, dramatik yapımlar olduğunu özellikle vurgulamaktadır.[148]
Tarantino'nun diyalog kullanımı, gündelik konuşmalar ile popüler kültür referanslarını harmanlamasıyla öne çıkmaktadır. Örneğin, Ucuz Roman'da Jules ve Vincent, Fransa'da McDonald's'ın "Quarter Pounder with Cheese" menüsünün, metrik sistem nedeniyle "Royale with Cheese" olarak adlandırıldığını tartışır. Rezervuar Köpekleri'nin açılış sahnesinde, Mr. Brown (Tarantino'nun canlandırdığı karakter), Madonna'nın "Like a Virgin" şarkısını yorumlar. Jackie Brown filminde ise, Jackie ve Max, bir fincan kahve eşliğinde Delfonics'in "Didn't I (Blow Your Mind This Time)" adlı şarkısını dinlerken sohbet eder.[149][150]
Tarantino, filmlerinin iki farklı sinematik evrende geçtiğini belirtmiştir. Birincisi, Rezervuar Köpekleri ve Ucuz Roman gibi daha gerçekçi ve dünyaya bağlı bir anlatı evrenidir. İkincisi ise, meta-kurgusal bir evrendir. Tarantino, bu ikinci evrenin, birinci evrende yaşayan karakterlerin izlediği filmler olduğunu ifade eder. Bu ayrım, From Dusk till Dawn ve Kill Bill gibi yapımları, Tarantino'nun ana anlatı evreninden ayırmaktadır.[151] Tarantino, filmlerinde kendine özgü markalar ve ürünler yaratarak bunları çeşitli sahnelerde kullanmaktadır.[152] Gerçek markalar yerine, "Acuña Boys Tex-Mex Food", "Big Kahuna Burger", "G.O. Juice", "Jack Rabbit Slim's", "K-Billy", "Red Apple cigarettes", "Tenku Brand Beer" ve "Teriyaki Donut" gibi kurgusal markalar oluşturmuştur. Bu markalar, kimi zaman ürün yerleştirme uygulamasının parodisini yapmak için esprili bir şekilde kullanılmıştır.[2][153] Tarantino, filmlerinde müzik seçimleriyle de öne çıkmaktadır.[154] Özellikle 1960'lar ve 1970'lerden şarkılar içeren film müzikleri, onun sinemasının önemli bir parçasıdır.[155][156][157] 2011 yılında, 16. Eleştirmenlerin Seçimi Film Ödülleri'nde ilk kez verilen Music+Film Ödülü'ne layık görülmüştür.[158][159]
Filmlerinde yinelenen bir görüntü, kadınların çıplak ayaklarının belirgin bir şekilde öne çıktığı sahnelerdir. Ayak fetişizmi sorulduğunda Tarantino şöyle yanıt vermiştir: "Bunu ciddiye almıyorum. Pek çok iyi yönetmenin filminde çok fazla ayak var. Bu sadece iyi bir yön. Mesela benden önce ayak fetişizmini tanımlayan kişi bir başka film yönetmeni Luis Buñuel'di. Ve Alfred Hitchcockbununla suçlandı ve Sofia Coppola da bununla suçlandı."[160][161]
Tarantino, yazım sürecini sık sık bir roman yazmaya benzetmiş ve senaryoya dönüştürmeden önce hikâyeyi bu şekilde kurguladığını belirtmiştir. Bu yaklaşımın, filmin temel yapısını oluşturduğunu ve anlatısına edebi bir nitelik kazandırdığını ifade etmektedir. Yazım süreci hakkında The Talks adlı internet sitesine verdiği röportajda şunları söylemiştir: "Kafam bir sünger gibi. İnsanların söylediklerini dinlerim, küçük tuhaf davranışları gözlemlerim, biri bana bir şaka anlatır ve ben onu hatırlarım. İnsanlar hayatlarındaki ilginç hikâyeleri paylaşır ve ben onları aklımda tutarım. Yeni karakterlerimi yazmaya başladığımda ise kalemim bir anten gibi çalışır, bu bilgileri yakalar ve karakterler neredeyse tamamlanmış hâlde ortaya çıkar. Ben onların diyaloglarını yazmam, sadece konuşmaya başlamalarına izin veririm."[162]
Çalıştığı kişiler
[değiştir | kaynağı değiştir]
Tarantino, filmlerinde sıkça aynı oyuncularla çalışarak kendine özgü bir sabit oyuncu kadrosu oluşturmuştur.[163][164] Bu oyuncular arasında en dikkat çekeni, beş Tarantino filminde rol alan ve Tarantino'nun senaryosunu yazdığı True Romance'ta da yer alan Samuel L. Jackson'dır.[165][166] Sık çalıştığı diğer isimler ise Tarantino'nun "ilham perisi" olarak adlandırdığı ve üç filminde başrol verdiği Uma Thurman; yedi filminde oyuncu veya dublör olarak yer alan Zoë Bell; ayrıca beş filmde Michael Madsen, dört filmde James Parks ve üç filmde Tim Roth'tur. Bunun yanı sıra, Roth, Tarantino'nun son bölümünü yönettiği antoloji filmi Four Rooms'da rol almış ve Bir Zamanlar… Hollywood'da filminde bir sahnede rol alsa da sahnesi kurgu sürecinde çıkarılmıştır.[166][167][168]
Tarantino'nun birden fazla filminde yer alan diğer oyuncular arasında, üçer kez rol alan Michael Bacall, Michael Bowen, Bruce Dern, Harvey Keitel, Michael Parks, Kurt Russell ve Craig Stark bulunmaktadır.
Leonardo DiCaprio ve Brad Pitt, Tarantino'nun iki filminde rol almış olup, Bir Zamanlar… Hollywood'da filminde birlikte yer almışlardır.[169][170] Samuel L. Jackson gibi, Pitt de Tarantino'nun senaryosunu yazdığı True Romance filminde rol almıştır. Christoph Waltz, Soysuzlar Çetesi ve Zincirsiz olmak üzere iki Tarantino filminde yer almış ve her iki rolüyle de En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Oscar Ödülü kazanmıştır. Waltz, 1970'lerden beri birçok Alman filminde ve televizyon yapımında yer almış olsa da, Tarantino'nun Soysuzlar Çetesi filminde Hans Landa karakterini canlandırana dek Amerika'da görece bilinmeyen bir oyuncuydu.[171][172]
Tarantino'nun bütün filmlerinde, 2010'daki ölümüne dek, kurgucu olarak çalışan Sally Menke; Tarantino tarafından "şüphesiz en önemli çalışma arkadaşım" olarak nitelenmiştir.[173][174]
| İsim | Rol | Rezervuar Köpekleri | Ucuz Roman | Jackie Brown | Kill Bill: Volume 1 | Kill Bill: Volume 2 | Ölüm Geçirmez | Soysuzlar Çetesi | Zincirsiz | The Hateful Eight | Bir Zamanlar... Hollywood'da | Toplam |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Michael Bacall | Oyuncu | 
|
|
|
3 | |||||||
| Zoë Bell | Oyuncu |
|
|
|
|
|
|
|
7 | |||
| Lawrence Bender | Yapımcı |
|
|
|
|
|
|
6 | ||||
| Michael Bowen | Oyuncu |
|
|
|
|
4 | ||||||
| Bruce Dern | Oyuncu |
|
|
|
3 | |||||||
| Omar Doom | Oyuncu |
|
|
|
3 | |||||||
| Walton Goggins | Oyuncu |
|
|
|
3 | |||||||
| Samuel L. Jackson | Oyuncu |
|
|
|
|
|
|
6 | ||||
| Harvey Keitel | Oyuncu |
|
|
|
3 | |||||||
| Michael Madsen | Oyuncu |
|
|
|
|
|
5 | |||||
| Shannon McIntosh | Yapımcı |
|
|
|
|
4 | ||||||
| Sally Menke | Kurgucu |
|
|
|
|
|
|
|
7 | |||
| James Parks | Oyuncu |
|
|
|
|
|
5 | |||||
| Michael Parks | Oyuncu |
|
|
|
|
4 | ||||||
| Brad Pitt | Oyuncu |
|
|
2 | ||||||||
| Fred Raskin | Kurgucu |
|
|
|
3 | |||||||
| Robert Richardson | Görüntü yönetmeni |
|
|
|
|
|
|
6 | ||||
| Tim Roth | Oyuncu |
|
|
|
3 | |||||||
| Kurt Russell | Oyuncu |
|
|
|
3 | |||||||
| Uma Thurman | Oyuncu |
|
|
|
3 | |||||||
| David Wasco | Prodüksiyon tasarımcısı |
|
|
|
|
|
|
6 | ||||
| Bob Weinstein | Yapımcı |
|
|
|
|
|
|
|
7 | |||
| Harvey Weinstein | Yapımcı |
|
|
|
|
|
|
|
|
8 |
Tartışmalar ve eleştiriler
[değiştir | kaynağı değiştir]Diğer eserleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Kitapları
[değiştir | kaynağı değiştir]2020 yılında Tarantino, HarperCollins ile iki kitaplık bir anlaşma imzaladı.[175] İlk kitabı, Once Upon a Time in Hollywood'un roman uyarlaması, Haziran 2021'de yayımlandı. The New York Times ve The Guardian tarafından olumlu eleştiriler aldı.[176][177] İkinci kitabı Cinema Speculation, 1 Kasım 2022'de yayımlandı. Yeni Hollywood dönemi filmlerine odaklanan kitap, sinema eleştirmeni Pauline Kael'den ilham alarak oluşturuldu.[175][178]
Podcast
[değiştir | kaynağı değiştir]Haziran 2021'de Quentin Tarantino, Roger Avary ile birlikte bir podcast başlatmayı planladığını duyurdu. Podcast, her iki yönetmenin de film kariyerlerinden önce çalıştığı bir video kiralama dükkânından esinlenerek Video Archives adını aldı. Her bölümde Tarantino, Avary ve bir konuk, dükkândan kiralanabilecek filmlerden birini incelemektedir.[179] Podcast, 19 Temmuz 2022'de yayına başlamıştır.[180]
Özel hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Filmografi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Tarantino, filmografisinde genel kaliteyi korumak amacıyla yönetmen olarak onuncu filmini çektikten sonra emekli olmayı düşündüğünü belirtmiştir. Tarantino, çoğu yönetmenin son filmlerinin kötü olduğunu, "düzgün bir filmle" kariyeri sonlandırmanın nadir görüldüğünü ve "iyi bir filmle" bitirmenin olağanüstü bir şey olduğunu düşünmektedir.[181] Tarantino, Kill Bill: Volume 1 ve Kill Bill: Volume 2'yi tek bir yapım kabul etmektedir.[182]
| # | Yıl | Film | Sinema dağıtım |
|---|---|---|---|
| 1 | 1992 | Rezervuar Köpekleri | Miramax Films |
| 2 | 1994 | Ucuz Roman | |
| 3 | 1997 | Jackie Brown | |
| 4 | 2003 | Kill Bill: Volume 1 | |
| 2004 | Kill Bill: Volume 2 | ||
| 5 | 2007 | Ölüm Geçirmez | Dimension Films |
| 6 | 2009 | Soysuzlar Çetesi | The Weinstein Company / Universal Pictures |
| 7 | 2012 | Zincirsiz | The Weinstein Company / Sony Pictures Releasing |
| 8 | 2015 | The Hateful Eight | The Weinstein Company |
| 9 | 2019 | Bir Zamanlar... Hollywood'da | Sony Pictures Releasing |
Başarıları
[değiştir | kaynağı değiştir]Tarantino ve filmleri; Akademi Ödülleri, BAFTA Ödülleri, Altın Küre Ödülleri, Directors Guild of America Ödülleri ve Saturn Ödülleri gibi önemli ödüllere birçok kez aday gösterilmiştir. Tarantino, Ucuz Roman ve Zincirsiz filmleriyle iki kez En İyi Özgün Senaryo dalında Akademi Ödülü kazanmıştır. Ayrıca, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ödülüne dört kez aday gösterilmiş ve 1994 yılında Ucuz Roman filmiyle bu ödülü kazanmıştır. Film yazarlığı ve yönetmenliğindeki başarılarının yanı sıra Tarantino, beş kez de Grammy Ödülü'ne aday gösterilmiş ve bir Primetime Emmy Ödülü kazanmıştır.
2005 yılında Tarantino, 10. Empire Ödülleri'nde onursal "On Yılın Simgesi" ödülüne layık görüldü.[183] Ayrıca, 2007 yılında Cinemanila'dan ve 2012'de Roma Film Festivali'nden Yaşam Boyu Onur Ödülü aldı.[184][185] 2011 yılında ise Tarantino, Fransız Akademisi tarafından verilen César Ödülleri'nde Onursal César'a layık görüldü.[186]
Tarantino, Ucuz Roman filmiyle "Büyük Dörtlü" eleştirmen ödüllerini (LA, NBR, NY, NSFC) kazanan ilk yönetmen oldu ve 2025 itibarıyla bunu başaran beş yönetmenden (Curtis Hanson, Steven Soderbergh, David Fincher ve Barry Jenkins) ilki oldu.
Övgü ve ödüller
[değiştir | kaynağı değiştir]Kariyeri boyunca Tarantino'nun filmleri hem bir kült takipçi kitlesi edinmiş hem de eleştirel ve ticari başarı elde etmiştir.[2][187] 2005 yılında, Time dergisinin hazırladığı, dünyadaki en etkili 100 kişinin sıralandığı listeye dâhil edildi.[188] 2007 yılında ise The Daily Telegraph'ın "Yaşayan 100 Büyük Dahi" listesinde yer aldı.[189] Yönetmen ve tarihçi Peter Bogdanovich, onu "kendi neslinin en etkili yönetmeni" olarak nitelendirdi.[190][191] Sinemaya yaptığı katkılar dolayısıyla Hollywood Bulvarı'nda bir yıldızla onurlandırıldı.[191]
2013 yılında, son beş yılda film üzerine yazılmış akademik makale ve tezlerde hangi yönetmenlere en sık atıfta bulunulduğunu belirlemek amacıyla yedi akademisyenin katılımıyla bir araştırma gerçekleştirildi. Bu araştırma sonucunda Tarantino'nun; Alfred Hitchcock, Christopher Nolan, Martin Scorsese ve Steven Spielberg gibi isimleri geride bırakarak Birleşik Krallık'ta hakkında en çok çalışma yapılan yönetmen olduğu ortaya çıktı.[192]
| Yıl | Film | Akademi Ödülleri | Altın Palmiye | BAFTA Ödülleri | Altın Küre Ödülleri | Saturn Ödülleri | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Adaylık | Kazandı | Adaylık | Kazandı | Adaylık | Kazandı | Adaylık | Kazandı | Adaylık | Kazandı | ||
| 1994 | Ucuz Roman | 7 | 1 | 1 | 1 | 9 | 2 | 6 | 1 | 1 | 1 |
| 1997 | Jackie Brown | 1 | 2 | 2 | |||||||
| 2003 | Kill Bill: Volume 1 | 5 | 1 | 7 | 2 | ||||||
| 2004 | Kill Bill: Volume 2 | 2 | 7 | 3 | |||||||
| 2007 | Ölüm Geçirmez | 1 | 1 | ||||||||
| 2009 | Soysuzlar Çetesi | 8 | 1 | 1 | 6 | 1 | 4 | 1 | 7 | 1 | |
| 2012 | Zincirsiz | 5 | 2 | 5 | 2 | 5 | 2 | 4 | 1 | ||
| 2015 | The Hateful Eight | 3 | 1 | 3 | 1 | 3 | 1 | 5 | |||
| 2019 | Bir Zamanlar... Hollywood'da | 10 | 2 | 1 | 10 | 1 | 5 | 3 | 7 | 3 | |
| Toplam | 34 | 7 | 4 | 1 | 40 | 7 | 28 | 8 | 42 | 11 | |
Yönettiği Akademi Ödülü ve adaylığı alan performanslar
Tarantino'nun yönettiği filmlerde rol alan oyuncular, performanslarıyla Akademi Ödülleri'ne aday gösterilmiş ve kazanmışlardır.
| Yıl | Sanatçı | Film | Sonuç |
|---|---|---|---|
| En İyi Erkek Oyuncu Akademi Ödülü | |||
| 1994 | John Travolta | Ucuz Roman | Aday gösterildi |
| 2019 | Leonardo DiCaprio | Bir Zamanlar... Hollywood'da | Aday gösterildi |
| En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Akademi Ödülü | |||
| 1994 | Samuel L. Jackson | Ucuz Roman | Aday gösterildi |
| 1997 | Robert Forster | Jackie Brown | Aday gösterildi |
| 2009 | Christoph Waltz | Soysuzlar Çetesi | Kazandı |
| 2012 | Christoph Waltz | Zincirsiz | Kazandı |
| 2019 | Brad Pitt | Bir Zamanlar... Hollywood'da | Kazandı |
| En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu Akademi Ödülü | |||
| 1994 | Uma Thurman | Ucuz Roman | Aday gösterildi |
| 2015 | Jennifer Jason Leigh | The Hateful Eight | Aday gösterildi |
Bibliyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]- Once Upon a Time in Hollywood: A Novel (2021)
- Cinema Speculation (2022)
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Top Grossing Director at the Worldwide Box Office". The Numbers. 1 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2025.
- ^ a b c d "Quentin Tarantino Biography" (İngilizce). Biography.com. 23 Eylül 2020. 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ "Quentin Tarantino – The 'Inglourious Basterds' Interview" (İngilizce). African American Literature Book Club. 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2019.
- ^ Goldberg, Jeffrey (1 Eylül 2009). "Hollywood's Jewish Avenger" (İngilizce). The Atlantic. 28 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Allan, Samuel (26 Temmuz 2019). "how tarantino's love of l.a. led to 'once upon a time in hollywood'" (İngilizce). i-D. 4 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Lee, Michael (24 Temmuz 2019). "Inspiring Writing Lessons from the Greats: Quentin Tarantino" (İngilizce). The Script Lab. 6 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Çeker 1996, ss. 12-13.
- ^ Holm, D.K. (2004). Quentin Tarantino: The Pocket Essential Guide (İngilizce). Summersdale Publishers. ss. 24-25. ISBN 978-1-84839-866-5.
- ^ Walker, Andrew (14 Mayıs 2004). "Faces of the week – Quentin Tarantino" (İngilizce). BBC News. 29 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2015.
- ^ Çeker 1996, s. 13.
- ^ a b Holm, D.K. (2004). Quentin Tarantino: The Pocket Essential Guide (İngilizce). Summersdale Publishers. ss. 26-27. ISBN 978-1-84839-866-5.
- ^ Campbell, Chuck (27 Mart 2017). "Knoxville-native director Tarantino works hometown into films". Knoxville News Sentinel (İngilizce). Gannett. 4 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2020.
- ^ "Quentin Tarantino, çocukken annesine "Başarılı olduğumda sana tek kuruş yok" demiş". Independent Türkçe. 8 Ağustos 2021. 9 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ "Quentin Tarantino: 'Inglourious' Child Of Cinema" (İngilizce). NPR.org. 21 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2018.
- ^ Vivian, Giang (20 Mayıs 2013). "10 Wildly Successful People Who Dropped Out Of High School" (İngilizce). Business Insider. 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Holm, D.K. (2004). Quentin Tarantino: The Pocket Essential Guide (İngilizce). Summersdale Publishers. ss. 27-28. ISBN 978-1-84839-866-5.
- ^ a b Çil, Okan (2019). "İmkânsızı Başaran Yönetmen: Quentin Tarantino", 42. Kafkaokur. s. 6.
- ^ Çeker 1996, s. 14.
- ^ Çeker 1996, s. 7.
- ^ "Maximum Potential". DOLPH :: the ultimate guide for (İngilizce). Jérémie D. 21 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Rife, Katherine (1 Ekim 2012). If You Like Quentin Tarantino...: Here Are Over 200 Films, TV Shows, and Other Oddities That You Will Love (İngilizce). Limelight Editions. s. 14. ISBN 9780879103996 – Google Books vasıtasıyla.
- ^ "The Man, the Myth, the Legend: Quentin Tarantino" (İngilizce). Living Magazine. 20 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Walsh, John (11 Ocak 2013). "Quentin Tarantino: after Sandy Hook, has America lost its appetite for blood and guts?". The Independent. 20 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Brevet, Brad (1 Ocak 2014). "Read Quentin Tarantino's First Produced Screenplay for 'My Best Friend's Birthday'" (İngilizce). ComingSoon.net. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Quentin Tarantino Reveals How The Golden Girls Helped Get Reservoir Dogs Made. The Tonight Show Starring Jimmy Fallon (YouTube) (İngilizce). 8 Ocak 2020. 14 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2021.
- ^ a b Çeker 1996, s. 19.
- ^ Çeker 1996, s. 20.
- ^ Çeker 1996, s. 21.
- ^ Mark, Seal (13 Şubat 2013). "The Making of Pulp Fiction: Quentin Tarantino's and the Cast's Retelling". Vanity Fair. 20 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2025.
- ^ Fuller, Graham (1998). "Graham Fuller/1993". Peary, Gerald (Ed.). Quentin Tarantino: Interviews. University Press of Mississippi. ss. 57-59. ISBN 978-1-57806-051-1.
- ^ AFP, Telegraph Reporters and (11 Ekim 2013). "Quentin Tarantino: planet Earth couldn't handle my serial killer movie"
. 10 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi – www.telegraph.co.uk vasıtasıyla.
- ^ Jagernauth, Kevin (10 Nisan 2014). "Weird Trivia: Quentin Tarantino Did An Uncredited Rewrite On 'It's Pat'". IndieWire (İngilizce). 16 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
- ^ Rochlin, Margy (November 1994). "Playboy November '94: 20 Questions". thenewbev.com (İngilizce). 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
- ^ Peary, Gerald (August 1998). "Chronology". Quentin Tarantino Interviews. Conversations with Filmmakers Series. University Press of Mississippi. s. xviii. ISBN 978-1-57806-050-4. 30 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2008.
- ^ a b Biskind, Peter (14 Ekim 2003). "The Return of Quentin Tarantino". Vanity Fair. 4 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi1 Aralık 2022.
- ^ Rindskopf, Jeff (21 Şubat 2018). "Quentin Tarantino and John Landis Turned Down The Chance To Direct Men In Black". Screen Rant. 27 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2018.
- ^ "Quentin Tarantino Biography". Yahoo Movies. 13 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2009.
- ^ Kit, Borys (14 Mart 2023). "Quentin Tarantino's Final Film Is Coming as Filmmaker Readies 'The Movie Critic' (Exclusive)". The Hollywood Reporter (İngilizce). 14 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023.
- ^ "Pulp Fiction (1994)". Box Office Mojo. 7 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ "Pulp Fiction (1994)". Rotten Tomatoes. 14 Ekim 1994. 5 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ "Pulp Fiction Reviews". Metacritic. CBS Interactive. 17 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ James Berardinelli (25 Aralık 1995). "Four Rooms review". ReelViews. 10 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2012.
- ^ "Four Rooms movie review & film summary (1995) | Roger Ebert". 8 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2021.
- ^ Howe, Desson (25 Ağustos 1995). "Desperado". The Washington Post. 16 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2018.
- ^ Ebert, Roger (25 Ağustos 1995). "Desperado". The Chicago Sun-Times. 4 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2015.
- ^ Ebert, Roger (19 Ocak 1996). "From Dusk Till Dawn". Chicago Sun-Times. 6 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2009.
- ^ "AFI|Catalog – From Dusk till Dawn". AFI. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2020.
- ^ "Jackie Brown Movie Reviews, Pictures". Rotten Tomatoes. Flixster. 25 Aralık 1997. 10 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2010.
- ^ Hudson, Jeff (30 Temmuz 2004). "Detroit spinner". The Guardian. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2014.
- ^ Sharf, Zack (22 Ağustos 2017). "Quentin Tarantino's 9 Strangest and Most Surprising Movie Projects". IndieWire. 21 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2018.
- ^ "Coriolis Effect, The (1994) – Overview – TCM.com". Turner Classic Movies. 21 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2018.
- ^ Simpson, Mark (12 Mayıs 2016). "How did Top Gun become so gay?". The Telegraph. ISSN 0307-1235. 10 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2018.
- ^ "Festival de Cannes: Sleep with Me". festival-cannes.com. 5 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2009.
- ^ Derek Elley (12 Eylül 1994). "Review: 'Somebody to Love'". Variety. 25 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013.
- ^ Maslin, Janet (28 Nisan 1995). "Film Review; Hipness to the Nth Degree In a Candy-Colored World". The New York Times. 15 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2018.
- ^ Obenson, Tambay A. (23 Kasım 2015). "Tarantino Says He'll Never Work w/ Spike Lee, Calls Him Contemptible + Says He Has 2 More Films Before Retirement". IndieWire. 15 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2018.
- ^ "Remembering When Steven Spielberg Wanted To Create A Universal Film School With Quentin Tarantino – IFC". Ifc.com. 6 Haziran 2011. 29 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2016.
- ^ Lefkowitz, David (5 Nisan 1998). "Tarantino-Tomei Wait Until Dark Opens on B'way Apr. 5". Playbill. 1 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2022.
- ^ "Quentin Tarantino: Definitive Guide To Homages, Influences And References". WhatCulture.com. 16 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2016.
- ^ "How did Tarantino and Uma Thurman Conceive 'The Bride'". No Film School (İngilizce). 8 Temmuz 2020. 27 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2021.
- ^ "#1675 Quentin Tarantino". Joe Rogan Experience. 29 Haziran 2021. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2021.
- ^ "Kill Bill: Vol. 1". Box Office Mojo. 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.
- ^ "Kill Bill: Vol. 2". Box Office Mojo. 11 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.
- ^ "A Guide To Quentin Tarantino's Best And Worst Acting Roles". IFC. 18 Ağustos 2015. 2 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2015.
- ^ "Tarantino to head Cannes jury". The Guardian. 16 Şubat 2004. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2020.
- ^ Pulver, Andrew (12 Mayıs 2004). "The Tarantino effect at Cannes 2004". the Guardian (İngilizce). 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2022.
- ^ Ebert, Roger (31 Mart 2015). "Original sin wets streets of 'Sin City'". RogerEbert.com. 4 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2020.
- ^ 57TH ANNUAL PRIMETIME EMMY AWARDS Awards Broadcast Live From Los Angeles' Shrine Auditorium on September 18 on the CBS Television Network 21 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Emmys.com (August 22, 2005). Retrieved on July 2, 2015.
- ^ Nashawaty, Chris (27 Mart 2007). "Hungry zombies! A psychopath in a killer car! It's Grindhouse!". Entertainment Weekly. Meredith Corporation. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi19 Nisan 2020.
- ^ Gray, Brandon (9 Nisan 2007). "'Grindhouse' Dilapidated Over Easter Weekend". Box Office Mojo. IMDb. 31 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2020.
- ^ "Grindhouse". Rotten Tomatoes. Fandango Media. 6 Nisan 2007. 24 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2020.
- ^ Ebert, Roger (19 Ağustos 2009). "Inglourious Basterds movie review (2009)". rogerebert.com (İngilizce). 28 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2022.
- ^ Lyman, Rick (5 Eylül 2002). "Tarantino Behind the Camera in Beijing". The New York Times. 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2010.
- ^ Stephenson, Hunter (9 Temmuz 2008). "Script Reviews for Quentin Tarantino's Inglorious Bastards Hit Web! "Masterpiece" is the Buzz Word". SlashFilm. 21 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2018.
- ^ "Inglourious Basterds (2009)". Rotten Tomatoes. 21 Ağustos 2009. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2010.
- ^ Child, Ben (15 Aralık 2009). "Tarantino's Inglourious Basterds dominates Critics' Choice awards". The Guardian (İngilizce). 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2022.
- ^ a b Hiscock, John (27 Nisan 2007). "Quentin Tarantino: I'm proud of my flop". The Daily Telegraph. 13 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022.
- ^ "Django Unchained". Box Office Mojo. 27 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2022.
- ^ McGinley, Rhys (14 Aralık 2019). "Quentin Tarantino's Movies Ranked By Gross (According To Box Office Mojo)". ScreenRant. 29 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2022.
- ^ O'Connell, Sean (13 Ocak 2020). "How Quentin Tarantino Can Make History On Oscar Night". CInemaBlend (İngilizce). 30 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2022.
- ^ "Tarantino Reveals Plans For Next Movie". Yahoo: Nighttime in No Time. 30 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2013.
- ^ "Quentin Tarantino Plans to drop 'Hateful Eight' after the Script Leaked". Movies that Matter. 22 Ocak 2014. 30 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2014.
- ^ Fleming, Mike Jr. (21 Ocak 2014). "Quentin Tarantino Shelves 'The Hateful Eight' After Betrayal Results In Script Leak". Deadline Hollywood. 8 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2014.
- ^ "Quentin Tarantino sues Gawker over Hateful Eight script leak". CBC News. 21 Ocak 2014. 3 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2014.
- ^ Gettell, Oliver (22 Ocak 2014). "Quentin Tarantino mothballs 'Hateful Eight' after script leak". Los Angeles Times. 4 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2014.
- ^ "World Premiere of a Staged Reading by Quentin Tarantino: The Hateful Eight". 19 Nisan 2014. 27 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2014.
- ^ Anderton, Ethan (21 Nisan 2014). "Tarantino's 'Hateful Eight' Live-Read Reveals Script Still Developing". FirstShowing.net. 24 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2014.
- ^ Lewis, Andy (7 Ocak 2016). "Making of 'Hateful Eight': How Tarantino Braved Sub-Zero Weather and a Stolen Screener". The Hollywood Reporter. 23 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2022.
- ^ "'The Hateful Eight's' Nationwide Release Date Changes Again". The Hollywood Reporter. 14 Aralık 2015. 25 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022.
- ^ "The Hateful Eight reviews". Rotten Tomatoes. 13 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2015.
- ^ Dessem, Matthew (11 Temmuz 2017). "Quentin Tarantino's Next Movie Will Be About the Manson Family". Slate. 3 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2018.
- ^ Fleming, Mike Jr. (28 Şubat 2018). "Quentin Tarantino Taps Brad Pitt To Join Leonardo DiCaprio In 'Once Upon A Time In Hollywood'". Deadline Hollywood. 20 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2018.
- ^ Kroll, Justin (11 Temmuz 2017). "Quentin Tarantino Developing Film About Manson Family Murders". Variety. 19 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2018.
- ^ Fleming, Mike Jr. (1 Kasım 2017). "Quentin Tarantino Seeking New Movie Home: Studios Reading #9 This Week". Deadline Hollywood. 8 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017.
- ^ Flashner, Graham (2 Mayıs 2019). "Everything We Know About Quentin Tarantino's Once Upon a Time in... Hollywood". 6 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2019.
- ^ McClintock, Pamela (18 Temmuz 2018). "Quentin Tarantino's Manson Movie Shifts Off Sharon Tate Murder Anniversary Date". The Hollywood Reporter. 25 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022.
- ^ "Once Upon a Time...In Hollywood (2019)". Rotten Tomatoes. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2024.
- ^ "Oscars: Full List of Nominations". The Hollywood Reporter. 13 Ocak 2020. 4 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2024.
- ^ Murphy, J. Kim (17 Kasım 2022). "Quentin Tarantino Reveals Plans to Shoot an Eight-Episode TV Series Next Year". Variety. 17 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2022.
- ^ Pappademas, Alex (1 Temmuz 2009). "Triumph of His Will". GQ. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
- ^ Reynolds, Simon (16 Aralık 2009). "Tarantino: 'I'm going to become a novelist'". Digital Spy. 2 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2010.
- ^ "Quentin Tarantino On Retirement, Grand 70 MM Intl Plans For 'The Hateful Eight'". Deadline Hollywood. 10 Kasım 2014. 14 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2016.
- ^ Donnelly, Matt (27 Ocak 2025). "Quentin Tarantino in 'No Hurry' to Direct Final Movie; Pledges to Wait Until His Son Can Have Lifelong Memories on Set". Variety. Erişim tarihi: 28 Ocak 2025.
- ^ "Rolling Thunder". The Criterion Completion. 13 Mayıs 2016. 1 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ "The Best 'Rolling Thunder Pictures' Movies". Flickchart (İngilizce). 31 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2022.
- ^ "Iron Monkey – Official Site – Miramax". miramax.com (İngilizce). 31 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2022.
- ^ Iron Monkey 3 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Box Office Mojo, retrieved on November 28, 2006.
- ^ Johnson, G. Allen (3 Şubat 2005). "Worldwide, Asian films are grossing millions. Here, they're either remade, held hostage or released with little fanfare". SF Gate. 1 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ Krastev, Nikola (2 Şubat 2012). "Hungary: New Film Revisits 1956 Water-Polo Showdown". Radio Free Europe/Radio Liberty. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2019.
- ^ "Hostel (2006) – Box Office Mojo". www.boxofficemojo.com. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ "The Protector Blu-ray (ต้มยำกุ้ง / Tom yum goong)". blu-ray.com. 31 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2022.
- ^ Kermode, Mark (1 Temmuz 2007). "Hostel: Part II". The Observer. 24 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2021.
- ^ Phillips, Michael (6 Ekim 2015). "'Hell Ride' revs its engine for 83 minutes in a cul-de-sac". Chicago Tribune. 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021.
- ^ Scott Lewinski, John (18 Şubat 2010). "Quentin Tarantino saves L.A. theater". The Hollywood Reporter. 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2011.
- ^ Yamato, Jen (7 Eylül 2014). "Quentin Tarantino's New Beverly Promises Double Features, Vintage Trailers, Tarantino Films & NO Digital. Ever". Deadline Hollywood. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2014.
- ^ "Quentin Tarantino Buys Vista Theatre". The Hollywood Reporter. 5 Temmuz 2021. 16 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2021.
- ^ "Tomatometer Approved". newbev.com. 24 Haziran 2020. 28 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2021.
- ^ "Quentin Tarantino Movie Reviews & Previews". Rotten Tomatoes (İngilizce). 22 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2022.
- ^ "Tarantino's Reviews". thenewbev.com. 3 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2023.
- ^ Morris, Brogan (21 Nisan 2015). "10 Bizarre Favourite Films Of Great Directors". WhatCulture.com (İngilizce). 29 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022.
- ^ "QT6 – Harry survives his 6th Quentin Tarantino Horror Marathon – this one – 80's Horror!!!". Aint It Cool News (İngilizce). 12 Eylül 2005. 29 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022.
- ^ Morris, Brogan (7 Haziran 2021). "Hear me out: why Ishtar isn't a bad movie". The Guardian (İngilizce). 29 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022.
- ^ Brueggemann, Tom (17 Mayıs 2020). "'Ishtar': How Hollywood Decided That One Box-Office Flop Spoke for All Female Directors". IndieWire (İngilizce). 5 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022.
- ^ "The Greatest Films Poll – 2012 – Quentin Tarantino". British Film Institute. 25 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2014.
- ^ Studio 360 (6 Şubat 2020). "Quentin Tarantino: Once upon a time… in cinema". The World (PRX). 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2020.
- ^ "BAFTA – Quentin Tarantino: A Life in Pictures". YouTube. 27 Ocak 2010. 11 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2013.
- ^ MacFarquhar, Larissa (13 Ekim 2003). "The Movie Lover". The New Yorker. 1 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi1 Eylül 2022.
- ^ Ebert, Roger (13 Mayıs 1983). "Breathless (1983)". rogerebert.com (İngilizce). 1 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2022.
- ^ a b Fitzmaurice, Larry (28 Ağustos 2015). "Quentin Tarantino: The Complete Syllabus of His Influences and References". Vulture.com (İngilizce). 3 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2022.
- ^ Cotter, Padraig (24 Mayıs 2022). "How Tarantino's Favorite John Wayne Western Influenced His Career". ScreenRant. 28 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2022.
- ^ Curtis, Jamie Lee; Keach, Stacy; McLean, Greg; and Quentin Tarantino (2008). Not Quite Hollywood: The Wild, Untold Story of Ozploitation! (Documentary). City Films Worldwide.
- ^ Tejero, Constantino (12 Ağustos 2007). "Tarantino raves over Pinoy B-movies". Philippine Daily Inquirer. 11 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Quentin Tarantino: I'm a big fan of RP movies". philstar.com. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ Alexander, Bryan (3 Ocak 2013). "Tarantino grilled on NPR about movie violence". USA Today. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ "The Problem with Aesthetic Violence". Work in Progress. 31 Ocak 2013. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ "Johann Hari: The tragedy of Tarantino: he has proved his critics right". The Independent. 26 Ağustos 2009. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ Walters, Ben (2 Aralık 2009). "Debating Inglourious Basterds". Film Quarterly. 63 (2): 19-22. doi:10.1525/FQ.2009.63.2.19. ISSN 1533-8630. 5 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Foster, Alistair; Black, Ed (12 Ocak 2010). "Quentin Tarantino: Violence is what makes movies good". Evening Standard. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ Kron 4 (18 Eylül 2021). "Because its so much fun, Jan!". youtube.com. 25 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2024.
Because it's so much fun, Jan!
- ^ Roeder, Oliver (9 Aralık 2015). "A Complete Catalog Of Every Time Someone Cursed Or Bled Out In A Quentin Tarantino Movie". FiveThirtyEight. 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2022.
- ^ Pallant, C. (2007). "Tarantino the Cartoonist" (PDF). Animation. 2 (2): 171-186. doi:10.1177/1746847707074699. ISSN 1746-8477. 22 Eylül 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi20 Nisan 2018.
- ^ "Non-linear Narrative". 22 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2019.
- ^ Cannistraci, Edwin (7 Nisan 2016). "What Is Nonlinear Storytelling?". Final Draft. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019.
- ^ "Quentin Tarantino on original non-linear narrative structure – commentary". YouTube. 29 Ağustos 2012. 11 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019.
- ^ Berg, Charles Ramírez (2006). "A Taxonomy of Alternative Plots in Recent Films: Classifying the "Tarantino Effect"". Film Criticism. 31 (1/2): 5-61. ISSN 0163-5069. JSTOR 44019213.
- ^ Tarantino, Quentin (1993). "Steve Buscemi by Quentin Tarantino". BOMB. 42 (Winter). 13 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi20 Eylül 2011.
- ^ There is a sense of humor in all of my movies 2009-10-12 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. gomolo.in (October 1, 2009)
- ^ Asi, Husam Sam (3 Ocak 2013). "Quentin Tarantino: My Films are Spaghetti Westerns". UKScreen. 30 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2013.
- ^ Sherlock, Ben (16 Kasım 2019). "10 Unforgettable Conversations From Quentin Tarantino Movies, Ranked". ScreenRant. 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2022.
- ^ Dhruv Bose, Swapnil (15 Aralık 2020). "The film that inspired Quentin Tarantino's 'Pulp Fiction' dance". faroutmagazine.co.uk. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2022.
- ^ Bose, Swapnil Dhruv (2021). "Exploring Quentin Tarantino's Cinematic Universe: Explaining how all his films are connected". Far Out. 12 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2023.
- ^ Bertelsen, E. (1999). ""Serious Gourmet Shit": Quentin Tarantino's Pulp Fiction". Journal of Literary Studies. 15 (1–2): 8-32. doi:10.1080/02564719908530214.
- ^ "The Quentin Tarantino Archives". Tarantino.info. 4 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2013.
- ^ "A Look At The Music In Tarantino Films". Learn Piano | Joytunes Blog. 9 Ocak 2016. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019.
- ^ Formo, Brian (29 Ocak 2019). "Quentin Tarantino's Eight Best Uses of Scores from Other Movies". Collider. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019.
- ^ "The Music in Quentin Tarantino's Films: Hear a 5-Hour, 100-Song Playlist". Open Culture. 9 Mart 2017. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019.
- ^ "Five of the best songs in Tarantino movies – Time Out Music". Time Out London. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019.
- ^ Kilday, Gregg; Powers, Lindsay (10 Ocak 2011). "Quentin Tarantino to Receive First-Ever Critics' Choice Music+Film Award". The Hollywood Reporter. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019.
- ^ Warner, Kara. "Quentin Tarantino Honored At Critics' Choice Movie Awards". MTV News. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019.
- ^ Tyler, Adrienne (8 Eylül 2019). "What's Up With Quentin Tarantino & Feet?". ScreenRant. 27 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2022.
- ^ Phipps, John (3 Eylül 2021). "Quentin Tarantino: 'There's a lot of feet in a lot of good directors' movies'". British GQ. 27 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2022.
- ^ "Quentin Tarantino Interview – The Talks". 28 Ekim 2013. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.
- ^ Smith, Neil (19 Kasım 2012). "Tarantino XX: 8-Film Collection Review". TotalFilm.com. 21 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2015.
- ^ McGrath, Charles (19 Aralık 2012). "Quentin's World". New York Times. 1 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2017.
- ^ "Samuel L. Jackson Can't Wait For The 5 Hour Cut Of 'Django Unchained'; Dreams Of Nick Fury Cameo In 'Breaking Bad' Quashed". IndieWire. 2 Ocak 2014. 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2015.
- ^ a b "Quentin Tarantino". Film4. 4 Şubat 2013. 19 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2015.
- ^ Kennedy, Lisa (23 Nisan 2010). "Special chemistry between directors and actors has produced some of Hollywood's best movies". The Denver Post. 22 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2014.
- ^ "Django Unchained Mystery Woman: Zoë Bell Spills on Her Cameo and the Sneaky Secret Under Her Mask". E! Online UK. 25 Ocak 2013. 11 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2015.
- ^ Rao, Sonia (1 Mart 2018). "Here's everything we know about Quentin Tarantino's Sharon Tate movie". The Washington Post. 24 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2019.
- ^ "'Django' to the Extreme: How Panic Attacks and DiCaprio's Real Blood Made a Slavery Epic Better". The Hollywood Reporter. 20 Aralık 2012. 9 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2019.
- ^ Denby, David (17 Ağustos 2009). "Americans in Paris". The New Yorker. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi4 Eylül 2022.
- ^ Lim, Dennis (13 Ağustos 2009). "'Inglourious' Actor Tastes the Glory". The New York Times. 4 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
- ^ "Tarantino editor Sally Menke dies in LA heat wave". BBC News. 29 Eylül 2010. 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2018.
- ^ "Sally Menke: the quiet heroine of the Quentin Tarantino success story". The Guardian. 29 Eylül 2010. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2014.
- ^ a b Shaffer, Claire (17 Kasım 2020). "Quentin Tarantino Lands Book Deal, Including "Once Upon a Time in...Hollywood" Novelization". Rolling Stone. 19 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi23 Kasım 2020.
- ^ Garner, Dwight (28 Haziran 2021). "Quentin Tarantino Turns His Most Recent Movie Into a Pulpy Page-Turner". The New York Times. 28 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2021.
- ^ Bradshaw, Peter (28 Haziran 2021). "Once Upon a Time in Hollywood review – Tarantino's debut novel shines". The Guardian. 28 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2021.
- ^ Zilko, Christian (29 Mayıs 2022). "Quentin Tarantino Announces Film History Book 'Cinema Speculation' Coming This Fall". IndieWire. 3 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2022.
- ^ "Quentin Tarantino Talks About Nearly Casting Mickey Rourke As The 'Death Proof' Lead & Making Stage Play Versions Of His Films". theplaylist.net. 30 Haziran 2021. 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2021.
- ^ Spangler, Todd (2 Haziran 2022). "Quentin Tarantino, Roger Avary Set to Launch 'The Video Archives Podcast'". Variety. 3 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2022.
- ^ Adrienne Tyler (11 Haziran 2021). "Why Quentin Tarantino Only Wants To Make 10 Movies (Will He Really Stop?)". Screen Rant (İngilizce). 16 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2021.
- ^ Sharf, Zack (24 Temmuz 2019). "Quentin Tarantino Ends the 'Kill Bill' Debate Once and For All: It's Not Two Movies". IndieWire (İngilizce). 2 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2022.
- ^ "The 10th Annual Sony Ericsson Empire Awards". Empire. 22 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Quentin Tarantino to receive Lifetime Achievement Award from Cinemanila". PEP.ph. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ Tartaglione, Nancy (28 Aralık 2012). "Quentin Tarantino To Receive Lifetime Achievement Award From Rome Film Fest". Deadline. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ "Cesars for Polanski and Tarantino". 26 Şubat 2011. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019.
- ^ Ashton, Will (3 Eylül 2020). "Reservoir Dogs: 10 Behind-The-Scenes Facts About The Quentin Tarantino Cult Classic". CinemaBlend (İngilizce). 14 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2022.
- ^ Corliss, Richard (18 Nisan 2005). "Quentin Tarantino – The 2005 Time 100". Time. 20 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Top 100 living geniuses". The Daily Telegraph. Londra. 30 Ekim 2007. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2024.
- ^ Ryzik, Melena (4 Aralık 2012). "Tarantino Unveils 'Django,' the Shortest Long Western". The New York Times. 13 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2013.
- ^ a b Shone, Tom (8 Ekim 2017). "The Glorious Bullshit of "Reservoir Dogs," Twenty-Five Years Later". The New Yorker (İngilizce). ISSN 0028-792X. 8 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi8 Mart 2024.
- ^ "Quentin Tarantino is most-studied director in the UK". Digital Spy. 6 Kasım 2013. 8 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2013.
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Çeker, Alper (1996), Kan Kardeşi Tarantino, İstanbul: Stüdyo İmge
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
- 1963 doğumlular
- Quentin Tarantino
- Amerikalı film yapımcıları
- Amerikalı erkek dizi oyuncuları
- Amerikalı film yönetmenleri
- Amerikalı erkek sinema oyuncuları
- Çeroki asıllı Amerikalılar
- İrlanda asıllı Amerikalılar
- İtalyan asıllı Amerikalılar
- En İyi Özgün Senaryo Akademi Ödülü sahipleri
- Edgar Ödülü sahipleri
- Yaşayan insanlar
- En İyi Yönetmen Los Angeles Sinema Eleştirmenleri Derneği Ödülü sahipleri
- En İyi Senaryo Saturn Ödülü sahipleri
- En İyi Yönetmen National Board of Review Ödülü sahipleri
- En İyi Senaryo Altın Küre sahipleri
- 21. yüzyılda Amerikalı erkek oyuncular
- 21. yüzyıl Amerikalı yazarları
- BAFTA En İyi Özgün Senaryo Ödülü sahipleri
- Kaliforniya doğumlu senaristler
- New York Film Eleştirmenleri Birliği En İyi Yönetmen Ödülü sahipleri
- En İyi Yönetmen Chicago Sinema Eleştirmenleri Derneği Ödülü sahipleri
- New York Film Eleştirmenleri Birliği En İyi Senaryo Ödülü sahipleri
- BAFTA Los Angeles Britanya Ödülleri sahipleri
- Boston Film Eleştirmenleri Derneği En İyi Yönetmen Ödülü sahipleri
- En İyi Yönetmen Bağımsız Ruh Ödülü sahipleri
- En İyi Senaryo Bağımsız Ruh Ödülü sahipleri
- En İyi Özgün Senaryo San Francisco Körfez Bölgesi Sinema Eleştirmenleri Birliği Ödülü sahipleri
- César Onur Ödülü sahipleri
- Edgar Allan Poe En İyi Senaryo Ödülü sahipleri
- En İyi Özgün Senaryo National Board of Review Ödülü sahipleri
- Légion d'honneur sahipleri
- En İyi Sinema Filmi Altın Küre Ödülü - Müzikal veya Komedi (Yapımcı) sahipleri
- Altın Küre ödüllü yapımcılar
- Çevrimiçi Sinema Eleştirmenleri Topluluğu En İyi Özgün Senaryo Ödülü sahipleri
- Boston Film Eleştirmenleri Derneği En İyi Senaryo Ödülü sahipleri
- En İyi Senaryo Chicago Sinema Eleştirmenleri Derneği Ödülü sahipleri
- Dallas-Fort Worth Film Eleştirmenleri Birliği En İyi Senaryo Ödülü sahipleri
- Dallas-Fort Worth Film Eleştirmenleri Birliği En İyi Yönetmen Ödülü sahipleri
- En İyi Uluslararası Yönetmen AACTA Ödülü sahipleri
- En İyi Yönetmen National Society of Film Critics Ödülü sahipleri
- 20. yüzyılda Amerikalı erkek oyuncular
- 20. yüzyıl Amerikalı erkek yazarları
- 20. yüzyıl Amerikalı senaristleri
- 21. yüzyıl Amerikalı erkek yazarları
- 21. yüzyıl Amerikalı senaristleri
- Amerikalı ateistler
- İsrail'deki Amerikalı gurbetçiler
- Amerikalı erkek senaristler
- İtalyan asıllı Amerikalı yazarlar
- Ordre des Arts et des Lettres komutanları
- Amerikan Bilim ve Sanat Akademisi üyeleri
- Kaliforniya doğumlu film yönetmenleri
- Tennessee doğumlu erkek oyuncular
- Western film yönetmenleri
- Western yazarları
- 21. yüzyıl Amerikalı iş insanları