Tahâret
| Makale serilerinden |
Tahâret (Arapça: طهارة), fıkhi bir İslam terimidir. Abdest, boy abdesti ve teyemmüm gibi bazı şer'i eylemlerin sonucunda elde edilir. Ayrıca Şii fıkhında “mutahhirat” (temizleyiciler) olarak adlandırılan ve necis şeylerin giderilmesini sağlayan yöntemler için de kullanılır. Necasetten taharet, namaz gibi bazı ibadetlerin geçerlilik şartlarından biridir.
Kur'an ve Hadislerde Taharet
[değiştir | kaynağı değiştir]"Tuhr" (طهر) kelimesi ve türevleri Kur'an'da 31 defa geçmektedir. Kur'an'da, mescidin insan ruhunun temizlenmesi için bir mekân olduğu ve Allah'ın temizlenenleri sevdiği belirtilir: “Orada temizlenmeyi seven adamlar vardır. Allah da tertemiz olanları sever.”[Kur'an 9:108]
Fıkıhta Taharet
[değiştir | kaynağı değiştir]Fıkıhta taharet, "hadesten taharet" olarak da bilinir ve manevi bir temizlik türüdür. Bu temizlik; abdest, gusül veya teyemmüm ile elde edilir ve Allah'a yakınlaşma niyetiyle yapılmalıdır.[1] Namaz ve tavaf gibi bazı ibadetlerin geçerliliği bu taharete bağlıdır. Ayrıca Kur'an okumak, Kur'an'ı taşımak, dua etmek, cenaze namazı kılmak, kabir ziyareti yapmak, camiye gitmek ve uyumak gibi durumlarda taharetli olmak müstehap (sevilen, tavsiye edilen) kabul edilir. Taharetli olmadan Kur'an'a ve peygamber ile Ehl-i Beyt isimlerine dokunmak haramdır. Bu taharet durumu; uyumak, bayılmak, gaz çıkarmak, idrar, dışkı, cünüplük, hayız, istihaze, nifas kanı ve soğumuş ölü bedenine dokunmak gibi durumlarla ortadan kalkar.
Ahlak ve irfan alimleri, manevi yoldaki bir kimse (salik) için dış temizliğin önemini vurgular. Onlara göre zikir ve duaların etkili olmasının şartlarından biri, kişinin taharetli olmasıdır.[2] Hatta zikrin yapıldığı yerin temizliğinin bile gerekli olduğunu belirtirler.[3]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]| İslam ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |