Arthur B. McDonald
Arthur Bruce McDonald | |
|---|---|
 Arthur B. McDonald 2015 yılı Kasım ayı Stockholm'de | |
| Doğum | 29 Ağustos 1943 Sydney, Yeni İskoçya, Kanada |
| Milliyet |  Kanadalı |
| Eğitim | Dalhousie Üniversitesi Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü |
| Ödüller | Benjamin Franklin Madalyası (2007) Henry Marshall Tory Madalyası (2011) Nobel Fizik Ödülü (2015) Temel Fizikte Çığır Açan Ödül (2016) |
| Kariyeri | |
| Dalı | Astrofizik |
| Çalıştığı kurumlar | Princeton Üniversitesi Queen's Üniversitesi |
| Tez | Excitation energies and decay properties of T = 3/2 states in 17O, 17F and 21Na. (1970) |
| Doktora danışmanı | William Fowler |
Arthur Bruce McDonald (d. 29 Ağustos 1943), Kanadalı astrofizikçi. McDonald Sudbury Nötrino Gözlemevi Enstitüsü direktörü ve Kingston, Ontario'da bulunan Queen Üniversitesi'nde parçacık astrofiziği dalında Gordon ve Patricia Gray Kürsüsü başkanıdır. Japon fizikçi Takaaki Kajita ile ortaklaşa 2015 Nobel Fizik Ödülü'ne layık görülmüştür.[kaynak belirtilmeli]
Biyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]McDonald 29 Ağustos 1943 yılında Sydney, Nova Scotia' da doğdu. 1956 yılında Dalhouse Üniversitesi'nin fizik bölümünden mezun oldu. 1969 yılında Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü’nde doktorasını tamamladı.
McDonald Ottawa’nın kuzeybatısındaki Chalk River Nükleer Laboratuvar’ında 1970'ten 1982’ye kadar araştırma görevlisi olarak çalıştı. 1982-1989 yılları arasında Princeton Üniversitesi’nde profesörlük yaptı. Buradan ayrılıp Queen’s Üniversitesinde Perimeter Institute for Theoretical Physics bölümünde yönetim kurulu üyesi oldu ve günümüzde de çalışmaya devam etmektedir.
Araştırmaları
[değiştir | kaynağı değiştir]Fizikçiler nötrinoların kütlesinin olup olmadığını bir süredir araştırmaktadırlar. 1960’ların sonlarında yapılan deneylerde nötrinoların kütlesinin olabileceğinin fikrine vardılar. Güneşin teorik modeli nötrinoların şaşırtıcı sayılarda olması gerektiğini gösteriyordu. Dünya üzerindeki nötrino detektörleri beklenilen sayının altında ölçümler yapıyordu. Çünkü nötronlar üç şekilde geliyordu (electron, müon ve tau nötrinolar),ve solar nötrino detektörleri sadece elektron nötrinolarına karşı hassastı. Yıllarca tercih edilen açıklama, “kayıp” nötrinoların detektörlerin algılamayacağı çeşitlere dönüştüğü ya da titreştiği kanısı üzerineydi.Eğer bir nötrino titreşiyor ise kuantum mekaniği kurallarına göre kütleye sahip olmaları gerekiyordu.
Ağustos 2001 yılında, Mcdonald liderliğinde Sudbury nötrino Gözlemevi ile yapılan çalışmada Güneş'ten gelen nötrinoların titreşerek müon ve tau nörünolara dönüştüğünü gözlemlediler. SNG bu raporu 13 Ağustos 2001 yılında yayınladı. Rapor çok önemli bir sonuç olarak görüldü.2007 yılında Benjamin Franklin madalyasının alıcı oldu.2015 yılında nötrinoların titreştiği keşfi ve kütleleri olduğunun gösterimi ile Nobel fizik ödülünü kazandı.[kaynak belirtilmeli]
