Otho
| Otho | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Augustus | |||||
 | |||||
| 7. Roma imparatoru | |||||
| Hüküm süresi | 15 Ocak 69 – 16 Nisan 69 | ||||
| Önce gelen | Galba | ||||
| Sonra gelen | Vitellius | ||||
| Doğum | 25 Nisan 32 Ferentium | ||||
| Ölüm | 16 Nisan 69 Brixellum (günümüzde Brescello, İtalya) | ||||
| Eş(ler)i | Poppea Sabina | ||||
| |||||
| Babası | Lucius Otho | ||||
| Annesi | Terentia Albia | ||||
Marcus Salvius Otho (25 Nisan 32 – 16 Nisan 69). 15 Ocak - 16 Nisan 69 arası Roma imparatoru ve Dört İmparator Yılı'nın ikinci imparatoru.
Kökeni ve gençliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Otho, eski ve soylu bir Etrüsk kökenli aileden gelmekteydi. Ailesi Etruria bölgesinden olup, Ferentium'da (günümüzde Ferento, Viterbo yakınlarında) yerleşikti.[1]
Babası Lucius Salvius Otho, Augustus ve Tiberius dönemlerinde senatörlük, praetorluk ve konsüllük görevlerinde bulunmuş; Roma ordusu ve eyalet yönetiminde etkili olmuş bir devlet adamıydı.[1]
Annesi Albia Terentia, Roma'nın tanınmış ailelerinden birine mensuptu. Bazı antik yazarlar, Otho'nun genç yaşta Livia Drusilla'nın – yani İmparator Augustus'un eşi ve Tiberius'un annesinin – çevresinde yetiştiğini aktarır.[2]
Otho, Roma'da iyi bir eğitim almış, genç yaşta sosyal çevresiyle dikkat çekmiştir. Praetor (yargıç) unvanına kadar yükselmiş, ancak bu görevden sonra siyasî kariyerinde ilerleme sağlayamamıştır.[3]
O dönemde Roma'nın aristokrat gençleri arasında saygın bir yere sahipti. Suetonius, Otho'nun gençliğinde “zarif giyim tarzı ve ölçülü davranışlarıyla” tanındığını, ancak zamanla lüks ve zevke düşkün bir karakter kazandığını yazar.[4]
Nero dönemi ve Lusitania valiliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Geleceğin imparatoru Otho, ilk olarak Nero’nun çevresindeki genç aristokratlardan biri olarak öne çıktı.[5][6] 58 yılında bu yakınlık, Nero’nun ilgisini çeken Poppaea Sabina adlı kadın yüzünden sona erdi. Otho, eşi Poppaea’yı imparatorla tanıştırdı; kısa sürede Poppaea, Nero’nun metresi oldu ve ardından Otho’dan boşanarak saraya taşındı. Nero, Otho’yu rakip olarak görmeye başladığından, onu uzak bir eyalet olan Lusitania’ya vali olarak atadı (MS 58).
Otho, Lusitania’da yaklaşık on yıl boyunca görev yaptı. Tacitus, onun yönetimini "alışılmadık derecede ılımlı ve adil" olarak tanımlar.[6] MS 68'de komşu eyalet Hispania Tarraconensis’in valisi Galba, Nero’ya karşı isyan başlattığında Otho da ona destek vermek üzere Roma’ya gitti. Bu destek, Otho’nun hem Nero’ya duyduğu öfke hem de kişisel hırsının bir sonucuydu. Galba’nın yaşlı ve çocuksuz oluşu, Otho’yu onun halefi olma konusunda umutlandırmıştı.[3]
Astrologların öngörüleriyle cesaretlenen Otho, Galba’nın yakın çevresinden Titus Vinius ile gizli bir anlaşma yaparak kızını kendisine vermesini teklif etti. Ancak Ocak 69’da Galba, halefi olarak Lucius Calpurnius Piso Licinianus’u evlat edinince Otho’nun umutları suya düştü.[7]
İmparator oluşu
[değiştir | kaynağı değiştir]
Mali sıkıntı içinde olmasına rağmen, Otho eski lüks alışkanlıklarını sürdürüyordu. Buna rağmen, Praetorian muhafızların desteğini kazanmak için yeterli parayı bulmayı başardı. 15 Ocak 69 sabahı, Piso’nun evlatlık edinilmesinden yalnızca beş gün sonra, Otho imparatora saygılarını sunmak üzere törene katıldı. Kısa süre sonra, önceden planladığı darbe için Praetorian kampına geçti ve burada askerler tarafından “İmparator” olarak selamlandı.[8] Roma Forumu'na döndüğünde, kalabalık arasında karışıklık baş göstermişti. Galba, yeni evlatlığı Piso ile birlikte Praetorianlar tarafından öldürüldü.[9] Otho aynı gün Senato tarafından resmen imparator ilan edildi ve kendisine Augustus, tribunicia potestas (yasal otorite) ve principatus unvanları verildi.
Otho'nun iktidara gelişinde, Galba'nın hem halkın hem ordunun beklentilerini karşılayamaması etkili olmuştu. Halk, hâlâ Nero'nun cömertliğini özlemle anarken, Praetorian muhafızlar da vadedilen altınları alamadıkları için Galba'ya öfkeliydi.[10] Otho'nun ilk icraatları, Nero dönemine ait bazı ayrıcalıkları geri getirerek hem halkın hem de askerlerin sempatisini kazanmaya yönelikti.
Zayıflama, Vitellius ile savaşı ve ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Otho, imparator olduktan sonra halk arasında hâlâ güçlü biçimde yaşayan Nero nostaljisini ustalıkla kullandı. Nero'nun adını ve Cognomen unvanını halkın tezahüratları arasında benimsedi. Bazı çağdaşları onun zarif görünümünü kadınsı bulsalar da, halk eski gözdelerinin anısını onda görür gibiydi.[11] Nero'nun birçok düzenlemesini yeniden yürürlüğe koydu: heykelleri yeniden dikildi, saray hizmetkârları görevlerine döndü ve Altın Ev (Domus Aurea)’yı tamamlamayı planladığını açıkladı. Buna karşın Galba döneminden kalan devlet adamlarına karşı ılımlı davranarak Marius Celsus’u affetti.[3] Bu sırada Vitellius, Aşağı Germanya’da konuşlu lejyonların desteğiyle kendi imparatorluğunu ilan etti.[12] Otho’nun paylaşma teklifini reddeden Vitellius, ordularını İtalya’ya sürdü. Otho, Dalmaçya, Pannonia ve Moesia lejyonlarının desteğini alarak savaşa hazırlandı; donanması sayesinde de denizlerde üstünlük sağladı.[13]
14 Mart 69’da kuzeye yürüyen Otho, Placentia’yı Vitellius’un generali Aulus Caecina Alienus’a karşı başarıyla savundu; ancak kısa süre sonra Fabius Valens’in gelişiyle durum değişti. Bedriacum Muharebesi olarak bilinen çatışmada Otho’nun deneyimli subayları beklemeyi önerse de, kardeşi Titianus ve Praetorian komutanı Proculus’un aceleciliğiyle savaş kararı alındı.[14] Otho, Brixellum’da bir yedek kuvvet bırakarak ordusunu Cremona yakınlarına sürdü. Şiddetli çatışmalar sonunda birlikleri geri çekilmek zorunda kaldı. Bedriacum’daki yenilginin ardından, ordusunun büyük kısmı hâlâ sağlam olmasına rağmen, Otho daha fazla iç savaş istemediğini söyledi.[15] Tacitus’a göre Otho son sözlerinde şöyle demiştir:[16]
"Herkesin bir kişi için ölmesi, bir kişinin herkes için ölmesinden daha uzun sürer."
Otho, 16 Nisan 69 sabahı, Brixellum’da yastığının altına gizlediği hançerle kalbini delerek yaşamına son verdi.[17]
Cenazesi askerlerince yakıldı, külleri ailesine gönderildi. Mezar taşında yalnızca şu ifade yer aldı: Diis Manibus Marci Othonis (“Tanrılara adanmış Marcus Otho’nun anısına”).[18] Öldüğünde 37 yaşındaydı ve saltanatı yalnızca 95 gün sürmüştü. Bu nedenle Otho sikkeleri bugün oldukça nadir kabul edilir.[19]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Suetonius, The Lives of the Twelve Caesars – Otho, çev. J.C. Rolfe, Loeb Classical Library, 1914.
- ^ Tacitus, Histories, Kitap I, Bölüm 13.
- ^ a b c Grant, Michael (1997). The Twelve Caesars. Phoenix Press.
- ^ Suetonius, Otho, Bölüm 3.
- ^ Suetonius, The Lives of the Twelve Caesars – Otho, Bölüm 3–4.
- ^ a b Tacitus, Histories, I.13.
- ^ Tacitus, Histories, I.21–23.
- ^ Suetonius, Otho, Bölüm 7–8.
- ^ Tacitus, Histories, I.41–43.
- ^ Tacitus, Histories, I.46–47.
- ^ Suetonius, The Lives of the Twelve Caesars – Otho, Bölüm 7–8.
- ^ Tacitus, Histories, II.6–8.
- ^ "Otho." Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica Inc.
- ^ Tacitus, Histories, II.28–43.
- ^ Donahue, John. “Otho.” De Imperatoribus Romanis, 2001.
- ^ Cassius Dio, Roman History, LXIV.13.
- ^ Suetonius, Otho, Bölüm 11–12.
- ^ Tacitus, Histories, II.49–50.
- ^ Shotter, D.C.A. (1996). “The Coinage of Otho.” The Numismatic Chronicle, Vol.156.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
- Life of Otho10 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Suetonius; İngilizce çeviri ve Latince orijinali)
- Life of Otho1 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Plutarch; İngilizce çeviri)
- Cassius Dio, Book 6429 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Tacitus, Histories (esp. 1.1225 Mayıs 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 1.2125 Mayıs 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.–9018 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
- John Donahue Biyografisi De Imperatoribus Romanis24 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Otho12 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Mahlon H. Smith'e ait tarihi kaynak kitabı maddesi
| Siyasi görevi | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Galba |
 Roma imparatoru 69 |
Sonra gelen: Vitellius |
