I. Anastasius

Tam adı
	Flavius Anastasios

Anastasios
Anastasios
Bizans İmparatoru
Hüküm süresi	11 Nisan 491 - 9 Temmuz 518
Önce gelen	Zeno
Sonra gelen	I. Justinus
Doğum	430; Dyrrhachium
Ölüm	9 Temmuz 518; Konstantinopolis
Defin	Havariyyun Kilisesi
Eş(ler)i	Ariadne
Tam adı
Tam adı
	Flavius Anastasios
Hanedan	Leo Hanedanı

I. Anastasios (Latince: Flavius Anastasius)(Yunanca: Φλάβιος Ἀναστάσιος) (d. 430 veya 431? - ö. 9 Temmuz 518), 491'den itibaren ölümüne kadar hüküm sürmüş Bizans İmparatorluğu imparatorudur. 430/431 yıllarında 'Dyrrhachium'da (şimdiki Dıraç) doğmuş; 11 Nisan 491'de bir saray memuru iken imparatorluğa geçirilmiş ve 518'de Konstantinopolis (İstanbul)’te ölmüştür. Hayatta iken lakabı Dikoros (Yunanca: Δίκορος, "İki gözbebekli") olmuştur; çünkü Anastasios'un bir gözü mavi diğeri kara idi.^[1]

İmparatorluğun para sistemini yetkinleştirmiş, hazineyi genişletmiş, iç ve dış işlerde yetenekli bir yönetici olarak ün yapmıştır. Bununla birlikte uyguladığı Monofizit din politikası zaman zaman ayaklanmalara neden olmuştur.

Ailesi

Babası Pompeius (d. yak. 410) adında Dyrrachium (şimdiki Dıraç)da yaşayan bir yüksek soylu idi. Annesi Roma İmparatorluğu'nun imparatordan sonra gelen en büyük unvanı olan Roma Sezarı ve 352, 353 ve 354'te Roma Konsulu rütbesini taşıyan Constantius Gallus'un kızı idi; büyük-büyükbabası Roma İmparatoru Konstantius Chlorus idi ve kardeşi Falvius Paulus da 496'da Roma Konsülü unvanı taşımıştır.

Tahta çıkışı

Anastasios Konstantinopolis'e gelip imparatorluk sarayında memurluk yaparak yükselmiş; maliye bakanlığında yöneticilik, İmparator Zeno'nun kişisel koruyuculuğu gibi görevler de bulunmuş ve 491'de 61 yaşında imparatorluk sarayında en yüksek ve 30 kişiye sınırlı imparatorun şahsi danışmanları ve korumaları şeklinde bir mevki olan silentiarius olarak görev başındaydı ve Konstantinopolis'te Senato üyesiydi. Çok yetenekli ve yüksek karakterli bir görevli olarak bilinmekteydi.

Dinsel konularda çok büyük ilgisi olduğu ve sonradan gittikçe koyu Monofizit dinsel inançlara yöneldiği bilinmektedir. Yaklaşık 488'de Antioch (Antakya) Patriği Peter Fullo öldüğü zaman bu patrikliğe seçilmeye aday gösterilmiş ama seçilmemişti. Bu nedenle 489-491 arasında Konstantinopolis Patriği Effimios ile bir çatışmaya girdi. Bazı tarihçiler İmparator Zeno tarafından Mısır'a sürgüne gönderildiğini bildirirler. Fakat modern tarihçiler bu sürgün konusunun hata olduğunu ancak Monofizitler arasında önemli rol oynayan bir Mısır Başpiskoposunu ziyaret giderken bir gemi kazasına maruz kaldığını bildirirler.

İmparator Zeno 491'de öldüğünde hayatta çocuğu bulunmuyordu. Halk Romalı olmayan, yani İsauryalı ve ortodoks Hristiyanlıktan ayrılmış bir kişiyi imparator istemiyorlardı. Bu o zaman fiilen devlet işlerini idare eden Zeno'nun kardeşi Longinus'u adaylıktan elimine etmekteydi. Zeno'un dul karısı Ariadne, Anatatasios'u 61 yaşında imparator seçti. 11 Nisan 491'de Anastasios imparator olarak Patrik Effimios tarafından taç giydirilmeden önce Ortodoks inancına uyacağına dair bir belge imzaladı. İmparatorluk unvanının meşruluğunu 20 Mayıs'ta Ariadne ile evlenerek pekiştirdi.

Saltanatı

Anastasius'un hükümdarlığında Doğu Roma İmparatorluğu, gaspçı Longinus'a karşı İsaurya Savaşı'na ve Sasani İmparatorluğu'na karşı Anastasya Savaşı'na girmiştir.^[2]^[3] Anastasius yönetime geçtiğinde memurlukların satışı ve muhbirlerin ödüllendirilmesi uygulamalarını kaldırıp vergi sistemini düzeltti.

Anastasius ikna olmuş bir Miafizit'ti, ancak kilise politikası ılımlıydı. Zeno'nun Henotikon ilkesini ve kilisenin barışını korumaya çalıştı.^[4] Yine de, belki de Perslere karşı askeri başarısından cesaret alan Anastasius, 512'de Kalkedon Metropolitini görevden aldı ve yerine bir Monofizit atadı. Bu, Konstantinopolis Patriği ile yaptığı anlaşmayı ihlal etti ve Kalkedon'da isyanları hızlandırdı.^[5] Ertesi yıl, General Flavius Vitalianus bir isyan başlattı, imparatorluk ordusunu hızla yendi ve Konstantinopolis'e yürüdü.^[5] Ordu yaklaşırken, Anastasius, Flavius Vitalianus'a Trakya Ordusu Komutanı ünvanını verdi ve Papa ile Akakios bölünmesi olası bir sonu hakkında iletişim kurmaya başladı.^[5] İki yıl sonra, General Marinus, Flavius Vitalianus'a saldırdı ve onu ve birliklerini Trakya'nın kuzey kesimine zorladı. Çatışmanın sona ermesinden sonra Anastasius, 518'deki ölümüne kadar imparatorluğun tartışmasız kontrolü altına aldı.^[6]

Bağışları

Tahta bulunduğu sürede Mardin'de bulunan Mor Gabriel Manastırı'na bağış yapmıştır.

Ayrıca bakınız

Anastasios Suru

Kaynakça

Özel

^ Buna tıp ismi olarak "heterochromia" adı verilmektedir. Bakın [1] 24 Ağustos 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Florida International Üniversitesi tarafından hazırlanan "An Online Encyclopedia of Roman Emperors (Roma İmparatorları Online Ansiklopedisi)" (İngilizce) (erişme tarihi 24.06.2009)
^ Ostrogorsky 1957, s. 60.
^ Zacharias of Mytilene, Syriac Chronicle, Book VII, Chapter VI
^ Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Anastasius I". Encyclopædia Britannica. 1 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 919.
^ ^a ^b ^c Treadgold, Warren (2001). A Concise History of Byzantium. Houndmills, Hampshire: Palgrave. ss. 57. ISBN 978-0-333-71830-8.
^ Treadgold, Warren (2001). A Concise History of Byzantium. Houndmills, Hampshire: Palgrave. ss. 56. ISBN 978-0-333-71830-8.

Genel

J. M. Hussey, (Ed.) (1985). The Cambridge Medieval History. CUP Archive. ISBN 9780521045353.
Meyendorff, John (1989). Imperial unity and Christian divisions: The Church 450-680 A.D. The Church in history. 2. Crestwood, NY: St. Vladimir's Seminary Press. ISBN 978-0-88-141056-3. 14 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2018.
Greatrex, Geoffrey; Lieu, Samuel N. C. (29 Haziran 2005). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars AD 363-628. Londra: Routledge. ISBN 9780415146876.
Arce, Ignacio; Feissel, Denis (2014). The Edict of Emperor Anastasius I (491-518 AD): An Interim Report. Amman: DAAD. OCLC 889751713.
Charanis, Peter (1935). The religious policy of Anastasius I: emperor of the later Roman Empire 491-518. Madison Wis.: University of Wisconsin—Madison. OCLC 827230820.
Norwich, John (1988). Byzantium: the Early Centuries. Londra: Penguin. ISBN 978-0-670-80251-7.
Ostrogorsky, George (1957). History of The Byzantine State. New Brunswick: Rutgers University Press. OCLC 422217218.
Settipani, Christian (1989). Les ancêtres de Charlemagne (Fransızca).
Settipani, Christian (2000). Continuité gentilice et continuité sénatoriale dans les familles sénatoriales romaines à l'époque impériale (Fransızca).
Settipani, Christian (2006). Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs. Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècle Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs (Fransızca).
Zacharias Scholasticus, Syriac Chronicle, Book VII, Chapter VI [2]

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta I. Anastasius ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
Vikikaynak'ta Anastasius I ile ilgili metin bulabilirsiniz.

Resmî unvanlar
Önce gelen: Zeno	Bizans İmparatoru 491 - 518	Sonra gelen: I. Justinus

[1] Buna tıp ismi olarak "heterochromia" adı verilmektedir. Bakın [1] 24 Ağustos 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Florida International Üniversitesi tarafından hazırlanan "An Online Encyclopedia of Roman Emperors (Roma İmparatorları Online Ansiklopedisi)" (İngilizce) (erişme tarihi 24.06.2009)

[FOOTNOTEOstrogorsky195760-2] Ostrogorsky 1957, s. 60.

[Syriac-3] Zacharias of Mytilene, Syriac Chronicle, Book VII, Chapter VI

[EB1911-4] Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Anastasius I". Encyclopædia Britannica. 1 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 919.

[:0-5] Treadgold, Warren (2001). A Concise History of Byzantium. Houndmills, Hampshire: Palgrave. ss. 57. ISBN 978-0-333-71830-8.

[:2-6] Treadgold, Warren (2001). A Concise History of Byzantium. Houndmills, Hampshire: Palgrave. ss. 56. ISBN 978-0-333-71830-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

g t d Roma ve Bizans imparatorları
Principatus MÖ 27-MS 235	Augustus Tiberius Caligula Claudius Neron Galba Otho Vitellius Vespasianus Titus Domitianus Nerva Trajan Hadrianus Antoninus Pius Marcus Aurelius ile Lucius Verus Commodus Pertinax Didius Julianus (Pescennius Niger) (Clodius Albinus) Septimius Severus Caracalla Geta Macrinus ile Diadumenianus Elagabalus Alexander Severus
Kriz 235-284	I. Maximinus I. Gordianus ile II. Gordianus Pupienus ile Balbinus III. Gordianus Philippus Decius ile Herennius Etruscus Hostilianus Trebonianus Gallus ile Volusianus Aemilianus Valerianus Gallienus ile Saloninus ve II. Valerianus II. Claudius Quintillus Aurelianus Tacitus Florianus Probus Carus Carinus ile Numerianus Galyalı imparatorlar: Postumus (Laelianus) Marius Victorinus (II. Domitianus) I. Tetricus ile II. Tetricus
Dominatus 284-395	Diocletianus Diocletianus (Doğu) ile Maximianus (Batı) Diocletianus (Doğu) ile Maximianus (Batı) ile Galerius (Doğu) ve I. Constantius (Batı) Galerius (Doğu) ile I. Constantius (Batı) ve II. Severus (Batı) ile II. Maximinus (Doğu) Galerius (Doğu) ile II. Severus (Batı) ve I. Konstantin (Batı) ile II. Maximinus (Doğu) Galerius (Doğu) ile Maxentius (Batı) ve I. Konstantin (Batı) ile II. Maximinus (Doğu) Galerius (Doğu) ile Licinius (Batı) ve I. Konstantin (Batı) ile II. Maximinus (Doğu) Maxentius Licinius (Batı) ile II. Maximinus (Doğu) ve I. Konstantin (augustus) ile Valerius Valens Licinius (Doğu) ile I. Konstantin (Batı) ve Licinius, II. Constantinus ile Crispus (Martinianus) I. Konstantin ile Crispus II. Constantinus I. Konstans Magnentius ile Decentius II. Constantius ile Vetranio Julianus Jovianus I. Valentinianus Valens Gratianus II. Valentinianus Magnus Maximus ile Flavius Victor I. Theodosius (Eugenius)
Batı Roma 395-476	Honorius III. Constantius ile II. Constans III. Constantius Ravenna'daki gaspçı olarak Joannes III. Valentinianus Petronius Maximus ile Palladius Avitus Majorianus sonrası Libius Severus sonrası Anthemius sonrası Olybrius Glycerius Julius Nepos (de jure) Romulus Augustus (gaspçı)
Bizans 395-1204	Arcadius II. Theodosius Pulcheria Marcianus I. Leo II. Leo Zeno Basiliscus ile Marcus Zeno I. Anastasius I. Justinus I. Justinianus II. Justinus II. Tiberius Mauricius ile Theodosius Phocas Herakleios* III. Konstantinos Heraklonas II. Konstans IV. Konstantinos ile Herakleios ile Tiberios ile II. Justinianos II. Justinianos Leontios III. Tiberios II. Justinianos ile Tiberios Filippikos II. Anastasios III. Theodosios III. Leon V. Konstantinos Artabasdos IV. Leon VI. Konstantinos İrini I. Nikiforos Stavrakios I. Mihail ile Theofilaktos V. Leon ile Konstantinos II. Mihail Theofilos III. Mihail I. Basileios VI. Leon Aleksandros VII. Konstantinos I. Romanos ile Hristoforos ile Stefanos ile Konstantinos II. Romanos II. Nikiforos I. İoannis II. Basileios VIII. Konstantinos Zoi ile III. Romanos Zoi ile IV. Mihail V. Mihail IX. Konstantinos Theodora VI. Mihail I. İsaakios X. Konstantinos Romen Diyojen VII. Mihail ile Andronikos ile Konstantios ile Konstantinos III. Nikiforos I. Aleksios II. İoannis ile Aleksios I. Manuil II. Aleksios I. Andronikos II. İsaakios III. Aleksios IV. Aleksios Senato tarafından seçilen gaspçı Nikolaos V. Aleksios
İznik 1204-1261	Konstantinos I. Theodoros III. İoannis II. Theodoros IV. İoannis
Bizans 1261-1453	VIII. Mihail II. Andronikos ile IX. Mihail III. Andronikos V. İoannis VI. İoannis ile V. İoannis ile Matheos V. İoannis IV. Andronikos VII. İoannis V. Andronikos II. Manuil VIII. İoannis XI. Konstantinos
Eğik yazılanlar gaspçı ya da ortak imparatordur. *Herakleios döneminden itibaren Grekçe resmî dil olmuş, bu tarihten itibaren imparatorların Latince yerine Grekçe adları yazılmıştır.