Birinci Çinhindi Savaşı

Birinci Çinhindi Savaşı
Soğuk Savaş
Fransız askerleri devriye gezerken.
Tarih 1946-1954 Bölge Çinhindi Sonuç Viet Minh galibiyeti Fransa'nın Vietnam'dan çekilmesi Vietnam'ın Kuzey ve Güney Vietnam olarak ikiye ayrılması
Taraflar
Viet Minh Pathet Lao Kızıl Khmer Destek Verenler: Çin Sovyetler Birliği	Fransa Fransız Çinhindi Vietnam Devleti Kamboçya Laos Destek Verenler: ABD
Komutanlar ve liderler
Ho Chi Minh, Vo Nguyen Giap Souphanouvong	Fransız Seferi Kuvvetleri Philippe Leclerc de Hauteclocque (1945–1946) Jean-Étienne Valluy (1946–1948) Roger Blaizot (1948–1949) Marcel Carpentier (1949–1950) Jean de Lattre de Tassigny (1950–1951) Raoul Salan (1952–1953) Henri Navarre (1953–1954) Vietnam Ulusal Ordusu Nguyen Van Hinh (1950–1954)
Güçler
125,000 Düzenli, 75,000 Bölgesel, 250,000 Halk Kuvvetleri/Düzensiz Toplam: 450,000	Fransız Birliği: 190,000 Yerel Yardımcı Kuvvetler: 55,000 Vietnam Devleti: 150,000 Toplam: ~400,000
Kayıplar
Birleşik toplam: 300,000+ ölü, 500,000+ yaralı, 100,000+ kayıp Toplam: 900,000+ ölü, yaralı veya kayıp	Fransız Birliği: 75,581 ölü, 64,127 yaralı, 40,000 kayıp Vietnam Devleti: 419,000 ölü, yaralı veya kayıp Toplam: ~560,000+ ölü, yaralı veya kayıp
150,000+ sivil öldü

Birinci Çinhindi Savaşı ya da Fransa-Vietnam Savaşı, 1946 ile 1954 yılları arasında, Fransa ve destekçileri ile Kuzey Vietnam ve destekçileri arasında, Çinhindi'nde meydana gelen savaştır. 1954'teki Cenevre Konferansı sonucunda Fransa; Vietnam, Kamboçya ve Laos'tan çekilmiş ve bu devletler bağımsızlıklarına kavuşurken Vietnam, 17. Enlem sınır olmak üzere Kuzey ve Güney olarak ikiye bölünmüştür.

Temmuz 1945'teki Potsdam Konferansı'nda Birleşik Genelkurmay Başkanları, 16° kuzey enleminin güneyindeki Çinhindi'nin İngiliz Amiral Mountbatten komutasındaki Güneydoğu Asya Komutanlığı'na dahil edilmesine karar verdi. Bu hattın güneyinde bulunan Japon kuvvetleri ona, kuzeydekiler Generalissimo Chiang Kai-shek'e teslim oldu. Eylül 1945'te Çin kuvvetleri Tonkin'e girdi ve küçük bir İngiliz görev gücü Saygon şehrine (Cochinchina'nın başkenti) çıkarma yaptı. Çinliler, Hồ Chí Minh yönetiminde, daha sonra Hanoi'de (Tonkin) iktidarda olan bir Vietnam hükûmetini kabul etti.başkenti). İngilizler Saygon'da aynı şeyi yapmayı reddetti ve Amerikan OSS temsilcileri tarafından Việt Minh yetkililerinin görünürdeki desteğine karşı başlangıçtan itibaren Fransızlara erteledi. 2 Eylül VJ Günü'nde, Hồ Chí Minh Hanoi'de Vietnam Demokratik Cumhuriyeti'nin (DRV) kurulduğunu ilan etmişti. DRV, Japon yönetimi altında hüküm süren İmparator Bảo Đại'nin tahttan çekilmesinden sonra, yaklaşık 20 günlük bir süre boyunca tüm Vietnam'daki tek sivil hükûmet olarak hüküm sürdü. 23 Eylül 1945'te Saygon'daki İngiliz komutanının bilgisi ile Fransız kuvvetleri yerel DRV hükûmetini devirdi ve Cochinchina'da Fransız otoritesinin restore edildiğini ilan etti. Gerilla savaşıhemen Saygon çevresinde başladı,  ancak Fransızlar yavaş yavaş Çinhindi'nin Güney ve Kuzeyinin kontrolünü yeniden ele geçirdi. Hồ Chí Minh, Vietnam'ın gelecekteki statüsünü müzakere etmeyi kabul etti, ancak Fransa'da yapılan görüşmeler bir çözüm üretemedi. Bir yıldan fazla süren gizli çatışmadan sonra, Hồ Chí Minh ve hükûmeti yeraltına inerken, Aralık 1946'da Fransız ve Việt Minh güçleri arasında topyekün savaş patlak verdi. Fransızlar Çinhindi'yi İlişkili Devletler Federasyonu olarak yeniden düzenleyerek istikrara kavuşturmaya çalıştılar. 1949'da, yeni kurulan Vietnam Devletinin hükümdarı olarak eski İmparator Bảo Đại'yi tekrar iktidara getirdiler.

Savaşın ilk birkaç yılı, Fransızlara karşı düşük seviyeli bir kırsal ayaklanmayı içeriyordu. 1949'da çatışma, Amerika Birleşik Devletleri, Çin ve Sovyetler Birliği tarafından sağlanan modern silahlarla donatılmış iki ordu arasında konvansiyonel bir savaşa dönüştü.  Fransız Birliği güçleri, sömürge imparatorluklarından - Faslı, Cezayirli ve Tunuslu Araplar/Berberiler - sömürge birliklerini içeriyordu; Laos, Kamboçyalı ve Vietnamlı etnik azınlıklar; Siyah Afrikalılar - ve Fransız profesyonel birlikleri, Avrupalı gönüllüler ve Yabancı Lejyon birimleri. Savaşın ülke içinde daha da sevilmeyen hale gelmesini önlemek için metropoliten askerlerin kullanılması hükûmet tarafından yasaklandı. Buna "kirli savaş" (la sale guerre ) deniyordu.) Fransa'daki solcular tarafından.

Việt Minh'i lojistik yollarının sonunda ülkenin uzak bölgelerindeki iyi korunan üslere saldırmaya zorlama stratejisi, beton ve çelik eksikliği nedeniyle üs nispeten zayıf olmasına rağmen Nà Sản Savaşı'nda doğrulandı. Bir orman ortamında zırhlı tankların sınırlı kullanışlılığı, hava örtüsü ve halı bombalama için güçlü hava kuvvetlerinin olmaması nedeniyle Fransız çabaları daha zor hale getirildi.ve diğer Fransız kolonilerinden (çoğunlukla Cezayir, Fas ve hatta Vietnam'dan) yabancı askerlerin kullanılması. Bununla birlikte, Võ Nguyên Giáp, karadan ve havadan ikmal teslimatlarını engellemek için doğrudan ateşli topçu, konvoy pusuları ve kitlesel uçaksavar silahları gibi verimli ve yeni taktikler kullanarak, geniş bir halk desteği, bir gerilla tarafından kolaylaştırılan oldukça büyük bir düzenli orduyu toplamaya dayalı bir strateji ile birlikte kullandı. Çin'de geliştirilen savaş doktrini ve talimatı ve Sovyetler Birliği tarafından sağlanan basit ve güvenilir savaş malzemelerinin kullanımı. Bu kombinasyon, üslerin savunması için ölümcül olduğunu kanıtladı ve Dien Bien Phu Savaşı'nda kesin bir Fransız yenilgisiyle sonuçlandı.

21 Temmuz 1954'teki Uluslararası Cenevre Konferansında, yeni sosyalist Fransız hükûmeti ve Việt Minh, Việt Minh'e Kuzey Vietnam'ın kontrolünü 17. paralelin üzerinde etkin bir şekilde veren bir anlaşma yaptı. Güney Bảo Đại altında devam etti. Anlaşma Vietnam Eyaleti ve ABD tarafından kınandı. Bir yıl sonra, Bảo Đại başbakanı Ngô Đình Diệm tarafından görevden alınarak Vietnam Cumhuriyeti'ni (Güney Vietnam) oluşturacaktı.