Meyve konservesi

Meyve konserveleri, genellikle cam kavanozlarda ve şişelerde saklanan meyve, sebze ve şeker müstahzarlarıdır.

Çilek veya kayısı gibi meyvelerden yapılan tatlı meyve konserveleri ve domates veya kabak gibi sebzelerden yapılan tuzlu konserveler dahil, birçok meyve konservesi çeşidi üretilmektedir. Kullanılan içerik maddeleri ve nasıl hazırlandıkları koruyucuların türünü belirler; konfitür, pavidla, reçeller, jöleler ve marmelatlar, kullanılan meyveye bağlı olarak değişen farklı meyve konserveleri stillerinin örnekleridir.

Çatni

Hint turşusu veya çatni, meyve, baharat ve bitkilerden yapılan Hint kökenli bir gıdadır. Orijinal olarak üretimden hemen sonra yenmesi amaçlanmasına rağmen, modern çatniler genellikle satılmak üzere üretilir, bu nedenle uygun bir raf ömrüne sahip olmalarını sağlamak için koruyucu (genellikle şeker ve sirke) gerektirir. Mango turşusu, örneğin, şekerle indirgenmiş mangolardır.

Konfitür

Fransızların ürünü olan konfitür, kuşkusuz sık sık etlerin muhafazasına uygulanır; sarımsak veya rezene ile yapılan tuzlu ekmekler, koruyucu madde olarak, sızma zeytinyağı gibi bir tuzlu yağ gerektirebilir.

Konfit Güney Afrika'da yenen bir reçel çeşididir. Karpuzlar, meyveler, şeftaliler, incir, armutlar, şeker ve isteğe bağlı olarak lezzetini artırmak için az miktarda zencefil ilave edilir. Reçellerin kökenleri belirsizdir, ancak Fransızlardan geldiği teorikleşmiştir. Bu kelime aynı zamanda Hollanda yoluyla (Fransız meyvesi anlamına gelir) Fransız münhasırlığına dayanmaktadır.

Konserve

Bir konserve veya meyve reçeli, şekere dizilmiş meyvelerden yapılmış bir konservettir. Geleneksel meyve konservelerinin tamamı, Doğu Avrupa'da (Rusya, Ukrayna, Belarus) varenye, Baltık bölgesi ve her bir ülkede yerel bir adla biliniyorlar (Litvanca: uogienė, Letonca: ievārījums, Estonca: moos, Romence: dulceață). Bunların yanı sıra murabba olarak Batı, Orta ve Güney Asya'nın birçok bölgesinde biliniyor.

Genellikle, konservelerin yapımı standart bir reçel yapmaktan daha zor olabilir; lezzetin meyveden ve şekerin meyveye nüfuz etmesini sağlamak için sıcak şeker karışımının içinde yeterince süre pişirmeyi, meyvenin parçalanıp sıvılaşması için çok uzun süre pişirilmemesi veya bazen kızartmayı gerektirir. Bu işlem, kuru şekeri ham meyvenin üzerine katmanlar halinde yaymak ve meyvelerin içine dikmek için birkaç saat bekletmek, ardından elde edilen karışımı sadece ayar noktasına getirmek için ısıtmakla da başarılabilir. Bu minimal pişirme işleminin bir sonucu olarak, özellikle bazı meyveler konserveler yapmak için uygun değildir, çünkü sert ciltler gibi sorunlardan kaçınmak için daha uzun süre pişirmeye ihtiyaç duyarlar. Frenk üzümü, bektaşi üzümü ve birkaç erik türleri bu meyveler arasındadır.

Bu kısa pişirme süresi nedeniyle meyveden pek pektin salınmayacaktır ve bu nedenle konserveler (özellikle ev yapımı konserveler) bazen bazı reçellerden biraz daha yumuşak ayarlanır.

Alternatif bir tanım, konservelerin, meyve veya sebze karışımından yapılan koruyucular olduğunu gösterir. Konserveler ayrıca kurutulmuş meyve veya kuru yemiş içerebilir.

Marmelat

Elma marmelatı

Marmelat, şeker ve suyla kaynatılan narenciye meyvesinin suyundan ve kabuğundan elde edilen bir meyve koruyucudur. Limon, misket limonu, greyfurt, mandalina, tatlı portakal, bergamot ve diğer narenciye meyvelerinden veya bunların bir kombinasyonundan üretilebilir. Marmelat, genellikle meyve kabuğundaki reçellerden ayırt edilir.

İngiltere'de marmelat üretimi için temel ürün narenciye meyvesi, Seville portakalı ve turunç'dur. Kabuğun koruyucuya verdiği kendine özgü acı bir tadı vardır. Amerika'da marmelat tatlıdır.

Diğer türleri

• Macun (meyve şekerlemesi)
• Şekerlenmiş meyve
• Kurutulmuş meyve
• Komposto
• Kompot
• Hoşaf
• Turşu
• Annin tofu
• Kahveli jöle
• Kızılcık sosu
• Çim jölesi
• Guava jölesi
• Hitlerszalonna
• Nata de coco
• Sukat
• Muk
• Slatko
• Yōkan
• Lokum
• Lekvar
• Biber jölesi
• Domates reçeli