Nicolás Maduro
| Nicolás Maduro | |
|---|---|
.jpg)
| |
| 2023'te Maduro | |
| Venezuela Devlet Başkanı | |
| Görevde | |
| Makama geliş 19 Nisan 2013[1] | |
| Başkan Yardımcısı | Liste
|
| Yerine geldiği | Hugo Chávez |
| Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi Başkanı | |
| Görevde | |
| Makama geliş 5 Mart 2013 | |
| Yerine geldiği | Hugo Chávez |
| Venezuela Devlet Başkan Yardımcısı | |
| Görev süresi 13 Ekim 2012 - 8 Mart 2013 | |
| Başkan | Hugo Chávez |
| Yerine geldiği | Elías Jaua |
| Yerine gelen | Jorge Arreaza |
| Venezuela Dışişleri Bakanı | |
| Görev süresi 9 Ağustos 2006 - 15 Ocak 2013 | |
| Yerine geldiği | Alí Rodríguez Araque |
| Yerine gelen | Elías Jaua |
| Venezuela Ulusal Meclisi Başkanı | |
| Görev süresi 5 Ocak 2005 - 7 Ağustos 2006 | |
| Yerine geldiği | Francisco Ameliach |
| Yerine gelen | Cilia Flores |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Nicolás Maduro Moros 23 Kasım 1962 Caracas, Venezuela |
| Vatandaşlığı |  Venezuela
|
| Partisi | Beşinci Cumhuriyet Hareketi (2007 öncesi) Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi (2007-günümüz) |
| Evlilik(ler) | Adriana Guerra Angulo (boş.) Cilia Flores (e. 2013)
|
| Dini | Roma Katoliği Sathya Sai Baba hareketi[2][3] |
| İmzası | 
|
Nicolás Maduro Moros (İspanyolca telaffuz: [nikoˈlas maˈðuɾo ˈmoɾos]; d. 23 Kasım 1962, Caracas), 19 Nisan 2013'ten beri Venezuela Devlet Başkanı olarak görev yapan Venezuelalı siyasetçi ve eski sendika lideridir. Birleşik Sosyalist Parti üyesi olan Maduro, 2012 ile 2013 yılları arasında Hugo Chávez döneminde 24. Venezuela Başkan Yardımcılığı görevini üstlendi ve 2006 ile 2012 yılları arasında Venezuela Dışişleri Bakanı olarak görev yaptı.
İş hayatına otobüs şoförü olarak başlayan Maduro, sendika liderliğine yükseldikten sonra 2000'de Ulusal Meclis'e seçildi. Hugo Chávez döneminde çeşitli görevler üstlendi;[4] 2005'den 2006'ya kadar Ulusal Meclis Başkanı, 2006'dan 2012'ye kadar Dışişleri Bakanı ve 2012'den 2013'e kadar Devlet Başkanı Yardımcısı olarak görev yaptı. Chávez'in 5 Mart 2013'teki ölümünün ardından geçici olarak başkanlığı devraldı. 14 Nisan 2013'te yapılan özel seçimde Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi adayı olarak %50,62 oy oranı alarak seçimleri kazandı. 2015'ten bu yana, iktidar partisinin yasama organı üzerinden sağladığı yetkilerle ülkeyi büyük ölçüde kararnamelerle yönetmektedir.[5][6]
Venezuela'daki kıtlıklar, ekonomik kriz ve yaşam standartlarındaki düşüş, 2014'te ülke genelinde günlük protestolara, muhalefetin bastırılmasına ve Maduro'nun popülaritesinin gerilemesine yol açtı.[7][8] 2015'te muhalefet çoğunluklu Ulusal Meclis seçildi ve 2016'da Maduro'nun görevden alınmasına yönelik bir süreç başlatıldı, ancak hükûmet bu girişimi engelledi. Maduro, Yüksek Mahkeme, Ulusal Seçim Konseyi ve Venezuela Ordusu üzerinden iktidarını korudu.[7][8][9] Yüksek Mahkeme'nin Ulusal Meclis'in yetkilerini elinden alması, 2017'de yeni bir anayasa krizine ve protesto dalgasına neden oldu. Bu süreçte Maduro, anayasanın yeniden yazılmasını talep etti ve 2017'de, birçok çevrenin usulsüz bulduğu seçim koşullarında Venezuela Anayasa Meclisi oluşturuldu. 20 Mayıs 2018'de devlet başkanlığı seçimi yapıldı, Maduro 10 Ocak 2019'da geniş uluslararası tepkiye rağmen yemin etti. Bunun ardından Ulusal Meclis Başkanı Juan Guaidó, 23 Ocak 2019'da muhalefet çoğunluklu yasama organı tarafından geçici cumhurbaşkanı ilan edildi. Bu gelişme, uluslararası toplumu ikiye ayıran ve neredeyse dört yıl süren bir başkanlık krizini başlattı.[10][11][12][13] 2024 yılında Maduro, Ulusal Seçim Konseyi'nin herhangi bir kanıt sunmadan kazandığını açıkladığı seçimlerde üçüncü dönem için aday oldu ve ülkeyi yeni bir siyasi krize sürükledi. Muhalefetin topladığı oy verileri, en yüksek oyu muhalefet adayı Edmundo González'in aldığını gösterdi. Maduro, buna rağmen 10 Ocak 2025'te üçüncü dönemine yemin etti.[14] 24 Kasım 2025'te ise ABD tarafından yabancı terör örgütü üyesi olarak ilan edildi.[15]
Biyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]Aile geçmişi
[değiştir | kaynağı değiştir]Nicolás Maduro Moros, Caracas, Venezuela'da 23 Kasım 1962 tarihinde işçi sınıfı bir ailede doğdu.[16][17][18]
Önde gelen bir sendika lideri olan babası Nicolás Maduro García,[19] 22 Nisan 1989'da motorlu taşıt kazasında öldü. Annesi Teresa de Jesús Moros, Venezuela sınırındaki bir Kolombiya sınır şehri olan Cúcuta'da "Kolombiya Ulusal Sicili'ne göre, 1929 yılının Haziran ayının ilk günü doğdu.[20]
Nicolás Maduro, 2012 yılında Hint guru Sathya Sai Baba'nın bir takipçisi olduğu ve daha önce 2005 yılında Hindistan'daki guruyu ziyaret ettiği bildirilmiş olmasına rağmen, bir Roma Katoliği olarak yetiştirilmiştir.[21]
Irk bakımından, Maduro kendisini mestizo (“karışık [ırk]”) olarak tanımladığını söyleyerek, Amerika yerlileri ve Afrikalı halklarının mestizaje (“ırksal karışım”) karışımının bir parçası olduğunu belirtmiştir.[22] 2013 yılında yapılan bir röportajda “büyük annelerim ve dedelerim Sefarad Moro kökenli bir Yahudi idi ve Venezuela'da Katolikliğe dönüştü” diye belirtti.[23]
Resmi olarak, Maduro solcu bir ailede doğdu, babası bir sendika lideriydi ve "Movimiento Electoral del Pueblo'nun (MEP) militan üyesiydi.[24][25] Maduro, Karakas'ın batı eteklerinde işçi sınıfı bir mahalle olan Los Jardines, El Valle'de bir cadde olan Calle 14'te büyüdü.[20] Dört kardeşin tek erkeğidir ve María Teresa, Josefina ve Anita adında üç kız kardeşi vardır.[25]
Evlilikleri ve ailesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Maduro, iki kez evlendi. İlk evliliği tek oğlu Nicolás Maduro Guerra'nın annesi olan Adriana Guerra Angulo iledir.[26][27] "Nicolasito" olarak da bilinen Maduro Guerra, Başkanlık Özel Müfettişleri Kurumu başkanı, Ulusal Film Okulu başkanı ve Ulusal Mecliste bir koltuk gibi birçok üst düzey hükûmet görevine atandı.[28]
Maduro, daha sonra Ağustos 2006'da Dışişleri Bakanı olmak için istifa edince, Ulusal Meclis Başkanı olarak görev yapan ilk kadın olan avukat ve politikacı Cilia Flores ile evlendi.[29] İkili, 1990'lardan beri Flores'in 1992 Venezuela darbesi girişimlerinin ardından Hugo Chavez'in avukatı olduğu ve Maduro'nun cumhurbaşkanı olduktan sonra 2013 yılının Temmuz ayında evlendikleri romantik bir ilişki içerisindeydi.[30][31] Birlikte çocukları yokken, Maduro'nun eşinin Walter Ramón Gavidia ile olan ilk evliliğinden Walter Jacob, Yoswel ve Yosser adında üç üvey çocuğu vardır.[32]
Kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]Sendikaların yasak olduğu 1970'ler ve 1980'lerde Karakas metro işçilerini temsil eden Maduro, bir otobüs şoförü olarak çalışırken siyasi kariyerine başladı. Beşinci Cumhuriyet Hareketi'nin (MVR) kurucularından biri oldu. Nicolás Maduro, Hugo Chavez'in 1992 yılında yaptığı başarısız darbeden sonra, 1994 yılında hapishaneden serbest kalmasındaki rolü ile bilinmektedir. Chavez'in 1998 yılındaki devlet başkanlığı seçimleri sırasında bölgesel siyasi koordinatörlerinden biri olarak onun hizmetindeydi. 2012 cumhurbaşkanlığı seçimlerinden 3 gün sonra, 10 Ekim 2012 tarihinde, Başkan Chavez'in Yardımcısı olarak atandı. Dışişleri Bakanı görevinden ayrılarak 12 Ekim 2012 tarihinde yeni görevine başladı.
1. Başkanlık Dönemi
[değiştir | kaynağı değiştir]5 Mart 2013 tarihinde Devlet Başkanı Hugo Chavez, tahminen kansere bağlı komplikasyonlar sonucu nedeniyle hayatını kaybetti. Venezuela yeni devlet başkanlığı seçimlerine hazırlanana kadar Başkan Yardımcısı Nicolas Maduro, bir ay süre için geçici olarak başkanlık görevini devraldı. 14 Nisan 2013 tarihinde yapılan Başkanlık seçiminde %50.6 oy oranıyla galip gelerek devlet başkanlığına seçildi.[33]
6 Aralık 2015 tarihinde yapılan Parlamento seçimlerinde muhalefet, Ulusal Parlamento'da çoğunluğu büyük farkla ele geçirdi.[34] Demokratik Hareket öncülüğündeki merkez ve sağ partilerden oluşan Demokratik Birlik Masası adlı muhalefet ittifakı, %56.2 oy oranıyla (3 yerli kontenjanıyla birlikte) 112 sandalyeye ulaşırken, Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi liderliğindeki sosyalist blok %40.9 oy oranıyla yalnızca 55 sandalyede kaldı.[35] Fakat Venezuela Anayasa Mahkemesi, seçimlerde parlamentoya girmeye hak kazanan üç kişinin milletvekilliğini düşürerek muhalefetteki Demokratik Birlik Masası (MUD) koalisyonunun parlamentoda üçte ikilik "süper çoğunluğu" elde etmesine engel olmuştur.[36]
2. Başkanlık Dönemi
[değiştir | kaynağı değiştir]20 Mayıs 2018 tarihindeki Başkanlık Seçimi'nde Maduro %67.8 oy oranıyla ilk turda rahatça kazanarak bir dönem daha Devlet Başkanlığı görevini sürdürme yetkisi aldı. Ancak seçime katılım %46 ile Venezuela tarihindeki en düşük seviyede kaldı.[37][38]
Foro Penal Venezuela, Súmate, Voto Joven, Venezuela Seçim Gözlemevi ve Vatandaşların Seçim Ağı gibi bazı Venezuelalı STK'lar, seçim programlarının usulsüzlükleri konusundaki endişelerini dile getirdiler, muhalefet partilerinin katılımının engellendiğini ve standart seçim işlevlerine yeterli zaman ayrılmadığını iddia ettiler.[39] Bu nedenle de Birleşmiş Milletler,[40][41] Avrupa Birliği,[42][43] Amerikan Devletleri Örgütü, the Lima Grup[44] Avustralya ve Amerika Birleşik Devletleri gibi ülkeler seçim sürecini tanımadıklarını açıkladılar.[45][46] Ancak, Rusya, Çin, Türkiye, Küba, İran, Kuzey Kore, Suriye gibi birçok diğer ülkeler de seçim sonuçlarını tanıdıklarını açıkladılar.[47]
2020 yılında ABD Dışişleri Bakanlığı tarafından "Narko-terörizm", kokain ithal etme suç ortaklığı, makineli tüfekler ve yıkıcı cihazlar bulundurma ve makineli tüfekler ve yıkıcı cihazlar bulundurma suç ortaklığı suçlarından dolayı başına New York Güney Bölgesi Amerika Birleşik Devletleri Bölge Mahkemesi tarafından 15 milyon $ ödül konuldu. Aynı yıl 10 Ocak'ta bu ödül 25 milyona çıkarıldı. 7 Ağustos 2025 tarihinde bu rakam ABD Hazine Bakanlığı tarafından "Güneş Karteli’nin başkanı olması" sebebi ile bu ödül 50 milyon $ olarak güncellendi. [48]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Geçici: 5 Mart 2013 - 19 Nisan 2013
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
- ^ de Córdoba, José; Vyas, Kejal (9 Aralık 2012). "Venezuela's Future in Balance". The Wall Street Journal. 5 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2012.
- ^ Diaz-Struck, Emilia and Juan Forero (19 Kasım 2013). "Venezuelan president Maduro given power to rule by decree". The Washington Post. 19 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2015.
“Venezuela yasama organı Salı günü, Cumhurbaşkanı Nicolás Maduro'ya, önemli belediye seçimleri öncesinde ülke ekonomisini sarsan spiralleşen enflasyon ve gıda kıtlığına karşı ‘ekonomik saldırı’ için gerekli olduğunu söylediği kararname yetkisi verdi.”
- ^ "Venezuela: President Maduro granted power to govern by decree". BBC News. 16 Mart 2015. 12 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2015.
- Brodzinsky, Sibylla (15 Ocak 2016). "Venezuela president declares economic emergency as inflation hits 141%". The Guardian. ISSN 0261-3077. 27 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2016.
- Worely, Will (18 Mart 2016). "Venezuela is going to shut down for a whole week because of an energy crisis". The Independent. 25 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2016.
- ^ a b Washington, Richard (22 Haziran 2016). "'The Maduro approach' to Venezuelan crisis deemed unsustainable by analysts". CNBC. 23 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2016.
- ^ a b Lopez, Linette. "Why Venezuela is a nightmare right now". Business Insider. 22 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2016.
- ^ "A 2016 Presidential Recall Seems Less and Less Likely". Stratfor. 9 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2016.
- ^ "Venezuela Swears in an illegitimate President". Financial Times. 10 Ocak 2019. 20 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2019.
- ^ Herrero, Ana Vanessa; Specia, Megan (10 Ocak 2019). "Venezuela Is in Crisis. So How Did Maduro Secure a Second Term?". The New York Times. ISSN 0362-4331. 11 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2019.
- ^ "Christian Zerpa, el juez afín a Maduro que huyó a Estados Unidos y denuncia falta de independencia del poder judicial de Venezuela". BBC News Mundo. 7 Ocak 2019. 7 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2019.
- ^ "Guaido vs Maduro: Who backs Venezuela's two presidents?". CNBC. Reuters. 24 Ocak 2019. 27 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2019.
- ^ "Venezuela's Nicolas Maduro sworn in for third presidential term". CNN (İngilizce). 10 Ocak 2025. Erişim tarihi: 10 Ocak 2025.
- ^ Klein, Betsy; Liptak, Kevin; Atwood, Kylie; Bertrand, Natasha (24 Kasım 2025). "Trump administration formally designates Venezuela's Maduro as member of a foreign terrorist organization | CNN Politics". CNN (İngilizce). Erişim tarihi: 24 Kasım 2025.
- ^ "Perfil | ¿Quién es Nicolás Maduro?". El Mundo (İspanyolca). 27 Aralık 2012. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
- ^ "Profile: Nicolas Maduro – Americas". Al Jazeera. Mart 2013. 3 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
- ^ Lamb, Peter (17 Aralık 2015). Historical Dictionary of Socialism. Rowman & Littlefield. s. 289. ISBN 978-1-442-25827-3.
- ^ Turner, Barry (2013). The Statesman's Yearbook 2014: The Politics, Cultures and Economies of the World. Springer. s. 1486. ISBN 978-1-349-59643-0.
- ^ a b Oropeza, Valentina (15 Nisan 2013). "Perfil de Nicolás Maduro: El 'delfín' que conducirá la revolución bolivariana". El Tiempo (İspanyolca). 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Neuman, William (22 Aralık 2012). "Waiting to See if a 'Yes Man' Picked to Succeed Chávez Might Say Something Else". The New York Times. 2 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2013.
- ^ Maduro: Rectifique presidente Obama, somos mestizos. 10 Şubat 2015. 9 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016 – YouTube vasıtasıyla.
- ^ "Venezuela's 'anti-Semitic' leader admits Jewish ancestry". 18 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2018.
- ^ Lopez, Virginia; Watts, Jonathan (15 Nisan 2013). "Who is Nicolás Maduro? Profile of Venezuela's new president". The Guardian. 25 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2015.
- ^ a b "MinCI – Maduro: perfecto heredero de Chávez". MinCI. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016.
- ^ "Venezuela's Chavez Says Cancer Back, Plans Surgery". USA Today. 27 Ağustos 2014. 12 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2015.
- ^ Fermín, Daniel (12 Ocak 2015). "La boleta de clase del hijo de Maduro". El Estímulo. 5 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2018.
- ^ "Venezuelan president's son, Nicolas Maduro Jr., showered in dollar bills as economy collapses". Fox News (İngilizce). 7 Aralık 2016. Erişim tarihi: 13 Eylül 2025.
- ^ Cawthorne, Andrew; Naranjo, Mario (9 Aralık 2012). "Who is Nicolas Maduro, Possible Successor to Hugo Chávez?". The Christian Science Monitor. 9 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2012.
- ^ Dreier, Hannah (12 Kasım 2015). "US Court: Nephews of Venezuela First Lady Held Without Bail". Associated Press. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2015.
- ^ Guererro, Kay; Dominguez, Claudia; Shoichet, Catherine E. (12 Kasım 2015). "Venezuelan President Nicolas Maduro's family members indicted in U.S. court". CNN. 13 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2015.
- ^ Meza, Alfredo (22 Kasım 2015). "La generosa tía Cilia". El País. 22 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2018.
- ^ "Chavez heir Maduro takes narrow win in Venezuela". CBC News. Associated Press. 15 Nisan 2013. 15 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2013.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2015.
- ^ "After losing control of Parliament, Venezuelan socialists create a new one" (İngilizce). Fox News Latino. 16 Aralık 2015. 19 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
- ^ "Venezuela'da Meclis Muhalefet Çoğunluğu İle Toplanıyor". euronews.com. 6 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2017.
- ^ "The Latest: Venezuela Opposition Calls Election a 'Farce'". U.S. News & World Report. Associated Press. 21 Mayıs 2018. 13 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
- ^ "Maduro gana con la abstención histórica más alta en comicios presidenciales". Efecto Cocuyo. 20 Mayıs 2018. 21 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
- ^ • Rodríguez Rosas, Ronny (23 Şubat 2018). "Foro Penal no avala convocatoria a elecciones presidenciales". Efecto Cocuyo. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2018.
- León, Ibis (9 Aralık 2017). "Observadores electorales detectan 11 irregularidades en el proceso de municipales". Efecto Cocuyo. 1 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2017.
- Rodríguez Rosas, Ronny (15 Şubat 2018). "CNE obstaculiza inscripción de venezolanos en Registro Electoral, afirman ONG". Efecto Cocuyo. 22 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
- León, Rafael (25 Ocak 2018). "Adelanto de sufragios acorta plazos de jornadas del RE". El Nacional. 31 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2018.
- ^ Buitrago, Deisy (19 Mayıs 2018). "Venezuela apela a países amigos para supervisar elecciones". Reuters (İspanyolca). 21 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2018.
- ^ "U.N. seeks inquiry into killings in Venezuela, says poll not credible". Reuters. 7 Mart 2018. 15 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
- ^ "Parlamento Europeo rechaza las elecciones presidenciales por considerarlas "fraudulentas"". La Patilla (İspanyolca). 8 Şubat 2018. 8 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2018.
- ^ "Eurocámara pide la suspensión inmediata del proceso ilegítimo del #20May en Venezuela". La Patilla (İspanyolca). 3 Mayıs 2018. 4 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2018.
- ^ "Grupo de Lima rechaza elecciones presidenciales de Venezuela". teleSUR. 13 Şubat 2018. 22 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
- ^ • Martín, Sabrina (8 Şubat 2018). "Unión Europea prepara nuevas sanciones contra la dictadura en Venezuela y la estatal PDVSA". Panam Post. 4 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2018.
- "Ataques a Venezuela por sus elecciones presidenciales". teleSUR. 8 Şubat 2018. 15 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2018.
- Web, El Nacional (23 Şubat 2018). "Estos países votaron a favor de la resolución de la OEA sobre Venezuela". 6 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
- EFE (23 Şubat 2018). "La OEA insta a Maduro a cancelar las elecciones presidenciales de abril". 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
- Wyss, Jim (7 Şubat 2018). "Solo el 29% de los venezolanos planea votar en las elecciones presidenciales". El Nuevo Herald. 15 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2018.
- ^ "Seis países reunidos por G-20 desconocen el proceso ilegítimo de Venezuela". La Patilla (İspanyolca). 22 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
- ^ • "Washington and Cuba butt heads over Venezuela at heated Americas summit". 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
- "Raul Castro and Cuban President Congratulate Nicolas Maduro - Radio Reloj". 22 Mayıs 2018. 8 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
- "International backlash after Venezuela poll". 22 Mayıs 2018. 19 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018 – www.bbc.com vasıtasıyla.
- "Los 9 países que reconocieron la fraudulenta reelección de Nicolás Maduro a pesar del masivo repudio internacional". Infobae (İspanyolca). 22 Mayıs 2018. 23 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2018.
- "China Calls on Venezuela to Respect Maduro's Re-election". Latin American Herald Tribune. 21 Mayıs 2018. 23 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2018.
China asked on Monday that the decision of the Venezuelan people be respected after the re-election of Nicolas Maduro as president amid the opposition’s demand for new elections, citing irregularities
- "Russia's Putin Congratulates Venezuela's Maduro on his Re-Election". Latin American Herald Tribune. 21 Mayıs 2018. 23 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2018.
- Mollman, Steve. "North Korea, at least, congratulated Nicolás Maduro on winning Venezuela's election". Quartz (İngilizce). 23 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2018.
- Sputnik. "Maduro Thanks Putin for Recognizing Outcome of Venezuelan Presidential Election". sputniknews.com. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
- ^ "ABD Dışişleri Bakanlığı resmi sitesindeki ilgili yazı".
