I. Ahmed
| I. Ahmed احمد اول | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| İslâm Halifesi Emîrü'l-mü'minîn İki Kutsal Caminin Hizmetkârı | |||||
 I. Ahmed'in anonim bir portresi | |||||
| 14. Osmanlı Padişahı | |||||
| Hüküm süresi | 22 Aralık 1603 - 22 Kasım 1617 (13 yıl ve 11 ay) | ||||
| Taç giymesi | 23 Aralık 1603 | ||||
| Önce gelen | III. Mehmed | ||||
| Sonra gelen | I. Mustafa | ||||
| 93. İslâm Halifesi | |||||
| Hüküm süresi | 22 Aralık 1603 - 22 Kasım 1617 | ||||
| Önce gelen | III. Mehmed | ||||
| Sonra gelen | I. Mustafa | ||||
| Doğum | 18 Nisan 1590 Manisa Sarayı, Manisa, Osmanlı İmparatorluğu | ||||
| Ölüm | 22 Kasım 1617 (27 yaşında) Topkapı Sarayı, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu | ||||
| Defin | Sultanahmet Camii, İstanbul, Türkiye | ||||
| Eş(ler)i | Mahpeyker Kösem Sultân Mahfiruz Hatice Sultan | ||||
| Çocuk(lar)ı | II. Osman IV. Murad İbrahim Diğerleri | ||||
| |||||
| Hanedan | Osmanlı Hanedanı .svg){kind=small} | ||||
| Babası | III. Mehmed | ||||
| Annesi | Handan Sultan | ||||
| Dini | İslam | ||||
| İmza |  | ||||
I. Ahmed (Osmanlıca: احمد اول, romanize: Ahmed-i evvel; 18 Nisan 1590,[1] Manisa - 22 Kasım 1617, Konstantiniyye), divan edebiyatındaki mahlasıyla Bahtî, 14. Osmanlı padişahı ve 93. İslâm halifesidir. 22 Aralık 1603'ten 22 Kasım 1617'ye kadar Osmanlı İmparatorluğu'nu yönetti. Saltanatı boyunca bizzat sefere katılmadı.
Saruhan Sancakbeyi olan Şehzade III. Mehmed ve hasekisi Handan Sultan'ın oğlu olarak 1590 yılında Manisa'da doğdu. Dedesi III. Murad'ın ölmesinin ardından, padişah olan babasıyla birlikte Konstantiniyye'ye geldi. Babasının emriyle ağabeyi Şehzade Mahmud öldürüldü ve kendisi veliaht oldu. Babasının beklenmedik ölümünün ardından, 22 Aralık 1603'te, henüz 13 yaşındayken tahta çıktı. Osmanlı tarihinin en genç padişahı ve sancağa gitmeden tahta çıkan ilk padişah oldu. Tahta çıktığında kardeşi Şehzade Mustafa'yı öldürtmeyerek, Fatih Kanunnâmesi'ndeki kardeş katlini kaldırdı ve yerine en büyük erkek hanedan üyesinin tahta çıkmasını öngören ekber ve erşed sistemini getirdi. Saltanatının ilk yıllarında annesi Handan Sultan, devlet işlerinde etkili oldu.
Sultan I. Ahmet tahta çıktığında Osmanlı-Avusturya Savaşı ve Osmanlı-Safevî Savaşı devam ediyordu. Osmanlı Ordusu, Belgrad'dan Budin'e doğru ilerledi; Peşte, Hatvan, Vác, Štúrovo, Vişegrad ve Tepedelen kaleleri fethedildi. Ağustos 1605'te Estergon Kalesi kuşatıldı ve Ekim ayında fethedildi. 11 Kasım 1606'da Avusturya ile Zitvatorok Antlaşması imzalandı; böylelikle Avusturya arşidükü ile Osmanlı padişahı protokolde eşitlendi. Doğuda ise Sinan Paşa komutasındaki ordu, Nahçıvan üzerinden Revan'a yürüdü. Savaşın sonunda Safevîler ile 1612'de Nasuh Paşa Antlaşması imzalandı ve Osmanlıların 1590'da Ferhat Paşa Antlaşması ile İran'dan aldığı toprakların büyük çoğunluğu, Safevîler tarafından geri alındı. İktidarı döneminde Celâlî isyanları yeniden patlak verdi, ancak Kuyucu Murad Paşa tarafından sert ve kanlı bir şekilde bastırıldı.
I. Ahmed, 22 Kasım 1617'de tifüs hastalığından dolayı hayatını kaybetti. Tarihî Yarımada'da Sedefkâr Mehmed Ağa'ya yaptırdığı Sultanahmet Camii'ne defnedildi. Yerine ekber ve erşed sistemine uygun olarak I. Mustafa getirildi, ancak aklî melekeleri yerinde olmadığı için 96 gün sonra tahttan indirildi ve yerine I. Ahmed'in oğlu II. Osman tahta çıktı. Daha sonrasında oğulları IV. Murad ve İbrahim de tahta çıktı.
Şehzadeliği
[değiştir | kaynağı değiştir]I. Ahmed 18 Nisan 1590 tarihinde babası Şehzade Mehmed'in sancak beyi olduğu Manisa şehrinde doğdu.[1] Annesi Handan Sultan'dır. 1595 yılına gelindiğinde dedesi III. Murad vefat edince babası III. Mehmed ile beraber İstanbul'a geldi. Kendisinden önce Selim, Cihangir ve Mahmud isminde üç ağabeyi daha olan Şehzade Ahmed ve ikinci eş durumunda olan annesi Handan Sultan güçsüz bir konumdaydılar. Fakat Şehzade Selim ve Şehzade Cihangir'in erken ölümü ile Şehzade Mahmud en büyük şehzade olarak veliaht ilan edildi. Fakat Şehzade Mahmud'un annesi olan Halime Sultan'ın müneccime oğlunun tahta çıkması konusunda soru sorduğu mektup Safiye Sultan'ın eline geçince, muhtemelen Handan Sultan ile de iş birliği yapan Safiye Sultan torununu öldürmesi için oğlu Sultan Mehmed'i ikna etti.[2] Tahta kast edebileceği yönünde dedikoduların artması üzerine III. Mehmed'in emriyle 7 Haziran 1603 günü Şehzade Mahmud dairesinde boğduruldu. Böylece hiç umut yokken Şehzade Ahmed'e tahtın yolu açıldı. Aradan 6 ay kadar geçtikten sonra da babası Sultan Mehmed aniden öldü.[kaynak belirtilmeli]
Şehzade Ahmed kendisini yetiştiren annesi sebebiyle oldukça dindar bir padişah olarak bilinir ve yaptırdığı Sultan Ahmet Camii de bunun bir nişanesi sayılabilir.[kaynak belirtilmeli]
Saltanatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Babası III. Mehmed'in vefatı üzerine hemen ertesi gün apar topar vuku bulan cülus töreni 22 Aralık tarihinde ya da 21 Aralık 1603[3] Pazar günü sabahı gerçekleşmiştir. Nasıl ki babası kendinden önceki sultanlara nazaran en genç yaşta ölmüş hükümdar ise I. Ahmed de o zamana kadar babasının vefatıyla tahta geçenlerin arasındaki en genç hükümdardır. Eyüpsultan'da kılıç kuşanarak tahta geçen ve I. Süleyman'dan sonraki padişahlar içinde devlet işleriyle yoğun şekilde uğraşan ilk padişah olarak kabul edilen I. Ahmed ilk yıllarında daha pasif bir padişahlık sürdürdü.[kaynak belirtilmeli]
Saltanatının ilk iki yılı
[değiştir | kaynağı değiştir]
I. Ahmed tahta çok küçük yaşta çıktığı için yarı naibe rolüyle Handan Sultan oğlu için bir öğretici oldu. Bu konuda Leslie Peirce, Handan Sultan'ın oğlu döneminde çok güçlü biri olduğunu ve tecrübesiz oğlu için zihinsel anlamda pek çok şeyi aşıladığını ve geri planda devleti yönettiğini varsaymaktadır.[4] Oğlu üzerinde etkili olan annesinin etkisiyle Sultan Ahmed ilk iş olarak tahta çıkışından 19 gün sonra büyük bir alayın refakatinde Safiye Sultan'ı Eski Saray'a göndertti.[5] Böylece devleti kötü yönde etkileyen bir ekip de saraydan uzaklaştırılmış oldu. Sonraki diğer kararlarında da annesinin etkili olduğu açıktır.
Sultan I. Ahmet tahta geçtiği sırada Avusturya Savaşı devam ediyordu. Osmanlı kuvvetleri Belgrad'dan Budin'e doğru ilerlemekteydi. Peşte (25 Eylül 1604) ve Hatvan kaleleri savaş yapılmadan kolaylıkla ele geçirildi. Osmanlı ordusu ilerleyerek Budin'in kuzeyinde bulunan Vaç Kalesi'ni ele geçirdi (16 Ekim 1604). Osmanlı Ordusu, Sultan I. Ahmet'in buyruğu üzerine Belgrad üzerinden Budin'e yürüdü. 29 Ağustos 1605'te Estergon Kalesi kuşatıldı ve tam karşısındaki Štúrovo kalesi fethedildi. 8 Eylül'de Vişegrad, 19 Eylül'de Tepelenë (Tepedelen) kaleleri fethedildi. 3 Ekim 1605'te ise Estergon Kalesi teslim alındı.[kaynak belirtilmeli]
_(8290130241).jpg)
12 Kasım 1605 günü annesini kaybeden I. Ahmed için yeni akıl alacağı kişi Derviş Paşa olmuştu.[6] Devam eden zorlu seferler Osmanlı Devleti'nin belini bükünce artık paşalar diğer devletler ile daha iyi ilişkiler kurma yoluna girmek isteyecektir.
Zitvatorok Antlaşması
[değiştir | kaynağı değiştir]
Osmanlılar da, Avusturyalılar da art arda yapılan bunca savaştan dolayı sosyal ve ekonomik yönden çok yıpranmışlardı. Daha önce yapılan barış görüşmelerinden bir sonuç çıkmamıştı. Ancak 11 Kasım 1606'da Estergon-Komorom arasında Zitva suyunun Tuna Irmağı'na döküldüğü yerde imzalanan Zitvatorok Antlaşmasıyla barış sağlandı.[kaynak belirtilmeli]
Antlaşmaya göre Eğri, Estergon, Kanije kaleleri Osmanlılar'da, Yanıkkale ve Komarom kaleleri Avusturyalılar'da kalacaktı. Avusturya bir kereye mahsus olmak üzere 200.000 altın savaş tazminatı ödeyecekti. Avusturya Arşidükü protokolde Osmanlı Padişahı'na eşit sayılacak ve Osmanlı padişahı Avusturya Arşidükü'ne yazışmalarda Kutsal-Roma İmparatoru (Sezar/Kayser/Caesar) unvanıyla hitap edecek, her üç yılda bir karşılıklı armağanlar gönderilecekti. Avusturya'nın Macaristan için ödemekte olduğu yıllık 30.000 altın vergi ise kaldırılacaktı. Zitvatorok Antlaşması, Osmanlı'nın lehine gibi görünse de Osmanlı Devleti artık eski gücünde değildi. Bu antlaşma ile Osmanlı Devleti'nin Avusturya karşısındaki üstünlüğü sona ermiş, siyasi dengeler Osmanlı aleyhine bozulmaya başlamıştır. Bu barış antlaşmasının Osmanlı Devleti'nin imzalandığı en istifadeli antlaşma olduğu kabul edilmektedir.[kaynak belirtilmeli]
Dönemindeki Önemli Olaylar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Anadolu beyliklerinin en uzun ömürlülerinden birisi olan Ramazanoğulları Beyliği, Yavuz Sultan Selim döneminde 1514 yılından sonra ise Osmanlı'ya tabi olmuştu. I. Ahmet dönemine denk gelen 1608 yılından sonra Adana'nın Halep'e; Kozan ve Tarsus'un da Kıbrıs Beylerbeyiliği'ne bağlanmasıyla Ramazanoğulları Beyliği sona ermiştir.[kaynak belirtilmeli]
Safevilerle ilişkiler
[değiştir | kaynağı değiştir]Sultan I. Ahmet tahta geçtiği sırada, Osmanlı İmparatorluğu batıda Avusturya, doğuda Safevi Devleti ile savaş halindeydi. Osmanlı ordusu Sinan Paşa komutasında Nahçıvan üzerinden Revan'a yürüdü. Bu arada yeniçeriler Van'a dönülmesini istiyorlardı. Osmanlı ordusu kışı Van'da geçirdi.[kaynak belirtilmeli]
Tebriz'i geri almak için yapılan savaşta Osmanlı ordusu, Şah I. Abbas'ın ordularını Selmas yörelerinde yendi. Ancak Erzurum Beylerbeyi Sefer Paşa'nın çekilen düşman kuvvetlerini izleyip asıl ordudan ayrılmasını fırsat bilen Şah Abbas, ordu merkezine ani bir saldırıda bulundu. Yenilgiye uğrayan Sinan Paşa önce Van'a, daha sonra da Diyarbakır'a çekildi. Şah Abbas Şirvan, Şamahı ve Gence'yi kolaylıkla ele geçirdi. Osmanlı İmparatorluğu Avrupa'da devam eden Avusturya Savaşı ve iç isyanlarla uğraştığı için İran cephesinde başarılı olamıyordu. Sadrazam Nasuh Paşa, Şah Abbas'ın barış önerisini kabul etti.[kaynak belirtilmeli]
1612 yılında yapılan Nasuh Paşa Antlaşması'yla 9 yıl süren Osmanlı-Safevi Savaşı sona erdi. Yapılan antlaşmayla, Safeviler Osmanlı Devleti'ne 200 deve yükü ipek vermeyi kabul ettiler. 1615 yılına kadar süren barış dönemi Şah Abbas'ın antlaşmayı bozması üzerine sona erdi. Yapılan savaşlarda Osmanlılar çok kayıp verdi. Sultan II. Osman döneminde, Nasuh Paşa Antlaşması temel alınarak yapılan Serav Antlaşması ile barış tekrar sağlanacaktır (26 Eylül 1618).[kaynak belirtilmeli]
Celali isyanları
[değiştir | kaynağı değiştir]Yavuz Sultan Selim döneminde binlerce taraftarı ile ayaklanan Bozoklu Celal, Osmanlı Devleti için büyük problem olmuştu. Bu isyanlar bastırıldı ise de Anadolu'da meydana gelen iç isyanlar ve karışıklıklara yine Celali İsyanları denildi. Sultan I. Ahmet döneminde Celali İsyanları tekrar patlak verdi. Tavil Ahmed, Canboladoğlu, Kalenderoğlu ve Deli Hasan ayaklanmaları bunlardan en önemlileridir. Sadrazam Kuyucu Murad Paşa'nın ısrarlı ve sert politikaları sonunda Celali İsyanları zor da olsa bastırıldı.[kaynak belirtilmeli]
Ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Sultan I. Ahmed yakalandığı tifüs hastalığından kurtulamayarak 21 Kasım'ı 22 Kasım'a bağlayan gece 1617 yılında 27 yaşında öldü. Halkın sevdiği padişah Sultanahmet Camii yanındaki türbesine defnedildi. Kendisinden sonra getirdiği sisteme uygun olarak kardeşi I. Mustafa tahta geçti.
Islahatlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Yeni Veraset Sistemi
[değiştir | kaynağı değiştir]I. Ahmed saltanatında hanedan veraset sistemini değiştirip kardeş katli kanununu kaldırmıştır.[7] Yerine ailenin aklı başındaki en büyük üyesi padişah olur sistemini (Ekber ve erşad sistemi) getirmiştir. Bu yeni kanunun şehzadeler arasındaki rekabetin ve taht kavgalarının taht için gerçekleştirilen kardeş katlinin önlenmesi açısından Osmanlı tarihinde çok büyük önemi vardır.[kaynak belirtilmeli]
Ekber ve erşed sistemi
[değiştir | kaynağı değiştir]I. Murad döneminde Şehzade İbrahim ve Halil'in boğdurtulmasıyla başlayıp Fatih Sultan Mehmed döneminde kanunlaşan kardeş katli kanununu kaldırmıştır. Yerine Ekber ve erşad sistemini (ailenin aklı başında olan en büyük üyesi) getirmiştir. Böylece oğullarından üçü padişah olmuştur. Bunlar sırası ile II. Osman, IV. Murad ve İbrahim'dir. Ayrıca kardeşi I.Mustafa'yı da önceki padişahlar gibi öldürtmemiş, yaşamasına izin vermiştir. Nitekim kardeşi Mustafa da padişah olmuştur. Bu yeni kanun, kardeş katlini önlemesi açısından Osmanlı tarihinde büyük bir öneme sahiptir.
Mimari çalışmaları
[değiştir | kaynağı değiştir]Sultan Ahmet Camii
İstanbul'daki tarihî yarımadada, Mimar Sedefkâr Mehmed Ağa'ya yaptırılmıştır.[8] 4 Ocak 1610'da altı büyük minareli ve 16 şerefeli Sultanahmet Camii'nin temel atma merasimi yapıldı. Dinine bağlı bir insan olan Sultan I. Ahmet, caminin temelleri kazılırken eteğinde toprak taşıdı. 9 Haziran 1617'de inşaatı biten Sultanahmet Camii ibadete açıldı.
Ayrıca Şehzadebaşı Kuyucu Murad Paşa Külliyesi, İstanbul Mesih Paşa Camii, Elmalı Ömer Paşa Camii onun zamanında yaptırılan önemli mimari eserler arasındadır.[kaynak belirtilmeli]
Ailesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Eşleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Mahfiruz Hatice Sultan - II. Osman ve Hanzade Sultan'ın annesidir.
- Mahpeyker Kösem Sultan - Şehzade Mehmed,[9] Ayşe Sultan, Fatma Sultan, Şehzade Selim, Şehzade Orhan, IV. Murad, Şehzade Kâsım, Atike Sultan, İbrahim'in annesidir.
- Fatma
Erkek çocukları
[değiştir | kaynağı değiştir]| İsmi | Annesi | Doğum tarihi | Ölüm tarihi | Not |
|---|---|---|---|---|
| II. Osman[10] | Mahfiruz Hatice Sultan | 3 Kasım 1604 | 20 Mayıs 1622 | İsyan sonucu tahttan indirilerek öldürüldü. |
| Şehzade Mehmed[10] | Kösem Sultan | 8 Mart 1605 | 12 Nisan 1621 | II. Osman tarafından idam edildi. |
| Şehzade Cihangir | Fatma Sultan | 1609 | 1609 | Doğumdan öldü. |
| Şehzade Orhan | Kösem Sultan | 1610 | 1612 | Hastalıktan öldü. |
| Şehzade Selim[10] | Kösem Sultan | 1611 | 1611 | Hastalıktan öldü. |
| IV. Murad[10] | Kösem Sultan | 27 Temmuz 1612 | 8 Şubat 1640 | Siroz veya nikris nedeniyle öldü.[11] |
| Şehzade Hasan[10] | Fatma Sultan | 1612 | 1615 | Hastalıktan öldü. |
| Şehzade Bayezid[10] | Mahfiruz Hatice Sultan | 1612 | 27 Temmuz 1635 | IV. Murad tarafından idam edildi. |
| Şehzade Hüseyin | Mahfiruz Hatice Sultan | 1614 | 1617 | Hastalıktan öldü. |
| Şehzade Kâsım[10] | Kösem Sultan | 1614 | 1638 | IV. Murad tarafından idam edildi. |
| Şehzade Süleyman[10] | Kösem Sultan | 1615 | 27 Temmuz 1635 | IV. Murad tarafından idam edildi. |
| Sultan İbrahim[10] | Kösem Sultan | 5 Kasım 1615 | 18 Ağustos 1648 | İsyan sonucu tahttan indirilerek katledildi. |
Kız çocukları
[değiştir | kaynağı değiştir]| İsmi | Annesi | Doğum tarihi | Ölüm tarihi |
|---|---|---|---|
| Ayşe Sultan[10] | Kösem Sultan | 1608 | 1656 |
| Fatma Sultan[10] | Kösem Sultan | 1606 | 1670 |
| Hatice Sultan | Mahfiruz Hatice Sultan | 1608 | 1610 |
| Gevherhan Sultan[10] | Kösem Sultan | 1607 | 1660 |
| Hanzade Sultan | Mahfiruz Hatice Sultan | 1609 | 1650 |
| Esma Sultan | (?) | 1612 | 1612 |
| Zahide Sultan | (?) | 1613 | 1620 |
| Atike Sultan[10] | Kösem Sultan | 1614 | 1672 |
| Cemre Sultan | Kösem Sultan | 1616 | 1620 |
| Zeynep Sultan | (?) | 1617 | 1619 |
| Abide Sultan |
Popüler kültürdeki yeri
[değiştir | kaynağı değiştir]- 2010 yılında vizyona giren Mahpeyker: Kösem Sultan adlı filmde I. Ahmed karakterini Gökhan Mumcu canlandırılmıştır.
- 8 Ekim 2015'te başlayan Muhteşem Yüzyıl Kösem adlı Türk dizisinde Sultan Ahmed karakterini Ekin Koç canlandırılmıştır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir] | Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. (Eylül 2022) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
- ^ a b Öztuna, Yılmaz (2005), Devletler ve Hanedanlar, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, s. 176
- ^ Günhan Börekçi, İnkırâzın Eşiğinde Bir Hanedan: III. Mehmed, I. Ahmed, I. Mustafa ve 17. Yüzyıl Osmanlı Siyasî Krizi, Sayfa:85
- ^ Günhan Börekçi (Ocak 2009). "İnkırâzın Eşiğinde Bir Hanedan: III. Mehmed, I. Ahmed, I. Mustafa ve 17. Yüzyıl Osmanlı Siyasî Krizi". Divan-Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi. 14 (26). ss. 45-96. 9 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi11 Şubat 2016.
- ^ Leslie P. Peirce, The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, The İmperial Harem Instution, Oxford University Press, Sayfa: 127
- ^ Günhan Börekçi, FACTIONS AND FAVORITES AT THE COURTS OF SULTAN AHMED I (r. 1603-17) AND HIS IMMEDIATE PREDECESSORS, Sayfa:126
- ^ Uzunçarsılı, İsmail Hakkı, (1954) Osmanlı Tarihi III. Cilt, 2. Kısım, XVI. Yüzyıl Ortalarından XVIII. Yüzyıl Sonuna kadar), Ankara: Türk Tarih Kurumu (Altıncı Baskı 2011 ISBN 978-975-16-0010) say.362-363
- ^ Bakınız Kafes (Osmanlı)
- ^ (İngilizce) International Dictionary of Historic Places Volume 3 Southern Europe. Fitzroy Dearborn. s. 335. ISBN 1-884964-02-8. "The Blue Mosque, so named for its interior tile decoration, was built for Sultan Ahmed I between 1609 and 1616 by Turkish architect Mehmed Aga."
- ^ Title: The Debut of Kösem Sultan's Political Career Author(s): TEZCAN, Baki Journal: Turcica Volume: 40 Date: 2008 Pages: 347-359 DOI: 10.2143/TURC.40.0.2037143
- ^ a b c d e f g h i j k l m "Osmanlı Padişahları". Türk Tarih Kurumu. 18 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2024.
- ^ ^ Peçevî Tarihi, 2. cilt, Neşriyat Yurdu, s. 518
Dış kaynaklar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Uzunçarşılı, İsmail Hakkı (2003). Osmanlı Tarihi III. Cilt 1. Kısım: II. Selim'in Tahta Çıkışından 1699 Karlofça Andlaşmasına Kadar. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0013-8.
- Sakaoğlu, Necdet (1999). Bu Mülkün Sultanları. İstanbul: Oğlak Yayınları. ISBN 875-329-299-6. s. 200-209
- Kinross, Lord (1977). The Ottoman Centuries. İstanbul: Sander Kitabevi. ISBN 0-224-01379-8. (İngilizce)
Wikimedia Commons'ta I. Ahmed ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
- I. Ahmed
- 1590 doğumlular
- 1617'de ölenler
- 17. yüzyıl liderleri
- 17. yüzyılda Osmanlılar
- Çocuk hükümdarlar
- İstanbul ilinde defnedilenler
- İstanbul ilinde kanserden ölenler
- Manisa ili doğumlular
- Mide kanserinden ölenler
- Osmanlı İmparatorluğu duraklama dönemi
- 17. yüzyılda Osmanlı padişahları
- İki kutsal caminin hizmetkârları