Kamacha
| Diğer adı | Kemah | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konum | Kemah, Erzincan, | ||||||
| Bölge | III. Ermenistan | ||||||
| Koordinatlar | 39°36′10″K 39°02′08″D / 39.60278°K 39.03556°D | ||||||
| Tür | Yerleşim yeri | ||||||
| Sit ayrıntıları | |||||||
Camachus
![]() | |||||||
Kamacha, Roma'nın III. Ermenistan eyaletinde bir yerleşimdi. Gerçek ilk adı Kamaşa veya Camacha gibi görünmektedir. Kamaşus, Kamaşum ve Kamaşe sonraki biçimleridir.
Günümüzde Erzincan ilinin Kemah ilçesi olarak bilinir.
Tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]Kentte, Ermenistanlı Aziz Krikor'un emriyle yok edilen çok sayıda edebi anıtı barındıran ünlü Aramazd tanrısının bir tapınağı bulunuyordu. Ermeni krallarının hazineleri ve çok sayıda naaşları buraya gömülmüştü; dolayısıyla adı, Ermenicede "ceset" anlamına gelen Gamakh kelimesinden geliyordu. Bizans imparatorları, imparatorluklarının doğu kısmını Müslümanların saldırılarından korumak için 11. yüzyılın başına kadar orada güçlü bir garnizon bulundurmuşlardı.[1]
Piskoposluk
[değiştir | kaynağı değiştir]Kamaşa piskoposluk merkezi, 7. yüzyıldan önce kilise tarihinde görünmez. Epiphanios'un Pseudo-Ecthesis'i (yaklaşık 640) hazırlanırken henüz bir piskoposluk değildi. Ancak 681'de "Daranalis veya Kamaşa piskoposu" Yorgos, Üçüncü Konstantinopolis Konsili'nde hazır bulundu ve tutanakları "Daranalis ikliminin piskoposu" olarak imzaladı; piskoposluğun üçüncü bir adı olan Analibla, eski Latince versiyonunda verilmiştir. Aynı din adamı, 692'de Trullo Konsili'nin tutanaklarını da imzaladı. Bir başka Kamaş piskoposu olan Sisinyus, 1029'da Konstantinopolis Patriği Aleksios tarafından toplanan bir sinoda katıldı.[2][3]
9.yüzyılın sonlarına doğru, o zamana kadar I. Ermenistan'ın metropolisi olan Sebaste'nin bir suffraganı olan Kamaşa, Filozof Leo tarafından metropolitlik merkezi yapıldı; beş, bir zamanlar ise sekiz suffragan piskoposluğu vardı.
15. yüzyıla gelindiğinde yerleşim yeri ortadan kalkmıştı.1941 yılına kadar bu makam bir piskoposluk olarak kabul edilmekteydi, bu tarihten sonra ise başpiskoposluk düzeyine yükseltilmiştir. 20. yüzyılın ilk yarısında, bu kilise unvanının Latince adı “Chamachensis” iken, “Camacenus” olarak değiştirilmiştir. Günümüzde Katolik Kilisesi tarafından unvan piskoposluğu olarak listelenmektedir.[4] Makam 30 Ekim 1974 tarihinden bu yana boştur.
Kronotaksi (Zaman Dizini)
Yunan Piskoposlar ve Başpiskoposlar
- Georgios † (680’den önce – 692’den sonra)
- Theodoros † (1029 yılında anılmıştır)
- Leon † (1082 yılında anılmıştır)
- Daniel † (1085 yılında anılmıştır)
- Methodios † (1590 yılında anılmıştır)
Unvanlı Piskoposlar ve Başpiskoposlar
- Jakub Walerian Tumanowicz † (16 Aralık 1771 – 11 Ocak 1783, Ermenilerden Lviv Başpiskoposu olmuştur)
- Iwo Onufry Rogowski † (26 Eylül 1785 – 23 Ocak 1806, vefat)
- Jan Chrzciciel Louis Masclet, O.M. † (26 Eylül 1814 – 11 Temmuz 1836, vefat)
- José Agustín Molina y Villafañe † (11 Temmuz 1836 – 1 Ekim 1838, vefat)
- José Maria Barrutia † (15 Nisan 1859 – 23 Ağustos 1864, vefat)
- Petrus Hendricus Josephus van Ewyk (Ewijk), O.P. † (5 Haziran 1869 – 17 Mayıs 1886, vefat)
- Silvério Gomes Pimenta † (26 Haziran 1890 – 3 Aralık 1897, Mariana Piskoposu olarak atanmıştır)
- Louis-Jean-Joseph Derouet, C.S.Sp. † (2 Ocak 1907 – 4 Mart 1914, vefat)
- Leonidas Medina † (27 Mart 1916 – 7 Mart 1923, Socorro Piskoposu olarak atanmıştır)
- Roberto Julio Colombo, O.F.M.Cap. † (18 Aralık 1924 – 8 Kasım 1927, vefat)
- Aziz Leon Wetmański † (19 Aralık 1927 – 10 Ekim 1941, vefat)
- Mesrop Habozian, C.M.Vd. † (9 Mayıs 1942 – 30 Ekim 1974, vefat)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Dictionary of Greek and Roman Geography (1854), CA´BALEIS, CALLI´DROMUS, CA´MACHA". www.perseus.tufts.edu. 23 Mayıs 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2025.
- ^ Quien (O.P.), Michel Le (1740). Oriens christianus: in quatuor patriarchatus digestus : quo exhibentur ecclesiae, patriarchae caeterique praesules totius orientis (Latince). ex Typographia Regia. ss. 435-436.
- ^ Bonifacius, Gams Pius (1931), Series episcoporum Ecclesiae catholicae, quotquot innotuerunt a beato Petro apostolo. Cz.1, Leipzig: Hiersemann K. W., s. 440, 4 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi6 Mayıs 2025
- ^ Annuario Pontificio 2013 (Libreria Editrice Vaticana 2013 978-88-209-9070-1), p. 856
